Ενήλικες που δεν είχαν ποτέ σύντροφο: Είναι φυσιολογικό;
Παρόλο που αυτή η τάση αλλάζει σιγά σιγά, η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα η ύπαρξη συντρόφου είναι κανονιστική και κοινωνικά αποδεκτή. Μεγαλώνουμε με τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι, μόλις ενηλικιωθούμε, πρέπει να μοιραστούμε τη ζωή μας με ένα άλλο άτομο. Ομοίως, αφομοιώνουμε την κατάσταση της εργένικης ζωής με την προσωπική αποτυχία. Εξαιτίας αυτού, όσοι δεν είχαν ποτέ σύντροφο μπορεί να αισθάνονται άσχημα και να δέχονται κριτική.
Παρόλο που αυτή είναι μια πραγματικότητα που όσοι τη ζουν προσπαθούν να την κρύψουν, η αλήθεια είναι ότι επηρεάζει περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι νομίζουμε. Πολλοί ενήλικες δεν είχαν ποτέ μια επίσημη σχέση και άλλοι δεν έχουν βιώσει ποτέ το σεξ.
Μερικές φορές, αυτό μπορεί να οφείλεται σε ορισμένους περιορισμούς που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αλλά σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είναι καθαρά θέμα επιλογής.
Έτσι, όταν εξετάζουμε αν αυτό είναι “φυσιολογικό”, δεν πρέπει να βιαστούμε να κρίνουμε. Είναι πρωτίστως ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε το πλαίσιο και τις συνθήκες του κάθε ατόμου.
Ενήλικες που δεν είχαν ποτέ σύντροφο: Μια προσωπική επιλογή
Είναι αναμενόμενο ότι ένα άτομο στα είκοσί του έχει ήδη βιώσει την πρώτη του σεξουαλική σχέση. Αυτός είναι ο κανόνας και η πραγματικότητα για τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι επίσης η κατεύθυνση προς την οποία το περιβάλλον και οι κοινωνίες μας τείνουν να μας ωθούν.
Παρά ταύτα, δεν αποτελεί υποχρέωση, αναγκαιότητα ή ακόμη και συχνά μια βέλτιστη κατάσταση. Όσοι δεν είχαν ποτέ σύντροφο δεν είναι σε καμία περίπτωση κατώτεροι ή ελαττωματικοί και δεν πρέπει να κρίνονται ή να απορρίπτονται. Ενώ είναι αλήθεια ότι η ζωή με σύντροφο μπορεί να είναι εμπλουτιστική και θετική, είναι επίσης αλήθεια ότι το να είσαι μόνος έχει επίσης πολλά πλεονεκτήματα.
Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν αυτή την κατάσταση λόγω της ελευθερίας και της δυνατότητας αυτογνωσίας που προσφέρει. Ένα άτομο που είναι μόνο του μπορεί να αφιερώσει περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να συνδεθεί με τον εαυτό του, να φροντίσει τον εαυτό του και να καλλιεργήσει τον εαυτό του σε προσωπικό επίπεδο. Μπορείτε να ταξιδεύετε, να παίρνετε αποφάσεις και να απολαμβάνετε το χρόνο σας χωρίς την ευθύνη να τον μοιράζεστε με κάποιον.
Για πολλούς, αυτή είναι μια ιδανική επιλογή ζωής. Σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να μιλάμε για την ύπαρξη κάποιου προβλήματος και δεν υπάρχει ανάγκη οι άνθρωποι αυτοί να προσαρμοστούν με το ζόρι στον κανόνα.
Το μονοπάτι της ζωής ενός ατόμου είναι προσωπικό και δικό του και μόνο δικό του για να το περπατήσει.
Σεξουαλικοί προσανατολισμοί
Σύμφωνα με τα παραπάνω, πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που απλώς δεν ενδιαφέρονται για το σεξ ή τους δεσμούς. Υπολογίζεται ότι περίπου το 1% του πληθυσμού αυτοπροσδιορίζεται ως ασέξουαλ (δηλαδή δεν έχει σεξουαλική έλξη ή επιθυμία να έχει σωματικές σχέσεις με άλλους). Ομοίως, υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μη ρομαντικό προσανατολισμό. Δηλαδή, δεν ενδιαφέρονται να έχουν σχέση.
Αυτό είναι επιτρεπτό και δεν αποτελεί πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ενήλικος μπορεί να μην είχε ποτέ σύντροφο.
Μάθετε ακόμα: Σχέσεις: 7 πράγματα πέρα από την αγάπη
Η περίπτωση των προσωπικών περιορισμών ή δυσκολιών
Ωστόσο, το να είναι κανείς μόνος δεν είναι πάντα θέμα επιλογής. Πολλοί ενήλικες που δεν είχαν ποτέ σύντροφο υποφέρουν από αυτή την κατάσταση ή εύχονται η κατάστασή τους να ήταν διαφορετική. Μπορεί να θέλουν να βρουν κάποιον για να μοιραστούν τη ζωή τους και να μην μπορούν να το κάνουν για διάφορους λόγους. Τότε είναι καλό να αναζητήσουν βοήθεια.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε ορισμένες προσωπικές δυσκολίες ή περιορισμούς. Αυτά τα χαρακτηριστικά περιπλέκουν το έργο της γνωριμίας με τους άλλους, της δημιουργίας οικειότητας μαζί τους και του δεσμού με υγιή τρόπο:
- Ελλιπείς κοινωνικές δεξιότητες
- Ακραία συστολή
- Ανασφάλεια
- Κοινωνική φοβία
Μπορεί επίσης να υπάρχουν ανεπίλυτοι φόβοι ή ανοιχτές πληγές που τους εμποδίζουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους να έχουν σχέση. Ο φόβος της εγκατάλειψης, της απόρριψης ή της ταλαιπωρίας μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο να μποϊκοτάρει τις πιθανότητές του να γίνει ζευγάρι ή να το οδηγήσει να τα παρατήσει χωρίς καν να προσπαθήσει. Όσοι έχουν ανασφαλείς μορφές προσκόλλησης (τόσο αμφίσημες όσο και αγχώδεις) είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό.
Είναι επίσης καλή ιδέα να επανεξετάσουμε τις βασικές πεποιθήσεις του ατόμου προκειμένου να εντοπίσουμε εκείνες που λειτουργούν εναντίον του:
- Εάν το άτομο, σε όλη του τη ζωή, έχει παρακολουθήσει μόνο δυσλειτουργικά μοντέλα σχέσεων στα οποία η βία ή η αδιαφορία ήταν η καθημερινή ρουτίνα, αυτό θα το οδηγήσει να έχει μια πολύ αρνητική άποψη για την αγάπη και την κατάσταση της σχέσης.
- Το να έχει μη ρεαλιστικές προσδοκίες και μικρή γνωστική ευελιξία μπορεί επίσης να παίξει ρόλο στις απόψεις του για τις σχέσεις. Το να είναι εγκλωβισμένοι στην ιδέα της ρομαντικής αγάπης και να μην μπορούν να σκεφτούν ότι μια πραγματική σχέση προϋποθέτει να υποχωρούν, να είναι ανεκτικοί και να περνούν σκαμπανεβάσματα είναι ένα σημαντικό (και κοινό) ζήτημα. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί συχνά πιστεύουν ότι κανείς δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ τους και αντιδρούν σε αυτό αποφεύγοντας εντελώς τις σχέσεις.
- Πάσχουν από το φόβο της δέσμευσης. Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζωή σε μια σχέση είναι μια φυλακή που στερεί την ελευθερία και διαγράφει την ταυτότητά τους. Για το λόγο αυτό, οι άνθρωποι αυτοί τείνουν να απορρίπτουν την ιδέα να είναι συναισθηματικά ευάλωτοι και να κάνουν μια μακροχρόνια δέσμευση, παρόλο που ένα μέρος τους μπορεί να το επιθυμεί.
Σας άρεσε αυτό το άρθρο; Μπορεί επίσης να σας αρέσει να διαβάσετε: Πώς να ανακτήσετε μια σχέση που έληξε αλλά είχε μέλλον
Όσοι δεν είχαν ποτέ σύντροφο θα πρέπει να αναρωτηθούν:
Εν ολίγοις, δεν τίθεται το ερώτημα αν το να μην έχετε κάνει ποτέ σχέση είναι φυσιολογικό ή όχι. Αντίθετα, πρέπει να αναλύσετε αν πρόκειται για μια κατάσταση που προκαλεί βάσανα. Αν το άτομο νιώθει άνετα και ικανοποιημένο με την πραγματικότητά του, αν είναι αυτό που επιλέγει ελεύθερα για τον εαυτό του, τότε είναι απολύτως εντάξει. Τώρα, αν συνεπάγεται δυσφορία, άγχος, ταλαιπωρία ή οφείλεται σε έναν περιοριστικό φόβο, τότε είναι καλή ιδέα να αναζητήσετε βοήθεια.
Η ψυχοθεραπεία είναι ένας ασφαλής χώρος όπου το άτομο μπορεί να εξερευνήσει τις πεποιθήσεις του, να επουλώσει τις πληγές του, να αντιμετωπίσει τους φόβους του, να βελτιώσει τις δεξιότητές του και να αλλάξει οποιαδήποτε δυναμική το κρατάει κολλημένο σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Bogaert, A. F. (2004). Asexuality: Prevalence and associated factors in a national probability sample. Journal of Sex Research, 41(3), 279-287.
- Reynolds, J., Wetherell, M., & Taylor, S. (2007). Choice and chance: Negotiating agency in narratives of singleness. The Sociological Review, 55(2), 331-351.
- Zubeidat, I., Parra, A. F., Sierra, J. C., & Salinas, J. M. (2006). Ansiedad social en una muestra de jóvenes españoles: características demográficas y psicosociales. Análisis y modificación de conducta, 32(145).