Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή: Ποιες τεχνικές υπάρχουν;

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι ένας τρόπος για ζευγάρια με προβλήματα γονιμότητας ν' αποκτήσουν παιδιά. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε περισσότερα γι' αυτή.

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: νοσοκόμα Leidy Mora Molina.

Έχει γραφτεί από Ana Luzardo

Τελευταία ενημέρωση: 22 Δεκεμβρίου, 2022

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή περιλαμβάνει μια σειρά τεχνικών και ιατρικών θεραπειών για τη διευκόλυνση της εγκυμοσύνης. Στην ουσία, αποτελεί μια μέθοδο για να κάνει γόνιμα τα ζευγάρια που θέλουν παιδιά αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτό. Όμως, όλοι τους απαιτούν σπέρμα και ωάριο για να παραχθεί το έμβρυο που θα γονιμοποιηθεί στο σώμα της γυναίκας.

Συνεχίστε την ανάγνωση για μια λεπτομερή εξήγηση των τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή – Τεχνικές

Γενικά, υπάρχουν τρεις τεχνικές για να επιτευχθεί γονιμοποίηση σε ένα εργαστήριο. Όλες τους έχουν διαφορετικά αποτελέσματα, πλεονεκτήματα, και μειονεκτήματα.

Τεχνητή γονιμοποίηση

Αρχικά, αυτή η τεχνική περιλαμβάνει την κατάθεση δείγματος σπέρματος στο γυναικείο σύστημα αναπαραγωγής. Στόχος είναι η ενίσχυση της ικανότητας γονιμοποίησης του σπέρματος με βελτιώσεις που έχουν γίνει στο εργαστήριο.

Η γυναίκα θα πρέπει να έχει τουλάχιστον μία σάλπιγγα που παράγει ωάρια. Υπάρχουν δύο είδη διαδικασιών γι’ αυτή την τεχνική: γονιμοποίηση από σύζυγo και από δότη.

Για να γίνει αυτό, ο αριθμός των ωαρίων θα πρέπει να αυξηθεί με τη διέγερση των ωοθηκών μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Το δείγμα σπέρματος θα πρέπει να έχει μεγάλη ποσότητα σπερματοζωαρίων καλής ποιότητας. Έτσι, προτείνεται η αποχή από το σεξ για τουλάχιστον τρεις ημέρες.

Ομοίως, γίνεται μια θεραπεία για την ενεργοποίηση της ικανότητας γονιμοποίησης ενός σπερματοζωαρίου στο δείγμα σπέρματος ώστε να υπάρξει μέγιστη ποιότητα. Έπειτα, εφόσον ετοιμαστεί το δείγμα, ο τεχνικός το γονιμοποιεί στον τράχηλο της μήτρας με έναν ειδικό καθετήρα ο οποίος πηγαίνει μέσα στη μήτρα και εναποθέτει το σπέρμα. Τέλος, αφαιρείται ο καθετήρας.

Η διαδικασία λειτουργεί αν υπάρχει μειωμένος αριθμός σπερματοζωαρίων ή αλλοιώσεις στην κινητικότητά τους ή τη μορφολογία τους. Επίσης, αν υπάρχουν δυσμορφίες στο ανδρικό σύστημα αναπαραγωγής λόγω τραύματος. Οι χρήσεις της φτάνουν μέχρι και τις διαταραχές εκσπερμάτισης και τις αλλοιώσεις του σπέρματος.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για γυναικεία προβλήματα όπως οι αλλαγές στη βλεννογόνο του τραχήλου της μήτρας, η ύπαρξη αντισπερματικών αντισωμάτων, η στένωση του τραχήλου της μήτρας, ή δυσλειτουργίες του κόλπου.

Γονιμοποίηση σε δοκιμαστικό σωλήνα (in-vitro)

Αυτή η μέθοδος αποτελείται από την αναπαραγωγή της διαδικασίας γονιμοποίησης σε ένα εξειδικευμένο εργαστήριο. Γι’ αυτή, οι τεχνικοί εξάγουν τα ωάρια και το σπέρμα και τα διατηρούν σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό για γονιμοποίηση.

Αυτή η τεχνική εφαρμόζεται κυρίως σε περιπτώσεις με χαμηλή ποιότητα σπέρματος, φραγμένες σάλπιγγες, σοβαρή ενδομητρίωση, και στειρότητα από άγνωστα αίτια.

Οι γιατροί μελετούν το ζευγάρι πρώτα. Έπειτα, διεγείρουν τις ωοθήκες με ορμόνες, εξάγουν τα ωοκύτταρα, τα γονιμοποιούν με το σπέρμα και κάνουν μια καλλιέργεια για ν’ αξιολογήσουν τα ποσοστά επιτυχία της γονιμοποίησης. Δύο με έξι μέρες αργότερα, μεταφέρουν τα έμβρυα στη μήτρα της γυναίκας.

Ενδοκυτταροπλασματική ένεση

Με τη βοήθεια μιας μικροένεσης, οι τεχνικοί εισάγουν το σπέρμα στο ωάριο για να διευκολύνουν τη γονιμοποίηση. Είναι μια βοηθητική μέθοδος για γονιμοποίηση σε δοκιμαστικό σωλήνα και χρησιμοποιείται συνήθως όταν το σπέρμα είναι φτωχής ποιότητας.

Τα ώριμα ωοκύτταρα είναι κατάλληλα γι’ αυτή τη μικροένεση. Θα πρέπει να ληφθεί ένα μοναδικό σπερματοζωάριο με μια πιπέτα και να εισαχθεί στο ωάριο, όλα αυτά ενώ ο τεχνικός κοιτά μέσα από ένα ειδικό μικροσκόπιο.

Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή – Τα πλεονεκτήματα

Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ανάλογα με τις περιστάσεις. Το κύριο είναι πως δίνεται η δυνατότητα απόκτησης παιδιών σε ανθρώπους μόνους και σε ζευγάρια του ίδιου φύλου.

Ακόμη ένα πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα σχεδιασμού ώστε ν’ αποφευχθούν κληρονομικές παθήσεις μέσα από την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση. Αυτή είναι μια σειρά διαδικασιών που μπορούν να προσδιορίσουν τα γενετικά χαρακτηριστικά των εμβρύων που λαμβάνονται μέσω της γονιμοποίησης σε δοκιμαστικό σωλήνα. Όλα αυτά γίνονται ώστε να μεταφερθούν στη μήτρα τα καλύτερα.

Μειονεκτήματα

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι ακριβή συνήθως. Επιπλέον, μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές ανάλογα με τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί.

Το σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών είναι μία από τις κύριες επιπλοκές. Προκαλείται όταν πρήζεται η κοιλιακή χώρα και διογκώνονται οι ωοθήκες. Μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, εμετό, και κοιλιακό πόνο. Επίσης, ίσως υπάρξει ανώδυνη κολπική αιμορραγία μετά τη μεταφορά του εμβρύου.

Υπάρχει η πιθανότητα πολλαπλής εγκυμοσύνης, καθώς επίσης και ο τραυματισμός των οργάνων που βρίσκονται κοντά στις ωοθήκες, όπως η χοληδόχος κύστη, το έντερο, ή τα αιμοφόρα αγγεία, όταν λαμβάνεται και μεταφέρεται παραπάνω από ένα έμβρυο. Αναφορικά με τον κίνδυνο αποβολής, υπάρχει πιθανότητα 12% με 17% στη γονιμοποίηση σε δοκιμαστικό σωλήνα.

Αναφορικά με τις επιπλοκές της τεχνητής γονιμοποίησης, πόνος, ελαφριά αιμορραγία, ναυτία, και εμετός ή λοίμωξη της πυέλου, είναι ορισμένες από αυτές που μπορούν να εμφανιστούν όταν υπάρχει ιστορικό απόφραξης των σαλπίγγων. Επίσης, αν υπάρχει ενεργή λοίμωξη του τραχήλου της μήτρας.

Επιπλέον, υπάρχουν βιοηθικές διαφωνίες πάνω στο ζήτημα της επιλογής των “κατάλληλων” και “ακατάλληλων” εμβρύων, καθώς και για τις δωρεές σπέρματος που μπορεί να προέρχονται από άτομα που έχουν πεθάνει.

Σε κάθε περίπτωση, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή βοηθά άτομα και ζευγάρια με προβλήματα να αποκτήσουν παιδιά. Είναι μια πραγματική επιστημονική πρόοδος!