Η συμπτωματική εκκολπωματική στένωση του Πάπα Φραγκίσκου

Το σημερινό άρθρο θα ασχοληθεί με τη συμπτωματική εκκολπωματική στένωση που οδήγησε τον παπά Φραγκίσκο στο νοσοκομείο. Θα περιγράψουμε το πρόβλημα και θα σας πούμε για τους παράγοντες κινδύνου που μπορεί να συνέβαλαν στη νόσο, καθώς και για το πώς συνήθως αντιμετωπίζεται.

Η συμπτωματική εκκολπωματική στένωση που πλήττει τον Πάπα Φραγκίσκο έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο καθώς μπήκε στο νοσοκομείο. Δεν επρόκειτο για επείγουσα κατάσταση, αλλά μόνο για μια προγραμματισμένη διαδικασία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του.

Αυτή η προσβολή του πεπτικού συστήματος είναι κοινή στους ηλικιωμένους. Έτσι, όσο μεγαλώνεται, τόσο συχνότερα εμφανίζεται. Πράγματι, οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές αν και μερικές εκδηλώνονται ως κοιλιακό άλγος ή αλλαγές στις κενώσεις.

Στην περίπτωση του Πάπα Φραγκίσκου, η κατάσταση είναι το αποτέλεσμα μιας κάπως πιο πολύπλοκης εξέλιξης από την κανονική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση, αν και δεν ήταν σημαντική παρέμβαση.

Το σημερινό άρθρο θα συζητήσει αυτήν την ασθένεια με περισσότερες λεπτομέρειες.

Συμπτωματική εκκολπωματική στένωση και εκκολπωματίτιδα

Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου είναι μικρές θήκες που σχηματίζονται στον τοίχο αυτού του οργάνου. Το παχύ έντερο είναι το τελευταίο τμήμα του πεπτικού σωλήνα που είναι υπεύθυνο για την αφυδάτωση των κοπράνων για να σχηματίσει τα απόβλητα (περιττώματα).

Αυτές οι τσέπες στον τοίχο προεξέχουν προς τα έξω και δημιουργούν ένα χώρο που μπορεί να δεχθεί ουσίες, να μολυνθεί ή ακόμα και να διατρηθεί. Αυτές οι επιπλοκές είναι σπάνιες, αλλά ορισμένοι παράγοντες κινδύνου αυξάνουν τις πιθανότητες.

Ένα άτομο με πολλές τέτοιες θήκες έχει εκκολπωματίτιδα. Δεν είναι συνηθισμένο σε άτομα κάτω των 40 ετών, αλλά η συχνότητά της αυξάνεται καθώς οι άνθρωποι γερνούν. Σε τέτοιο βαθμό που το έχουν οι μισοί άνθρωποι πάνω από 60 ετών.

Ο μηχανισμός που εξηγεί τον σχηματισμό αναφέρεται στην πίεση μέσα στο πεπτικό σύστημα. Η αύξηση αυτής της δύναμης στο σωλήνα του παχέος εντέρου, του βλεννογόνου και του υποβλεννογόνου του τοιχώματος του οργάνου οδηγεί στο να αρχίσουνε να προεξέχουν. Έτσι, ένας μικρός σάκος σχηματίζεται, συνήθως σε περιοχές όπου η ανατομική δομή είναι ασθενέστερη.

Παράγοντες κινδύνου για εκκολπωμάτωση

Σαφώς, η ηλικία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για το σχηματισμό εκκολπωμάτων στο παχύ έντερο. Έτσι, είναι επίσης λογικό να πιστεύουμε ότι υπάρχουν περιστάσεις που προστίθενται στη γήρανση. Αυτά αναφέρονται στην ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση ως τέτοια και όχι απαραίτητα στη συμπτωματική εκκολπωματική στένωση – αυτό συμβαίνει με τη νόσο του Πάπα Φραγκίσκου.

Μερικοί από τους παράγοντες κινδύνου είναι :

• Οι φυτικές ίνες διεγείρουν την περισταλτικότητα (κινήσεις του εντέρου), οπότε μια δίαιτα με λίγα λαχανικά θα οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα και αυτό θα αυξήσει την πίεση μέσα στο παχύ έντερο. Σε γενικές γραμμές, όσοι ακολουθούν αυτό το είδος διατροφής καταναλώνουν περισσότερα ζωικά προϊόντα και αυτά περιέχουν κορεσμένα λιπαρά. Συνδέονται με υψηλότερη συχνότητα δυσκοιλιότητας.
• Η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας μειώνει επίσης την περισταλτικότητα και έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την έλλειψη φυτικών ινών.
• Το υπερβολικό βάρος συνδέεται στενά με την εκκολπωμάτωση. Μπορεί να οφείλεται σε δύο συνήθειες που αναφέρθηκαν παραπάνω: μια δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες και έναν καθιστικό τρόπο ζωής.
• Μία από τις πολλές αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία είναι ο αυξημένος κίνδυνος εκκολπωμάτων. Αυτό συμβαίνει επειδή αυξάνει τη συχνότητα εμφάνισης λοιμώξεων. Το όνομα αυτής της κατάστασης είναι εκκολπωματίτιδα.

Συμπτωματική εκκολπωματική στένωση ως επιπλοκή της εκκολπωματίτιδας

Ο Πάπας Φραγκίσκος υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για συμπτωματική εκκολπωματική στένωση λόγω της προϋπάρχουσας εκκολπωμάτωσής του. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν έχουν σημάδια εκκολπωμάτων και πολλοί δεν γνωρίζουν ποτέ την κατάσταση.

Η πιο συχνή επιπλοκή είναι η εκκολπωματίτιδα. Αυτή είναι η φλεγμονή των υφιστάμενων σακουλών λόγω τοπικού ερεθισμού, προσβολής κοπράνων ή μόλυνσης. Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών με εκκολπωματίτιδα αντιμετωπίζουν επιπλοκές λόγω μιας από τις ακόλουθες διαδικασίες :

• Πύον θα περιβάλλει το παχύ έντερο και μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη συλλογή εάν το εκκολπωμάτωμα μολυνθεί και διατρηθεί.
• Ένα συρίγγιο είναι ο τρόπος για την επικοινωνία μεταξύ δύο κοίλων οργάνων ή μεταξύ ενός εσωτερικού μέρους του σώματος και του εξωτερικού. Μολυσμένα διάτρητα εκκολπώματα μπορεί να δημιουργήσουν έναν μη φυσιολογικό πόρο που ενώνει το παχύ έντερο με το λεπτό έντερο ή το παχύ έντερο με την ουροδόχο κύστη.
• Η φλεγμονή του περιτοναίου είναι μια σοβαρή κατάσταση. Το πύον από το προσβεβλημένο εκκολπωμάτωμα μπορεί να φτάσει στην κοιλιακή κοιλότητα και να δημιουργήσει μια κλινική κατάσταση που απαιτεί επείγουσα προσοχή εάν δεν σχηματιστεί ένα εγκλεισμένο απόστημα ή το συρίγγιο δεν ολοκληρωθεί.
• Τέλος, απόφραξη ή στένωση, όπως αυτή που είχε ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι το κλείσιμο του αυλού του παχέος εντέρου λόγω φλεγμονής ή ουλών του τοιχώματος του εντέρου. Αυτό συνήθως εκδηλώνεται με πόνο και αλλαγές στο ρυθμό του εντέρου. Επίσης, μπορεί να υπάρχει ακόμη και πυρετός εάν η επιπλοκή αναπτυχθεί ενώ υπάρχει ενεργή λοίμωξη.

Θεραπεία της συμπτωματικής εκκολπωματικής στένωσης

Οι γιατροί αποφάσισαν να κάνουν προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση για να το διορθώσουν αφού διαπίστωσαν ότι ο πάπας Φραγκίσκος είχε συμπτωματική εκκολπωματική στένωση. Αυτό γίνεται απαραίτητο όταν τα συμπτώματα είναι αισθητά και οι γιατροί μπορούν να προβλέψουν ότι δεν θα υπάρξει αυθόρμητη επίλυση της απόφραξης.

Με τη σειρά του, είναι πιθανό ένας γιατρός να συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για να επιλύσει τυχόν συνεχιζόμενη λοίμωξη. Με αυτόν τον τρόπο, καλύπτουν όλα τα μέτωπα και ο ασθενής ανακτά τη φυσιολογική του εντερική διέλευση.

Αυτές οι επεμβάσεις είναι λαπαροσκοπικές στις μέρες μας, οπότε η παρέμβαση είναι ελάχιστα επεμβατική και η ανάρρωση δεν διαρκεί πολύ μετά. Φυσικά, τα μέτρα υγιεινής και διαιτητικής υποστήριξης είναι απαραίτητα καθ ‘όλη τη διάρκεια των επόμενων ημερών καθώς και η εφαρμογή ορισμένων αλλαγών στις συνήθειες του τρόπου ζωής.

Τέλος, η πρόγνωση είναι καλή όταν ο ασθενής δεν έχει συννοσηρότητες και το ανοσοποιητικό του σύστημα λειτουργεί σωστά. Πράγματι, μπορεί να υπάρξουν υποτροπές και τα υπόλοιπα εκκολπωματώματα θα εξακολουθούν να είναι παρόντα. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό των προσβεβλημένων υφίσταται επαναλαμβανόμενα επεισόδια απόφραξης.