Γλυκάνισος: Καλλιέργεια και φροντίδα

Το φυτό γλυκάνισος ξεχωρίζει για τις μαγειρικές και φαρμακευτικές του χρήσεις. Σας δείχνουμε πώς να καλλιεργείτε αυτό το είδος στο άρθρο που ακολουθεί.

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: γιατρό Leonardo Biolatto.

Έχει γραφτεί από Luz Marina Carpio Hernández

Τελευταία ενημέρωση: 15 Απριλίου, 2023

Το Pimpinella anisum ή αλλιώς γλυκάνισος, έχει διεισδυτικό άρωμα και εκτεταμένα οφέλη. Εκατοντάδες συνταγές μαγειρικής τον χρησιμοποιούν και στην Ασία τον χρησιμοποιούν για τη θεραπεία στομαχικών παθήσεων.

Μπορείτε να προμηθευτείτε γλυκάνισο από παντού, αλλά ένας άλλος πολύ καλός τρόπος για να τον αποκτήσετε είναι να τον φυτέψετε στο σπίτι. Ο γλυκάνισος μπορεί να καλλιεργηθεί στον κήπο σας, οπότε ρίξτε μια ματιά σε αυτές τις συμβουλές μας.

Το φυτό γλυκάνισος και τα χαρακτηριστικά του

Το φυτό ανήκει στην οικογένεια Apiaceae. Αυτό το ετήσιο βότανο, όπως μας λέει το drugs.com, αναπτύσσεται μεταξύ 0,3 και 0,6 μέτρων και τα άνθη του είναι λευκά ή κίτρινα και φυτρώνουν στα μέσα του καλοκαιριού, με φύλλα που μοιάζουν με φτερά. Ξεχωρίζουν οι πρασινοκάστανοι ραβδωτοί καρποί.

Το άρωμα και η γεύση του γλυκάνισου είναι συγκρίσιμα με τη γλυκόριζα και ο κόσμος το συμπεριλαμβάνει σε φαγητά, ποτά και θεραπείες λόγω των δραστικών συστατικών και ελαίων που περιέχει:

• Ανεθόλη
• Ανισικό οξύ
• Ανισική αλδεΰδη
• Μεθυλένιο χαβικόλης
• Τερπενικά σύμπλοκα

Μια μελέτη του ISRN Pharmaceutics συσχέτισε αρκετές από αυτές τις ενώσεις με ένα ευρύ φάσμα φαρμακολογικών επιδράσεων. Ωστόσο, επισημαίνει την ανάγκη για πρόσθετες κλινικές δοκιμές για την αξιολόγηση των ωφελειών του φυτού στον άνθρωπο, καθώς και για τη σύνθεση νέων φαρμάκων από τα δραστικά συστατικά του γλυκάνισου.

Το άρωμα και άλλα οφέλη του γλυκάνισου

Υπάρχουν διάφορα είδη γλυκάνισου. Ο ένας είναι ο πράσινος. Αυτό είναι το συστατικό που χρησιμοποιείται συχνά για την καταπράυνση της καούρας και τη δημιουργία καλλυντικών σκευασμάτων.

Ο γλυκάνισος φλωρεντίας ή μάραθος χρησιμοποιείται για την παρασκευή αλμυρών μενού, ενώ ο αστεροειδής γλυκάνισος προτιμάται για επιδόρπια και αφεψήματα. Ένα άλλο είδος είναι ο ιαπωνικός γλυκάνισος, αλλά η κατανάλωσή του δεν συνιστάται σε μαζική κλίμακα, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος.

Η La Gaceta Médica de México ανέφερε ένα πείραμα σε ποντίκια, στο οποίο εξέτασαν τις αντιδράσεις τους μετά την πρόκληση διάρροιας με καστορέλαιο και στη συνέχεια τη θεραπεία τους με ένα μείγμα αστεροειδούς γλυκάνισου και χαμομηλιού. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, καθώς υποδηλώνουν ότι το φυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εναλλακτικό αντιδιαρροϊκό.

Ωστόσο, σε υψηλές δόσεις, θα μπορούσε να προκαλέσει δηλητηρίαση. Από αυτή την άποψη, οι ειδικοί συνιστούν την κατανάλωση με μέτρο και λένε ότι μπορεί να είναι χρήσιμος στη θεραπεία, αλλά δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τις συστάσεις ενός γιατρού.

Αν χρησιμοποιείτε το βότανο για φαρμακευτικούς σκοπούς, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε ένα γιατρό.

Γλυκάνισος: Καλλιέργεια και φροντίδα

Ο γλυκάνισος είναι ένα είδος που σπέρνεται στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης. Οι σπόροι του βλαστάνουν χωρίς προβλήματα, αν η θερμοκρασία είναι υψηλότερη από 15°C και το έδαφος βρίσκεται σε βέλτιστες συνθήκες.

Η ανθεκτικότητα του βοτάνου απαλλάσσει από την αυστηρή φροντίδα. Ωστόσο, οι ακόλουθες παρατηρήσεις είναι χρήσιμες.

Έδαφος

Αν και ο γλυκάνισος ευδοκιμεί σε όλους τους τύπους εδαφών, ακόμη και σε όξινα εδάφη που έχουν επεξεργαστεί με ασβέστη, είναι σημαντικό το έδαφος να περιέχει καλή ποσότητα ανόργανων στοιχείων και οργανικής ουσίας. Το ιδανικό pH κυμαίνεται μεταξύ 6,0 και 6,7.

Για τις γλάστρες, ένα καθολικό υπόστρωμα και η επαρκής αποστράγγιση συμβάλλουν στην ανάπτυξή του.

Γλυκάνισος: Θερμοκρασία

Ο γλυκάνισος δεν ευδοκιμεί στο υπερβολικό κρύο. Είναι ευάλωτος στις πλημμύρες και δεν ανέχεται ούτε τους ξηρούς ανέμους.

Οι ζεστές θερμοκρασίες είναι το φόρτε του και ευδοκιμεί σε εύκρατο κλίμα.

Φως

Η ανάπτυξη του γλυκάνισου είναι μεγαλύτερη αν λαμβάνει επαρκή ηλιακή ακτινοβολία. Εάν φυτέψετε το δείγμα σε γλάστρα, τοποθετήστε το σε σημείο που δέχεται ηλιακό φως, για παράδειγμα, δίπλα σε βεράντα ή παράθυρο. Σε περίπτωση άμεσης καλλιέργειας στο έδαφος του κήπου, επιλέξτε μια περιοχή όπου υπάρχει ήλιος.

Λίπανση

Οποιοδήποτε λίπασμα ευνοεί το φυτό: από σπιτικό οργανικό λίπασμα μέχρι κοπριά. Αλλά, αν χρησιμοποιήσετε το τελευταίο, βεβαιωθείτε ότι δεν έχει φυτευτεί άλλο φυτό σε αυτό πριν.

Ομοίως, όταν χρησιμοποιείτε ορυκτό λίπασμα, βεβαιωθείτε ότι η βάση του είναι το κάλιο. Η περίσσεια αζώτου είναι αντιπαραγωγική για τη συγκομιδή.

Ενυδάτωση

Το πότισμα του γλυκάνισου πρέπει να γίνεται 2 ή 3 φορές την εβδομάδα, χωρίς να το παρακάνετε. Αν και το πότισμα πρέπει να είναι τακτικό, η ιδέα είναι ότι το υπόστρωμα τείνει προς μια ξηρή υφή. Η σύσταση αυτή ισχύει και για καλλιέργειες μεγάλης κλίμακας.

Σπορά

Ο κατάλληλος τρόπος φύτευσης του γλυκάνισου είναι σε σειρές και με υπόστρωμα που έχει προηγουμένως υγρανθεί. Αν το κάνετε απευθείας στον κήπο, εξασφαλίστε μια απόσταση τουλάχιστον 25 εκατοστών μεταξύ των σπόρων.

Θάψτε τους σε βάθος μισού εκατοστού αν είναι στο έδαφος και περίπου 8 εκατοστών σε γλάστρες, επειδή η βλάστηση εξαρτάται από το σκοτάδι. Τα βλαστάρια είναι εμφανή 3 εβδομάδες μετά τη σπορά.

Όταν το περιβάλλον είναι πολύ κρύο, καλό είναι να ξεκινήσετε σε γλάστρα μέσα στο σπίτι και, όταν ωριμάσουν, να τα μεταφυτεύσετε.

Συγκομιδή

Τον Αύγουστο, είναι ώρα για τη συγκομιδή. Καταλαβαίνετε ότι ο καρπός είναι έτοιμος όταν παρατηρήσετε τον καφετί τόνο με πρασινωπές αποχρώσεις.

Η διαδικασία συγκομιδής συνιστάται να γίνεται το πρωί και περιλαμβάνει το κόψιμο του άνθους, τον αερισμό των τσαμπιών και την έκθεσή τους στον ήλιο, ώστε να ψηθούν οι σπόροι.

Όταν στεγνώσουν εντελώς, τρίψτε τα άνθη και βγάλτε τους σπόρους. Καλό είναι να τους αποθηκεύετε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος.

Γλυκάνισος: Πιθανές ασθένειες

Κάθε φυτό είναι ευαίσθητο στις ασθένειες και ο γλυκάνισος δεν αποτελεί εξαίρεση. Το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωργικής Τεχνολογίας της Ισπανίας ανέλυσε τις καλλιέργειες σε χωράφια με αυτό το είδος και διαπίστωσε ότι κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης, είναι πιθανό να υποφέρει από την ασθένεια της ύγρανσης, εκτός από το σύμπλεγμα των μυκήτων του εδάφους.

Το ινστιτούτο τονίζει ότι η λύση στα προβλήματα αυτά έγκειται στη σωστή προετοιμασία του εδάφους, αποφεύγοντας, με κάθε κόστος, την υφαλμύρωση του εδάφους και τη σπορά σπόρων που έχουν προηγουμένως υποστεί επεξεργασία με μυκητοκτόνα.