Τι είναι η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων (SMD)

Παρότι η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων (SMD) διαγιγνώσκεται νωρίς, τα αίτια είναι δύσκολα ανιχνεύσιμα. Διαβάστε αυτό το άρθρο για να μάθετε περισσότερα γι' αυτή την πάθηση!

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: βιοτεχνολόγο Alejandro Duarte.

Έχει γραφτεί από Raquel Lemos Rodríguez

Τελευταία ενημέρωση: 27 Δεκεμβρίου, 2022

Σύμφωνα με το Desk Reference to the Diagnostic Criteria from the DSM-5,  η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενη, μη λειτουργική συμπεριφορά. Η διαταραχή μπορεί να παρεμβληθεί στις κοινωνικές και μαθησιακές δραστηριότητες του παιδιού που υποφέρει από αυτή.

Τυπικά, η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων διαγιγνώσκεται νωρίς, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί το συντομότερο δυνατό.

Διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων – Αίτια

Συχνά, τα αίτια της διαταραχής στερεοτυπικών κινήσεων δεν είναι ξεκάθαρα. Για την ακρίβεια, ορισμένες φορές, οι ειδικοί τη μπερδεύουν με άλλες διαταραχές.

Ωστόσο, ορισμένοι πιθανοί λόγοι ίσως ρίξουν φως στα αίτια της διαταραχής στερεοτυπικών κινήσεων.

Ψυχολογική επίδραση ουσιών

Πρώτα απ’ όλα, ορισμένα ναρκωτικά, όπως οι αμφεταμίνες, μπορούν να προκαλέσουν την ίδια συμπεριφορά με έναν/μία ασθενή με διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων.

Δυστυχώς, τα παιδιά γονέων που κάνουν χρήση ναρκωτικών έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτές. Όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα φεύγουν συνήθως από μόνα τους. (Εκτός αν συνεχίσουν να εκτίθενται σε αυτή την ουσία).

Συναφείς διαταραχές

Επίσης, το σύνδρομο Lesch-Nyhan (LNS) ίσως παρουσιάζει κάποια από τα συμπτώματα της διαταραχής στερεοτυπικών κινήσεων. Μπορεί ακόμη και να εκδηλωθεί αν το παιδί υποφέρει από νοητική υστέρηση ή έχει κάποιο τραύμα στο κεφάλι.

Το πρόβλημα με αυτή τη διαταραχή είναι ότι ίσως συγχυστεί με τον αυτισμό, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ή το σύνδρομο Τουρέτ. Για τον λόγο αυτό οι ειδικοί πρέπει να κάνουν διάφορες εξετάσεις πριν προχωρήσουν σε διάγνωση.

Διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων – Συμπτώματα

Γενικά, η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων περιλαμβάνει επαναληπτικές κινήσεις. Αυτές μπορούν να είναι από σφίξιμο των χεριών, και δάγκωμα των νυχιών έως τρέμουλο στο σώμα, και πολλά τικ (μυοσπάσματα).

Ένα πρόβλημα είναι ότι το άγχος, η πλήξη, ή η απόγνωση μπορούν να χειροτερέψουν τις κινήσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις το παιδί μπορεί να αυτοτραυματιστεί. Αυτές οι περιπτώσεις είναι πολύ σοβαρές και θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα.

Διαθέσιμες θεραπείες

Οι θεραπείες εξαρτώνται από την εσωτερική αιτία που προκαλεί τις στερεοτυπικές κινήσεις.

Ο/η γιατρός θα επιλέξει μια συγκεκριμένη θεραπεία ανάλογα με τη διάγνωση. Αυτή θα περιλαμβάνει επίσης και το αν η διαταραχή στερεοτυπικών κινήσεων εκδηλώνεται με ή χωρίς αυτοτραυματισμό.

Εδώ έχουμε κάποιες από τις διαθέσιμες θεραπείες:

• Αλλαγές στο περιβάλλον. Αν το παιδί σας τραυματιστεί, θα πρέπει να λάβετε ορισμένα μέτρα για να αποτρέψετε κάτι τέτοιο στο μέλλον. Φυσιολογικά, αυτό εξαρτάται από το αντικείμενο που χρησιμοποιεί για να αυτοτραυματιστεί.
• Σωστή φαρμακευτική αγωγή. Σε αυτή την περίπτωση, ο/η γιατρός θα λάβει υπόψιν την ηλικία του παιδιού για να καθορίσει ποια φάρμακα πρέπει να χορηγήσει. Τυπικά, κάποια από αυτά ίσως περιέχουν αντιψυχωσικά ή φάρμακα που μειώνουν τις κατεχολαμίνες.
• Ψυχοθεραπεία. Τέλος, μαζί με ορισμένες τεχνικές συμπεριφοράς, η ψυχοθεραπεία μπορεί να φέρει καταπληκτικά αποτελέσματα. Επίσης, μπορεί να συμπληρώσει άλλες θεραπείες όπως αυτές που προαναφέραμε.

Σε γενικές γραμμές, το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτή τη διαταραχή είναι πως επεμβαίνει στη ζωή του παιδιού. Οι κινήσεις που κάνει είναι ακούσιες. Αυτό σημαίνει ότι δεν τις ελέγχει, όσο και να προσπαθεί. Γι’ αυτό, αν το παιδί σας έχει αυτή τη διαταραχή, θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι αυτές οι κινήσεις μπορεί να είναι μόνιμες.

Παρόλα αυτά, με τις θεραπείες που αναφέραμε παραπάνω, ίσως δείτε μια μικρή βελτίωση ή καλύτερο έλεγχο.

Έχετε παρατηρήσει επαναλαμβανόμενες κινήσεις σε κάποιο από τα παιδιά σας; Αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο, πηγαίνετε σε έναν/μία παιδίατρο που εμπιστεύεστε. Εκείνος/η θα κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις για ν’ ανακαλύψει τι συμβαίνει και πώς μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα.