Η ρασαγιλίνη και η χρήση της στη νόσο του Πάρκινσον

Ο ακριβής μηχανισμός δράσης της ρασαγιλίνης δεν είναι γνωστός ακόμη. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αποτελεσματικότητά της ίσως σχετίζεται με την ανασταλτική δράση της πάνω στο MAO-B, πράγμα που μπορεί να αυξήσει τα εξωκυτταρικά επίπεδα της ντοπαμίνης.

Η ρασαγιλίνη είναι ένα φάρμακο το οποίο ανήκει στην οικογένεια των μη αναστρέψιμων αναστολέων των αναστολέων μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ). Χρησιμοποιείται είτε από μόνη της, είτε σε συνδυαστικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον. Όταν έχει ήδη προχωρήσει η ασθένεια, οι ασθενείς μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα.

Η ρασαγιλίνη είναι ένας εκλεκτικός αναστολέας ΜΑΟ τύπου Β. Εξαιτίας αυτού, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των φυσικών ουσιών του εγκεφάλου, όπως είναι οι μονοαμίνες.

Αυτό το φάρμακο έρχεται υπό τη μορφή δισκίων. Άτομα που ακολουθούν θεραπεία με αυτό συνήθως το λαμβάνουν μία φορά την ημέρα, με ή χωρίς φαγητό.

Η ρασαγιλίνη έχει καλύτερες νευροπροστατευτικές ιδιότητες από άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό, όπως η σελεγιλίνη. Ο λόγος γι’ αυτό είναι πως η τελευταία μεταβολίζεται σε μια τοξική ουσία, ενώ η ρασαγιλίνη όχι.

Τι είναι η νόσος του Πάρκινσον;

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική ασθένεια η οποία επηρεάζει το νευρικό σύστημα. Είναι η δεύτερη συχνότερη ασθένεια, μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ, και ανήκει στις λεγόμενες διαταραχές κίνησης.

Είναι μια ασθένεια που τη χαρακτηρίζει η απώλεια των νευρώνων στη μέλαινα ουσία, μία δομή που βρίσκεται στο μεσαίο τμήμα του εγκεφάλου. Όταν χάνεται η μέλαινα ουσία, τα επίπεδα ντοπαμίνης μειώνονται δραματικά. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής απαραίτητος για τη μεταβίβαση πληροφοριών από τον εγκέφαλο στο υπόλοιπο σώμα σε ό,τι σχετίζεται με την κίνηση.

Έτσι, επηρεάζει τη μετάδοση λόγω της ύπαρξης ανεπαρκούς ντοπαμίνης, μίας από τις μονοαμίνες του εγκεφάλου. Επηρεάζει επίσης τον έλεγχο των κινήσεων του/ης ασθενή. Όλα αυτά πυροδοτούν μία σειρά κινητικών συμπτωμάτων όπως τρέμουλο σε περιόδους αδράνειας, και γενική δυσκαμψία.

Τι προκαλεί τη νόσο του Πάρκινσον;

Παρότι υπάρχουν γνωστοί παράγοντες οι οποίοι είναι ευνοϊκοί για την εμφάνιση της ασθένειας, οι ερευνητές δε γνωρίζουν ακριβώς τι την προκαλεί. Ανάμεσα στους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή της μπορούμε να αναφέρουμε τους ακόλουθους:

• Ηλικία: Πρόκειται για ξεκάθαρο παράγοντα επικινδυνότητας. Αυτή η ασθένεια αρχίζει συνήθως μεταξύ των 50 και 60 ετών. Αν συμβεί πριν τα 50 χρόνια, η ασθένεια είναι γνωστή ως Πρώιμη έναρξη Πάρκινσον.
• Κληρονομικότητα: Το 90% των περιπτώσεων δεν οφείλεται σε γενετικές αλλαγές. Όμως, τουλάχιστον ένα 15-25% των ασθενών έχουν ένα ακόμη, τουλάχιστον, μέλος της οικογενείας με αυτή τη νόσο.
• Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Η συνεχής κατανάλωση νερού πηγαδιού ή η έκθεση σε φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα ίσως αποτελούν παράγοντες επικινδυνότητας για την εμφάνιση της νόσου.

Η ρασαγιλίνη και η επίδρασή της στο σώμα

Όπως αναφέραμε νωρίτερα, η ρασαγιλίνη είναι ένα φάρμακο το οποίο αναστέλλει τη μονοαμινοξειδάση Β (ΜΑΟΒ). Αυτό το ένζυμο είναι μέρος των μιτοχονδρίων στις νευρικές απολήξεις ολόκληρου του σώματος, ειδικά του εγκεφάλου, του ήπατος, και του βλεννογόνου του στομάχου.

Οι ΜΑΟΙ ρυθμίζουν τον υποβιβασμό των κατεχολαμίνων, όπως είναι η ντοπαμίνη, και η σεροτονίνη του κεντρικού νευρικού συστήματος και των περιφερικών ιστών. Στον εγκέφαλο, κυρίαρχος τύπος ΜΑΟΙ είναι ο τύπος Β.

Οι ερευνητές ακόμη συζητούν για τους ακριβείς μηχανισμούς ενεργοποίησης του φαρμάκου. Πιστεύουν ότι η δράση του ίσως έχει να κάνει με την κατασταλτική δραστηριότητα του ΜΑΟΒ και ότι μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των εξωκυτταρικών επιπέδων ντοπαμίνης.

Η αύξηση συγκέντρωσης ντοπαμίνης και, κατά συνέπεια, η αύξηση της ντοπαμινεργικής δραστηριότητας είναι πιθανόν υπεύθυνη για την ωφέλιμη δράση της ρασαγιλίνης. Τουλάχιστον, σύμφωνα με παρατηρήσεις των μοντέλων ντοπαμινεργικής κινητικής δυσλειτουργίας.

Η ρασαγιλίνη – Συμπέρασμα

Η ρασαγιλίνη είναι ένα φάρμακο για την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον. Έρχεται υπό τη μορφή δισκίων για κατάποση. Οι γιατροί προτείνουν να τη λαμβάνετε πάντα την ίδια ώρα, με ή χωρίς φαγητό.

Να ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες του/ης γιατρού και να τον/ην ενημερώνετε για τυχόν απορίες ή αμφιβολίες. Μην αλλάζετε από μόνοι/ες σας τη δόση. Η κατάχρηση του φαρμάκου μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία σας.