Βρογχιολίτιδα: Αιτίες, συμπτώματα και θεραπεία

Η βρογχιολίτιδα προσβάλλει έως και 20% των παιδιών κάτω των δύο ετών. Είναι πολύ πιθανότερο να προκαλέσει συμπτώματα σε ανοσοκατεσταλμένα βρέφη. Σε αυτό το άρθρο, μάθετε τα πάντα για τη βρογχιολίτιδα.

Η οξεία βρογχιολίτιδα (ΑΒ) είναι μια πολύ συχνή ασθένεια στα παιδιά. Η παγκόσμια ετήσια επίπτωση είναι περίπου 10%. Με άλλα λόγια, ένα στα 10 παιδιά κάτω των δύο ετών πάσχει από αυτήν την κατάσταση κάθε χρόνο. Επιπλέον, είναι η πιο συνηθισμένη αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο για αναπνευστικές λοιμώξεις σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα (1-5%).

Παρόλο που δεν υπάρχει ιατρική συναίνεση για τον ορισμό της βρογχιολίτιδας, συνήθως σχετίζεται με επεισόδια δυσκολίας στην αναπνοή ή συριγμού, πριν από τα συμπτώματα ενός κοινού κρυολογήματος.

Εάν θέλετε να μάθετε τα πάντα για τη βρογχιολίτιδα, σας συνιστούμε να συνεχίσετε να διαβάζετε.

Όλα σχετικά με τη βρογχιολίτιδα: Αιτίες

Σύμφωνα με την Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των Ηνωμένων Πολιτειών, η βρογχιολίτιδα είναι μια συχνή πνευμονική λοίμωξη σε μικρά παιδιά. Από κλινική άποψη, χαρακτηρίζεται από συσσώρευση βλέννας στους μικρούς αεραγωγούς των πνευμόνων (βρογχιόλια). Συνήθως προκαλείται από ιό.

Σύμφωνα με το περιοδικό Pediatría Integral , η βρογχιολίτιδα εμφανίζεται σε επιδημίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Η ομάδα πληθυσμού που πλήττεται περισσότερο είναι μικρά παιδιά ηλικίας τριών έως έξι μηνών. Εδώ είναι μερικοί από τους πιο συνηθισμένους αιτιολογικούς παράγοντες:

1. Αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV)

Ένας αρνητικός μονοκλωνικός ιός RNA της οικογένειας παραμυξοϊών (Paramyxoviridae) προκαλεί το 56% των περιπτώσεων βρογχιολίτιδας που απαιτούν εισαγωγή στο νοσοκομείο. Είναι ευρέως διαδεδομένος σε όλο τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί εκτιμούν ότι σχεδόν όλα τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν από αυτόν πριν κλείσουν τα τέσσερα.

1. Ρινοϊός

Αυτό είναι ένα γένος ιών στην οικογένεια Picornaviridae. Είναι οι πιο συνηθισμένοι μολυσματικοί παράγοντες στον άνθρωπο (προκαλούν κρυολογήματα). Περισσότεροι από 110 ορολογικοί τύποι μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα στο είδος μας. Αν και είναι λιγότερο συχνοί από τους RSV, οι ρινοϊοί μπορούν επίσης να προκαλέσουν βρογχιολίτιδα σε βρέφη.

1. Ανθρώπινος ιός παραϊφλουέντζας τύπου 3 (HPIV3)

Η πύλη MSD Manuals δηλώνει ότι οι ιοί της παρανεφλουέντζας ταξινομούνται σε τέσσερις τύπους. Αν και ο τύπος 3 είναι αυτός που προκαλεί τις περισσότερες περιπτώσεις βρογχιολίτιδας, οι τύποι 1 και 2 μπορούν επίσης να τον προκαλέσουν. Οι λοιμώξεις που προκαλούνται από την παραϊνφλουέντζα δεν διακρίνονται από αυτές που προκαλούνται από το RSV. Ωστόσο, είναι συνήθως λιγότερο σοβαρά.

Παράγοντες κινδύνου

Παρόλο που η βρογχιολίτιδα μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε παιδί, είναι πολύ πιο συχνό στο θηλασμό και στα παιδιά με ανοσοκαταστολή. Όπως αναφέρει η πύλη KidsHealth, μερικοί από τους πιο συνηθισμένους παράγοντες κινδύνου είναι οι εξής:

• Μωρό ή μικρό παιδί. Οι μύτες και οι αεραγωγοί τους είναι πολύ πιο εύθραυστοι από τους άλλους ενήλικες. Το βρογχικό τους δέντρο είναι μικρότερο σε διάμετρο. Έτσι, όταν διογκώνεται, οι πιθανότητες απόφραξης είναι πολύ υψηλότερες.
• Πρόωρο μωρό.
• Παιδιά που έχουν αδύναμο το ανοσοποιητικό σύστημα ή ταυτόχρονα πνευμονικές και καρδιαγγειακές παθήσεις.
• Έκθεση στον καπνό του τσιγάρου, επαναλαμβανόμενη παραμονή σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν πολλά παιδιά και έκθεση σε ορισμένες τοξικές χημικές ενώσεις.

Σε γενικές γραμμές, η νεαρή ηλικία των παιδιών είναι ο πιο σχετικός παράγοντας κινδύνου. Όπως αναφέραμε παραπάνω, περίπου το 70% των βρεφών μολύνθηκαν με RSV κατά το πρώτο έτος της ζωής τους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα υποφέρουν από βρογχιολίτιδα: μόνο το 22% εμφανίζει συμπτώματα.

Όλα για τη βρογχιολίτιδα: Συμπτώματα

Η Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των Ηνωμένων Πολιτειών συνοψίζει μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα βρογχιολίτιδας στα παιδιά. Ωστόσο, δεν τα αναπτύσσουν όλα τα παιδιά.

Κάποια από αυτά είναι:

1. Δυσκολία στην αναπνοή, όπως συριγμό και δύσπνοια.
2. Βήχας, κόπωση και πυρετός. Αυτά τα κλινικά συμπτώματα, τυπικά του κρυολογήματος, προηγούνται της βρογχιολίτιδας.
3. Οι μύες γύρω από τα νεύρα βυθίζονται καθώς το παιδί προσπαθεί να εισπνεύσει (ονομάζεται μεσοπλεύριες συστολές). Τα ρουθούνια του βρέφους γίνονται φαρδιά κατά την αναπνοή για να προσπαθήσουν να πάρουν περισσότερο αέρα.
4. Ταχεία αναπνοή (tachypnea).

Η βρογχιολίτιδα εκδηλώνεται συνήθως 24-48 ώρες μετά τα προηγούμενα κλινικά σημεία. Τα συμπτώματα συνήθως διαρκούν 12 ημέρες. Ωστόσο, έως και 18% των προσβεβλημένων βρεφών υποφέρουν από συμπτώματα για 21 ημέρες και 9% από αυτά για ένα μήνα.

Πιθανές επιπλοκές

Όπως αναφέρουν οι πηγές που αναφέραμε παραπάνω, η απώλεια αναπνευστικής ικανότητας στα νεογνά μπορεί να είναι θανατηφόρα. Εάν το παιδί σας έχει συμπτώματα βρογχιολίτιδας και παρατηρήσετε ότι το δέρμα του είναι μπλε (κυάνωση), πρέπει να το πάρετε αμέσως σε γιατρό. Η κυάνωση υποδηλώνει έλλειψη οξυγόνου.

Οι παύσεις στην αναπνοή, η αφυδάτωση και τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα είναι άλλα κλινικά σημάδια που δείχνουν ότι η βρογχιολίτιδα είναι σοβαρή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο σε πρόωρα μωρά ή σε εκείνα με άλλες ασθένειες.

Επιλογές θεραπείας

Σύμφωνα με την ειδική πύλη Neumoped, κανένα φάρμακο δεν μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της βρογχιολίτιδας. Καθώς είναι μια ιογενής ασθένεια, οι γιατροί ελπίζουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του βρέφους θα είναι σε θέση να το καταπολεμήσει μόνο του. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και δεν απαιτούν ιατρική βοήθεια.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η θεραπεία με αντιβιοτικά θα είναι μάταιη. Στην πραγματικότητα, αυτό θα μπορούσε να επιδεινώσει την κλινική εικόνα, καθώς θα μπορούσε να ενισχύσει τα βακτηριακά στελέχη που ζουν μέσα στο βρέφος. Αλλά η προσέγγιση αλλάζει δραστικά στα παιδιά που γίνονται δεκτά.

Νοσοκομειακή περίθαλψη

Όταν ένα βρέφος εισάγεται για βρογχιολίτιδα, οι γιατροί επικεντρώνονται στο να τους βοηθήσουν να ανακτήσουν έναν φυσιολογικό ρυθμό αναπνοής. Για να γίνει αυτό, εφαρμόζουν οξυγόνο (30-40%) μέσω ρινικού σωληνίσκου ή μάσκας προσώπου για να διατηρήσουν τα επίπεδα κορεσμού οξυγόνου τους στο 90% ή περισσότερο. Οι πιο σοβαρές περιπτώσεις θα απαιτήσουν ενδοτραχειακή διασωλήνωση.

Από την άλλη πλευρά, οι γιατροί προσπαθούν επίσης να κάνουν τον ασθενή να ανακτήσει μια φυσική ισορροπία υγρών. Για αυτό, χορηγούν διαλύματα επανυδάτωσης από το στόμα ή, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, ενδοφλέβια διαλύματα ενυδάτωσης.

Συστάσεις φροντίδας στο σπίτι για τη βρογχιολίτιδα

Οι περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται στο σπίτι με υπομονή και αφοσίωση. Αν και δεν μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να καταπολεμήσει την ασθένεια, μπορείτε να διαχειριστείτε τα συμπτώματά του με μια σειρά πολύ απλών ενεργειών. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Κρατήστε το βρέφος σας ενυδατωμένο. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας παίρνει αρκετό νερό για να αποφύγει την αφυδάτωση ως αποτέλεσμα της ασθένειας.
• Κάνετε συχνές ρινικές αρδεύσεις. Μπορείτε να βρείτε φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή στο φαρμακείο που βοηθούν στην αποσυμφόρηση του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος τόσο σε βρέφη όσο και σε ενήλικες. Αυτό θα διευκολύνει την αναπνοή του ασθενούς.
• Κρατήστε το παιδί όρθιο, ακόμα και όταν κοιμάται. Αυτό θα προωθήσει την επαρκή κίνηση του αέρα, πολύ καλύτερα από ό, τι αν ξαπλώσουν.
• Χρησιμοποιήστε έναν υγραντήρα. Είναι πάντα καλή ιδέα να τοποθετείτε έναν υγραντήρα στο δωμάτιο του άρρωστου παιδιού σας, ειδικά όταν κοιμούνται. Αυτό θα μαλακώσει την συσσωρευμένη βλέννα και, ως εκ τούτου, θα βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του βήχα και της ρινικής συμφόρησης.

Βρογχιολίτιδα: Μια κοινή ασθένεια που συνήθως υποχωρεί από μόνη της

Όπως αναφέραμε σε όλο αυτό το άρθρο, η βρογχιολίτιδα είναι μια εξαιρετικά κοινή ασθένεια στα βρέφη. Επομένως, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε εάν το μωρό σας πάσχει από αυτό. Οι περισσότερες περιπτώσεις επιλύονται μόνες τους. Επομένως, απλώς κάντε υπομονή και ακολουθήστε μερικές οδηγίες φροντίδας στο σπίτι για να κάνετε το παιδί σας να νιώσει πιο άνετα.

Σε κάθε περίπτωση, εάν παρατηρήσετε κάποιο από τα κλινικά σημεία που αναφέραμε στην ενότητα «Πιθανές επιπλοκές», πρέπει να μεταφέρετε το παιδί σας στο νοσοκομείο το συντομότερο δυνατό. Εάν η ικανότητα αναπνοής του παιδιού σας είναι σε κίνδυνο, η ζωή του μπορεί να είναι σε κίνδυνο.