Εξωσκελετός βοηθά παραπληγικά παιδιά να περπατήσουν!

Παρόλο που ο συγκεκριμένος εξωσκελετός θα μπορούσε να αποτελέσει λύση για πολλές σύγχρονες βλάβες του νωτιαίου μυελού σε παραπληγικά παιδιά, το κυριότερο εμπόδιο είναι το υψηλό κόστος του.

Στο σημερινό άρθρο θα σας μιλήσουμε για μια ανακάλυψη η οποία μπορεί να βοηθήσει τα παραπληγικά παιδιά να περπατήσουν. Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες που ρισκάρουν να αποδείξουν πως κανείς δεν θα είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο σε ένα-δυο χρόνια. Δεν αναφερόμαστε σε επιστημονικές εξελίξεις ή νέες ανακαλύψεις σε σχέση με την αποκατάσταση των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού. Αντίθετα, μιλάμε για τη Νευροεπιστήμη και τη Ρομποτική, που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μηχανήματα όπως αυτός ο εξωσκελετός.

Στο κοντινό μέλλον η Τεχνολογία και η Μηχανική θα ενώσουν με το σώμα μας τα στοιχεία του κόσμου τους, ενός κόσμου που συντίθεται από τσιπ, καλώδια και αισθητήρες. Με αυτόν τον τρόπο, θα είναι σε θέση να αποκαταστήσουν τις χαμένες ή κατεστραμμένες λειτουργίες του σώματός μας.

Εξωσκελετός για παραπληγικά παιδιά: κάτι περισσότερο από απλή βάδιση

Αυτός ο μηχανικός εξωσκελετός είναι προϊόν ενός είδους μηχανικής που έχει αναπτυχθεί σε διάφορους τομείς εφαρμογής εδώ και καιρό. Για παράδειγμα, έχει μελετηθεί τόσο στον στρατιωτικό όσο και στον ιατρικό τομέα, ειδικά στο κομμάτι της αποκατάστασης.

Επιπλέον, κάνει χρήση διάφορων βιομετρικών αισθητήρων, μπαταριών και υδραυλικών μηχανών.

Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πολύ αστραφτερός και πολύ βαρύς. Η ιδέα, ωστόσο, είναι να αποκτήσει τον πιο εργονομικό σχεδιασμό που είναι εφικτό να προσλάβει. Και αυτό είναι απαραίτητο για να μπορέσει ο εξωσκελετός να βελτιώσει τη ζωή ανθρώπων με περιορισμένη κινητικότητα, δίνοντάς τους παράλληλα αυτονομία.

Παραπληγικά παιδιά: οι ασθενείς με τη μεγαλύτερη ανάγκη για αυτή την τεχνολογική εξέλιξη

Ένας πολύ γνωστός εξωσκελετός είναι το μοντέλο HAL-5 του 2005, το οποίο στοχεύει να βοηθήσει τους ηλικιωμένους ή τους ανθρώπους με αναπηρία στην προσπάθειά τους να περπατήσουν.

Η εν λόγω μονάδα έχει μια μπαταρία μακριάς διάρκειας, δεν ζυγίζει πολύ και έχει όμορφο σχεδιασμό.

Παρά την ύπαρξη εξωσκελετών για ηλικιωμένους, ο πρώτος στον κόσμο που προορίζεται για παιδιά παρουσιάστηκε φέτος τον Ιούνιο. Μπορεί να βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, ωστόσο οι υπεύθυνοι λένε πως θα είναι μονάχα η αρχή σε όσα αφορούν σε αυτή την τεχνολογία.

• Είναι ζωτικής σημασίας να προσφερθεί αυτού του τύπου το μηχάνημα σε παραπληγικά παιδιά ηλικίας 3-14 ετών που πάσχουν από προβλήματα στη σπονδυλική στήλη.

Οι υπεύθυνοι αυτού του ρομποτικού προγράμματος εξηγούν πως οι συγκεκριμένοι εξωσκελετοί θα κάνουν σύντομα την εμφάνισή τους σε νοσοκομεία. Η λειτουργία τους θα προσφέρει ένα είδος φυσιοθεραπείας για τους μυς. Αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά με νωτιαία μυική ατροφία να διατηρήσουν την κίνησή τους.

• Η εντατική αποκατάσταση με τη χρήση του εξωσκελετού είναι σημαντική κυρίως όταν μιλάμε για νέα παιδιά. Αυτό ισχύει γιατί η νευροπλαστικότητα και η ικανότητά τους να ανακτούν την κνητικότητά τους είναι, το δίχως άλλο, πολύ πιο χρήσιμη από ό,τι στους ενήλικες.
• Ο εξωσκελετός είναι ιδιαιτέρως απαραίτητος στις περιπτώσεις της μυϊκής ατροφίας. Πρόκειται για είδος ασθένειας που πλήττει παιδιά από 7-18 μηνών. Σε αυτή την περίπτωση, αυτά τα παιδιά δεν έχουν κάνει ακόμα το πρώτο τους βήμα. Επιπλέον, η σωματική και μυϊκή αποδυνάμωσή τους συχνά επιδεινώνεται.
• Η διάθεση του εξωσκελετού στα συγκεκριμένα παιδιά ανάβει ένα φως ελπίδας για εκείνα και τις οικογένειές τους.

Αυτό οφείλεται στο ότι το μηχάνημα θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν μια καλύτερη ζωή. Επιπλέον, όχι μόνο θα επωφεληθούν από την απόκτηση καλύτερης κίνησης, αλλά θα έχουν καλύτερη σωματική κατάσταση. Παράλληλα οι πιθανότητες επιδείνωσης της κατάστασής τους θα παραμείνουν χαμηλές.

Ο εξωσκελετός και το αβέβαιο μέλλον του

Για τα παραπληγικά παιδιά οι εξωσκελετοί μοιάζουν με τη στολή του Iron Man. Είναι κάτι που τα ενθουσιάζει και που τα βοηθάει να σηκωθούν και να κάνουν κάτι που πολλά από αυτά δεν έχουν κάνει ποτέ: να περπατήσουν.

• Το μηχάνημα λειτουργεί χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που διεγείρει τη σπονδυλική στήλη. Το συγκεκριμένο σύστημα χρησιμοποιεί αισθητήρες που εκμεταλλεύονται τις νευρολογικές μας αντιδράσεις, όσο αδύναμες κι αν είναι, για να ξεκινήσει ο εξωσκελετός.
• Η δυσκολία έγκειται στο ότι κάθε παιδί έχει διαφορετικό τύπο μυϊκής ατροφίας ή νωτιαίας ατροφίας. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να προσφέρουμε την καλύτερη περίθαλψη σε κάθε παιδί είναι η κατασκευή ενός απόλυτα εξατομικευμένου μοντέλου για κάθε ασθενή.
• Γι’ αυτούς τους λόγους, οι εξωσκελετοί είναι τόσο ακριβοί όσο και πολύπλοκοι. Παρόλο, λοιπόν, που έχουν εμπνεύσει ελπίδα στα παιδιά και τις οικογένειές τους, οι εξωσκελετοί δεν είναι ακόμα οικονομικά προσιτοί στους περισσότερους ανθρώπους.
• Υπάρχουν μονάχα κάποια μοντέλα εξωσκελετών σε συγκεκριμένα νοσοκομεία. Επιπλέον, οι υπεύθυνοι του προγράμματος των εξωσκελετών υποστηρίζουν πως ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν άμεσα έναν τα παιδιά είναι μέσω της ενοικίασης. Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι που αγγίζει ακόμα και τα 800 ευρώ το μήνα (855 δολάρια/μήνα).

Πρόκειται για απλησίαστη τιμή για την πλειονότητα των οικογενειών. Έτσι, η απόκτηση ενός εξωσκελετού για το παιδί τους παραμένει για αυτούς ένα μακρινό όνειρο. Δυστυχώς, αυτό επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία στις ζωές αυτών των ανθρώπων.

Επιπλέον, αυτά τα παιδιά είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσουν και να επωφεληθούν άμεσα από αυτή την τεχνολογία γιατί κάθε μήνας που περνά στοιχίζει στην αποκατάστασή τους. Η αναμονή μειώνει επίσης τις ελπίδες που έχει το παιδί να επιτύχει βελτίωση της ποιότητας της ζωής του.

Ελπίζουμε πως οι κυβερνήσεις θα επενδύσουν σε τέτοιου τύπου προγράμματα. Σε κάτι τόσο βασικό και υπέροχο όπως το να περπατά κάποιος μόνος του θα έπρεπε να έχουν όλοι πρόσβαση.