7 φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε στα ξεσπάσματα θυμού

Τα ξεσπάσματα θυμού είναι συνηθισμένα κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, ιδίως μεταξύ των ηλικιών 2 και 4. Τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν αυτού του είδους τη συναισθηματική αντίδραση που φαίνεται υπερβολική στους ενήλικες. Οι γονείς συχνά μένουν άναυδοι από τον θυμό, το κλάμα και την αντίσταση των παιδιών τους όταν τους αρνούνται κάτι που θέλουν ή τα αναγκάζουν να κάνουν κάτι που δεν θέλουν να κάνουν. Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, υπάρχουν ορισμένες φράσεις που πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια των ξεσπασμάτων των παιδιών.

Είναι κατανοητό ότι μερικές φορές μπορεί να νιώθετε μπερδεμένοι, ότι δεν ξέρετε πώς να αντιδράσετε ή πώς να ανακατευθύνετε την προσοχή του παιδιού σας. Ωστόσο, πρέπει να έχετε κατά νου ότι ένα ξέσπασμα δεν έχει σκοπό να σας ενοχλήσει ή να σας κάνει να νιώσετε άβολα, αλλά είναι μια φυσική αντίδραση ενός παιδιού που διεκδικεί την αυτονομία του.

Ως γονείς, καθήκον μας είναι να κατανοήσουμε αυτά τα συναισθηματικά ξεσπάσματα και να μάθουμε στα παιδιά να διοχετεύουν αυτά που νιώθουν με πιο υγιείς τρόπους. Από αυτή την άποψη, υπάρχουν ορισμένες φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε στα ξεσπάσματα θυμού.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή αυτές οι φράσεις δεν θα σας βοηθήσουν να ηρεμήσει το παιδί αλλά και επειδή μπορεί να προκαλέσετε συναισθηματική βλάβη και να επιδεινώσετε το δεσμό με τα παιδιά σας. Ακολουθούν μερικές από αυτές.

Οι φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε στα ξεσπάσματα θυμού των παιδιών

Συνοψίζοντας, ας θυμηθούμε ότι από την ηλικία των 2 ετών, τα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ατομικά όντα. Αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι έχουν τις δικές τους απόψεις, επιθυμίες και ανάγκες και επιδιώκουν να τις διεκδικήσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λένε “όχι” σχεδόν σε κάθε πρόταση των ενηλίκων, αντιστέκονται σχεδόν σε όλα και εκφράζουν με αποφασιστικότητα τις επιθυμίες τους.

Αν και μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτό είναι φυσικό και ότι αποτελεί μέρος αυτού του εξελικτικού σταδίου ανάπτυξης, οι γονείς πρέπει να θέτουν όρια. Το να συνοδεύουμε ένα ξέσπασμα δεν σημαίνει ότι ενδίδουμε στα καπρίτσια του παιδιού, αλλά ότι επικυρώνουμε αυτό που νιώθει και του δίνουμε χώρο να το εκφράσει.

Ποιες φράσεις πρέπει να βγάλουμε από το λεξιλόγιό μας;

1. “Σκάσε και σταμάτα να κλαις!”

Αυτή είναι η φράση που έρχεται συχνότερα στο μυαλό και στο στόμα μας όταν το κλάμα ενός παιδιού μας σπάει τα νεύρα, όταν δεν το καταλαβαίνουμε ή όταν διαρκεί πολύ. Θέλουμε απλώς το παιδί να το βουλώσει γιατί πραγματικά είναι ενοχλητικό, μας αγχώνει που δεν ξέρουμε πώς να το κάνουμε να νιώσει καλύτερα και ίσως γιατί μας παρακολουθούν οι άλλοι.

Ωστόσο, αυτή η φράση στην πραγματικότητα δεν λειτουργεί. Πώς θα νιώθατε αν ο σύντροφός σας ή ο φίλος σας σας έλεγε να το βουλώσετε και να σταματήσετε να κλαίτε σε μια δύσκολη στιγμή για εσάς; Είμαι σίγουρη ότι θα πληγωνόσασταν. Έτσι νιώθουν και τα παιδιά.

Κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος, έχουν ανάγκη να εκφραστούν, να κλάψουν ή να ουρλιάξουν και να ξέρουν ότι ο ενήλικας είναι εκεί για να καταλάβει και να συνοδεύσει το συναίσθημά τους. Δεν είναι εκεί για να τα διδάξει και να τα ενθαρρύνει να το καταπιέσουν.

2. “Με φέρνεις σε δύσκολη θέση”

Είναι πολύ κατανοητό ότι ντρεπόμαστε όταν το παιδί μας έχει ένα ξέσπασμα θυμού σε δημόσιο χώρο. Τα αδιάκριτα και κατηγορηματικά βλέμματα δεν λείπουν ποτέ. Ωστόσο, είναι σημαντικό να παραμερίσουμε τις απόψεις των άλλων και να επικεντρωθούμε σε αυτό που χρειάζεται το παιδί.

Λέγοντας στο παιδί ότι γελοιοποιείται ή ότι μας φέρνει σε δύσκολη θέση, μπορούμε να το κάνουμε να νιώσει πολύ άσχημα. Η συναισθηματική του αντίδραση δεν είναι εσκεμμένη- το παιδί απλώς δεν ξέρει πώς να ρυθμίσει καλύτερα τον εαυτό του.

Ακούγοντας αυτό μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει ταπεινωμένο. Μπορεί ακόμη και να αρχίσει να πιστεύει ότι το να δείχνει συναισθήματα είναι ντροπή και τιμωρείται. Τότε μπορεί να έχει την τάση να συγκρατείται στο μέλλον.

Αυτό το άρθρο μπορεί να σας ενδιαφέρει: 7 τροφές που βελτιώνουν τη διάθεσή σας

3. “Δεν έγινε και κάτι σπουδαίο”

Πόσες φορές το έχετε σκεφτεί αυτό όταν βλέπετε το παιδί σας να κλαίει απελπισμένο επειδή πρέπει να φύγει από το πάρκο ή επειδή δεν μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι στο σχολείο; Από τη σκοπιά ενός ενήλικα, οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει ένα παιδί φαίνονται ασήμαντες, αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι γι’ αυτά είναι σημαντικές στο βαθμό που ξυπνούν τα συναισθήματά τους.

Λέγοντας στο παιδί σας ότι αυτό που του συμβαίνει είναι “δεν είναι τίποτα σπουδαίο”, ακυρώνετε για άλλη μια φορά τα συναισθήματά του. Αυτό που χρειάζονται είναι να νιώσουν ότι τα καταλαβαίνουν, να τα βοηθήσετε να καταλάβουν γιατί νιώθουν έτσι, να ονομάσουν τα συναισθήματά τους και να τα διαχειριστούν. Αν υποτιμάτε τη σημασία τους, χάνετε μια πολύτιμη ευκαιρία να εκπαιδεύσετε τη συναισθηματική νοημοσύνη τους.

4. “Αν συνεχίσεις να κλαις, θα τιμωρηθείς.”

Οι απειλές και οι τιμωρίες προκύπτουν πολύ συχνά, κυρίως ως αποτέλεσμα της απόγνωσης των γονέων. Η υιοθέτηση αυτής της στάσης μπορεί να έχει ένα βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα (το παιδί, από το φόβο των συνεπειών, σταματά να κλαίει). Ωστόσο, δεν του διδάσκει τίποτα καίριο.

Το παιδί δεν μαθαίνει να ρυθμίζει τα συναισθήματά του, μόνο να τα κρύβει και να υπακούει. Αυτό θα φέρει στο παιδί προβλήματα στο μέλλον και θα επιδεινώσει επίσης τον δεσμό μεταξύ σας.

Μπορεί επίσης να θέλετε να διαβάσετε: 10 εκπληκτικά οφέλη των σπόρων Chia

5. “Δεν σε αγαπώ όταν συμπεριφέρεσαι τόσο άσχημα”

Τα παιδιά χρειάζονται την προσοχή, την έγκριση και την αγάπη των προσώπων αναφοράς τους. Εξαιτίας αυτού, είναι ικανά να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους αν απειληθεί αυτή η στοργή.

Ωστόσο, λέγοντας αυτή τη φράση στο παιδί σας, υπονοείτε ότι η αγάπη σας είναι υπό όρους και ότι δεν το αγαπάτε γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που κάνει. Αυτό δημιουργεί την ιδέα ότι είναι απαραίτητο να ικανοποιεί τους άλλους για να εκτιμάται. Αυτό είναι ένα μοτίβο που μπορεί να σας προκαλέσει πολύ πόνο στην ενήλικη ζωή σας.

6. “Δεν είσαι πια μωρό για να συμπεριφέρεσαι έτσι”

Αυτή είναι μια από τις βασικές φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε στα ξεσπάσματα θυμού των παιδιών, κυρίως επειδή δεν έχει κανένα νόημα. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, μερικές φορές κάνουμε το λάθος να σκεφτόμαστε ότι είναι μικροσκοπικοί ενήλικες. Έτσι, νομίζουμε ότι έχουν ικανότητες που στην πραγματικότητα δεν έχουν ακόμα και περιμένουμε αντιδράσεις που δεν μπορούν να μας δώσουν.

Πράγματι, το 4χρονο παιδί σας δεν είναι πια μωρό, ξέρει ήδη να μιλάει και το κλάμα δεν είναι το μοναδικό του μέσο επικοινωνίας. Ωστόσο, δεν έχει ακόμα τις γνώσεις, τη γνωστική ωριμότητα ή τα συναισθηματικά εργαλεία για να διαχειριστεί ορισμένες καταστάσεις.

Μην κάνετε το παιδί να αισθάνεται ένοχο ή γελοίο για κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει. Αντίθετα, διδάξτε και καθοδηγήστε το έτσι ώστε να μπορεί να χειρίζεται τον εαυτό του διαφορετικά από εδώ και στο εξής.

7. “Αν ηρεμήσεις, θα σου δώσω αυτό που θέλεις.”

Το να ενδίδεις στα καπρίτσια των παιδιών είναι αυτό στο οποίο καταφεύγουν πολλοί γονείς όταν δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν. Εφόσον το παιδί σωπάσει, σταματήσει να κλαίει ή να υποφέρει, παραμερίζουν τα όρια που οι ίδιοι είχαν θέσει και εκπληρώνουν την επιθυμία του παιδιού. Μερικές φορές, μάλιστα, υπόσχονται κάποια ανταμοιβή ή βραβείο αν σταματήσει να κλαίει.

Αυτή η ανεκτικότητα δεν είναι υγιής. Τα όρια είναι απαραίτητα και το παιδί πρέπει να μάθει να ανέχεται την απογοήτευση.

Αποφύγετε αυτές τις φράσεις κατά τη διάρκεια των παιδικών εκρήξεων για να βελτιώσετε το δεσμό σας με το παιδί

Εν ολίγοις, ο χειρισμός των παιδικών εκρήξεων είναι μια πολύπλοκη υπόθεση που απαιτεί υπομονή, κατανόηση και αφοσίωση. Ωστόσο, είναι εξαιρετικές ευκαιρίες για να διδάξετε σημαντικές αξίες και εργαλεία και να ενισχύσετε το δεσμό σας με τα παιδιά σας προσφέροντάς τους σεβασμό, ένα αυτί που ακούει και αγάπη.