Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα: Διάγνωση και αντιμετώπιση

Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από αγκυλωτική σπονδυλίτιδα έχουν το γονίδιο HLA-B27. Ωστόσο, δεν εμφανίζουν όλοι οι άνθρωποι με αυτό το γονίδιο την ασθένεια.
Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα: Διάγνωση και αντιμετώπιση
Alejandro Duarte

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: βιοτεχνολόγο Alejandro Duarte.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 22 Δεκεμβρίου, 2022

Η αγκυλωτική σπονδυλίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης ασθένεια που επηρεάζει κυρίως τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις. Αυτές οι αρθρώσεις έχουν την τάση να ενώνονται και αυτό οδηγεί σε μειωμένη κινητικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται λιγότερο ευλύγιστη η σπονδυλική στήλη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα άτομα που υποφέρουν από αυτή αναπτύσσουν καμπούρα.

Κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς προκαλεί την ασθένεια, αλλά το DNA παίζει σημαντικό ρόλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από αγκυλωτική σπονδυλίτιδα έχουν το γονίδιο HLA-B27. Ωστόσο, δεν εμφανίζουν όλοι οι άνθρωποι με αυτό το γονίδιο την ασθένεια.

Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα: Συμπτώματα

Γυναίκα πιάνει τη μέση της
Όταν ένα άτομο πάσχει από αγκυλωτική σπονδυλίτιδα, ορισμένοι σπόνδυλοι ενώνονται προκαλώντας δυσκαμψία και πόνο.

Αυτή η ρευματοπάθεια ξεσπά ως φλεγμονή στις ιερολαγόνιες αρθρώσεις. Όμως, μπορεί να επηρεάσει και άλλες αρθρώσεις όπως των ώμων, των γοφών, των γονάτων, ή των αστραγάλων.

Τα πρώτα συμπτώματα της αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας περιλαμβάνουν πόνο και δυσκαμψία στη μέση. Παρόλα αυτά, τα παραπάνω συμβαίνουν μόνο το πρωί και έπειτα από περιόδους αδράνειας. Επίσης συχνά είναι ο πόνος στον αυχένα και η κόπωση.

Οι περιοχές που επηρεάζονται συνήθως είναι οι ιερολαγόνιες αρθρώσεις ανάμεσα στη βάση της σπονδυλικής στήλης, τη λεκάνη και τις αρθρώσεις των γοφών. Ωστόσο, μπορεί να επηρεάσει και τα σημεία όπου οι τένοντες και οι σύνδεσμοι συναντούν τα οστά, ειδικά προς τη σπονδυλική στήλη.

Όταν υπάρχει αγκυλωτική σπονδυλίτιδα το σώμα δημιουργεί ένα νέο οστό στην προσπάθειά του να επουλωθεί. Αυτό το νέο οστό μειώνει το διάστημα ανάμεσα στους σπονδύλους. Το αποτέλεσμα είναι να ενώνονται τμήματα των δύο σπονδύλων.

Έπειτα, αυτά τα τμήματα της σπονδυλικής στήλης γίνονται δύσκαμπτα και χάνουν την ευλυγισία τους. Η σύντηξη μπορεί να καταλάβει και μέρος του θωρακικού κλωβού μειώνοντας έτσι τη χωρητικότητα και τη λειτουργία των πνευμόνων.

Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα: Επιπλοκές

Ορισμένες επιπλοκές είναι:

  • Φλεγμονή στο ακτινωτό σώμα του οφθαλμού (ραγοειδίτιδα): Πρόκειται για την πιο συχνή επιπλοκή της αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας. Προκαλεί πόνο στα μάτια, ευαισθησία στο φως και θολή όραση.
  • Βλάβες στις βαλβίδες της καρδιάς: Αυτή η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην αορτή. Η φλεγμονή της αορτής μπορεί να επηρεάζει το σχήμα της αορτικής βαλβίδας στην καρδιά, κάτι το οποίο με τη σειρά του αλλοιώνει τη λειτουργία της βαλβίδας.

Διάγνωση

Υπάρχουν αρκετά αναγνωρίσιμα συμπτώματα της αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας. Παρακάτω έχουμε μερικά από αυτά:

  • Κλινικά συμπτώματα όπως πόνος στη μέση που διαρκεί πάνω από τρεις μήνες. Υπάρχει πιθανότητα βελτίωσης με την άσκηση αλλά δεν φεύγει με την ξεκούραση. Επίσης, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν τον περιορισμό της επέκτασης της θωρακικής μοίρας, καθώς και της κίνησης της σπονδυλικής στήλης.
  • Ακτινολογικές αποδείξεις φλεγμονής στις ιερολαγόνιες αρθρώσεις.

Ανάλογα με τα κριτήρια που παρουσιάζει ο/η κάθε ασθενής, η διάγνωση της αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς (μέσα από κλινικά κριτήρια και ακτινογραφίες) ή πιθανώς (στην περίπτωση που το άτομο παρουσιάσει τρία κλινικά κριτήρια ή ένα ακτινολογικό).

Οι εξετάσεις αίματος και ούρων μπορούν να βοηθήσουν τη διάγνωση ελέγχοντας την παρουσία του αντιγόνου HLA-B27 στο αίμα. Μπορούν επίσης να προσδιορίσουν την ένταση της φλεγμονής.

Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα – Αντιμετώπιση

Διάφορα χάπια
Τα παυσίπονα καταπραΰνουν τον πόνο των αρθρώσεων μαζί με τις ασκήσεις αποκατάστασης και τη χειρουργική επέμβαση.

Η θεραπεία της ασθένειας συνδυάζει διάφορες φαρμακευτικές λύσεις και ασκήσεις αποκατάστασης.

  • Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) και αναλγητικά. Τα φάρμακα έχουν ως στόχο τον έλεγχο του πόνου και τη μείωση ή την καταστολή της φλεγμονής. Έτσι, βελτιώνεται η ποιότητα ζωής του/ης ασθενή. Επίσης, ανακουφίζοντας τη δυσφορία, βελτιώνεται η νυχτερινή ξεκούραση.
  • Φάρμακα που τροποποιούν τη νόσοΑυτά δρουν στο ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Βιολογικά φάρμακα. Αν και αυτά τα φάρμακα δε θεραπεύουν την πάθηση, ελέγχουν τα συμπτώματα της ασθένειας σε πολλούς ανθρώπους.
  • Αποκατάσταση. Θα πρέπει να κάνετε συνεχώς ασκήσεις αποκατάστασης, μαζί με τη λήψη φαρμάκων. Οι σωματικές και αναπνευστικές ασκήσεις βελτιώνουν την κινητικότητα της σπονδυλικής στήλης και τη δύναμη των μυών.
  • Επίσης, θα πρέπει να κάνετε ήπιες ασκήσεις ενδυνάμωσης της πλάτης, όπως για παράδειγμα κολύμβηση.
  • Χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση επιλέγεται σπάνια, μόνο όταν έχουν υποστεί μεγάλη βλάβη οι αρθρώσεις και κινδυνεύει να χαθεί εντελώς η ικανότητα κίνησης.

Με τον συνδυασμό των πιθανών τρόπων αντιμετώπισης μπορείτε να αποφύγετε τη δυσκαμψία. Επίσης, μπορείτε να αποτρέψετε άλλες μυϊκές διαταραχές και διαταραχές της κινητικής λειτουργίας.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • Castro Villegas, M. C., & Collantes Estévez, E. (2013). Espondiloartritis. Medicine – Programa de Formación Médica Continuada Acreditado. https://doi.org/10.1016/s0304-5412(13)70554-7
  • Estévez, E. C., Contreras, A. E., & Pérez, V. C. (2001). Espondiloartritis tratamiento actual y perspectivas futuras. Reumatologia.
  • Sanhueza Z., A., Prieto R., J. C., Weisz C., J., Leiter Herrán, F., Soto F., S., Chiang O., F., & Lira S., L. (2016). Espondiloartritis anquilosante: revisión de hallazgos imagenológicos en la columna. Revista Chilena de Radiologia. https://doi.org/10.1016/j.rchira.2016.11.004

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.