Όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις ενδοκαρδιακές ενέσεις

Οι ενδοκαρδιακές ενέσεις είναι μια ιατρική τεχνική που χρησιμοποιείται μόνο σε έκτακτες καταστάσεις. Χορηγούνται βάζοντας απευθείας το φάρμακο στην καρδιά.

Οι ενδοκαρδιακές ενέσεις αποτελούν έναν τρόπο χορήγησης φαρμάκων σε έκτακτα περιστατικά. Ένα έκτακτο περιστατικό είναι μια κατάσταση κατά την οποία υπάρχει επικείμενος ή πιθανός κίνδυνος θανάτου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορείτε να χορηγήσετε το φάρμακο απευθείας στην καρδιά, και αυτό πηγαίνει κατευθείαν στο αίμα όπου και δρα άμεσα.

Η περίπτωση στην οποία οι γιατροί τις χρησιμοποιούν πιο συχνά είναι η ανακοπή καρδιάς. Είναι πολύ αποτελεσματικές επειδή δεν χρειάζεται ν’ απορροφηθούν. Έτσι, μπορούν ν’ αρχίσουν να λειτουργούν αμέσως. Δεν υπάρχει περίοδος αναμονής και είναι χρήσιμο το 100% της ένεσης.

Επιπλέον, παρακάμπτοντας την περίοδο αναμονής, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους/ις ασθενείς αναφορικά με το μέγεθος και την ηλικία. Αυτό επιτρέπει στους/ις γιατρούς να υπολογίσουν την κατάλληλη δόση, και να την εφαρμόσουν γρήγορα. Το παραπάνω είναι εξαιρετικά χρήσιμο σε περιπτώσεις ασθενών οι οποίοι/ες είναι αναίσθητοι/ες και οι γιατροί δε μπορούν να βρουν σημαντικές πληροφορίες για εκείνους/ες.

Πώς κάνουν τις ενδοκαρδιακές ενέσεις οι γιατροί;

Το πρώτο πράγμα για την εκτέλεση της τακτικής είναι η προετοιμασία μιας αποστειρωμένης σύριγγας μήκους τουλάχιστον 10 εκατοστών. Αυτό το μέγεθος είναι απαραίτητο για να μπορέσει να φτάσει απευθείας στην καρδιά.

Μόλις έχετε την ένεση, τοποθετήστε τη δόση που θέλετε να χορηγήσετε. Έπειτα, εντοπίστε τα μεσοπλεύρια κενά του/ης ασθενούς. Μεσοπλεύρια κενά είναι οι χώροι ανάμεσα από το κάθε πλευρό. Συνήθως βρίσκονται εύκολα, αλλά αν ο/η ασθενής είναι παχύσαρκος/η θα είναι δυσκολότερο καθώς δεν διαχωρίζονται εύκολα.

Όταν βρείτε το τέταρτο μεσοπλεύριο κενό, ή το κενό ανάμεσα στο τέταρτο και το πέμπτο πλευρό, θα πρέπει ν’ ακολουθήσετε μια νοητή γραμμή η οποία το συνδέει με το στέρνο στην αριστερή πλευρά. Εκεί βρίσκεται η καρδιά κατά προσέγγιση.

Τέλος, εισάγετε την ένεση σε αυτό το κενό, και απελευθερώστε το φάρμακο. Ανεξάρτητα από τις τεχνικές δυσκολίες, το φάρμακο θα φτάσει στο μυοκάρδιο και θα βοηθήσει την καρδιά να χτυπήσει αν σταματήσει.

Τι φάρμακα χρησιμοποιούν οι γιατροί στις ενδοκαρδιακές ενέσεις;

Χωρίς αμφιβολία, το φάρμακο που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι η αδρεναλίνη. Συνήθως χρησιμοποιούν 0,1% αδρεναλίνη εξαιτίας της συγκέντρωσής της η οποία τους επιτρέπει να ξεκινήσουν τη δραστηριότητα της καρδιάς χωρίς σοβαρές παρενέργειες. Επιπλέον, θα πρέπει να θυμάστε πως ό,τι χορηγεί ο/η γιατρός στην καρδιά, δρα άμεσα. Έτσι, όσο μεγαλύτερη είναι η δόση, τόσο πιο θανάσιμη μπορεί να είναι.

Η αδρεναλίνη είναι γνωστή και ως επινεφρίνη. Είναι ένας από τους πλέον αποτελεσματικούς ενεργοποιητές του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Η καρδιά αρχίζει να χτυπά βάσει των σημάτων που στέλνει το σύστημα. Γι’ αυτό, αλλάζοντας το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, μπορείτε ν’ αλλάξετε την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς.

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ενδοκαρδιακές ενέσεις αδρεναλίνης που χορηγούνται έως και πέντε λεπτά μετά την ανακοπή, βελτιώνουν τις πιθανότητες επιβίωσης. Ωστόσο, δεν είναι πάντα αποτελεσματικές. Ο λόγος είναι πως ο χρόνος είναι σημαντικός σε αυτό το είδος έκτακτου περιστατικού. Το ποσοστό επιβίωσης συνδέεται άμεσα με το πόσο γρήγορα γίνεται η ένεση.

Ποια είναι η καλύτερη στιγμή γι’ αυτή την τεχνική;

Δε θα πρέπει να χρησιμοποιείτε ενδοκαρδιακές ενέσεις κατά τη διάρκεια καρδιακών μαλάξεων. Είναι προτιμότερο να τα κάνετε ξεχωριστά αυτά τα δύο. Έτσι, το φάρμακο θα φτάσει πλήρως στο μυοκάρδιο και θα μπορέσετε να μειώσετε την  καρδιακή ισχαιμία.

Ισχαιμία είναι η διαδικασία που περνούν τα κύτταρα όταν πεθαίνουν επειδή δε φτάνει αίμα σε αυτά και δε μπορούν να τραφούν. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει σε πολλά καρδιακά προβλήματα. Όμως, το πιο σημαντικό είναι το έμφραγμα του μυοκαρδίου, γνωστό και ως καρδιακή προσβολή.

Όταν κάποιο άτομο παθαίνει ανακοπή, η καρδιά σταματά να αντλεί αίμα και να το διοχετεύει στο υπόλοιπο σώμα και έτσι τα κύτταρα αρχίζουν να πεθαίνουν. Έπειτα, θα χρειαστεί να χορηγήσετε το φάρμακο απευθείας στην καρδιά για να σταματήσετε αυτή τη διαδικασία. Τότε το αίμα μπορεί ν’ αρχίσει να διοχετεύεται και πάλι στο σώμα.

Τέλος, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μόνο πιστοποιημένοι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνική.