Ενδοκοιλιακά αποστήματα: Τι είναι και τι να ξέρετε;

Τα ενδοκοιλιακά αποστήματα σχηματίζονται κυρίως μετά από χειρουργική επέμβαση, τραύμα ή από ασθένειες που προκαλούν λοίμωξη ή πρήξιμο. Διαβάστε περισσότερα για αυτά σε αυτό το άρθρο.

Τα ενδοκοιλιακά αποστήματα είναι συγκεντρώσεις πύου που βρίσκονται μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα. Μπορούν να εντοπιστούν οπουδήποτε στην κοιλιά. Σχηματίζονται κυρίως μετά από χειρουργική επέμβαση, τραύμα ή από ασθένειες που προκαλούν λοίμωξη ή κοιλιακό πρήξιμο, ιδιαίτερα περιτονίτιδα.

Αιτίες για τα ενδοκοιλιακά αποστήματα

Μερικές από τις αιτίες των ενδοκοιλιακών αποστημάτων είναι:

• Λοιμώξεις που προκαλούνται από φλεγμονή οργάνων όπως η χοληδόχος κύστη ή η σκωληκοειδίτιδα ή γαστρεντερική διάτρηση.
• Σοβαρό κοιλιακό τραύμα.
• Μετεγχειρητικές λοιμώξεις στην κοιλιά.

Συμπτώματα

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα των ενδοκοιλιακών αποστημάτων είναι η γενική αδιαθεσία, ο πυρετός και ο κοιλιακός πόνος. Μερικές φορές, όταν ένας γιατρός εξετάζει, μπορεί να αισθανθεί εξογκώματα στην κοιλιά.

Ενδοκοιλιακά αποστήματα μπορεί να σχηματιστούν εντός μίας εβδομάδας από γαστρεντερική διάτρηση ή περιτονίτιδα. Ωστόσο, τα μετεγχειρητικά αποστήματα μπορεί να εμφανιστούν μόνο δύο έως τρεις εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση και σπάνια έως αρκετούς μήνες αργότερα.

Αν και τα συμπτώματα ποικίλλουν, τα περισσότερα αποστήματα προκαλούν πυρετό και κοιλιακό άλγος. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρά. Η ναυτία, η ανορεξία και η απώλεια βάρους είναι αρκετά συχνές. Ωστόσο, άλλα αποστήματα μπορούν να προκαλέσουν διάρροια. Επίσης, η εγγύτητα με την ουροδόχο κύστη μπορεί να προκαλέσει επείγουσα ούρηση. Τα υποφρενικά αποστήματα μπορούν επίσης να προκαλέσουν συμπτώματα στο στήθος, όπως μη παραγωγικό βήχα, πόνο στο στήθος και δύσπνοια. Συνήθως, είναι μαλακό το μέρος που βρίσκεται το απόστημα. Τα μεγάλα αποστήματα μπορούν να μοιάζουν με κύστες.

Ενδοκοιλιακά αποστήματα: Τύποι

Τα ενδοκοιλιακά αποστήματα ταξινομούνται ως ενδοπεριτοναϊκά, οπισθοπεριτοναϊκά ή σπλαχνικά. Πολλά ενδοκοιλιακά αποστήματα εκδηλώνονται μετά από γαστρεντερική διάτρηση ή καρκίνο του παχέος εντέρου.

Άλλα σχηματίζονται λόγω της εξάπλωσης μιας λοίμωξης ή δευτερογενούς φλεγμονής σε καταστάσεις όπως σκωληκοειδίτιδα, εκκολπωματίτιδα, νόσος του Crohn, παγκρεατίτιδα, πυελική φλεγμονώδης νόσος ή οποιαδήποτε κατάσταση που προκαλεί γενικευμένη περιτονίτιδα.

Η κοιλιακή χειρουργική επέμβαση, ιδιαίτερα αυτές που επηρεάζουν το πεπτικό σύστημα, είναι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Το περιτόναιο μπορεί να μολυνθεί κατά τη διάρκεια ή μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Τα μη αποστραγγιζόμενα ενδοκοιλιακά αποστήματα μπορούν να βλάψουν τις γειτονικές δομές και τα αγγεία, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε αιμορραγία ή θρόμβωση. Μπορούν επίσης να σπάσουν στο έντερο ή στο περιτόναιο και να σχηματίσουν ένα δερματικό ή ουρογεννητικό συρίγγιο. Ωστόσο, ένα χαμηλό κοιλιακό απόστημα μπορεί να κατέβει στο μηρό.

Διάγνωση

Οι γιατροί συνήθως καταφεύγουν σε υπολογιστική τομογραφία για τη διάγνωση. Αυτή η τεχνική τους επιτρέπει επίσης να επιλέξουν τον καλύτερο τρόπο αποστράγγισης και θεραπείας της λοίμωξης.

Η μαγνητική τομογραφία (MRI) είναι ένα άλλο εξαιρετικά ακριβές τεστ απεικόνισης που εκτελείται σε ορισμένες περιπτώσεις. Υπάρχουν και άλλα απλούστερα τεστ όπως κοιλιακό υπερηχογράφημα. Ωστόσο, η ποιότητα των εικόνων δεν είναι τόσο καλή όσο σε μια μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει αντιβιοτικά και διαδερμική ή χειρουργική αποστράγγιση. Σχεδόν όλα τα ενδοκοιλιακά αποστήματα απαιτούν αποστράγγιση, είτε μέσω χειρουργικής επέμβασης είτε μέσω διαδερμικών καθετήρων.

Οι γιατροί μπορούν να αποστραγγίσουν το απόστημα μέσω του δέρματος με διαδερμική αποστράγγιση, καθοδηγούμενοι από τεχνικές απεικόνισης, όπως υπερήχους. Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αποστράγγιση, η οποία απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Η αποστράγγιση μέσω καθετήρων μπορεί να είναι κατάλληλη όταν οι κοιλότητες των αποστημάτων είναι μεγάλες και η οδός αποστράγγισης δεν διέρχεται από μη μολυσμένα όργανα. Επιπλέον, είναι κατάλληλο να καταφεύγετε σε αποστράγγιση μέσω καθετήρων όταν ελέγχεται η προέλευση της λοίμωξης και το πύον είναι αρκετά υγρό για να ρέει μέσω του καθετήρα.

Εν τω μεταξύ, τα αντιβιοτικά μπορούν να περιορίσουν την εξάπλωση της λοίμωξης μέσω του αίματος και πρέπει να χορηγούνται πριν και μετά την επέμβαση. Η θεραπεία απαιτεί συχνά φάρμακα που προάγουν την επούλωση της εντερικής χλωρίδας, όπως γενταμυκίνη και μετρονιδαζόλη.