Ο ρόλος που παίζει το γαλακτικό οξύ στην άσκηση

Ακούτε πολύ συχνά για το γαλακτικό οξύ στον κόσμο του αθλητισμού και της υγείας. Σε αυτό το άρθρο, θα μάθετε τα πάντα γι' αυτό.
Ο ρόλος που παίζει το γαλακτικό οξύ στην άσκηση
Sergio Alonso Castrillejo

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: φαρμακοποιό Sergio Alonso Castrillejo.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 22 Δεκεμβρίου, 2022

Το γαλακτικό οξύ είναι μια χημική σύνθεση που παίζει σημαντικό ρόλο σε πολλές βιοχημικές διεργασίες όπως στη ζύμωση γαλακτικού οξέος.

Ένας από τους ιστούς του σώματος ο οποίος παράγει γαλακτικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες είναι οι μύες, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούν υδατάνθρακες για ενέργεια. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως γαλακτική ζύμωση.

Σε αυτό το άρθρο, θα σας πούμε τα πάντα γι’ αυτό το μόριο.

Γαλακτικό οξύ – Παραγωγή

Γυναίκα γυμνάζεται

Το γαλακτικό οξύ παράγεται στους μυς σας όταν εκτελείτε επίπονες ασκήσεις.

Παράγεται κυρίως στα μυϊκά κύτταρα και τα ερυθρά αιμοσφαίρια όταν το σώμα διασπά τους υδατάνθρακες σε ενέργεια και τα επίπεδα οξυγόνου είναι χαμηλά. Αυτά τα επίπεδα μειώνονται κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης ή όταν το άτομο έχει κάποια μόλυνση ή ασθένεια.

Γενικά, η κύρια πηγή γαλακτικού οξέος είναι η διάσπαση των υδατανθράκων το αποτέλεσμα της οποίας ονομάζεται γλυκογόνο. Αυτή η ουσία είναι ένα φυσικό απόθεμα ενέργειας που σχηματίζεται από πολλαπλές αλυσίδες ζάχαρης (γλυκόζη). Η αποσύνθεσή τους παράγει πολλή ενέργεια, και έτσι αποτελεί μία από τις κύριες πηγές μυών.

Ωστόσο, η χρήση γλυκόζης απαιτεί οξυγόνο. Γι’ αυτό, είναι μια διαδικασία που διαρκεί περισσότερο. Σε απαιτητικές καταστάσεις, τα κύτταρα “κόβουν δρόμο” και παράγουν ενέργεια μέσω της ζύμωσης. Αυτή είναι μια λιγότερο αποτελεσματική διαδικασία, αλλά είναι πιο γρήγορη.

Ενώ ορισμένα κύτταρα έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούν πυροσταφυλικό οξύ για ενέργεια, άλλα δεν μπορούν. Αυτός είναι ο λόγος που οι μύες παράγουν πολλή λακτόζη.

Ίσως σας ενδιαφέρει: 3 τρόποι να βελτιώσετε την υγεία της καρδιάς σας

Γαλακτικό οξύ και μύες

Αυτό το οξύ είναι στην πραγματικότητα ένα καύσιμο και όχι κάποιο απόβλητο. Έτσι, οι μύες το παράγουν σκόπιμα από τη γλυκόζη και το χρησιμοποιούν ως ενέργεια.

Τα μυϊκά κύτταρα είναι ικανά να μετατρέπουν τη γλυκόζη σε γαλακτικό οξύ. Έπειτα, κυτταρικά οργανίδια που ονομάζονται μιτοχόνδρια το απορροφούν και το χρησιμοποιούν. Αυτά τα οργανίδια είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα.

Τα μιτοχόνδρια έχουν μια χαρακτηριστική πρωτεΐνη για τη μεταφορά του γαλακτικού οξέος μέσα τους. Έτσι, η έντονη άσκηση προκαλεί τον διπλασιασμό των μιτοχονδρίων και την καύση περισσότερου γαλακτικού οξέος. Το αποτέλεσμα είναι να λειτουργούν καλύτερα οι μύες.

Το γαλακτικό οξύ κατά τη διάρκεια της άσκησης

Γυναίκα κάνει διάλειμμα από το τρέξιμο

Η άσκηση επιτρέπει στα κύτταρα να προσαρμόζονται για να χρησιμοποιούν περισσότερο πυροσταφυλικό οξύ. Γι’ αυτό, παράγουν λιγότερο γαλακτικό. Όταν ασκείται κάποιος/α, αποκτά μυϊκές ίνες.

Το σώμα χρησιμοποιεί σπάνια αυτές τις ίνες όταν ξεκουράζεται το άτομο ή όταν κάνει ήπιες δραστηριότητες. Εξάλλου, πολλοί άνθρωποι απαιτούν γρήγορη ενεργοποίηση και δεν έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να μετατρέπουν το πυροσταφυλικό οξύ σε ενέργεια. Έτσι, το σώμα μετατρέπει το πυροσταφυλικό οξύ σε γαλακτικό.

Λακτόζη: Μια πολύ δυναμική ουσία

Όταν το σώμα παράγει λακτόζη, αυτή προσπαθεί να εισέλθει σε άλλους κοντινούς μυς. Σε αυτή τη διαδικασία περιλαμβάνονται το αίμα και το διάστημα ανάμεσα στα μυϊκά κύτταρα, όπου η συγκέντρωση λακτόζης είναι μικρότερη.

Όταν το γαλακτικό οξύ καταφέρει να μπει σε άλλον μυ, είναι πιθανό να μετατραπεί ξανά σε πυροσταφυλικό ώστε να χρησιμοποιηθεί για αερόβια ενέργεια.

Η καρδιά χρησιμοποιεί και αυτή λακτόζη ως καύσιμο. Επιπλέον, μπορεί να πάει στο συκώτι για να μετατραπεί και πάλι σε γλυκόζη και γλυκογόνο ώστε να αρχίσει ξανά τον κύκλο.

Τέλος, μπορεί να ταξιδέψει γρήγορα από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο. Υπάρχουν αποδείξεις πως ένα μέρος λακτόζης μετατρέπεται σε γλυκογόνο στους μυς χωρίς να περάσει απαραίτητα από το συκώτι.

Πρόκειται για μία φανταστική διαδικασία!


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • Morell, A. M. M., González Millán, C., & Llop, F. (2007). Presente y futuro del ácido láctico. Archivos de Medicina Del Deporte.
  • Soler Morejón, C. (2000). Acidosis láctica. Revista Cubana de Medicina. https://doi.org/10.1056 / NEJMra1309483
  • Calderón-Montero, F. javier, Benito-Peinado, P. J., Melendez-Ortega, A., & González-Gross, M. (2006). Control biológico del entrenamiento de resistencia. (Biological control of endurance training.). RICYDE. Revista Internacional de Ciencias Del Deporte. https://doi.org/10.5232/ricyde2006.00205

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.