Διαβουλιμία: Διαβήτης και βουλιμία, μάθετε τα πάντα γι' αυτή

Η διαβουλιμία, ένας καινούργιος όρος για τον διαβήτη και τη βουλιμία, περιέχει τους παράγοντες επικινδυνότητας της μεγαλύτερης ενδοκρινικής νόσου και μιας διατροφικής διαταραχής.

Γράφτηκε και επαληθεύτηκε από χειροπράκτη Iván Losada.

Τελευταία ενημέρωση: 21 Δεκεμβρίου, 2022

Τι συμβαίνει όταν συνδυάζονται μια διατροφική διαταραχή με μια ορμονική ανεπάρκεια; Η απάντηση είναι η διαβουλιμία, και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό.

Πρώτα όμως, ας δούμε τι ακριβώς είναι η διαβουλιμία;

Πρόκειται για μια σχετικά νέα ασθένεια που προκαλείται από τον συνδυασμό δύο νόσων: του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη και της βουλιμίας. Δυστυχώς, και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα.

Ποιος ο ρόλος του διαβήτη στη διαβουλιμία;

Σε αυτή την περίπτωση, θα αναφερθούμε στον διαβήτη τύπου 1, τον τύπο που απαιτεί εξωτερική χορήγηση ινσουλίνης επειδή το πάγκρεας του ατόμου δε μπορεί να συνθέσει την απαιτούμενη ποσότητα.

Έτσι, η έλλειψη ινσουλίνης αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για την απώλεια βάρους των ασθενών. Ο λόγος είναι πως η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για τη μεταφορά των μορίων γλυκόζης στα κύτταρα προκειμένου να λειτουργούν σωστά. Έτσι, όταν δεν υπάρχει ινσουλίνη, η ζάχαρη παραμένει στο αίμα μέχρι να εξαφανιστεί. Συνήθως, γι’ αυτό φροντίζουν τα νεφρά, αλλά αυτό οδηγεί σε υπερβολική απώλεια βάρους.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι νέοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 αρχίζουν να παίρνουν και πάλι βάρος. Αυτό μετά τη διάγνωση και τη χρόνια χορήγηση ινσουλίνης σε συνδυασμό με ιδιαίτερα ρυθμισμένο πρόγραμμα διατροφής. Ωστόσο, ένα άτομο με διαβουλιμία εκμεταλλεύεται τη δράση της ινσουλίνης στο μεταβολισμό του ώστε να διατηρήσει ένα ιδιαίτερα χαμηλό βάρος, αντί να ανακτήσει την καλή του υγεία και ένα βέλτιστο βάρος.

Τύποι ασθενών

Η διαβουλιμία εμφανίζεται και στα δύο φύλα. Όμως, οι περισσότεροι ασθενείς είναι γυναίκες. Ένα άτομο με διαβουλιμία έχει συνήθως τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Νεαρές γυναίκες με διαβήτη τύπου 1 που έχει διαγνωστεί σε μικρή ηλικία.
• Έξυπνοι νέοι/ες με καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις και τάση τελειομανίας.
• Πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Συνήθως έχουν περίπλοκο οικογενειακό περιβάλλον με άλυτα προβλήματα, υψηλές απαιτήσεις, και ελλείμματα συναισθηματικής επικοινωνίας.
• Πολύ συχνή είναι η εμφάνιση χαρακτηριστικών κατάθλιψης. Επίσης, συχνά δεν είναι ξεκάθαρο τι ήρθε πρώτο: η κατάθλιψη ή η διαβουλιμία.

Ένα άτομο με βουλιμία το οποίο πάσχει και από διαβήτη τύπου 1 αρχίζει να αντικαθιστά την κατανάλωση φαγητού, τον επακόλουθο εμετό, και την υπερβολική άσκηση, με τη χρήση ινσουλίνης για να αδυνατίσει. Κάνει ένεση με ανεπαρκείς ποσότητες και έτσι ορισμένες φορές προκαλείται κώμα υπεργλυκαιμίας. Αυτά είναι σοβαρά επεισόδια που μπορεί να αποδειχθούν θανάσιμα.

Όμως, η επιθυμία για αδύνατο σώμα, άρρωστα αδύνατο σώμα, είναι πιο δυνατή. Αυτή η διεστραμμένη χρήση ινσουλίνης ξεκινά ως ένα είδος παιχνιδιού από το οποίο δε μπορούν να ξεφύγουν καθώς προχωρούν τα συμπτώματα.

Επιπλοκές

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, υπάρχουν άπειρες επιπλοκές σε αυτή την επικίνδυνη ασθένεια. Παρακάτω, έχουμε μερικές από αυτές:

• Η διαβουλιμία αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης βλάβης στα νεφρά και ίσως χρειαστεί αιμοκάθαρση.
• Επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση.
• Θέτει σε κίνδυνο την περιφερειακή κυκλοφορία του αίματος αυξάνοντας το διαβητικό πόδι, το οποίο σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό.
• Ίσως αυξηθεί ο πόνος στο διαβητικό πόδι.
• Μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση στην εμμηνόρροια ή ακόμη και έλλειψη αυτής.
• Καχεκτική ανάπτυξη.
• Απώλεια μαλλιών και δερματολογικά προβλήματα.
• Κετοξέωση εξαιτίας της υπεργλυκαιμίας στο αίμα η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη κυτταρική βλάβη και επακόλουθο κώμα.
• Τακτική εμφάνιση νευροπαθειών εξαιτίας της μεταβολικής οξέωσης των νεύρων.
• Ο μέσος όρος ζωής των ασθενών με διαβουλιμία είναι τα 45 χρόνια.

Όπως βλέπετε, η πρόγνωση αυτής της ασθένειας είναι ιδιαίτερα θλιβερή.

Παράγοντες που ίσως υποδεικνύουν διαβουλιμία

Πολλοί συγγραφείς προτείνουν οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 να παρακολουθούνται από το οικογενειακό και ιατρικό περιβάλλον τους ώστε να ελέγχονται ορισμένοι παράγοντες, ιδιαίτερα αυτοί που μπορεί να οδηγήσουν σε υποψία διατροφικής διαταραχής. Ανάμεσά τους είναι:

• Οι περίοδοι έλλειψης ελέγχου στον διαβήτη.
• Η υπερβολική απώλεια βάρους.
• Οι εισαγωγές σε νοσοκομεία εξαιτίας υπό ή υπεργλυκαιμίας.
• Οι ψευδείς αναφορές του/ης ασθενή για διατροφικές διαταραχές των οποίων η ύπαρξη επιβεβαιώνεται από τις εργαστηριακές εξετάσεις.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση αυτής της ενδοκρινικής νόσου με την ανάμειξη συναισθηματικών και ψυχικών παραγόντων είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Έτσι, απαιτείται η συνεργασία μιας διεπιστημονικής ομάδας όπως:

• Ενός/μίας γενικού ιατρού.
• Ενός/μίας ψυχολόγου.
• Διατροφολόγων.
• Ενός/μίας ενδοκρινολόγου.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι επαγγελματίες θα πρέπει να έχουν άψογη επικοινωνία μεταξύ τους. Έτσι, θα μπορούν να προσαρμόζουν τις φαρμακευτικές και ψυχολογικές θεραπείες. Επίσης, είναι σημαντικό να επικοινωνούν καλά με την οικογένεια ώστε να αποφασίζουν για τις καλύτερες επιλογές για τον/ην ασθενή.

Εν κατακλείδι, η διαβουλιμία είναι κάτι περισσότερο από μια διατροφική διαταραχή και κάτι πολύ παραπάνω από έναν ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη. Αν υποψιάζεστε ότι εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο πιθανόν να υποφέρει από αυτή τη διαταραχή, αναζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια.