Πράγματα που συνήθως μετανιώνουμε, λίγο πριν πεθάνουμε;
Οι περισσότεροι άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στο θάνατο , βίωσαν ενοχές. Ένα αίσθημα κενού, μια διάθεση να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ευκαιρίες της ζωής, λίγο πριν πεθάνουμε.
Ωστόσο, από ό,τι τα πράγματα δείχνουν, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πλήρως την αξία της ζωής, μόνο λίγο πριν το θάνατο.
Αλλά αλήθεια, αξίζει να περιμένουμε το τέλος; Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε πράξη τα θέλω μας, όσο ζούμε;
Το να λυπόμαστε για ό,τι δεν κάναμε, λίγο πριν πεθάνουμε, είναι μάταιο
Η λύπη για όσα δεν κάναμε λίγο πριν κλείσουμε τα μάτια, ουσιαστικά δεν μας βοηθά. Ωστόσο, έχοντας αυτό υπόψη, θα αναφερθούμε σε μερικά από αυτά.
Η καταγραφή τους θα σας βοηθήσει να θυμάστε να μη ζήσετε σαν να βρίσκεστε στον “ αυτόματο πιλότο “, θα σας βοηθήσει να προσέχετε και να δίνετε σημασία σε εκείνα που στο μέλλον μπορεί να σας “στοιχειώσουν”.
Ας δούμε, όμως, σε τι αναφερόμαστε.
1. Δεν έζησα τη ζωή των ονείρων μου, ένα από τα πράγματα που μετανιώνουμε λίγο πριν πεθάνουμε
Αυτή είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ενοχές. Πηγάζει από ανασφάλεια, που αναχαιτίζει τη λήψη αποφάσεων και μας εκτρέπει από τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε.
Οφείλεται συχνά στην αναζήτηση της έγκρισης και της επιδοκιμασίας των άλλων και σε διάφορες απόψεις τύπου:
- “Πρόσεχε, αυτό είναι επικίνδυνο!”
- “Εγώ, αν ήμουν στη θέση σου, δεν θα ξόδευα τα χρήματά μου σε αυτό…”
- “Σίγουρα, θα παραιτηθείς από αυτήν την ιδέα;”
- …και άλλες παρόμοιες εξωγενείς ανασφάλειες, που μας γυρίζουν ένα βήμα πίσω.
Μάθετε τι συμβαίνει όταν αφήνετε μια τοξική σχέση.
Πόσοι άνθρωποι δεν ακολούθησαν το ίδιο μοντέλο ζωής με τους γονείς τους; Πόσοι δοκίμασαν μια ζωή με περισσότερες “εκτροπές” και “παρακάμψεις”;
Τι θα σας έκανε περισσότερο ευτυχισμένους;
Δίνουμε μεγάλη σημασία στο τι πρόκειται να σκεφτούν οι άλλοι για εμάς και λόγω αυτού, χάνουμε την ευκαιρία να ζήσουμε τη ζωή που πάντα ονειρευόμασταν για τους εαυτούς μας.
2. Δούλευα πολλές ώρες, ένα από τα πράγματα που μετανιώνουμε λίγο πριν πεθάνουμε
Άλλο ένα πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στο θάνατο: έζησαν για να δουλεύουν, αντί να δουλεύουν για να ζουν.
Η δουλειά μπορεί πράγματι να αποτελέσει προτεραιότητα στη ζωή πολλών ανθρώπων, που, έτσι, αφήνουν πίσω τους οικογένεια και φίλους.
Προοδευτικά, με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιούν ότι έχασαν το μεγάλωμα των παιδιών τους, ότι η σχέση με τον/την σύντροφό τους έχει γίνει ψυχρή και απόμακρη και ότι υστερούν σε αληθινές φιλίες, αφού δεν φρόντισαν να τις συντηρήσουν.
Οι προσωπικές σχέσεις είναι πολύτιμες για όλους τους ανθρώπους. Οπότε, δώστε τους προτεραιότητα! Και βέβαια η δουλειά είναι σημαντική, αλλά η οικοδόμηση υγιών σχέσεων ακόμη περισσότερο.
Μήπως δεν ξέρετε τι να κάνετε στη ζωή σας ; Τότε διαβάστε το άρθρο μας.
3. Θα έπρεπε να είχα κάνει πιο διασκεδαστικά και τρελά πράγματα
Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω στο χρόνο, θα ανακαλύψουμε πολλά τρελά πράγματα που πέρασαν από το μυαλό μας και που δεν κάναμε λόγω φόβου, ανασφάλειας ή γιατί σκαρφιστήκαμε χίλιες δυο δικαιολογίες. Αυτό σίγουρα μας αφήνει με μια πικρή γεύση.
Θέλετε να δοκιμάσετε την ελεύθερη πτώση (μπάντζι τζάμπινγκ); Δοκιμάστε την! Σας αρέσουν τα ταξίδια; Πάρτε ένα σακίδιο πλάτης και αρχίστε να εξερευνάτε τον κόσμο!
Όλες οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες θα είναι λόγος λύπης και ενοχών στην επιθανάτιο κλίνη.
Οι ξέφρενες και τρελές ιδέες που κατακλύζουν το μυαλό μας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τόλμη να βγούμε έξω από τη ζώνη της άνεσής μας. Η ζώνη αυτή σίγουρα παρέχει άνεση και ασφάλεια, συγχρόνως, όμως, λειτουργεί περιοριστικά ως προς τις περιπέτειες και τις ευκαιρίες για νέους κόσμους.
Ζούμε μονάχα μια φορά! Υπάρχει λόγος να μην το κάνουμε έντονα;
4. Εύχομαι να είχα εκφράσει ανοιχτά τα συναισθήματά μου
Από τα μικρά μας χρόνια, “εκπαιδευόμαστε” και μαθαίνουμε να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας . Μη σε δουν να κλαις δημοσίως, μην υψώνεις τη φωνή σου, κράτα την ψυχραιμία σου…
Όλα αυτά, όταν η στιγμή έρθει, μας εμποδίζουν να απελευθερώσουμε τα συναισθήματά μας ακόμη και όταν βρεθούμε μόνοι, στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.
Είναι σημαντικό να μάθουμε να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας, να τα κατανοούμε και να τα διαχειριζόμαστε με το σωστό τρόπο.
- “Γιατί δεν της είπα σε αγαπώ;”
- “Μακάρι να είχα χύσει όλα τα δάκρυα που θα με λύτρωναν!”
Μην περιμένετε το τέλος, για να τα κάνετε πράξη.
Τώρα που γνωρίζετε για τις ενοχές που βιώνουμε λίγο πριν πεθάνουμε, είναι καιρός να αλλάξετε τον τρόπο της ζωής σας. Μόνο τότε, θα μπορέσετε να κλείσετε τα μάτια με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, στο πρόσωπό σας, για τη ζήση σας όλη!