Το καλύτερο σπίτι είναι εκείνο που μας δίνει αγάπη και σεβασμό
Ποιο είναι το καλύτερο σπίτι; Το σπίτι είναι ένας χώρος μέσα στον οποίο λαμβάνουν χώρα πολλά είδη δυναμικής. Μεταξύ αυτών των δυναμικών, οι πιο χρήσιμες είναι ο σεβασμός, η αμοιβαιότητα και η συναισθηματική νοημοσύνη.
Η σωστή χρήση αυτών των δυναμικών σας βοηθά να δημιουργήσετε ευτυχισμένους και ουσιαστικούς δεσμούς.
Υπάρχει κάτι που συμβαίνει σε κάθε σπίτι που είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και βέβαιο. Όπως δήλωσε η Virginia Woolf σε ένα από τα προσωπικά ημερολόγιά της: “Το σπίτι είναι σαν ένα οχυρό. Μόλις κλείσουν οι πόρτες και τα παράθυρα, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα σε αυτό.”
Αυτή η εικόνα είναι ενοχλητική και ειρηνική παράλληλα.
Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε σπίτια που δεν περιλαμβάνουν τόσο καλές δυναμικές. Μερικές φορές, οι δυναμικές κάνουν δυστυχισμένα τα μέλη της οικογένειας. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να δημιουργούμε ένα πιο υγιές και ενορατικό είδος “ενέργειας” στο σπίτι.
Με αυτό τον τρόπο, η αγάπη θα αποτελεί βασικό κομμάτι του σπιτιού. Ανακαλύψτε το καλύτερο σπίτι για σας!
Το καλύτερο σπίτι είναι αυτό όπου υπάρχει αλληλοσεβασμός και αγάπη
Ένα σπίτι μπορεί να αποτελείται από πολλά και διάφορα είδη δεσμών. Αυτοί περιλαμβάνουν το ζευγάρι, τα παιδιά, τα αδέρφια, και σε ορισμένες περιπτώσεις, παλαιότερες γενιές όπως τον παππού και τη γιαγιά.
Δεν είναι πάντα εύκολο να τους φέρουμε όλους κοντά. Υπάρχουν διαφορετικές δυναμικές, ενδιαφέροντα και προσωπικές ανάγκες. Παράλληλα, υπάρχει και μια διαφορά στη δύναμη. Αυτή η δύναμη προέρχεται από την ανάγκη για προστασία, πειθαρχία και ενδυνάμωση των οικογενειακών δεσμών.
Ο τρόπος που διεξάγουμε τους ρόλους μας καθορίζει την ατμόσφαιρα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε σπίτια όπου υπάρχει το αίσθημα ευεξίας κι ευτυχίας. Ή από την άλλη πλευρά, τα σπίτια μας μπορεί να είναι ένας χώρος όπου τα μέλη του δεν μπορούν να αναπτυχθούν όπως θα έπρεπε.
Εδώ σεβόμαστε όλες τις απόψεις
Υπάρχει επίσης κάτι που είναι πάντα δύσκολο να καταφέρει κάθε οικογένεια. Το να φτάσει στο σημείο όπου όλοι σέβονται τις απόψεις, τις σκέψεις και τις αποφάσεις των άλλων.
- Τα προβλήματα εμφανίζονται από τη στιγμή που κάποιος θέλει να επιβάλει τις αξίες του σε όλους τους άλλους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν ξεκινούν να ασκούν βέτο σε οτιδήποτε διαφορετικό από τα δικά τους πρότυπα.
- Το σπίτι που είναι γεμάτο με σεβασμό είναι εκείνο στο οποίο ακούγονται οι απόψεις όλων και όπου όλοι είναι ελεύθεροι να μιλήσουν. Αυτό είναι ένα σπίτι στο οποίο το δούναι και λαβείν είναι πραγματικότητα για όλους. Και όλοι μπορούν να μιλούν ελεύθερα μέσα σε αυτό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πρέπει να συμφωνούν. Αρκεί όμως να ακούν, να σέβονται και να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο.
Το καλύτερο σπίτι είναι αυτό όπου ο κάθε ένας στηρίζει και φροντίζει τον άλλο
Σε μια οικογένεια δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορές. Όλοι πρέπει να έχουν ισάξια αντιμετώπιση. Κάθε άτομο είναι αυτό που είναι και σκέφτεται όπως σκέφτεται.
Δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο πειθαρχούμε τα παιδιά μας. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγουμε τη χρήση στερεοτύπων σε εκείνα.
- Πρέπει να αποφεύγουμε ένα κοινό λάθος όταν έχουμε περισσότερα από ένα παιδιά. Δεν πρέπει να κάνουμε διαχωρισμούς ανάλογα με την ηλικία τους. Απαιτείται υπευθυνότητα από την πλευρά των μεγαλύτερων παιδιών. Αλλά παράλληλα επιτρέπεται η ανεκτικότητα στα μικρότερα παιδιά επειδή γεννήθηκαν τελευταία. Αυτό δεν είναι σωστό.
- Θα πρέπει να τα πειθαρχούμε ισάξια. Ωστόσο, θα πρέπει να δίνουμε βάση στις ανάγκες του κάθε παιδιού χωριστά.
Διαβάστε ακόμη: Μάθετε πώς να εξουδετερώνετε τις αρνητικές σκέψεις
Στο σπίτι μας λέμε πώς αισθανόμαστε
Σε ένα ευτυχισμένο σπίτι υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης. Επιπλέον, υπάρχει σεβασμός για όλα τα μέλη της οικογένειας. Με αυτό τον τρόπο προωθείται η επαρκής συναισθηματική ελευθερία και ένα υγιής βαθμός αυτοπεποίθησης. Με αυτό τον τρόπο όλοι λέμε τι μας ενοχλεί όταν κάτι μας ενοχλεί.
- Υπάρχουν σπίτια στα οποία ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα για να μιλήσεις.
- Ορισμένες φορές, ο λόγος που δεν μιλάμε ο ένας στον άλλο είναι η έλλειψη χρόνου. Αλλά συνήθως επειδή φοβόμαστε να μην κατακρίνουν οι άλλοι τα λόγια μας.
- Αυτά τα είδη των αόρατων “βέτο” μας ενθαρρύνουν να παραμένουμε απόμακροι. Για παράδειγμα, όσο περνάει ο καιρός, τα παιδιά μας επιλέγουν να μείνουν στο σπίτι τους.
Σιγά-σιγά και σχεδόν χωρίς να το αντιληφθούμε, ο τρόπος επικοινωνίας τους θα αλλάξει. Ο υπολογιστής και το κινητό τους θα αποτελούν το βασικό μέσο σύνδεσής τους με τους ανθρώπους εκτός της οικογένειάς τους. Αυτό σύντομα θα μετατραπεί σε πρόβλημα.
Σε ένα σπίτι όπου υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, όλοι θα πρέπει να αισθάνονται άνετα όταν μιλούν για τα συναισθήματά τους.
Είναι αλήθεια ότι δεν μιλάμε αρκετά για τις δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας, όπως τις αγκαλιές. Και όλοι γνωρίζουμε ότι αυτές οι εκδηλώσεις τρυφερότητας κάνουν τα περισσότερα παιδιά να αισθάνονται άβολα.
- Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε αν πάψουν να είναι τόσο στοργικά όπως πριν. Το σημαντικότερο είναι να σας εκφράζουν ένα δείγμα συναισθηματικής εγγύτητας. Αυτό συμβαίνει όταν εκφράζουν τις σκέψεις τους και τις ανησυχίες τους.
Το καλύτερο σπίτι δεν είναι εκείνο στο οποίο υπάρχουν όλων των ειδών οι ανέσεις. Δεν είναι ούτε εκείνα τα μεγάλα με τους μεγάλους κήπους.
Το καλύτερο σπίτι είναι εκείνο στο οποίο υπάρχει αφθονία αγάπης και σεβασμού για όλους. Δεν έχει σημασία αν είναι δεντρόσπιτο, τροχόσπιτο ή ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Dow, J. (2004). Home, Sweet Home. Journal of Integrated Care. https://doi.org/10.1108/14769018200400003
- Laver, P. N., & Kelly, M. J. (2008). A Critical Review of Home Range Studies. Journal of Wildlife Management. https://doi.org/10.2193/2005-589
- American Academy of Family Physicians., R. J., Cangemi, J. R., Cassidy, H. D., & Hill, D. A. (1970). American family physician. American Family Physician. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(11)60276-6
- Ray, C. E. (2017). Respect. Seminars in Interventional Radiology. https://doi.org/10.1055/s-0037-1608865