Αγγειοπιεσίνη: Τα χαρακτηριστικά και οι επιδράσεις της

Αν και η κύρια λειτουργία της αγγειοπιεσίνης είναι η ρύθμιση της δραστηριότητας των νεφρών, επιδρά επίσης στο καρδιαγγειακό σύστημα και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η αγγειοπιεσίνη, επίσης γνωστή ως αντιδιουρητική ορμόνη ή ADH, βγαίνει από τους μαγνητοκυτταρικούς πυρήνες του υποθάλαμου. Από εκεί περνά στη νευροϋπόλυση και τέλος στο αίμα. Βοηθά στη ρύθμιση της ποσότητας νερού στο σώμα ελέγχοντας την ποσότητα νερού που εκκρίνουν τα νεφρά. Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τα διαφορετικά χαρακτηριστικά και τις επιδράσεις της αγγειοπιεσίνης.

Πρόκειται για ένα ολιγοπεπτίδιο που σχηματίζεται από την ένωση 9 αμινοξέων. Τα αμινοξέα που απαρτίζουν αυτήν την ορμόνη είναι η κυστεΐνη, η τυροσίνη, η γλουταμίνη, η προλίνη, η αμινομάδα, η φαινυλαλανίνη, η αργινίνη, η ασπαραγίνη και μια καρβοξυλική ομάδα.

Αγγειοπιεσίνη: Η λειτουργία της

Παρόλο που η κύρια λειτουργία της είναι να ρυθμίζει τη δραστηριότητα των νεφρών, επηρεάζει επίσης το καρδιαγγειακό σύστημα και το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Αυτή η ορμόνη εμφανίζεται ως απάντηση στην υπερτονικότητα των σωματικών υγρών. Αυτό βοηθά τα νεφρά να απορροφήσουν ξανά το νερό και να το επιστρέψουν στο αίμα από τα σωληνάρια του νεφρονίου, ομαλοποιώντας την τονικότητα των σωματικών υγρών.

Ως συνέπεια της νεφρικής επαναπορρόφησης του νερού, τα ούρα συγκεντρώνονται περισσότερο και έτσι μειώνεται ο όγκος. Έτσι, όταν η αγγειοπιεσίνη βγαίνει σε υψηλές συγκεντρώσεις, μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση καθώς προκαλεί μέτρια αγγειοσυστολή.

Οι επιδράσεις της αγγειοπιεσίνης

Στα νεφρά

Η δράση της στα νεφρά βελτιώνει μια σειρά διεργασιών που συγκεντρώνουν τα ούρα. Με την προώθηση αυτής της συγκέντρωσης, η αγγειοπιεσίνη παράγει την καθαρή επαναπορρόφηση του ελεύθερου νερού στο εξωκυτταρικό υγρό.

Η αγγειοπιεσίνη δρα στα νεφρά προκαλώντας τρία κύρια αποτελέσματα:

• Αυξάνει τη διαπερατότητα του νερού των αρχικών σωληναρίων συλλογής. Επιπλέον, αυξάνει εκείνο του εξωτερικού και εσωτερικού μυελικού καναλιού στα νεφρά. Έτσι, το νερό απορροφάται και υπάρχει μια απέκκριση πιο συμπυκνωμένων ούρων.
• Επίσης, αυξάνει τη διαπερατότητα του εσωτερικού μυελικού τμήματος του αγωγού συλλογής στο ουρικό οξύ.
• Τέλος, υπάρχει αυξημένη απορρόφηση νατρίου μέσω του ανερχόμενου άκρου του βρόχου του Henle.

Κεντρικό νευρικό σύστημα και αγγειοπιεσίνη

Η αντιδιουρητική ορμόνη που απελευθερώνεται από τους υποθαλαμικούς νευρώνες έχει να κάνει με τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και της θερμοκρασίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η ορμόνη μπορεί να έχει αναλγητικά αποτελέσματα, τα οποία εξαρτώνται από το φύλο και το άγχος.

Αγγειακές επιδράσεις

Η αγγειοπιεσίνη είναι ένας ισχυρός αγγειοσυσταλτικός παράγοντας και μπορεί να αυξήσει τη συστηματική αγγειακή αντίσταση, η οποία εξηγεί το αρχικό όνομα της ορμόνης «αργινίνη αγγειοπιεσίνη».

Πώς ρυθμίζεται η ADH;

Γενικά, η απελευθέρωση της αγγειοπιεσίνης ελέγχεται από την οσμωτικότητα των εξωκυτταρικών υγρών. Η μείωση της οσμωτικότητας μειώνει την έκκριση ADH, ενώ η αύξηση της οσμωτικότητας αυξάνει την έκκριση ADH.

Οι υποδοχείς στην καρδιά και στα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία ανιχνεύουν χαμηλή αρτηριακή πίεση ή μείωση του όγκου του αίματος. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει αιμορραγία ή κατά την αφυδάτωση. Έτσι, υπό αυτές τις συνθήκες, διεγείρουν την απελευθέρωση της αγγειοπιεσίνης.

Η έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης εμφανίζεται επίσης εάν αυξηθεί η συγκέντρωση των αλάτων στην κυκλοφορία του αίματος. Ομοίως, εάν η συγκέντρωση των αλάτων φτάσει σε ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα, τότε ένα άτομο θα αντιμετώπιζε υπονατριαιμία.

Η αντιδιουρητική ορμόνη απελευθερώνεται επίσης από δίψα, ναυτία, έμετο και πόνο. Έτσι, δρα για να διατηρήσει τον όγκο του υγρού στην κυκλοφορία του αίματος σε περιόδους στρες ή όταν υπάρχουν τραυματισμοί.

Τι συμβαίνει εάν υπάρχει υπερβολική αγγειοπιεσίνη;

Υψηλά επίπεδα αυτού του είδους ορμόνης προάγουν την κατακράτηση νερού στο σώμα από τα νεφρά. Υπάρχει μια κατάσταση που ονομάζεται σύνδρομο ακατάλληλης έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης.

Σε ασθενείς που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο, η περίσσεια της αγγειοπιεσίνης απελευθερώνεται όταν δεν τη χρειάζονται. Έτσι, οδηγεί σε υπερβολική κατακράτηση νερού που αραιώνει το αίμα, δίνοντας ως αποτέλεσμα μια χαμηλή συγκέντρωση άλατος.

Υπερβολικά επίπεδα αυτής της αντιδιουρητικής ορμόνης μπορεί να συμβούν λόγω των παρενεργειών των φαρμάκων και των ασθενειών του πνεύμονα, του θώρακα, του υποθάλαμου και της υπόφυσης.

Τι γίνεται αν δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου αγγειοπιεσίνη;

Τα χαμηλά επίπεδα της αντιδιουρητικής ορμόνης θα κάνουν τα νεφρά να εκκρίνουν περίσσεια νερού. Ο όγκος των ούρων θα αυξηθεί και θα οδηγήσει σε αφυδάτωση και μείωση της αρτηριακής πίεσης. Έτσι, τα χαμηλά επίπεδα αντιδιουρητικής ορμόνης μπορεί να υποδηλώνουν βλάβη στον υποθάλαμο ή την υπόφυση ή την πρωτογενή πολυδιψία.

Συμπέρασμα

Η αγγειοπιεσίνη αποτελεί μια εξαιρετική θεραπευτική εναλλακτική από μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλους αγγειοπιεστές στην καθημερινή πρακτική της εντατικής ιατρικής.