Ξεσπάσματα στα παιδιά: 4 συμβουλές για να τα διαχειριστείτε
Η ηλικία των δύο χρόνων είναι από τις πιο τρομακτικές ηλικίες για τους γονείς. Σε τελική ανάλυση, είναι η στιγμή που τα περισσότερα ξεσπάσματα στα παιδιά αρχίζουν να συμβαίνουν.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές ξεσπασμάτων είναι η κραυγή, το κλάμα, το χτύπημα, η άρνηση υπακοής, ακόμη και η αντίσταση στις γονικές οδηγίες. Πολλές δύσκολες συμπεριφορές προκύπτουν σε αυτό το στάδιο και σίγουρα μπορεί να είναι ανησυχητικές και δύσκολες για ακόμη και τους πιο υπομονετικούς γονείς.
Το ότι φεύγουν από την παιδική χαρά, το να μπουν στην μπανιέρα, να βουρτσίσουν τα δόντια, να ντυθούν … Σχεδόν κάθε καθημερινή δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει ένα ξέσπασμα!
Είναι εύκολο να χάσετε την ψυχραιμία σας και να αντιδράσετε ακατάλληλα αν δεν καταλαβαίνετε τι συμβαίνει. Γι ‘αυτόν τον λόγο θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί τα παιδιά έχουν ξεσπάσματα και τι μπορείτε να κάνετε για να τα αποτρέψετε.
Το στάδιο με τα περισσότερα ξεσπάσματα στα παιδιά
Τα ξεσπάσματα είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της ανάπτυξης των παιδιών και σχετίζονται με τη γνωστική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Μέχρι αυτό το σημείο, το παιδί παίζει έναν παθητικό ρόλο και βρίσκεται σχεδόν εκεί και επιτρέπει στους ενήλικες να καλύψουν όλες τις ανάγκες τους. Επιπλέον, δεν έχουν ακόμη καταφέρει να αντιληφθούν τον εαυτό τους ως ανεξάρτητα όντα, με τις δικές τους επιθυμίες και ενδιαφέροντα.
Όλα αλλάζουν γύρω στην ηλικία των 18 μηνών. Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί γίνεται αυτοσυνείδητο και θέλει να εκφραστεί και να γίνει αυτόνομο.
«Ξέρουν» ακριβώς τι θέλουν, αλλά δεν έχουν κανέναν έλεγχο στη ζωή τους. Επιπλέον, δεν έχουν τα εργαλεία για να εκφραστούν. Έτσι, δεν μπορούν παρά να ξεσπάσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους.
Συμβουλές για να προλάβετε τα ξεσπάσματα στα παιδιά
Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει μέχρι το τέταρτο έτος της ηλικίας, αλλά κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Η δική τους προσωπικότητα και ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς χειρίζονται τα ξεσπάσματα είναι αποφασιστικής σημασίας.
Συνεχίστε να διαβάζετε μερικές οδηγίες για να τα αποτρέψετε!
Αποφύγετε πιθανές ενεργοποιήσεις
Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι το παιδί σας είναι πιο πιθανό να έχει ένα ξέσπασμα όταν πεινά, όταν είναι κουρασμένο ή σε υπερδιέγερση. Έτσι, μπορείτε να λάβετε ορισμένα μέτρα για να αποφύγετε τα ξεσπάσματα που σχετίζονται με αυτά.
Πρώτα απ ‘όλα, προσπαθήστε να δημιουργήσετε ένα πρόγραμμα και μια ρουτίνα στη ζωή του παιδιού σας και να το τηρήσετε. Προσπαθήστε να μην υπερβαίνετε το γεύμα ή την ώρα του ύπνου και προσαρμόστε όλες τις άλλες δραστηριότητες σε αυτές τις βασικές ανάγκες. Να έχετε πάντα ένα σνακ στην τσάντα σας σε περίπτωση που το παιδί πεινά.
Ίσως σας ενδιαφέρει: Νευρικά ξεσπάσματα στα παιδιά: συμβουλές για πρόληψη
Ενημερώστε εκ των προτέρων
Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να μην θέλουν να αφήσουν μια δραστηριότητα που βρίσκουν ευχάριστη όταν βυθίζονται σε αυτήν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να τα ενημερώσετε περίπου πέντε έως δέκα λεπτά νωρίτερα προτού να φύγετε από το πάρκο ή για την ώρα του δείπνου.
Μπορεί να εξακολουθούν να αντιστέκονται, αλλά θα είναι ευκολότερο για αυτά να συνηθίσουν την ιδέα εάν τα ενημερώσετε εκ των προτέρων. Είναι απόλυτα ικανά να το καταλάβουν αυτό.
Να είστε ευέλικτοι
Αυξημένη οργή προκύπτει όταν οι ενήλικες προσπαθούν να επιβάλουν τη θέλησή τους. Θυμηθείτε ότι το παιδί σας αρχίζει να ορίζει τον χαρακτήρα του και θέλει αυτονομία. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να τους δώσουμε την ελευθερία να αποφασίσουν μερικά πράγματα που τους αφορούν.
Τουλάχιστον, δώστε τους πολλές επιλογές από τις οποίες μπορείτε να επιλέξετε εντός των ορίων σας. Για παράδειγμα, αφήστε τους να αποφασίσουν σε ποια κούπα θέλουν να πίνουν το γάλα για πρωινό και ποια μπλούζα θα ήθελαν να φορέσουν.
Ενημερώστε τους ότι ορισμένες αποφάσεις είναι αδιαπραγμάτευτες, όπως η ζώνη στο αυτοκίνητο ή η χρήση ρούχων όταν βγαίνουν έξω. Απλώς προσπαθήστε να είστε όσο πιο ευέλικτοι μπορείτε.
Επικυρώστε τα συναισθήματά τους
Τα ξεσπάσματα εμφανίζονται επειδή τα παιδιά δεν γνωρίζουν ακόμη πώς να διαχειρίζονται και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους επαρκώς. Για αυτόν τον λόγο, είναι χρήσιμο να τους διδάξετε συναισθηματική νοημοσύνη.
Επίσης, αναγνωρίστε και επικυρώστε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Αφήστε τα να γνωρίζουν ότι καταλαβαίνετε πώς αισθάνονται και ότι έχουν το δικαίωμα να το αισθανθούν. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και δεν θα πρέπει να τα εκφράσουν φωνάζοντας σε εσάς.
Διαβάστε επίσης: Διδάξτε τις δεξιότητες διαχείρισης χρόνου στο παιδί σας
Επιπλέον σκέψεις για τα ξεσπάσματα στα παιδιά
Οι παραπάνω οδηγίες μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη των ξεσπασμάτων. Ωστόσο, τι πρέπει να κάνετε εάν συνεχίζουν να ουρλιάζουν;
Λοιπόν, πρώτα απ ‘όλα, κρατήστε στον έλεγχο των συναισθημάτων σας και προσέξτε ιδιαίτερα τι λέτε.
Να θυμάστε πάντα ότι το παιδί δεν προσπαθεί να σας ταπεινώσει δημόσια. Απλώς δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Επιλέξτε την ενσυναίσθηση και υπομείνετε, αλλά βεβαιωθείτε ότι δεν βλάπτουν τον εαυτό τους ή τους άλλους με τις πράξεις τους.
Κυρίως, το κλειδί είναι να τους επιτρέψουμε να εκφραστούν και να είστε στοργικοί εκεί όταν σταματήσουν.
Τα ξεσπάσματα μπορεί να είναι μια πρόκληση
Τα ξεσπάσματα είναι δύσκολα για τους γονείς, αλλά τα παιδιά αντιμετωπίζουν επίσης απογοήτευση και έλλειψη πόρων για να εκφραστούν. Το καθήκον των ενηλίκων είναι η αγάπη και ο σεβασμός. Έτσι, είναι ένα θετικό παράδειγμα για τα μικρά.
Οι φωνές ή η σωματική επιθετικότητα θα δημιουργήσουν μόνο δυσαρέσκεια και θα βλάψουν τον συναισθηματικό δεσμό και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Δεν θα παρέχουν κανένα μάθημα και σίγουρα δεν θα μειώσουν τα ξεσπάσματα.
Εξασκηθείτε στην ενσυναίσθηση και προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε το παιδί σας όπως θα θέλατε να σας αντιμετωπίσει.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Pernasa, P. D., & de Lunab, C. B. (2005). Las rabietas en la infancia: qué son y cómo aconsejar a los padres. Revista Pediatría de Atención Primaria, 7(25).
- Pérez Vallejo, M. (2010, junio). Las rabietas. Recuperado febrero de 2021, de https://archivos.csif.es/archivos/andalucia/ensenanza/revistas/csicsif/revista/pdf/Numero_31/MARIA_PEREZ_2.pdf
- Tabango, K. R. (2013). Manejar emociones en el proceso de enseñanza aprendizaje. Elaboración de una guía sobre el control de las rabietas en los niños de 4 años para los docentes del centro de educación inicial “María Guillermina García” en el sector norte del distrito metropolitano de Quito año 2013 (bachelor’s thesis).