Τι είναι η αδενομύωση; Συμπτώματα και πώς θεραπεύεται

Η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για τον έλεγχο των κραμπών και τα αντισυλληπτικά χάπια βοηθούν συχνά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της αδενομύωσης. Συνεχίστε την ανάγνωση για να μάθετε περισσότερα!

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: γιατρό Diego Pereira.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 17 Οκτωβρίου, 2023

Η αδενομύωση είναι μία ασθένεια κατά την οποία παχαίνουν τα τοιχώματα της μήτρας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι γυναίκες που πάσχουν από αυτή να υποφέρουν από πόνο, αιμορραγία, και δυνατές κράμπες, μεταξύ των άλλων συμπτωμάτων που θα συζητήσουμε παρακάτω.

Αυτή η πάθηση προκαλείται όταν ο ιστός που βρίσκεται στη μήτρα, ο ενδομητριακός ιστός, αναπτύσσεται στα μυϊκά τοιχώματα της μήτρας. Ο εκτοπισμένος ιστός συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, παχαίνει, φθείρεται, και προκαλεί υπερβολική αιμορραγία κατά τον εμμηνορρυσιακό κύκλο.

Η αδενομύωση είναι μια καλοήθης και συχνή διαταραχή στις γυναίκες που γεννούν σε ηλικίες από 35 έως και 50 ετών. Επίσης, η πάθηση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με δύο τρόπους, λαμβάνοντας υπόψιν την ποσότητα του ιστού:

• Διάχυτη αδενομύωση. Σε αυτή την περίπτωση, επηρεάζεται ένα μεγάλο τμήμα ή και ολόκληρη η μήτρα.
• Περιορισμένη αδενομύωση, γνωστή και ως αδενομύωμα. Πρόκειται για μια μάζα ή έναν όγκο που εντοπίζεται στο μυομήτριο.

Αδενομύωση – Τα αίτια

Τα ακριβή αίτια της πάθησης δεν είναι ακόμη γνωστά. Ορισμένες επιστημονικές εξηγήσεις είναι:

• Τραύματα στη μήτρα λόγω ιστορικού χειρουργικής επέμβασης στη μήτρα ή γυναικολογικής φύσης επέμβαση, καθώς και καισαρικής τομής ή εγκυμοσύνης πάνω από μία φορά.
• Παρεμβατική ανάπτυξη ιστών. Οι γιατροί πιστεύουν ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της άμεσης παρέμβασης των ενδομητριακών κυττάρων των τοιχωμάτων της μήτρας προς τον μυ ο οποίος σχηματίζεται στο τοίχωμα της μήτρας.
• Αναπτυξιακή προέλευση. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ίσως προέρχεται μέσα από τον μυ της μήτρας από τον ενδομητριακό ιστό που βρίσκεται εκεί όταν σχηματίζεται αρχικά η μήτρα στο έμβρυο.
• Βλαστοκυτταρική προέλευση. Ακόμη μία, πρόσφατη, θεωρία αναφέρει ότι τα βλαστοκύτταρα από τον μυελό των οστών μπορούν να παρέμβουν στον μυ της μήτρας και να προκαλέσουν αδενομύωση.

Παρόλα αυτά, να θυμάστε ότι, όποια και να είναι η αιτία, ο όγκος εξαρτάται πλήρως από τα επίπεδα των οιστρογόνων της γυναίκας.

Συμπτώματα

Περίπου το 1/3 των γυναικών που υποφέρουν από αυτή την πάθηση δεν έχουν συμπτώματα. Το υπόλοιπο ποσοστό έχει συμπτώματα με κύριο τη βαριά ροή κατά τον εμμηνορρυσιακό κύκλο, καθώς και επώδυνες κράμπες.

Επίσης, ίσως εμφανίσουν αιμορραγία μετά το σεξ.

Άλλα συμπτώματα της αδενομύωσης είναι:

• Πόνος στη λεκάνη.
• Επώδυνες κράμπες.
• Αναιμία η οποία προκαλείται από τη βαριά αιμορραγία (μια επιπλοκή της ασθένειας). Αυτή εκδηλώνεται όταν είναι παρατεταμένη η αιμορραγία. Κατά συνέπεια, οι γυναίκες θα αισθάνονται κουρασμένες και θα υποφέρουν από άλλα προβλήματα υγείας.
• Στειρότητα.

Αν και δεν πρόκειται για επιβλαβή ασθένεια, ο πόνος και η υπερβολική αιμορραγία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο ζωής των ασθενών. Οι γυναίκες που επηρεάζονται από αυτή την ασθένεια ίσως αρχίσουν να αποφεύγουν δραστηριότητες που τις ευχαριστούσαν πριν εξαιτίας του έντονου πόνου ή υπό τον φόβο επικείμενης αιμορραγίας.

Διάγνωση

Η μήτρα μπορεί να απεικονιστεί με τη χρήση τεχνικών υπερήχων ή μαγνητικής τομογραφίας. Η πρώτη τεχνική είναι η αποτελεσματικότερη και πιο διαδεδομένη. Χάρη στους υπέρηχους, οι γιατροί μπορούν να δουν τη μήτρα ετερογενώς χωρίς τις μάζες που χαρακτηρίζουν ασθένειες όπως τα μυώματα.

Σχετικά με τη δεύτερη τεχνική, οι μαγνητικές τομογραφίες είναι ένα βελτιωμένο διαγνωστικό εργαλείο επειδή έχουν καλύτερη ανάλυση και παρουσιάζουν εικόνες με μεγαλύτερη αντίθεση, ιδιαίτερα στη διαφοροποίηση ανάμεσα στην αδενομύωση και τα ινομυώματα της μήτρας.

Παρόλα αυτά, στις ασυμπτωματικές γυναίκες οι οποίες δε δείχνουν αύξηση του όγκου της μήτρας η διάγνωση μπορεί να γίνει με βεβαιότητα μόνο μέσα από μία αξιολόγηση της μήτρας μετά από υστερεκτομή.

Αδενομύωση – Θεραπεία

Η μόνη αποτελεσματική θεραπεία για την αδενομύωση είναι η αφαίρεση της μήτρας ή αλλιώς υστερεκτομή. Καθώς τα συμπτώματα έχουν την τάση να χειροτερεύουν μετά την ηλικία των 45-50 ετών και να εξαφανίζονται μετά την εμμηνόπαυση, οι περισσότερες γυναίκες δε χρειάζεται να καταφύγουν σε ριζοσπαστικές θεραπείες.

Η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για τον έλεγχο των κραμπών και τα αντισυλληπτικά χάπια για τον έλεγχο των ορμονών κατά τη διάρκεια του εμμηνορρυσιακού κύκλου, συχνά βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Ωστόσο, οι επαγγελματίες υγείας ίσως στραφούν στη χειρουργική επέμβαση αν η γυναίκα δε βρίσκεται σε ηλικία κοντά στην εμμηνόπαυση, έχει ήδη παιδιά και δε θέλει να κάνει άλλα παιδιά, και αν δε μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο τα συμπτώματα της ασθένειας.