Μάθετε τι είναι η μηχανική υποστήριξη αναπνοής

Η θεραπευτική προσέγγιση σε ασθενείς με σοβαρά εγκαύματα και αναπνευστικά προβλήματα, περιλαμβάνει τη διατήρηση της διαπερατότητας των αεραγωγών με τη διασωλήνωση και τη μηχανική υποστήριξη αναπνοής.
Μάθετε τι είναι η μηχανική υποστήριξη αναπνοής
Alejandro Duarte

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: βιοτεχνολόγο Alejandro Duarte.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 22 Δεκεμβρίου, 2022

Η μηχανική υποστήριξη αναπνοής είναι η θεραπεία που επιλέγεται για ασθενείς με εγκαύματα οι οποίοι έχουν υποφέρει από τραυματισμό των αεροφόρων οδών. Α υτό το είδος τραυματισμού είναι συχνό σε άτομα που έχουν υποστεί εγκαύματα. Βασικά, αυτό προκαλείται από εγκαύματα στο αναπνευστικό σύστημα.

Τυπικά, οι τραυματισμοί των αεροφόρων οδών συμβαίνουν λόγω τραύματος που επηρεάζει πολλά όργανα του σώματος. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα εγκαύματα και η δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα ή από κυάνιο. Αυτό γίνεται όταν εισπνέονται πολύ καυτά αέρια κατά τη διάρκεια φωτιάς.

Γενικά, το 2% των ασθενών με εγκαύματα έχουν τραυματισμό των αεροφόρων οδών. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια του σώματος που έχει καεί, τόσο περισσότερες είναι η πιθανότητες να υπάρξει τραυματισμός των αεροφόρων οδών.

Αυτό το είδος τραυματισμού είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Δυστυχώς, σχεδόν οι μισοί θάνατοι ασθενών με εγκαύματα είναι αποτέλεσμα του τραυματισμού των αεροφόρων οδών.

Η ζημιά που προκαλείται στους αεραγωγούς και τους πνεύμονες, εξαρτάται από το συστατικά του εισπνεόμενου καπνού, τον βαθμό της έκθεσης, και την απόκριση του σώματος.

Βλάβη του αναπνευστικού

Γυναίκα διασωληνωμένη

Ο τραυματισμός λόγω αυξημένης θερμοκρασίας και τοξικών αερίων προκαλεί συνήθως τον τραυματισμό και την απόφραξη του άνω αεραγωγού.

Όσο πιο νέος/α είναι ο/η ασθενής, τόσο πιο σοβαρά είναι τα συμπτώματα. Επίσης, τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως τις πρώτες 12 με 18 ώρες, αν και μπορεί να περάσουν έως και 72 ώρες.

Η βλάβη του αναπνευστικού είναι η κύρια αιτία άμεσου θανάτου σε θύματα πυρκαγιάς.

Υπάρχουν διάφορα είδη εγκαυμάτων:

  • Θερμικός τραυματισμός: Ο τραυματισμός που προκαλείται από υψηλές θερμοκρασίες και περιορίζεται στην ορεοφαρυγγική κοιλότητα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του αντανακλαστικού κλεισίματος της γλωττίδας και της υψηλής ικανότητας αυτών των ιστών να διαχέουν τη θερμότητα.
  • Τραυματισμός των αεροφόρων οδών από τη σύνθεση των προϊόντων: Σε αυτή την περίπτωση, τα υδατοδιαλυτά αέρια αντιδρούν με το νερό των βλεννωδών μεμβρανών. Έτσι, ελευθερώνονται δυνατά οξέα και προκαλούνται αναπνευστική αλκάλωση, οίδημα, και βρογχόσπασμος. Επίσης, λιγότερο διαλυτά αέρια μπορούν να φτάσουν στα πιο απομακρυσμένα σημεία του αναπνευστικού συστήματος και προκαλούν τραυματισμό εκεί. Γενικά, η κύρια τοξίνη της καύσης είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Όμως, άλλο ένα τοξικό αέριο που συμβάλλει στα εγκαύματα είναι το υδροκυάνιο.
  • Ενδογενής τραυματισμός του πνεύμονα: Οι ασθενείς με εκτεταμένα εγκαύματα ίσως αναπτύξουν σταδιακή αναπνευστική ανεπάρκεια μετά τα πρώτα στάδια. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και αν δεν υπάρχει άμεση βλάβη στους αεραγωγούς λόγω της εισπνοής.

Διάγνωση

Πάνω απ’ όλα, η διάγνωση του τραυματισμού των αεροφόρων οδών είναι κλινική. Οι γιατροί θα πρέπει να είναι έτοιμοι γι’ αυτόν, όταν ο/η ασθενής βρίσκεται αναίσθητος/η σε έναν κλειστό χώρο όπου ξέσπασε φωτιά ή υπήρξε διαρροή αερίου.

Με την παθολογική εξέταση, τα προειδοποιητικά σημάδια του τραυματισμού των αεροφόρων οδών περιλαμβάνουν κάψιμο των τριχών της μύτης, μαύρο πτύελο, εγκαύματα στο πρόσωπο και τα ρουθούνια, βήχα, βραχνάδα, και συριγμό.

Είναι σημαντικό να εξεταστεί και η ορεοφαρυγγική κοιλότητα για να διαπιστωθεί αν υπάρχει αλλοίωση της βλεννογόνου. Οι συμπληρωματικές διαγνωστικές μέθοδοι μπορούν να βοηθήσουν στην αξιολόγηση των πνευμονικών και συστηματικών βλαβών.

Μηχανική υποστήριξη αναπνοής

Γιατροί σε χειρουργείο

Τυπικά, τα συμπτώματα του τραυματισμού στους πνεύμονες εκδηλώνονται μετά από λίγες ώρες. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό αν υπάρχει υποψία τραύματος στους πνεύμονες, οι γιατροί να προχωρήσουν άμεσα σε μηχανική υποστήριξη αναπνοής.

Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεραπεία για ασθενείς με σοβαρά εγκαύματα και τραυματισμό των αεροφόρων οδών. Οι γιατροί επικεντρώνονται στη διατήρηση της διαπερατότητας των αεραγωγών μέσω της διασωλήνωσης και της μηχανικής υποστήριξης αναπνοής.

Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, οι γιατροί θα καθαρίσουν τους πνεύμονες του/ης ασθενούς και θα χορηγήσουν αντιβιοτικά αν υπάρχει λοίμωξη.

Διασωλήνωση και μηχανική υποστήριξη αναπνοής

Η διασωλήνωση κρίνεται απαραίτητη για το 50% των ασθενών με τραυματισμό των αεροφόρων οδών. Όπως μπορείτε να δείτε, οι κρίσιμες περιπτώσεις απαιτούν άμεση διασωλήνωση με σωλήνα μεγάλου διαμετρήματος για:

  • Να διατηρηθεί η διαπερατότητα του αεραγωγού.
  • Να προληφθεί η αναρρόφηση.
  • Να εξαλειφθούν οι εκκρίσεις και οι βλέννες.
  • Να υποβοηθηθεί η αναπνοή.

Όμως, όταν δεν γίνεται την ώρα που πρέπει η διασωλήνωση στους/ις ασθενείς με σοβαρό οίδημα στους αεραγωγούς, ίσως τελικά να μην είναι εφικτή. Τότε, η τελευταία λύση είναι η τραχειοτομή.

Η μηχανική υποστήριξη αναπνοής έχει ως στόχο τη συντήρηση της οξυγόνωσης και της αναπνοής. Έτσι, βοηθά στην αποτροπή βλαβών από την αναπνοή.

Το είδος της μηχανικής υποστήριξης που θα χρησιμοποιήσουν οι γιατροί εξαρτάται από το βαθμό του τραυματισμού στον πνεύμονα. Τα διάφορα είδη είναι ο συμβατικός αερισμός με επιτρεπτή υπερκαπνία, η εισπνοή οξειδίου του αζώτου, ο αερισμός υψηλής συχνότητας, και η εξωσωματική μεμβράνη οξυγόνωσης.

Άλλες θεραπείες

Δυστυχώς, τα προληπτικά μέτρα, όπως η χορήγηση κορτικοειδών και αντιβιοτικών δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμα. Επίσης, κάποιες μελέτες συνδέουν τα κορτικοειδή με τον αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης των πνευμόνων και του θανάτου.

Από την άλλη, η ύπαρξη τραυματισμού των αεροφόρων οδών σε ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση αυξάνει την ανάγκη επέκτασης υγρών.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • Gutiérrez Muñoz, F. (2011). Ventilación mecánica. Acta Médica Peruana.
  • González-Cavero, J., Arévalo, J. M., & Lorente, J. A. (1999). Tratamiento prehospitalario del paciente quemado crítico Revisión. emergencias.
  • Cachafeiro Fuciños, L., Sánchez Sánchez, M., & García de Lorenzo y Mateos, A. (2019). Ventilación mecánica en el paciente quemado crítico con inhalación: ¿podemos evitarla? Medicina Intensiva. https://doi.org/10.1016/j.medin.2019.02.008

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.