Θεραπεία για την οξεία αμυγδαλίτιδα

Συμπτώματα όπως ο πονόλαιμος και ο πυρετός μπορεί να είναι σημάδια οξείας αμυγδαλίτιδας. Πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε αυτή τη συχνή πάθηση;
Θεραπεία για την οξεία αμυγδαλίτιδα
Maricela Jiménez López

Γράφτηκε και επαληθεύτηκε από γιατρό Maricela Jiménez López.

Τελευταία ενημέρωση: 11 Αυγούστου, 2022

Η πιο δημοφιλής λύση για την οξεία αμυγδαλίτιδα είναι συνήθως η χρήση πενικιλίνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το φάρμακο αυτό εξαλείφει πλήρως τα βακτήρια, χωρίς να χρειάζονται άλλα φάρμακα. Ωστόσο, ενδέχεται να υπάρχουν εξαιρέσεις που απαιτούν άλλα μέτρα.

Τι είναι η οξεία αμυγδαλίτιδα;

Η αμυγδαλίτιδα είναι μια οξεία εμπύρετη διαδικασία με φλεγμονή της φαρυγγο-μυγδαλικής περιοχής. Η πάθηση σχηματίζεται στις υπερώιες αμυγδαλές και σε άλλους λεμφοειδείς σχηματισμούς του στοματοφάρυγγα. Μεταξύ των σημαντικότερων βακτηρίων που προκαλούν οξεία αμυγδαλίτιδα είναι ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος ομάδας Α (EbhGA).

Η οξεία αμυγδαλιτιδα επηρεάζει άμεσα τη βακτηριακή χλωρίδα του στόματος και έμμεσα άλλες περιοχές του σώματος. Οποιοσδήποτε είναι ευάλωτος σε αυτήν. Ωστόσο, είναι πολύ συχνή σε παιδιά άνω των 3 ετών και σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.

Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται ξαφνικά μετά από μια περίοδο επώασης 2 έως 4 ημερών. Ο πόνος μπορεί να φτάσει μέχρι την περιοχή του αυτιού και να προκαλέσει δυσφορία στο πίσω μέρος του αυχένα. Εξαιτίας αυτής της ενόχλησης, η κίνηση του αυχένα γίνεται πρόβλημα.

Σας προτείνουμε να διαβάσετε το άρθρο: Μόλυνση στο λαιμό: φυσικές θεραπείες.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

A woman with fever.

Γενικά, μια περίπτωση οξείας αμυγδαλίτιδας συνοδεύεται από τα εξής συμπτώματα:

  • Πυρετός
  • Έλλειψη όρεξης
  • Γενική αδιαθεσία
  • Πονόλαιμος
  • Ρινική καταρροή
  • Πρησμένες αμυγδαλές
  • Λήθαργος – προκαλείται από την προσωρινή και πλήρη απώλεια της ευαισθησίας και της κίνησης από άγνωστη αιτία.

Πώς γίνεται η διάγνωση για την οξεία αμυγδαλίτιδα;

Για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν βακτήρια EBhGA στον οργανισμό, απαιτείται καλλιέργεια του εκκρίματος. Αυτή πραγματοποιείται με βάση την ηλικία και τα συμπτώματα του ασθενούς. Η οικογενειακή επιδημιολογία είναι επίσης σημαντική για την επιβεβαίωση της λοίμωξης.

Η εξέταση, η οποία είναι κατά 99% αποτελεσματική, μπορεί να ταυτοποιήσει τον υδατάνθρακα του κυτταρικού τοιχώματος του EbhGA από την αμυγδαλή και το οπίσθιο φαρυγγικό τοίχωμα. Μπορεί επίσης να διεξαχθεί εξέταση για τον προσδιορισμό της παρουσίας αντισωμάτων και συγκεκριμένα του συγκεκριμένου παθογόνου παράγοντα.

Σύμφωνα με την Dr. María Estela García Díaz, από τη Γραμματεία Υγείας του Μεξικού, είναι καλύτερο να γίνεται διάκριση μεταξύ της πραγματικής λοίμωξης του φάρυγγα και της ερυθρότητας του φάρυγγα που εμφανίζεται στα κρυολογήματα που προσβάλλουν το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει επειδή η θεραπεία είναι διαφορετική.

Η ίδια προσθέτει ότι οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν οξεία φαρυγγίτιδα είναι οι απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας στο τέλος του φθινοπώρου και στις αρχές του χειμώνα.

Υπάρχει ιατρική θεραπεία για την οξεία αμυγδαλίτιδα;

Αντιβιοτικά

Η αντιβιοτική θεραπεία για την αμυγδαλίτιδα συνίσταται στη χρήση πενικιλίνης και αμοξικιλίνης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πενικιλίνη G βενζαθίνη χορηγείται από βαθιά ενδομυϊκή οδό σε μία μόνο δόση. Εκτός του ότι είναι επώδυνη, αυτή η εναλλακτική λύση δεν συνιστάται, εκτός εάν υπάρχει εμετός ή η θεραπεία από το στόμα δεν αποδίδει.

Επίσης, σύμφωνα με το σκεπτικό του Dr. Hijano Bandera, οι κεφαλοσπορίνες και τα μακρολίδια από το στόμα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως αντιβιοτικά πρώτης επιλογής, εκτός από την κεφαδροξίλη, σε περίπτωση ιστορικού καθυστερημένης αλλεργίας στις β-λακτάμες.

Στοματικό διάλυμα

Τα στοματικά διαλύματα είναι υδατικά διαλύματα που δρουν στους βλεννογόνους της περιοχής του στόματος και του λαιμού. Η θεραπευτική διαδικασία συνίσταται στο ξέπλυμα του στόματος. Το στόμα πρέπει να διατηρείται ανοιχτό χωρίς να καταπίνεται σάλιο.

Οι πιο συνηθισμένες ενώσεις τους είναι το νερό, η αιθανόλη, οι υγραντικές ουσίες και οι αρωματικές ουσίες. Συνήθως έχουν τις ακόλουθες ιδιότητες:

  • Αντισηπτικά: Ορισμένα στοματικά διαλύματα έχουν τη λειτουργία της πρόληψης των λοιμώξεων, καθώς εξαλείφουν τα βακτήρια που υπάρχουν στους ιστούς.
  • Τοπικά αναισθητικά: Αυτά μειώνουν τον πόνο και την ευαισθησία στη γλώσσα και το λαιμό. Ορισμένα παραδείγματα είναι η λιδοκαΐνη, η βενζοκαΐνη και η τετρακαΐνη.
  • Αποσυμφορητικά και αποχρεμπτικά: Τα πιο συχνά είναι η καμφορά, η χλωροφύλλη, η γομενόλη, η μενθόλη, η τερπινιόλη, το πεύκο και ο ευκάλυπτος.

Συμπτωματική θεραπεία για την οξεία αμυγδαλίτιδα

A woman with a cold.

Τελικά, για τη θεραπεία της οξείας αμυγδαλίτιδας μπορούν να ληφθούν μέτρα που αποσκοπούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων:

  • Η αυτοθεραπεία δεν συνιστάται.
  • Να αερίζετε ολόκληρο το σπίτι καθημερινά για τουλάχιστον 20 λεπτά.
  • Λάβετε μέτρα υγιεινής: Χρησιμοποιήστε χαρτομάντηλα μιας χρήσης, καλύψτε το στόμα και τη μύτη σας όταν βήχετε ή φτερνίζεστε και πλύνετε τα χέρια σας αφού βήξετε πάνω τους για να αποφύγετε τη μόλυνση, αλλά και αν πρέπει να χειριστείτε τρόφιμα.
  • Να τρώτε μόνο μαλακές τροφές και αυξήστε την πρόσληψη υγρών: Αποφύγετε τους χυμούς εσπεριδοειδών γιατί είναι πολύ όξινοι και ερεθίζουν το λαιμό. Επίσης, αποκλείστε το αλκοόλ και τον καπνό και μην τρώτε πικάντικα φαγητά.

Ποια είναι η πρόγνωση της οξείας αμυγδαλίτιδας;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας βελτιώνονται εντός δύο έως τριών ημερών από την έναρξη της θεραπείας. Σπάνια προκαλεί επιπλοκές.

Η πρόγνωση είναι αρκετά ενθαρρυντική, καθώς είναι σχεδόν πάντα δυνατή η ίαση της λοίμωξης εάν ολοκληρώσετε την πορεία της θεραπείας. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς χρειάζονται περισσότερους από έναν κύκλους θεραπείας για να επιτύχουν πλήρη βελτίωση.

Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι αν ο πόνος επιμένει, θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν αναλγητικά, αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως το ακετυλοσαλικυλικό οξύ.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • El-Hakim, H. (2017). Tonsillectomy or adenotonsillectomy versus non-surgical treatment for chronic/recurrent acute tonsillitis. Paediatrics and Child Health (Canada). https://doi.org/10.1093/pch/pxw004
  • Kraft, K. (2011). Tonsillitis. MMW-Fortschritte Der Medizin. https://doi.org/10.1007/BF03368657
  • Windfuhr, J. P., Toepfner, N., Steffen, G., Waldfahrer, F., & Berner, R. (2016). Clinical practice guideline: tonsillitis I. Diagnostics and nonsurgical management. European Archives of Oto-Rhino-Laryngology. https://doi.org/10.1007/s00405-015-3872-6

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.