Ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου: Στάδια αποκατάστασης

Το ιδανικό πρόγραμμα αποκατάστασης για τη ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου θα πρέπει να επιτρέπει την επούλωση του τένοντα στο οστό και να αποτρέπει την ακαμψία του ώμου. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε περισσότερα!

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: γιατρό Diego Pereira.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 27 Δεκεμβρίου, 2022

Το τενόντιο πέταλο του ώμου είναι μια ομάδα μυών και τενόντων γύρω από την άρθρωση του ώμου. Η ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου μπορεί να προκαλέσει πόνο ο οποίος χειροτερεύει όταν προσπαθείτε να κοιμηθείτε στην πλευρά που πονά. Ο κίνδυνος ενός τέτοιου τραυματισμού αυξάνεται με την ηλικία.

Ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου – Συμπτώματα

Γενικά, ο πόνος σε αυτό το είδος τραυματισμού μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως:

• Μέτριος πόνος στον ώμο.
• Πόνος που διακόπτει τον ύπνο, ειδικά αν κοιμάστε στην επηρεαζόμενη πλευρά.
• Πόνοι οι οποίοι σας αποτρέπουν από το να χτενιστείτε ή να ακουμπήσετε την πλάτη σας.
• Αδυναμία του μπράτσου.

Ο συνηθέστερος τρόπος επιδιόρθωσης μιας ρήξης του τενόντιου πετάλου του ώμου είναι το χειρουργείο. Έπειτα, ο/η ασθενής θα χρειαστεί να περάσει μια περίοδο αποκατάστασης. Στη συνέχεια, θα ρίξουμε μια ματιά στις προϋποθέσεις.

Ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου – Στάδια θεραπείας

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση της ρήξης θα πρέπει να ξεκινήσει με μια στενή επικοινωνία ανάμεσα στον/η χειρούργο ορθοπεδικό και τον/η υπεύθυνο/η γιατρό για την αποκατάσταση. Το ιδανικό πρόγραμμα αποκατάστασης για τη ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου θα πρέπει να επιτρέπει την επούλωση του τένοντα στο οστό και να αποτρέπει την ακαμψία του ώμου.

Ωστόσο, κάθε ασθενής και κάθε ρήξη είναι διαφορετικά. Έτσι, οποιοδήποτε πλάνο αποκατάστασης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του αυτές τις παραμέτρους για καλύτερα αποτελέσματα.

Εξατομικευμένη αποκατάσταση

Τα στάδια της αποκατάστασης θα πρέπει να είναι εξατομικευμένα για κάθε ασθενή, ανάλογα με:

• Το είδος και το μέγεθος της ρήξης.
• Τη χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιήθηκε.
• Την ποιότητα του ιστού.
• Την ασφαλή επιδιόρθωση.
• Την ηλικία του/ης ασθενή.
• Το επίπεδο δραστηριότητας του/ης ασθενή.
• Τους προσωπικούς στόχους του/ης ασθενή.

Τα στάδια της αποκατάστασης βασίζονται στην περιοδική αξιολόγηση του/ης ασθενή. Επίσης, σε αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνεται και ένα πρόγραμμα ασκήσεων στο σπίτι.

Προγράμματα αποκατάστασης για τη ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου

Σε γενικές γραμμές υπάρχουν δύο τύποι προγραμμάτων:

1. Συντηρητικό

Αρχικά, το συντηρητικό πρόγραμμα αποτελείται από μια καθημερινή θεραπεία 2-4 εβδομάδων για την ελαχιστοποίηση της πίεσης του ιστού και τη διευκόλυνση της επούλωσης. Ασθενείς άνω των 50 ετών με οξεία ρήξη, με ρήξη άνω του ενός τένοντα, και/ή κακή ποιότητα ιστών πρέπει να ακολουθήσουν ένα συντηρητικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

2. Εντατικό

Από την άλλη, αυτό το πρωτόκολλο επιταχύνει την αποκατάσταση των 2-4 εβδομάδων, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμού των επιδιορθωμένων δομών ή να απαιτείται γρήγορη έναρξη. Ασθενείς κάτω των 50 ετών με μικρές ρήξεις, μία ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου, και καλή ποιότητα ιστών θα πρέπει να ακολουθούν ένα τυπικό ή εντατικό πρόγραμμα θεραπείας.

Ρήξη τενόντιου πετάλου του ώμου – Στάδια αποκατάστασης

Γενικά, υπάρχουν τέσσερα στάδια αποκατάστασης:

Στάδιο 1. Άμεση μετεγχειρητική περίοδος

Εδώ, η συντήρηση και η προστασία της επιδιόρθωσης στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο (0-4 εβδομάδες) περιλαμβάνουν τις ακόλουθες οδηγίες:

• Τοποθέτηση νάρθηκα ή στηρίγματος ώμου.
• Ύπνος με στήριγμα ώμου, σε ανάκλιση, και με ένα μαξιλάρι κάτω από το μπράτσο.
• Αφαίρεση του στηρίγματος ή του νάρθηκα μόνο για περιποίηση και άσκηση.
• Κρυοθεραπεία.
• Ασκήσεις ώμου.
• Ασκήσεις κίνησης του αγκώνα, του καρπού, και του χεριού.
• Διατάσεις σπονδυλικής στήλης.

Στάδιο 2. Προστασία και ενεργή κίνηση

Στη συνέχεια, έχουμε τη σταδιακή αποκατάσταση του παθητικού εύρους κινήσεων. Τυπικά, αυτό συμβαίνει από την 4η έως τη 10η εβδομάδα.

• Την 4η εβδομάδα, θα πρέπει να υπάρχει ενεργό εύρος κινήσεων με υποστήριξη (AAROM) σε ύπτια θέση.
• Μετά τις 6 εβδομάδες, θα πρέπει να υπάρχει πλήρες παθητικό εύρος κινήσεων και έναρξη ενεργής υποβοηθούμενης κίνησης.
• Την 8η εβδομάδα, θα πρέπει να υπάρχουν ωμοπλατιαίες θωρακικές και υπομέγιστες ισομετρικές ασκήσεις στην κλειστή κινητική αλυσίδα και ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας στην ανοιχτή κινητική αλυσίδα.

Στάδιο 3. Σύντομη ενδυνάμωση

Έπειτα, υπάρχει η έναρξη ενδυνάμωσης των μυών από τη 10η εβδομάδα ως τη 14η. Γενικά, θα πρέπει να επιτευχθούν οι ακόλουθοι στόχοι:

• Πρώτα, ένα πλήρες ενεργό εύρος κινήσεων.
• Έπειτα, αποκατάσταση της δύναμης και της αντοχής των μυών.
• Επίσης, ιδιοδεκτικός και νευρομυϊκός έλεγχος.
• Επιπλέον, ενδυνάμωση περιφερικών μυών.
• Τέλος, σταδιακή επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Στάδιο 4. Προχωρημένη ενδυνάμωση

Τέλος, ο/η ασθενής είναι έτοιμος/η να επιστρέψει στα κανονικά επίπεδα λειτουργίας. Το χρονοδιάγραμμα γι’ αυτό, κυμαίνεται ανάμεσα στη 14η και την 22η εβδομάδα. Τα ορόσημα είναι:

• Πρώτα, πλήρεις και ανώδυνες κινήσεις ενεργού εύρους.
• Έπειτα, η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες.
• Στη συνέχεια, η παρουσία φυσιολογικής μυϊκής δύναμης και αντοχής.
• Τέλος, η επιστροφή σε όλες τις δραστηριότητες.