Σύνδρομο Άσπεργκερ: συμπτώματα και στοιχεία

Το σύνδρομο Άσπεργκερ διαγιγνώσκεται δύσκολα.

Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια νευροβιολογική διαταραχή που προκαλεί διάφορες ανωμαλίες, κυρίως στην κοινωνική συμπεριφορά. Πρόκειται για ένα σχετικά συνηθισμένο πρόβλημα, αφού παρουσιάζεται σε 3 με 5 παιδιά ηλικίας 7 ως 16 ετών σε κάθε 1.000 παιδιά. Το σύνδρομο αυτό παρουσιάζεται πιο συχνά στα αγόρια

Η διαταραχή ανακαλύφθηκε το 1944 από τον Χανς Άσπεργκερ, έναν Αυστριακό παιδίατρο. Ο γιατρός αυτός διαπίστωσε ότι ορισμένες ανωμαλίες στη συμπεριφορά μερικών παιδιών ακολουθούσαν συγκεκριμένα σχήματα. Πρόσφατα αποδείχτηκε ότι το σύνδρομο Άσπεργκερ ακολουθεί μια σταθερή πορεία και μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Τα συμπτώματα μπορεί να μειωθούν, ανάλογα με τη θεραπευτική αντιμετώπιση που δέχονται οι ασθενείς.

Η τέταρτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM 4) αντιμετωπίζει το σύνδρομο Άσπεργκερ ως ξεχωριστή διαταραχή. Όμως στο DSM 5, που δημοσιεύτηκε το 2013, το συγκεκριμένο σύνδρομο θεωρείται ένα είδος αυτισμού. Με βάση αυτό, κάθε άτομο που έχει σύνδρομο Άσπεργκερ διαγιγνώσκεται ως αυτιστικό.

Σήμερα πολλές διαταραχές ταξινομούνται ως διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει διαφορετικές ανωμαλίες, με διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας. Οι άνθρωποι με σύνδρομο Άσπεργκερ ανήκουν στην πλευρά υψηλής λειτουργικότητας του φάσματος του αυτισμού.

Χαρακτηριστικά

Το σύνδρομο Άσπεργκερ δεν είναι πολύ γνωστό στον γενικό πληθυσμό, ούτε καν στο ιατρικό προσωπικό. Δεν ανιχνεύεται εύκολα επειδή η δυσχέρεια δεν είναι ορατή. Μάλιστα, το άτομο με σύνδρομο Άσπεργκερ έχει εντελώς φυσιολογική όψη. Έχει κανονική νοημοσύνη και συχνά διαθέτει ξεχωριστές ικανότητες σε ορισμένους τομείς.

Οι δυσκολίες εκδηλώνονται στις κοινωνικές συμπεριφορές, που δεν είναι απολύτως αρμόζουσες. Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ έχουν φυσιολογική λειτουργία στην καθημερινή ζωή, όμως δείχνουν ανωριμότητα στις κοινωνικές σχέσεις τους. Εύκολα θεωρούνται εκκεντρικοί άνθρωποι. Επιπλέον αντιμετωπίζουν ορισμένες δυσκολίες στις κινητικές δεξιότητες, που με μια πρώτη ματιά θεωρούνται ως αδεξιότητα.

Σύνδρομο Άσπεργκερ: Συμπτώματα

Οι εικόνες του εγκεφάλου των ανθρώπων με σύνδρομο Άσπεργκερ δεν παρουσιάζουν κάποια κοινά επαναλαμβανόμενα σχήματα. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η διαταραχή αυτή μπορεί να έχει γενετική αιτιολογία. Αυτό επειδή είναι συνηθισμένο αρκετοί άνθρωποι στην ίδια οικογένεια να υποφέρουν από σύνδρομο. Ωστόσο τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αυτό που είναι γνωστό είναι τα συνηθισμένα συμπτώματα του συνδρόμου Άσπεργκερ. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα εξής:

• Μειωμένα ενδιαφέροντα.
• Ελλείψεις στις κινητικές δεξιότητες.
• Μικρή ανοχή απέναντι στην απογοήτευση.
• Δυσκολία απόκτησης φίλων.
• Μεγάλη ικανότητα αναγνώρισης επαναλαμβανόμενων σχημάτων.
• Δυσανάλογες συναισθηματικές αντιδράσεις.
• Ανάγκη για μια ρουτίνα (και αναστάτωση όταν αυτή δεν τηρείται).
• Συναισθηματικές εκδηλώσεις που δεν έχουν μεγάλη σχέση με την περίσταση.

• Δυσκολία διατήρησης της οπτικής επαφής ή επιβολή οπτικής επαφής.
• Επιλεκτική σιωπή. Οι άνθρωποι με αυτό το σύνδρομο μιλούν μόνο με εκείνους με τους οποίους αισθάνονται άνετα (το σύμπτωμα αυτό συνήθως εξαφανίζεται μετά την ψυχοθεραπεία).
• Επίσης οι άνθρωποι με σύνδρομο Άσπεργκερ μιλούν πολύ με ιδιαίτερα παράξενο τρόπο. Μπορεί να μιλούν δίνοντας στη φωνή τους μουσικότητα ή μια προφορά που μοιάζει ξενική ή προσποιητή.
• Κυριολεκτική ερμηνεία της γλώσσας (δεν καταλαβαίνουν τον μεταφορικό λόγο).
• Έλλειψη ενδιαφέροντος για όσα λένε οι άλλοι. Δυσκολεύονται πολύ να κάνουν μακροσκελείς συζητήσεις.
• Δεν καταλαβαίνουν τους κανόνες των παιχνιδιών και θέλουν να φτιάχνουν τους δικούς τους.
• Ανικανότητα για ενσυναίσθηση. Δυσκολεύονται να καταλάβουν τη γλώσσα του σώματος και τα συναισθήματα των άλλων.

Διάγνωση και πρόγνωση για το Σύνδρομο Άσπεργκερ

Το σύνδρομο διαγιγνώσκεται πολύ δύσκολα. Όταν ένα παιδί παρουσιάζει συμπτώματα, οι άλλοι συνήθως τα ερμηνεύουν ως προβλήματα του χαρακτήρα του. Πρόκειται για ένα σοβαρό πρόβλημα, εφόσον η πρώιμη παρέμβαση βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση.

Ο επαγγελματίας που κάνει τη διάγνωση είναι ειδικός της παιδοψυχιατρικής υγείας. Ο ειδικός κάνει μια διεξοδική ψυχολογική αξιολόγηση του παιδιού. Εξετάζει τις ικανότητες επικοινωνίας του παιδιού και παίρνει ένα πλήρες ιστορικό των παρατηρούμενων συμπτωμάτων.

Πολλοί άνθρωποι με σύνδρομο Άσπεργκερ είναι ικανοί να επιδίδονται με επιτυχία στις περισσότερες δραστηριότητές τους. Κατά την παιδική ηλικία, τα παιδιά με σύνδρομο Άσπεργκερ χρειάζονται πολλή υποστήριξη από τους γονείς και τους δασκάλους τους. Ιδανικά, οι ενήλικες κοντά στο παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ πρέπει να γνωρίζουν πώς να ενεργούν σε ορισμένες καταστάσεις.