Βιοψίες θυρεοειδούς: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

Οι βιοψίες θυρεοειδούς είναι μια εξέταση που βοηθά στον αποκλεισμό και τη διάγνωση των διαφόρων τύπων καρκίνων που μπορεί να εμφανιστούν σε αυτόν τον αδένα. Θα εξηγήσουμε από τι αποτελούνται και πώς εκτελούνται σε αυτό το άρθρο.

Η βιοψία θυρεοειδούς είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται πολύ συχνά στις μέρες μας. Επιτρέπει στους ειδικούς να παίρνουν δείγματα του αδένα και να τα αναλύουν στο εργαστήριο. Οι γιατροί μπορούν να διαγνώσουν ή να αποκλείσουν πολλές ασθένειες, όπως ο καρκίνος, χρησιμοποιώντας βιοψίες θυρεοειδούς.

Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι βιοψίας. Η πιο κοινή είναι η χρήση εισρόφησης λεπτής βελόνας, αν και άλλες βοηθούν όταν δεν είναι δυνατή μια σαφής διάγνωση.

Χάρη στις βιοψίες του θυρεοειδούς, οι γιατροί μπορούν να καθορίσουν μια συγκεκριμένη θεραπεία ανάλογα με την ασθένεια. Επομένως, σε αυτό το άρθρο, θα εξηγήσουμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για αυτήν την εξέταση, πώς εκτελείται και σε τι χρησιμοποιείται.

Από τι συνίστανται οι βιοψίες θυρεοειδούς;

Η βιοψία θυρεοειδούς είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση διαφορετικών ασθενειών που επηρεάζουν αυτόν τον αδένα. Ο θυρεοειδής είναι ένα όργανο που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του λαιμού, μπροστά από την τραχεία. Είναι υπεύθυνο για την παραγωγή ορμονών που παίζουν θεμελιώδη ρόλο στον έλεγχο του μεταβολισμού.

Η βιοψία θυρεοειδούς περιλαμβάνει αφαίρεση δείγματος θυρεοειδικού ιστού. Στη συνέχεια, οι ειδικοί εξετάζουν αυτό το δείγμα στο εργαστήριο και το αναλύουν κάτω από το μικροσκόπιο.

Όπως έχουμε επισημάνει στην εισαγωγή, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το εκτελέσουμε. Η πιο συνηθισμένη είναι η βιοψία με αναρρόφηση λεπτής βελόνας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, γίνεται σε ιατρείο χρησιμοποιώντας μόνο τοπική αναισθησία.

Ωστόσο, άλλες τεχνικές απαιτούν γενική αναισθησία και είναι κάπως πιο περίπλοκες. Η ιδέα είναι να αποκτήσουμε μέρος του ιστού των οζιδίων που έχουν εμφανιστεί. Σε γενικές γραμμές, λαμβάνονται δείγματα από αυτά που μπορούν να ψηλαφηθούν μέσω του δέρματος.

Όπως αναφέρει μια δημοσίευση στο RadiologyInfo, τα οζίδια από τα οποία λαμβάνεται το δείγμα είναι συνήθως κάπως μεγαλύτερα από 1 εκατοστό. Για να μπορέσουν να εκτελέσουν αυτή την εξέταση με ασφαλέστερο ή πιο συγκεκριμένο τρόπο, οι γιατροί κάνουν ταυτόχρονα υπερηχογράφημα. Αυτό διευκολύνει τον εντοπισμό της ακριβούς θέσης των οζιδίων, ειδικά αν είναι μικρά.

Βιοψίες θυρεοειδούς: Τύποι

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για τη διενέργεια βιοψιών θυρεοειδούς. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο τύποι: Βιοψίες διάτρησης και ανοικτές βιοψίες. Στις επόμενες ενότητες, θα εξηγήσουμε από τι αποτελείται το καθένα.

1. Βιοψίες θυρεοειδούς με βελόνα

Η βιοψία βελόνας περιλαμβάνει βελόνες διαφορετικού διαμετρήματος. Μέσα σε αυτήν την ομάδα, βρίσκουμε τη βιοψία αναρρόφησης λεπτής βελόνας. Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο. Σύμφωνα με τους ειδικούς της κλινικής Mayo, οι γιατροί χρησιμοποιούν μια λεπτή, κοίλη βελόνα για να εξαγάγουν τα κύτταρα.

Συνήθως συνδυάζεται με ταυτόχρονο υπέρηχο για να κατευθύνει τη βελόνα στο συγκεκριμένο σημείο. Αυτή η τεχνική λαμβάνει χώρα στο νοσοκομείο ή στο ιατρείο. Διαρκεί περίπου 10 λεπτά και δεν απαιτεί γενική αναισθησία, καθώς είναι μια ελάχιστα επεμβατική εξέταση.

Για να την εκτελέσει ο γιατρός, ο ασθενής πρέπει να ξαπλώσει ανάσκελα, εκτείνοντας το λαιμό του. Ο ασθενής πρέπει να παραμείνει ακίνητος και ήσυχος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, καθώς οποιαδήποτε κίνηση μπορεί να επηρεάσει την κατεύθυνση της βελόνας.

Οι βιοψίες βελόνας μπορούν επίσης να γίνουν με μια παχιά βελόνα. Αυτό επιτρέπει τη λήψη δειγμάτων μεγέθους κόκκου ρυζιού. Είναι σημαντικό να ληφθούν δείγματα από τα διαφορετικά οζίδια στον αδένα.

Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, καθαρίζεται η περιοχή και τοποθετείται επίδεσμος στα σημεία όπου εισήχθη η βελόνα. Είναι φυσιολογικό να υπάρχει μικρή ενόχληση στην περιοχή μετά.

1. Ανοικτές βιοψίες θυρεοειδούς

Οι βιοψίες θυρεοειδούς μπορούν επίσης να γίνουν χειρουργικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ονομάζεται ανοικτή βιοψία. Αποτελείται από μια μικρή τομή στο λαιμό και την αφαίρεση του οζιδίου ή τη λήψη ενός μικρότερου δείγματος για την αποστολή του στο εργαστήριο.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γιατροί θα αφαιρέσουν ένα μεγάλο μέρος του αδένα. Οι ειδικοί προτείνουν αυτήν την τεχνική όταν η βιοψία βελόνας δεν παρέχει ακριβή διάγνωση.

Η γενική αναισθησία είναι απαραίτητη για αυτή τη χειρουργική επέμβαση και πρέπει να πραγματοποιηθεί στο χειρουργείο. Δεν είναι τόσο συνηθισμένη διαδικασία επειδή εμπεριέχει περισσότερους κινδύνους. Για παράδειγμα, αυξάνει την πιθανότητα μόλυνσης, αιμορραγίας και προβλημάτων με ουλές.

Γιατί γίνονται βιοψίες θυρεοειδούς;

Ο σκοπός των βιοψιών του θυρεοειδούς είναι να προσδιοριστεί η αιτία ενός όζου (εξόγκωμα) που εμφανίζεται στον αδένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γιατροί τα εντοπίζουν εκ των προτέρων με φυσική εξέταση. Ένας ειδικός μπορεί επίσης να τα έχει παρατηρήσει με υπερηχογράφημα ή σπινθηρογράφημα.

Χάρη σε αυτή τη δοκιμή, είναι δυνατό να παρατηρήσετε τα κύτταρα που αποτελούν τον οζίδιο. Αυτό καθιστά δυνατό τον έλεγχο για κακοήθεια και αν είναι ή όχι καρκινικός.

Οι βιοψίες θυρεοειδούς είναι επίσης χρήσιμες για τη μελέτη ορισμένων περιπτώσεων βρογχοκήλης. Μια βρογχοκήλη είναι μια διεύρυνση του θυρεοειδούς.

Πώς να προετοιμαστείτε για τις βιοψίες θυρεοειδούς

Πριν από τη διενέργεια βιοψίας θυρεοειδούς, ο γιατρός πρέπει να γνωρίζει το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Πρέπει να γνωρίζουν εάν ο ασθενής παίρνει κάποιο φάρμακο ή εάν έχει κάποια άλλη ασθένεια. Απαιτείται επίσης μια προκαταρκτική εξέταση για τον εντοπισμό των οζιδίων.

Ορισμένες συμπληρωματικές εξετάσεις πραγματοποιούνται πριν από τη βιοψία. Για παράδειγμα, εξέταση αίματος και υπερηχογράφημα.

Δεν απαιτείται συγκεκριμένη προετοιμασία για τη βιοψία βελόνας. Δεδομένου ότι είναι μια εξέταση εξωτερικών ασθενών χωρίς γενική αναισθησία, δεν χρειάζεται να νηστεύετε εκ των προτέρων.

Εάν η βιοψία του θυρεοειδούς είναι ανοιχτή, θα χρειαστεί γενική αναισθησία. Δεδομένου ότι είναι μια πιο περίπλοκη διαδικασία, οι γιατροί θα παρέχουν συγκεκριμένες οδηγίες για τον ασθενή. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής δεν πρέπει να τρώει ή να πίνει πριν από τη διαδικασία. Επιπλέον, ο ασθενής θα χρειαστεί να ξεκουραστεί για αρκετές ώρες μετά τη βιοψία.

Πιθανά αποτελέσματα  της βιοψίας θυρεοειδούς

Μια βιοψία θυρεοειδούς παρέχει πολλές πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του αδένα. Μετά την ανάλυση του δείγματος στο εργαστήριο, οι γιατροί δημιουργούν μια εκτενή έκθεση που περιγράφει διαφορετικές παραμέτρους.

Πρώτον, περιγράφουν το χρώμα, τη συνέπεια και τη γενική εμφάνιση. Στη συνέχεια περιγράφουν τα κύτταρα που το συνθέτουν, τόσο σε αριθμό όσο και σε μορφολογία. Με αυτόν τον τρόπο, όπως εξηγεί η American Thyroid Association, τα αποτελέσματα μιας βιοψίας θυρεοειδούς μπορεί να είναι τα εξής:

• Καλοήθεια: Οι περισσότερες βιοψίες προσφέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Είναι οζίδια που αποτελούνται από διαφοροποιημένα κύτταρα, χωρίς ατυπία. Η περιοδική παρακολούθηση πραγματοποιείται συνήθως τους επόμενους μήνες και η παρέμβαση δεν είναι απαραίτητη.
• Υποψία κακοήθειας: Αυτός ο τύπος αποτελέσματος σημαίνει ότι ορισμένα χαρακτηριστικά οδηγούν σε διάγνωση κακοήθειας αλλά δεν είναι καταληκτικά.
• Κακοήθεια: Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν παρατηρήσιμα καρκινικά κύτταρα στο δείγμα. Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο θηλώδης καρκίνος του θυρεοειδούς. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση.
• Ατυπία απροσδιόριστης σημασίας: Αυτό είναι παρόμοιο με την κατηγορία υποψίας κακοήθειας. Ωστόσο, αν και υπάρχουν ανησυχητικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν επίσης χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν κάτι καλοήθες. Είναι καλύτερο να επαναλάβετε τη βιοψία εάν υπάρχουν αμφιβολίες.
• Μη διαγνωστικό: Αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν επαρκή κύτταρα για να γίνει μια ακριβής διάγνωση.

Οι βιοψίες είναι μια θεμελιώδης εξέταση για τον καρκίνο

Για να καταλήξουμε, πρέπει να θυμόμαστε ότι, προς το παρόν, οι βιοψίες θυρεοειδούς είναι το βασικό τεστ για τη διάγνωση του καρκίνου αυτού του αδένα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο τύπος δοκιμής όχι μόνο αποκαλύπτει την παρουσία κακοηθών κυττάρων αλλά καθιστά δυνατή την αναγνώριση του συγκεκριμένου τύπου όγκου.

Με αυτόν τον τρόπο, καθίσταται δυνατή η δημιουργία ενός κατάλληλου πρωτοκόλλου θεραπείας ανάλογα με την παθολογία. Επιπλέον, είναι μια εξέταση που πραγματοποιείται συνήθως σε εξωτερική βάση και έχει μικρό κίνδυνο επιπλοκών.