Όξινη χάραξη: Τι είναι αυτή η οδοντιατρική διαδικασία;
Η όξινη χάραξη είναι μια απαραίτητη οδοντιατρική διαδικασία όταν πρέπει να προετοιμάσετε τα δόντια για την εφαρμογή μιας κόλλας. Είναι ένα θεμελιώδες βήμα κατά τη συγκόλληση οποιουδήποτε οδοντιατρικού υλικού στις επιφάνειες των δοντιών.
Μια στεφάνη, μια όψη, μια γέφυρα, ένα ένθετο ή ένα σφράγισμα απαιτεί τη χρήση συγκολλητικών συστημάτων που επιτρέπουν τη συγκόλληση των υλικών στους ιστούς των δοντιών. Για να γίνει αυτή η σύνδεση αποτελεσματικά, είναι απαραίτητη η προετοιμασία των δοντιών και η όξινη χάραξη αποτελεί μέρος αυτής της διαδικασίας.
Τι είναι η όξινη χάραξη;
Η όξινη χάραξη είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική κατά την εκτέλεση διαδικασιών που απαιτούν συγκολλητικά υλικά. Είναι ένα βήμα πριν από τη χρήση υλικών οδοντικής συγκόλλησης σε ένα δόντι.
Κατά την αποκατάσταση ενός κατεστραμμένου δοντιού, μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι το υλικό σφράγισης να συνδεθεί σταθερά με τη δομή του δοντιού. Η υγρασία στο στόμα, οι δυνάμεις μάσησης και οι αλλαγές στο pH και τη θερμοκρασία είναι εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου το σφράγισμα να παραμείνει στο δόντι και να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητά του.
Η όξινη χάραξη παίζει βασικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία προσκόλλησης των οδοντικών υλικών στους οδοντικούς ιστούς. Η υποβολή των οδοντικών δομών σε αυτά τα προϊόντα καθιστά δυνατή την απόκτηση πιο πορώδους επιφάνειας για τη διευκόλυνση της προσκόλλησης.
Ανάλογα με την οδοντική επιφάνεια που πρόκειται να χαραχθεί, μπορούν να χρησιμοποιηθούν δύο τύποι οξέων χάραξης:
- Φωσφορικό οξύ: Αυτό είναι το πιο δημοφιλές υλικό στην τεχνική της όξινης χάραξης, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στην αδαμαντίνη όσο και στην οδοντίνη. Είναι σε θέση να παρέχει και στους δύο ιστούς μια βέλτιστη επιφάνεια για συγκόλληση.
- Υδροφθορικό οξύ: Αυτό χρησιμοποιείται για τη χάραξη γυαλιού και κεραμικών, βελτιώνοντας την πρόσφυση και τη μηχανική τους αντοχή.
Υπάρχουν επίσης άλλοι τύποι οξέων που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία της οδοντίνης, όπως το πολυακρυλικό οξύ και τα διαβρωτικά χωρίς ξέπλυμα. Σε γενικές γραμμές, τα προϊόντα αυτά αποτελούνται από ένα έγχρωμο τζελ για να είναι ορατό. Διατίθενται στο εμπόριο σε προγεμισμένες σύριγγες που διευκολύνουν τον χειρισμό τους στο ιατρείο.
Διαβάστε επίσης: Πώς να αφαιρέσετε την πέτρα από τα δόντια σας με φυσικό τρόπο
Τι κάνει η όξινη χάραξη στο δόντι;
Με τον ίδιο τρόπο που τρίβουμε ένα έπιπλο πριν το βάψουμε, η όξινη χάραξη προετοιμάζει τους οδοντικούς ιστούς ώστε το σύστημα συγκόλλησης να λειτουργήσει καλύτερα. Εφαρμόζοντας όξινες ουσίες στις δομές των δοντιών, αυτές γίνονται πιο πορώδεις, αυξάνοντας έτσι τη συγκράτηση των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν.
Σε μικροσκοπικό επίπεδο, η όξινη χάραξη πραγματοποιεί μια ελεγχόμενη διάβρωση των επιφανειών των δοντιών. Το προϊόν διαλύει ορισμένα από τα ανόργανα συστατικά της αδαμαντίνης και της οδοντίνης, δημιουργώντας μικροπόρους.
Αυτές οι μικρές ανωμαλίες στην επιφάνεια των δοντιών επιτρέπουν την καλύτερη υποδοχή των συγκολλητικών συστημάτων και των υλικών πλήρωσης. Καθώς τα προϊόντα εισέρχονται σε αυτούς τους μικρούς πόρους, η επιφάνεια συγκόλλησης αυξάνεται και η επισκευή γίνεται σταθερή.
Τεχνικές όξινης χάραξης
Ανάλογα με τον τύπο της επισκευής που πρόκειται να γίνει, το υλικό και την έκταση της βλάβης, ο οδοντίατρος θα επιλέξει τον κατάλληλο τύπο οξέος. Επιπλέον, για τη διαδικασία διατίθενται οι ακόλουθες τρεις βασικές τεχνικές χάραξης.
1. Ολική όξινη χάραξη
Η τεχνική ολικής χάραξης με οξύ είναι μια επέμβαση που πραγματοποιείται τόσο στην αδαμαντίνη όσο και στην οδοντίνη. Το ίδιο προϊόν χρησιμοποιείται και στους δύο ιστούς, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος της κοιλότητας που πρόκειται να σφραγιστεί.
Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται σε κοιλότητες που απαιτούν μεγάλη πλήρωση και όπου η πρόσφυση θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα. Όταν η ζημιά του δοντιού δεν είναι βαθιά ή κοντά στον πολφό, η ολική χάραξη με οξύ είναι η πιο αποτελεσματική διαδικασία.
Όταν το οξύ τοποθετείται στην αδαμαντίνη, το σχέδιο χάραξης δημιουργεί μικρομηχανικές συγκρατήσεις. Στην οδοντίνη, επειδή έχει σωληνοειδή δομή και κυρίως οργανική σύνθεση, το αποτέλεσμα είναι να εκτεθεί η μήτρα κολλαγόνου της, ώστε τα υδρόφιλα μονομερή του συγκολλητικού υλικού να μπορούν να διεισδύσουν σε αυτήν.
Κατά την εκτέλεση αυτής της τεχνικής είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ο χρόνος χάραξης της οδοντίνης είναι μικρότερος από αυτόν της αδαμαντίνης: μόλις 15 δευτερόλεπτα. Επιπλέον, είναι σημαντικό να μην ξηραίνεται η επιφάνειά της και να διατηρείται μέρος της υγρασίας της, οπότε η ξήρανση με αέρα υπό πίεση διαρκεί μόνο 5 δευτερόλεπτα.
Για την τεχνική αυτή χρησιμοποιείται πήκτης ορθοφωσφορικού οξέος 30% ή 40%, που προετοιμάζει τόσο την αδαμαντίνη όσο και την οδοντίνη για τις συγκολλητικές διαδικασίες. Έχει το πλεονέκτημα ότι επιτυγχάνει υψηλή αντοχή συγκόλλησης και ότι δεν παρεμβαίνει στον πολυμερισμό των ρητινών διπλής σκλήρυνσης, οπότε η χρήση του είναι αρκετά καθολική.
2. Επιλεκτική χάραξη
Αυτός ο τύπος οδοντιατρικής χάραξης συνίσταται στην εφαρμογή φωσφορικού οξέος μόνο στην επιφάνεια της αδαμαντίνης. Στην περίπτωση αυτή, λαμβάνεται μέριμνα ώστε το προϊόν να μην φτάσει στην περιοχή της οδοντίνης.
Είναι χρήσιμο για ασθενείς που έχουν την τάση να υποφέρουν από ευαισθησία στις βαθύτερες περιοχές των δοντιών τους. Με αυτού του είδους τη διαδικασία, μπορούν να αποφευχθούν οι μετέπειτα ενοχλήσεις.
3. Άμεση χάραξη
Ορισμένα συγκολλητικά συστήματα περιλαμβάνουν τη χάραξη στη σύνθεσή τους. Με αυτόν τον τρόπο, με ένα μόνο προϊόν και μία μόνο εφαρμογή, πραγματοποιείται η χάραξη και η συγκόλληση του δοντιού.
Το υγρό εφαρμόζεται στην αδαμαντίνη και την οδοντίνη χωρίς να έχει προηγηθεί χάραξη. Είναι σημαντικό να ακολουθούνται οι συστάσεις του κατασκευαστή.
Αυτή η τεχνική είναι πολύ αποτελεσματική για επισκευές που το δόντι δεν κινδυνεύει να βγει. Επιπλέον, αυτός ο τύπος έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι αποτρέπει την μετεγχειρητική ευαισθησία.
Από την άλλη πλευρά, δεδομένης της ευκολίας και της ταχύτητας τοποθέτησης, είναι ένα σύστημα που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στην οδοντιατρική.
Χαρακτηριστικά
Οι οδοντίατροι χρησιμοποιούν διαφορετικά προϊόντα, μάρκες και συγκεντρώσεις. Πάντα ο οδοντίατρος είναι αυτός που επιλέγει αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.
Ωστόσο, όταν επιλέγει μεταξύ του ενός ή του άλλου, ο οδοντίατρος λαμβάνει υπόψη του πολλαπλά χαρακτηριστικά που διευκρινίζουν και καθορίζουν την επιλογή. Θα σας μιλήσουμε τώρα για αυτά:
- Τύποι οξέων: Το φωσφορικό οξύ θα επιλεγεί εάν πρόκειται να χαραχθεί η αδαμαντίνη ή η οδοντίνη. Το υδροφθορικό οξύ χρησιμοποιείται για την προετοιμασία υλικών όπως η πορσελάνη.
- Συγκέντρωση: Το ποσοστό του προϊόντος ποικίλλει είτε πρόκειται για φωσφορικό είτε για υδροφθορικό οξύ. Στην πρώτη περίπτωση, οι συγκεντρώσεις που διατίθενται στην αγορά κυμαίνονται μεταξύ 30% και 40%, με το 37% να είναι το πιο συνηθισμένο. Το υδροφθορικό οξύ χρησιμοποιείται σε συγκεντρώσεις 5% ή 10%.
- Μορφή: Η συνηθέστερη μορφή των οξέων χάραξης είναι προγεμισμένες σύριγγες που διατίθενται σε διάφορα μεγέθη, από 1,2 ml έως 50 ml. Μπορούν επίσης να βρεθούν σε φιάλες των 5 ml ή των 15 ml. Συνήθως συνοδεύονται από συμβουλές εφαρμογής για εύκολο χειρισμό.
- Το ιξώδες του διαλύματος: Η συνεκτικότητα του προϊόντος πρέπει να διευκολύνει την εφαρμογή του, να επιτρέπει μεγάλη ακρίβεια και να μπορεί να παραμείνει στο σημείο όπου έχει εναποτεθεί. Έτσι, σε γενικές γραμμές, έχουν τη μορφή θιξοτροπικής γέλης, δηλαδή μπορούν να ρέουν όταν εφαρμόζονται, αλλά είναι παχύρρευστα, δηλαδή δεν θα τρέχουν από τις επιφάνειες των δοντιών.
- Υγρό/τζελ: Τα οξέα χάραξης μπορεί να είναι σε υγρή μορφή ή σε μορφή γέλης, με τη δεύτερη να είναι η πιο συνηθισμένη. Και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να διατίθενται σε σύριγγες ή σε φιάλες.
- Χρώμα: Προκειμένου να είναι δυνατή η διάκριση του προϊόντος από την επιφάνεια των δοντιών, τα οξέα έχουν χρώμα. Είναι είτε πράσινα, μοβ, κίτρινα ή μπλε.
- Χρόνος εφαρμογής, έκπλυσης και στεγνώματος: Ο χρόνος εφαρμογής, έκπλυσης και στεγνώματος διαφέρει εάν το προϊόν εφαρμόζεται στην αδαμαντίνη ή στην οδοντίνη. Επιπλέον, κάθε κατασκευαστής υποδεικνύει τον συγκεκριμένο αριθμό δευτερολέπτων που απαιτούνται για το δικό του προϊόν, οπότε είναι απαραίτητο να ακολουθείτε τις συστάσεις κάθε μάρκας.
Οξέα με εξαιρετικά χαρακτηριστικά
Οι εξελίξεις στον τομέα της οδοντιατρικής καθιστούν δυνατή την εξεύρεση ολοένα και πιο πρακτικών και επιτυχημένων υλικών. Έτσι, στις μέρες μας είναι δυνατόν να βρούμε νέα προϊόντα με νέες ιδιότητες.
Μία από τις νέες δυνατότητες που έχουν επιτύχει ορισμένα συγκολλητικά συστήματα αιχμής είναι η δυνατότητα αυτοπεριορισμού. Αυτό σημαίνει ότι το προϊόν αποασβεστοποιεί την οδοντίνη σε ένα ορισμένο βάθος και στη συνέχεια σταματά να λειτουργεί. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο κίνδυνος υπερβολικής φθοράς των ιστών και επιπλοκών όπως η ευαισθησία.
Η συμβατότητα με όλα τα υλικά εμφράξεων είναι ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό που επιδιώκουν να επιτύχουν αρκετά συστήματα χάραξης. Με αυτόν τον τρόπο, ο οδοντίατρος θα μπορεί να χρησιμοποιεί ένα μόνο προϊόν για όλους τους τύπους αποκαταστάσεων.
Πώς γίνεται η όξινη χάραξη;
Η μέθοδος για την όξινη χάραξη ενός δοντιού εξαρτάται από την τεχνική που θα χρησιμοποιηθεί και τις συστάσεις του κατασκευαστή του προϊόντος. Έτσι, ο χρόνος που απαιτείται για κάθε βήμα διαφέρει από μάρκα σε μάρκα.
Η διαδικασία είναι πολύ απλή και γρήγορη- συνήθως δεν διαρκεί περισσότερο από 1 λεπτό. Αν και υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάλογα με την τεχνική και τη μάρκα, σε γενικές γραμμές, αυτά είναι τα βήματα:
- Προετοιμάστε το δόντι: Το δόντι θα πρέπει να είναι ήδη απαλλαγμένο από τερηδόνα και έτοιμο για επιδιόρθωση.
- Εφαρμόστε το προϊόν στο δόντι: Το οξύ εφαρμόζεται με το δοσομετρητή που συνοδεύει το προϊόν, καλύπτοντας τις περιοχές που πρόκειται να χαραχθούν. Αφήνεται να δράσει για το χρονικό διάστημα που ορίζει ο κατασκευαστής και ανάλογα με τον τύπο του ιστού. Δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 60 δευτερόλεπτα.
- Ξέπλυμα: Αφαιρέστε το υλικό, εφαρμόζοντας έναν πίδακα νερού στην επιφάνεια των δοντιών μέχρι να μην υπάρχουν υπολείμματα.
- Στέγνωμα: Η περιοχή στεγνώνεται ελαφρώς, επιτρέποντας να παραμείνει κάποια υγρασία στην οδοντίνη.
Με αυτόν τον τρόπο, οι επιφάνειες των δοντιών χαράσσονται και είναι έτοιμες να δεχτούν το συγκολλητικό σύστημα της επιλογής τους, πριν από τη διεξαγωγή της επισκευής.
Κίνδυνοι από την όξινη χάραξη
Αν και είναι αλήθεια ότι η διαδικασία αυτή αυξάνει τη στερέωση των απαραίτητων στοιχείων στο δόντι, μπορεί επίσης να προκαλέσει ορισμένες επιπλοκές, όπως η μετεγχειρητική ευαισθησία. Ορισμένα επεξεργασμένα δόντια μπορεί να είναι ευαίσθητα στο κρύο ή τη ζέστη για μερικές ημέρες ή και εβδομάδες, ανάλογα με την έκταση της επιδιόρθωσης.
Ωστόσο, με την κατάλληλη απομόνωση, την τήρηση των χρόνων χάραξης και τη χρήση ενός απευαισθητοποιητικού παράγοντα στην προετοιμασία, ο κίνδυνος ευαισθησίας μειώνεται.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Οι αιτίες των λεκιασμένων δοντιών
Μια διαδικασία που θα σας δώσει πίσω το χαμόγελό σας
Η χάραξη με οξύ δημιουργεί μικροπόρους και ανοίγει τα οδοντικά σωληνάρια των επιφανειών των δοντιών. Αυτό, σε συνδυασμό με τα συγκολλητικά συστήματα, βελτιώνει τη συγκόλληση και τη συγκράτηση των υλικών και των στοιχείων εμφράξεων. Με αυτή τη διαδικασία μπορούν να επισκευαστούν τα κατεστραμμένα δόντια και να επιτευχθούν λειτουργικά και όμορφα τελειώματα.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Galdames, B., Brunoto, M., Marcus, N., Grandon, F., & Priotto, E. (2018). diferentes Protocolos de grabado Ácido en dentina; estudio Micromorfológico. Revista clínica de periodoncia, implantología y rehabilitación oral, 11(2), 91-97.
- Bader Mattar, M., & Ibáñez Musalem, M. (2014). Evaluación de la interfase adhesiva obtenida en restauraciones de resina compuesta realizadas con un sistema adhesivo universal utilizado con y sin grabado ácido previo. Revista clínica de periodoncia, implantología y rehabilitación oral, 7(3), 115-122.
- Almaguer, C. O., Torres, M. E. R., Noyola, V. G., & Cortés, P. M. (2018). Factores que perjudican el proceso de adhesión. Revista Mexicana de Estomatología, 5(1), 30-31.
- Perero Pozo, C. J. (2020). Protocolos de grabado ácido en dentina (Bachelor’s thesis, Universidad de Guayaquil. Facultad Piloto de Odontología).
- George Freedman, D. D. S. Sistemas adhesivos dentales. 7 generaciones de evolución.
- Mandri, M. N., Aguirre Grabre de Prieto, A., & Zamudio, M. E. (2015). Sistemas adhesivos en odontología restauradora. Odontoestomatología, 17(26), 50-56.
- Mejía, J. C., & Sepúlveda, S. (2020). Análisis del grado de sensibilidad dentinaria postoperatoria con la técnica de grabado ácido en pacientes que acuden al área de operatoria dental de la clínica odontológica Dr. René Puig Bentz de la Universidad Nacional Pedro Henríquez Ureña, periodo Septiembre-diciembre 2019 (Doctoral dissertation, Universidad Nacional Pedro Henríquez Ureña).
- Cevallos Zamora, K. E. (2020). Adhesivos universales en odontología (Bachelor’s thesis, Universidad de Guayaquil. Facultad Piloto de Odontología).