Μάθετε τα πάντα για την αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας

Η τενοντοελυτρίτιδα είναι επώδυνη και ίσως οδηγήσει σε απώλεια της κίνησης. Ανακαλύψτε περισσότερα για την αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας σε αυτό το άρθρο!
Μάθετε τα πάντα για την αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας

Τελευταία ενημέρωση: 09 Νοεμβρίου, 2021

Η αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα καθήκοντα ενός τραυματολόγου. Μαζί με την τενοντίτιδα, είναι μία από τις πιο συνηθισμένες παθήσεις των τενόντων.

Τένοντας είναι ένας τύπος ινώδους ιστού που συνδέει τους μυς και τα οστά του σώματος. Οι τένοντες είναι απαραίτητοι για τον έλεγχο της κίνησης διαφορετικών μερών του σώματος.

Αυτή η παθολογία παρουσιάζεται σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο σε αθλητές αλλά και στον γενικό πληθυσμό. Η έγκαιρη αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας είναι απαραίτητη για να αποτραπεί η μελλοντική απώλεια χρησιμότητας του επηρεασμένου τένοντα.

Τι είναι η τενοντοελυτρίτιδα;

Η τενοντοελυτρίτιδα αποτελείται από τη φλεγμονή του προστατευτικού ελύτρου, αυτή είναι η περιοχή που περιβάλλει και προστατεύει τους τένοντες. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η δομή αυτή παράγει αρθρικό υγρό που λιπαίνει τους τένοντες.

Όταν υπάρξει τραυματισμός στην περιοχή, μπορεί να αλλοιώσει την παραγωγή αυτού του υγρού. Επίσης, το έλυτρο προσβάλλεται από φλεγμονή. Και οι δύο καταστάσεις, οι οποίες αποτελούν την τενοντοελυτρίτιδα, οδηγούν στη μη φυσιολογική λειτουργία του τένοντα ο οποίος χάνει τη μηχανική του χρησιμότητα.

Η βλάβη σε οποιονδήποτε τένοντα μπορεί να μεταφραστεί σε μια κινητική δυσλειτουργία. Παραδείγματος χάρη, αν ένας τένοντας είναι μέρος της άρθρωσης του ώμου και τραυματιστεί, το μπράτσο, πολύ πιθανόν, να μη μπορεί να κουνιέται. Ταυτόχρονα, το άτομο ίσως βιώσει έντονο πόνο κατά την κίνηση.

Αθλητής πιάνει τον αστράγαλό του
Οι αθλητές βρίσκονται ανάμεσα στα άτομα που έχουν την τάση να υποφέρουν από τενοντοελυτρίτιδα.

Τα αίτια της τενοντοελυτρίτιδας

Η αλήθεια είναι πως αυτή η παθολογία έχει πολλές αιτίες. Γενικά, οι γιατροί ξεχωρίζουν την οξεία από τη χρόνια τενοντοελυτρίτιδα ανάλογα με τη διάρκειά της. Όλες προκαλούν πόνο με την ψηλάφιση, ενώ περιορίζουν την κίνηση.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι, όπως αναφέραμε στην αρχή, δεν πρόκειται για πάθηση που επηρεάζει αποκλειστικά τους αθλητές. Για την ακρίβεια, οποιοσδήποτε μπορεί να υποφέρει από αυτή. Ωστόσο, σε ένα μεγάλο μέρος των περιπτώσεων εμφανίζεται σε άτομα που εκτελούν διαρκώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις.

Το ίδιο συμβαίνει με τις στάσεις του σώματος όταν είναι παρατεταμένες, όπως το να μένουμε όρθιοι για πολλή ώρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τενοντοελυτρίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα μειωμένου ασβεστίου, ουρικής αρθρίτιδας, ή ακόμη και υψηλών ποσοστών χοληστερίνης.

Η τενοντοελυτρίτιδα Quervain είναι ένας από τους πιο γνωστούς τύπους. Επηρεάζει τους τένοντες του καρπού που συμμετέχουν στην κίνηση του αντίχειρα. Σε ορισμένους ανθρώπους, αυτή η πάθηση μπορεί να είναι αποτέλεσμα λοίμωξης.

Τι περιλαμβάνει η αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας;

Η αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας διαφέρει, κυρίως, βάσει της αιτίας. Στόχος είναι η μείωση του πόνου και της φλεγμονής. Γι’ αυτό, το πρώτο μέτρο είναι η ξεκούραση.

Είναι καλό ν’ αποφύγετε την κίνηση της επηρεασμένης περιοχής όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε κάποιες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται γύψους, νάρθηκες, ή επίδεσμοι. Επίσης, η ιατρική θεραπεία περιλαμβάνει, συχνά, τη χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Παραδείγματος χάρη, μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ), όπως ιβουπροφαίνη, τα οποία είναι σύνηθες μέτρο αντιμετώπισης. Αν δεν σταματήσει ο πόνος, οι γιατροί ίσως καταφύγουν κορτικοστεροειδή. Η εφαρμογή κρύων επιθεμάτων στην περιοχή βοηθά στη βελτίωση της φλεγμονής. Ταυτόχρονα, όταν η αιτία είναι μια λοίμωξη, τότε η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αντιβιοτικά.

Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο Manuela Bertrán εξηγεί ότι η διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση είναι μια επιλογή για την αντιμετώπιση της παθολογίας σε περιπτώσεις τενοντοελυτρίτιδας Quervain. Πρόκειται για τεχνική που δίνει έμφαση στην ανακούφιση από τον πόνο.

Άλλη μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Frontera δηλώνει ότι η χρήση εξωσωματικών κρουστικών κυμάτων βελτιώνει τη φλεγμονή. Πρόκειται για δύο νέες τεχνικές οι οποίες δείχνουν την πρόοδο στην αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας.

Άλλες συμβουλές για την αντιμετώπιση της τενοντοελυτρίτιδας

Η βασική θεραπεία για την τενοντοελυτρίτιδα ίσως βελτιώσει την κατάσταση, αλλά η ανάρρωση πιθανόν να μην είναι πλήρης. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι απαραίτητη η φυσικοθεραπεία για τη βελτίωση και την ενδυνάμωση της περιοχής. Οι αδυναμίες που πιθανόν να επιμένουν είναι βλαβερές, ειδικά σε αθλητές που πρέπει να επιστρέψουν στην προπόνηση και τις δραστηριότητές τους.

Για την ακρίβεια, η φυσικοθεραπεία και οι συνεδρίες αποκατάστασης ίσως βοηθήσουν στην αποτροπή μελλοντικών τραυματισμών. Ορισμένες φορές, η παθολογία επιστρέφει και η μοναδική εναλλακτική λύση είναι η χειρουργική επέμβαση.

Αυτή η προσέγγιση ποικίλει και θα εξαρτηθεί από τον χειρούργο ορθοπεδικό η επιλογή της μεθόδου που ταιριάζει καλύτερα σε κάθε περίπτωση. Γενικά, υπάρχει μια τάση εκτέλεσης αρθροσκοπήσεων που γίνονται με μικρές τομές οι οποίες αφήνουν ελάχιστες ουλές και έχουν πολύ μικρή επίπτωση στους ιστούς.

Άνδρας με πρόβλημα στον αγκώνα
Η ακινησία μειώνει την πίεση στους μαλακούς ιστούς των αρθρώσεων προκειμένου να επουλωθούν.

Αποτροπή της τενοντοελυτρίτιδας

Παρότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, υπάρχουν γενικά μέτρα για την αποτροπή της τενοντοελυτρίτιδας. Το κύριο πράγμα είναι η αποφυγή επαναλαμβανόμενων κινήσεων στην καθημερινότητά μας. Επίσης, είναι σημαντική η ενδυνάμωση των μυών για τη βελτίωση της σταθερότητας της άρθρωσης.

Το ζέσταμα πριν τη γυμναστική και η προσαρμογή της προπόνησης ανάλογα με τις ικανότητες του καθενός, είναι απαραίτητα στοιχεία για τη μείωση των πιθανοτήτων μελλοντικών τραυματισμών. Η υπερφόρτωση του σώματος είναι συχνά ένας παράγοντας πίσω από πολλούς τραυματισμούς οι οποίοι έχουν επώδυνες επιπτώσεις.

Για ν’ αποφύγετε τη λοίμωξη των τενόντων, είναι απαραίτητο να λάβετε υπόψιν σας την υγιεινή και τη σωστή επούλωση των πληγών. Όμως, αν υπάρχουν σημάδια μικροβιακής δραστηριότητας θα πρέπει να δείτε αμέσως γιατρό.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • HOSPITAL PRÍNCIPE DE ASTURIAS. ALCALÁ DE HENARES. MADRID. (n.d.). Tendinitis y Tenosinovitis de Muñeca y Mano. Retrieved August 30, 2020, from https://d-nb.info/1180450094/34
    Tenosinovitis. (n.d.). Retrieved August 30, 2020, from http://stjosepheureka.myhospitalwebsite.com/apps/HealthGate/Article.aspx?chunkiid=121150
  • Bielefeldt Astudillo, D., & Bascour-Sandoval, C. (2019). Application of extracorporeal shock waves in stenosing tenosynovitis: Case report. Fisioterapia, 41(5), 299–302. https://doi.org/10.1016/j.ft.2019.07.001
  • MANEJO FISIOTERAPEUTICO DEL DOLOR POR MEDIO DE MODALIDADES TERAPEUTICAS EN TENOSINOVITIS DE QUERVAIN. (n.d.). Retrieved August 30, 2020, from https://www.redalyc.org/pdf/304/30415059006.pdf
  • Pérez Apaico, Greith Leisdy. “Tenosinovitis de estiloides radial (de quervain): enfoque en terapia física.” (2018).
  • Martín, Dr Fernando Romero, CA Móstoles ASEPEYO, and Av de Portugal. “Determinación de la Contingencia en la Tenosinovitis de Quervain.” (2009).
  • Oñate, A. Castel. “Tendinitis y Tenosinovitis de Muñeca y Mano.” Revista Iberoamericana de Cirugía de la Mano 38.02 (2010): 185-189.
  • Botero, Lucas Giraldo, and Laura Vásquez Salinas. “Aproximación artroscópica de tenosinovitis traumática de la vaina sinovial tarsiana: reporte de caso.” Revista CES Medicina Veterinaria y Zootecnia 5.1 (2010): 77-84.

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.