Τύποι των διαρθρώσεων: Τύποι και χαρακτηριστικά

Οι διαρθρώσεις περιβάλλονται από την αρθρική κάψουλα που περικλείει την αρθρική κοιλότητα και ενώνει τα οστά των αρθρώσεων. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε περισσότερα!

Στο σημερινό μας άρθρο θα δούμε ποιοι είναι οι τύποι των διαρθρώσεων, πού βρίσκονται και ποιες είναι οι λειτουργίες τους. Οι διαρθρώσεις συνδέουν δύο οστά μεταξύ τους. Είναι φτιαγμένες από κοιλότητα με χόνδρους γεμάτες με υγρό.

Τα χαρακτηριστικά των διαρθρώσεων

Πρώτα απ’ όλα, οι αρθρώσεις έχουν ένα στρώμα από χόνδρους το οποίο καλύπτει την αρθρική επιφάνεια των στοιχείων του σκελετού. Έτσι, οι επιφάνειες των οστών δεν έρχονται σε άμεση επαφή. Όταν οι αρθρώσεις είναι ορατές σε ακτινογραφίες, φαίνεται πως υπάρχει αρκετός χώρος μεταξύ των γειτονικών οστών.

Επιπλέον, το δεύτερο χαρακτηριστικό των διαρθρώσεων είναι η παρουσία μιας αρθρικής κάψουλας. Βασικά, αποτελείται από έναν εσωτερικό αρθρικό υμένα και μια εξωτερική ινώδη μεμβράνη.

Ο αρθρικός υμένας

Αυτός ο υμένας επικαλύπτει την εσωτερική επιφάνεια των καψουλών των διαρθρώσεων και των τενόντων. Γενικά, έρχεται σε επαφή με την ινώδη μεμβράνη και το αρθρικό λιπαντικό υγρό.

Επίσης, κλειστοί θύλακες αρθρικού υμένα εμφανίζονται στο εξωτερικό των αρθρώσεων. Εκεί σχηματίζονται οι θύλακες ή οι θήκες των τενόντων. Οι θύλακες συχνά σχηματίζονται ανάμεσα σε δομές όπως είναι οι τένοντες και οι αρθρώσεις, οι τένοντες και τα οστά, ή το δέρμα και τα οστά, και μειώνουν την τριβή όταν η μία δομή μετακινείται πάνω στην άλλη. Επίσης, οι θήκες των τενόντων περιβάλλουν τους τένοντες και μειώνουν την τριβή.

Η ινώδης μεμβράνη

Στη συνέχεια, η ινώδης μεμβράνη σχηματίζεται από έναν πυκνό, ακανόνιστο συνδετικό ιστό. Γενικά, περιβάλλει και σταθεροποιεί την άρθρωση.

Τμήματα της ινώδους μεμβράνης ίσως γίνουν πιο πυκνά για να σχηματίσουν συνδέσμους για την περαιτέρω σταθεροποίηση της άρθρωσης. Οι σύνδεσμοι που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος της κάψουλας παρέχουν συχνά πρόσθετη ενίσχυση.

Τύποι των διαρθρώσεων – Άλλες χαρακτηριστικές δομές

Ακόμη ένα χαρακτηριστικό των διαρθρώσεων είναι η παρουσία επιπρόσθετων δομών μέσα στην περιοχή που περικλείεται από τον αρθρικό υμένα. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

• Οι αρθρικοί δίσκοι. Συνήθως, φτιάχνονται από ινοχόνδρους. Απορροφούν τις πιέσεις, προσαρμόζονται στις αλλαγές της επιφάνειας της άρθρωσης κατά την κίνηση, και αυξάνουν το εύρος των κινήσεων των αρθρώσεων.
• Τα λιπώδη μαξιλάρια των αρθρώσεων. Εντοπίζονται συχνά μεταξύ του αρθρικού υμένα και της κάψουλας. Επίσης, εισέρχονται και εξέρχονται των περιοχών αυτών καθώς αλλάζει το αρθρικό περίγραμμα κατά την κίνηση.

Τύποι των διαρθρώσεων

Το σώμα έχει τους ακόλουθους τύπους διαρθρώσεων:

1. Επίπεδες αρθρώσεις. Αυτές επιτρέπουν τις ολισθαίνουσες κινήσεις όταν τα οστά κινούνται το ένα πάνω στο άλλο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ακρωμιοκλειδική άρθρωση που βρίσκεται στο άνω μέρος του ώμου.
2. Οι σύνδεσμοι μονοεπίπεδης κίνησης είναι οι αρθρώσεις που επιτρέπουν την κάμψη και την επέκταση σε ένα επίπεδο. Ένα παράδειγμα είναι ο αγκώνας.
3. Οι περιστροφικές αρθρώσεις επιτρέπουν τις κινήσεις γύρω από έναν άξονα, δηλαδή ρυθμίζουν τις περιστροφικές κινήσεις. Ένα παράδειγμα είναι η απομακρυσμένη άρθρωση ακτίνων.
4. Σύνθετες αρθρώσεις. Αυτές οι αρθρώσεις επιτρέπουν την κίνηση ανάμεσα σε έναν άξονα, με περιορισμένη περιστροφή σε έναν δεύτερο άξονα. Αποτελούνται από δύο κυρτούς κονδύλους. Ένα παράδειγμα τέτοιου τύπου άρθρωσης είναι η άρθρωση του γονάτου.
5. Οι κονδυλοειδείς αρθρώσεις επιτρέπουν την κίνηση ανάμεσα σε δύο κάθετους άξονες και την παθητική ή δευτερεύουσα κίνηση σε έναν τρίτο άξονα. Έτσι, επιτρέπουν την κάμψη, την επέκταση, την απαγωγή, και τις κινήσεις προσαγωγής (περιπλοκή). Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της άρθρωσης του καρπού.
6. Εφιπποειδείς αρθρώσεις. Αυτές επιτρέπουν τις ίδιες κινήσεις με τις κονδυλοειδείς αρθρώσεις αλλά σε μεγαλύτερο εύρος. Το όνομά τους προέρχεται από το σχήμα τους που μοιάζει με σέλα. Παρέχουν κάμψη, επέκταση, απαγωγή, και κινήσεις προσαγωγής (περιπλοκή).
7. Οι σφαιροειδείς αρθρώσεις επιτρέπουν όλες τις κινήσεις εκτός από την ολίσθηση. Παρέχουν κάμψη, επέκταση, απαγωγή, περιστροφή, και κινήσεις προσαγωγής (περιπλοκή). Ο γοφός είναι ένα παράδειγμα τέτοιου τύπου.

Συμπέρασμα

Αν δεν είχαμε αρθρώσεις, τα οστά του σώματος δε θα μπορούσαν να κινηθούν. Χάρη σε αυτές, μπορούμε να εκτελέσουμε διάφορες κινήσεις όπως κάμψεις, περιστροφές, και επεκτάσεις των χεριών και των ποδιών!