4 τύποι ενέσεων που θα πρέπει να γνωρίζετε

Υπάρχουν τέσσερις τύποι ενέσεων και τα ονόματά τους συνδέονται με τον τρόπο χορήγησης. Στο σημερινό μας άρθρο θα σας περιγράψουμε τα χαρακτηριστικά τους.
4 τύποι ενέσεων που θα πρέπει να γνωρίζετε

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 22 Δεκεμβρίου, 2022

Υπάρχουν τέσσερις τύποι ενέσεων και τους κατηγοριοποιούμε με βάση τον τρόπο χορήγησής τους. Τα ενέσιμα φάρμακα είναι ο κυρίαρχος τύπος και έρχονται σε δύο είδη δοχείων: σε αμπούλες και σε φιαλίδια.

Οι αμπούλες είναι ένα κλειστό σύστημα, έχουν κοντό λαιμό και ένα σκληρό, πλαστικό πώμα επιστρωμένο με μέταλλο. Θα πρέπει να εισάγετε έναν όγκο αέρα ίσο με τον όγκο της ουσίας για να μπορέσετε να εξάγετε το περιεχόμενο.

Το φάρμακο μπορεί να είναι έτοιμο για χορήγηση ως έχει, ή μπορεί να απαιτείται ανάμειξη με μια άλλη ουσία. Εδώ έχουμε τους τέσσερις τύπους ενέσεων, καθώς και τα χαρακτηριστικά του καθενός.

1. Τύποι ενέσεων – Ενδοφλέβιες ενέσεις

Νοσοκόμα ρυθμίζει ορό
Οι ενδοφλέβιες ενέσεις είναι πολύ συχνές στα νοσοκομεία.

Οι επαγγελματίες υγείας χρησιμοποιούν την ενδοφλέβια οδό για τη χορήγηση φαρμάκων στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  • Επείγοντα περιστατικά
  • Οροθεραπεία
  • Αραιωμένα φάρμακα

Αυτό επειδή είναι η ταχύτερη οδός για την άμεση απορρόφηση του φαρμάκου.

2. Ενδοδερμικές ενέσεις

Αυτός είναι ένας τύπος ένεσης που χρησιμοποιείται για την εκτέλεση διαγνωστικών εξετάσεων, δερματολογικών εξετάσεων όπως τεστ αλλεργιών, και για τη χορήγηση τοπικών αναισθητικών.

Στις ενδοδερμικές ενέσεις, θα πρέπει να εισαχθεί μια ποσότητα φαρμάκου ίση ή μικρότερη από 0,3 ml. Αυτό γίνεται συνήθως με τη χρήση σύριγγας 1 ml, ή με βελόνα με κοντή λοξοτομή που είναι διάφανη ή πορτοκαλί.

Αυτές μπορούν να χορηγηθούν σε τμήματα του ώμου, στην κεντρική περιοχή του έσω βραχίονα, ή στο άνω-μέσο μέρος της πλάτης.

Η διαδικασία για τις ενδοδερμικές ενέσεις

Το ένα χέρι σφίγγει το δέρμα στην περιοχή που θα γίνει η ένεση, ενώ με το άλλο θα εισαχθεί η βελόνα, σχεδόν παράλληλα με το δέρμα και με τη λοξοτομή προς τα πάνω. Το φάρμακο σχηματίζει μια φουσκάλα. Τέλος, η βελόνα αφαιρείται χωρίς να τοποθετηθεί πίεση στη φουσκάλα.

3. Τύποι ενέσεων – Υποδόριες ενέσεις

Σε αυτόν τον τύπο το φάρμακο χορηγείται στον υποδόριο ιστό. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνότερα μέσω αυτής της οδού είναι:

Ο όγκος χορήγησης διαφέρει και κυμαίνεται από 1,5 ml έως 2 ml, με σύριγγες 1 ή 2 ml και με μια πορτοκαλί βελόνα μέσης λοξοτομής. Επιπλέον, πρόκειται για οδό αργής απορρόφησης και οι περιοχές που χρησιμοποιούνται, συνήθως, είναι το εξωτερικό μέρος του βραχίονα, το πρόσθιο τμήμα του μηρού, καθώς επίσης η κοιλιά και ωμοπλατιαία περιοχή της πλάτης.

Διαδικασία

Αφότου απολυμανθεί η περιοχή εφαρμογής, ο επαγγελματίας υγείας θα διπλώσει το δέρμα. Έπειτα, θα πρέπει να εισαχθεί η βελόνα σε γωνία 45 μοιρών, με τη λοξοτομή της βελόνας να κοιτά προς τα πάνω. Θα πρέπει να τραβήξει το έμβολο για να βεβαιωθεί ότι δεν έχει τρυπηθεί κάποιο αιμοφόρο αγγείο.

Ωστόσο, η γωνία αλλάζει στη χορήγηση ηπαρίνης. Έτσι, είναι σημαντικό να θυμάται ο ασθενής ότι δε θα πρέπει να αγγίξει ή να πιέσει το σημείο της ένεσης για να μη μελανιάσει.

4. Ενδομυϊκές ενέσεις

Γιατρός κάνει ένεση σε άτομο
Αυτός ο τύπος ένεσης χρησιμοποιείται σε ορισμένα είδη εμβολίων.

Αυτός ο τύπος ένεσης χρησιμοποιείται για τη χορήγηση φαρμάκων σε μυςΤα φάρμακα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά μέσω αυτής της οδού είναι τα εμβόλια, τα αναλγητικά, τα αντιφλεγμονώδη, τα κορτικοστεροειδή, και τα αντιβιοτικά.

Είναι οδός ταχύτερης απορρόφησης σε σχέση με την υποδόρια. Επιπλέον, η δράση του φαρμάκου εμφανίζεται σε περίπου 15 λεπτά. Ο όγκος της ένεσης είναι μικρότερος από 15 ml, και η σύριγγα είναι των 2 ή 5 ml με μια μέση λοξοτομή και πράσινο χρώμα για τους ενήλικες.

Οι περιοχές χορήγησης που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι το άνω έξω τεταρτημόριο του γλουτιαίου, ο δελτοειδής, και ο έξω πλατύς μυς του ποδιού.

Διαδικασία

Για τη χορήγηση αυτών των ενέσεων, το ιατρικό προσωπικό θα πρέπει να εισάγει τη βελόνα στον μυ με γωνία 90 μοιρών. Έπειτα, προσαρμόζουν τη γεμάτη σύριγγα και τραβούν το έμβολο προς τα πίσω για να βεβαιωθούν ότι δεν τρύπησαν κάποιο τριχοειδές αγγείο.

Στη συνέχεια, πιέζουν το φάρμακο αργά, πρόκειται για μια επώδυνη οδό. Ο λόγος είναι πως οι μυϊκές ίνες είναι κολλημένες μαζί και αποκολλώνται όταν εισέρχεται το υγρό, έτσι προκαλείται πόνος. Έπειτα, το ιατρικό προσωπικό αφαιρεί τη βελόνα και τη σύριγγα ταυτόχρονα.

Οι τύποι ενέσεων εξαρτώνται από το φάρμακο και την κατάσταση

Τέλος, όπως είδατε στο άρθρο, οι οδοί χορήγησης των παρεντερικών φαρμάκων είναι πολλές και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Τώρα γνωρίζετε λίγα πράγματα παραπάνω γι’ αυτές τις διαδικασίες και θα ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να πάτε σε ένα νοσοκομείο!


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • Rimbaud, P. E., & Chavarría, L. R. (2005). Métodos de sujeción y aplicación de inyectables. Bio-Nica.Inf. https://doi.org/10.1016/j.foreco.2008.12.001
  • Edwin, P., & Ambulódegui, S. (2012). Manual de Inyectables y Venoclisis. Administracion Parenatal. https://doi.org/10.1109/TCST.2014.2301840
  • Serrano-Grau, P., Mascaró-Galy, J. M., Iranzo, P., Navarra, E., & Ferrando, J. (2007). Productos de relleno inyectables en dermocosmética. Tipos y efectos secundarios. Medicina Cutanea Ibero-Latino-Americana.

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.