Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση ή όχι;

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση πληροί τα ίδια κριτήρια με άλλες ιογενείς ασθένειες. Είναι λοιπόν μεταδοτική; Πώς μπορεί να προληφθεί η εξάπλωσή της; Το κύριο μέτρο πρόληψης είναι η αποφυγή της επαφής με τα σάλια ενός μολυσμένου ατόμου.
Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση ή όχι;

Τελευταία ενημέρωση: 14 Μαρτίου, 2021

Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση; Αυτή η ιογενής λοίμωξη είναι γνωστή ως “νόσος του φιλιού”. Αυτός ο όρος αναφέρεται στον τρόπο μετάδοσης της ασθένειας από ένα άτομο σε άλλο.

Ωστόσο, αυτό έχει οδηγήσει πολλά άτομα να πιστεύουν εσφαλμένα ότι ο ιός μεταδίδεται μόνο με το φιλί. Κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Όπως σε πολλές ασθένειες αυτού του είδους, ο ιός βρίσκεται στα σάλια. Έτσι, μπορεί να μεταδοθεί επίσης με το φτέρνισμα, το βήξιμο, ή με την επαφή με αντικείμενα τα οποία περιέχουν υπολείμματα σάλιου.

Τι είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση;

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μια, αρκετά συνηθισμένη, ιογενής ασθένεια. Τις περισσότερες φορές φεύγει από μόνη της. Οι επιπλοκές δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο, έτσι δεν αφήνει πίσω της παρενέργειες.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, οποιαδήποτε περίοδο του έτους. Όμως, είναι πιο συχνή στην εφηβεία και τους νέους ενήλικες. Φαίνεται πως, με τον καιρό, αποκτούμε ανοσία.

Όπως προαναφέραμε, αυτή η λοίμωξη είναι γνωστή ως νόσος του φιλιού, παρότι το όνομα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα ακριβές. Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση; Ναι. Όμως, όχι τόσο όσο άλλες παθολογίες. Έτσι, μια πανδημία εξαιτίας της λοιμώδους μονοπυρήνωσης είναι αδιανόητη αναλογιζόμενοι τη χαμηλή μεταδοτικότητά της.

Το κύριο μέτρο πρόληψης είναι η αποφυγή της επαφής με τα σάλια ενός μολυσμένου ατόμου. Ο λόγος είναι πως η ασθένεια είναι ενεργή στα σάλια. Αυτή η σύσταση είναι εξαιρετικά σημαντική στις έγκυες γυναίκες, σε όσους ανθρώπους έχουν ανοσοανεπάρκειες, και σε όσους έχουν υποβληθεί σε μία μεταμόσχευση.

Απεικόνιση μονοπυρήνωσης
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μεταδοτική, αλλά δεν έχει υψηλή μεταδοτικότητα.

Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση; Ναι

Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η ασθένεια προκαλείται από τον ιό Epstein-Barr. Μόλις τον λάβει το άτομο, ο ιός μένει στο σώμα για την υπόλοιπη ζωή του. Ωστόσο, η ασθένεια είναι μεταδοτική μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές.

Αυτή η ασθένεια έχει μια περίοδο επώασης μεταξύ τεσσάρων και έξι εβδομάδων. Μετά από αυτό το διάστημα, αρχίζουν να εμφανίζονται συμπτώματα και διαρκούν, περίπου, έναν μήνα. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, είναι εύκολη η μετάδοση της ασθένειας. Γι’ αυτό, είναι προτιμότερο για τους ασθενείς να παραμένουν απομονωμένοι.

Υπάρχουν περιπτώσεις επίσης, τόσο παιδιών όσο και ενηλίκων, όπου η ασθένεια δεν προκαλεί συμπτώματα μετά την επώασή της. Ορισμένοι άνθρωποι βιώνουν μόνο κόπωση και τίποτε άλλο. Σε αυτή την περίπτωση, ίσως η κόπωση συνδέεται και με άλλους παράγοντες όπως φυσική δραστηριότητα, άγχος, έλλειψη ύπνου, κ.λπ..

Οι γονείς που είναι ασυμπτωματικοί είναι ενεργοί μεταδότες του ιού χωρίς να το γνωρίζουν. Μιλούμε για συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η ασθένεια περνά απαρατήρητη λόγω έλλειψης ιατρικής εξέτασης. Καθώς οι ασθενείς δε βιώνουν συμπτώματα, δεν υποψιάζονται ότι είναι άρρωστοι και έτσι δεν επισκέπτονται κάποιον γιατρό.

Οι ειδικοί δεν είναι ακόμη βέβαιοι για το πόσο διάστημα πρέπει να περάσει ώστε να πάψει να είναι μεταδοτικός ο ιός. Η πλέον αποδεκτή γνώμη είναι πως οι ασθενείς μπορούν να μεταδώσουν τον ιό έως και 12 μήνες αφότου ξεπεράσουν τα συμπτώματα. Παρόλα αυτά, μετά από 18 μήνες, οι ειδικοί λένε ότι δεν είναι δυνατή η περαιτέρω μετάδοσή του.

Είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση – Συμπτώματα

Τα τυπικά συμπτώματα είναι πυρετός και κόπωση. Αυτά είναι συνήθως τα πρώτα συμπτώματα που εμφανίζονται και φεύγουν τελευταία. Επίσης, είναι πολύ συχνό να εμφανίζονται πονόλαιμος, πρησμένες αμυγδαλές, πρησμένοι λεμφαδένες, πρησμένη σπλήνα, και πονοκέφαλος.

Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι επιπλοκές δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Αν όμως εμφανιστούν, έχουν την τάση να είναι σχετικά σοβαρές και απαιτείται ιατρική περίθαλψη. Ανάμεσα στις πιθανές επιπλοκές βρίσκουμε:

  • Μεγεθυμένη σπλήνα: Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί και να σκάσει ακόμη.
  • Ηπατικές νόσοι: Οι συχνότερες είναι ο ίκτερος και η ηπατίτιδα.
  • Νευρολογικές ανεπάρκειες: Η μηνιγγίτιδα ή το σύνδρομο Guillain-Barré, καθώς και η εγκεφαλίτιδα Epstein-Barr είναι ανάμεσα στις πιθανότητες.
Άτομο κρατά φιαλίδιο για εξέταση
Ο ιός Ebstein-Barr είναι ο κύριος παράγοντας πίσω από τη μονοπυρήνωση. Στα αποτελέσματα εξετάσεων εμφανίζεται με τα αρχικά EBV.

Τι να κάνετε σε περίπτωση λοιμώδους μονοπυρήνωσης

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει θεραπεία που να θεραπεύει την ασθένεια. Οι γενικές συστάσεις είναι να ξεκουράζεστε πολύ και να πίνετε πολλά υγρά. Αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά στην οξεία φάση της ασθένειας. Πιθανόν να χρειαστούν αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παυσίπονα, αλλά αυτά θα τα συνταγογράψει ο γιατρός.

Είναι σημαντικό να αποφύγετε τη σωματική εξάντληση και τη γυμναστική όσο διαρκεί η ασθένεια. Ένας από τους κινδύνους της υπερκόπωσης και των ταρακουνημάτων είναι να σκάσει η σπλήνα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αποφεύγετε τη σωματική επαφή με άλλα άτομα ώστε ν’ αποτρέψετε τη μετάδοση του ιού.

Δεδομένου ότι είναι μεταδοτική η λοιμώδης μονοπυρήνωση, όσοι προσβάλλονται θα πρέπει να μη μοιράζονται προσωπικά αντικείμενα, φαγητό, ή ποτά. Είναι μεγάλη η περίοδος που θα χρειαστεί να προσέχουν οι ασθενείς. Όμως, οι περιορισμοί είναι ο μοναδικός τρόπος να μη μεταδοθεί η ασθένεια σε άλλους.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • MACHADO, K., GUTIéRREZ, S. T. E. L. L. A., & PíREZ, C. A. T. A. L. I. N. A. (2002). Enfermedad de Kawasaki asociada a virus de Epstein-Barr. Archivos de Pediatría del Uruguay, 73(4), 220-225.
  • Peña, M. M., Matías, M. L., de Miguel Pardo, C., Adán, M. V., & Salvador, S. P. (2001, January). Hipertensión arterial, hematuria y afectación renal en el período de incubación de la varicela. In Anales de Pediatría (Vol. 55, No. 1, pp. 73-75). Elsevier Doyma.
  • Vera-Izaguirre, D. S., Chávez-Tapia, N. C., Lizardi-Cervera, J., & Méndez-Sánchez, N. (2003). Mononucleosis infecciosa. Medica Sur, 10(2), 76-89.
  • Ebell, Mark H. “Mononucleosis infecciosa.” (2016).
  • Ruano, M., and L. Ramos. “Mononucleosis infecciosa en la infancia.” Rev Pediatr Integ 18.3 (2014): 141-52.
  • Nebot, C. Sangüesa, et al. “El bazo pediátrico no traumático. Valoración por imagen.” Radiología 61.1 (2019): 16-25.
  • Salgado, Catarina, et al. “Infectious Mononucleosis and Cholestatic Hepatitis: A Rare Association.” Acta medica portuguesa 30.12 (2017): 886-888.
  • LIZAZO22, JESÚS CABALLERO. “Meningoencefalitis como debut de una mononucleosis infecciosa21.” Revista Cubana de Medicina 11.4 (2019).
  • Herrera, Roberto González, Julio Rómulus Calvet, and JOSÉ M. Sanfiz Vila. “Diagnóstico y tratamiento de la mononucleosis infecciosa.” Revista Cubana de Medicina 5.4 (2019).

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.