5 Ιδέες του Σίγκμουντ Φρόιντ σχετικά με το σεξ

Θα θέλατε να μάθετε τι πίστευε ο Σίγκμουντ Φρόιντ για το σεξ; Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που έγραψε ο πατέρας της ψυχανάλυσης. Θα ρίξουμε μια ματιά στις πέντε κυριότερες από αυτές εδώ.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προέρχονται από τον πατέρα της ψυχανάλυσης και οι οποίες συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται και σήμερα. Ο έρωτας και η σεξουαλικότητα ήταν επαναλαμβανόμενα θέματα στη φιλοσοφία αυτού του γνωστού ψυχαναλυτή. Στο σημερινό άρθρο, θα σας πούμε λίγα πράγματα για τις ιδέες του Σίγκμουντ Φρόιντ γύρω από το σεξ και τη σεξουαλικότητα.

Κατά καιρούς προκύπτουν νέες αντιπαραθέσεις που σχετίζονται με τις ιδέες του Σίγκμουντ Φρόιντ. Η ερμηνεία των ονείρων, το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα, το υπερεγώ και το ασυνείδητο είναι μερικές από τις πιο μελετημένες θεωρίες του ακόμα και σήμερα.

Ο Φρόιντ είναι παγκοσμίως γνωστός επειδή μελέτησε διάφορες ψυχολογικές διαταραχές μέσα από το διάλογο με τους ασθενείς του. Τόσο στην εποχή του όσο και σήμερα, κατάφερε να αφήσει ένα αρκετά αμφιλεγόμενο σημάδι στην κοινωνία... ειδικά όσον αφορά τις ιδέες του για το σεξ.

Η ιδέα του Σίγκμουντ Φρόιντ για το σεξ

Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι, στην ψυχανάλυση, η σεξουαλικότητα δεν ταυτίζεται με τη γεννητικότητα. Η πρώτη είναι μια πολύ ευρεία έννοια, η οποία περιλαμβάνει διάφορους τρόπους σχέσης με τους άλλους. Πώς; Μέσω φυσικά των γεννητικών οργάνων, δηλαδή της διείσδυσης ή της συνουσίας.

Παραθέτουμε μερικές άλλες ιδέες του Φρόιντ για το σεξ.

1. Ευχαρίστηση

Συνήθως συνδέουμε την ευχαρίστηση με το σεξ. Ωστόσο, εμφανίζεται και σε άλλα στάδια και καταστάσεις της ζωής. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, τα παιδιά αγωνίζονται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους και να αποφύγουν τη “δυσαρέσκεια”, η οποία είναι το αντίθετο της απόλαυσης.

Η ευχαρίστηση, λοιπόν, είναι η δύναμη που μας καθοδηγεί να ταυτιστούμε ως άνθρωποι και ικανοποιεί τις βασικές μας ανάγκες επιβίωσης. Το ασυνείδητό μας είναι εκεί όπου εμφανίζεται το ευχάριστο (ή η αναζήτηση για κάτι που μας το προσφέρει). Αντίθετα, η πραγματικότητα λειτουργεί στο επίπεδο της συνείδησης.

Σύμφωνα με τον Φρόιντ, κάτι που είναι πραγματικό είναι το αντίθετο της απόλαυσης, επειδή μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε με άλλους ανθρώπους και ότι δεν μπορούμε πάντα να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Έτσι, καθώς μεγαλώνουμε, καταφέρνουμε να καταπιέζουμε την ανάγκη να κάνουμε ό,τι είναι ευχάριστο για τον εαυτό μας.

2. Η λίμπιντο σύμφωνα με τον Σίγκμουντ Φρόιντ

Σχετικά με την προηγούμενη έννοια, μπορούμε να μιλήσουμε για ένα άλλο θέμα ταμπού του Σίγκμουντ Φρόιντ γύρω από το σεξ. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι σεξουαλικές παρορμήσεις ξεκινούν στην παιδική ηλικία και στη συνέχεια αυξάνονται στην ενήλικη ζωή και διοχετεύονται μέσω της ενέργειας που ονομάζεται λίμπιντο.

Αυτή εκδηλώνεται σε ένα αντικείμενο ή ένα άτομο με μία και μόνη πρόθεση: τη σεξουαλική δραστηριότητα. Ωστόσο, δεν “πηγαίνει” όλη η λίμπιντο στον ίδιο αποδέκτη. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς με σκοπό την επιβίωση.

3. Τα στάδια της σεξουαλικότητας

Για τον Φρόιντ, το σεξ αρχίζει με τη γέννηση και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Διαχώρισε τις ορμές σε δύο διαφορετικούς τύπους: σεξουαλικές και αυτοσυντήρησης. Οι δεύτερες είναι παρούσες στην παιδική ηλικία και οι πρώτες στην ενήλικη ζωή.

Επίσης, ο “πατέρας της ψυχανάλυσης” ανέφερε ότι υπάρχουν διαφορετικά στάδια σεξουαλικότητας, τα οποία σχεδόν όλα βιώνονται όταν είμαστε μικροί και στη συνέχεια διατηρούνται καθώς ωριμάζουμε.

Το πρώτο είναι το στοματικό στάδιο, στο οποίο το αντικείμενο ικανοποίησης είναι το στόμα. Το δεύτερο είναι το πρωκτικό στάδιο (έλεγχος του σφιγκτήρα), το τρίτο είναι το φαλλικό ή κλειτοριδικό στάδιο (στα αγόρια μέσω του πέους και στα κορίτσια μέσω της κλειτορίδας).

Στη συνέχεια, το τέταρτο είναι το λανθάνον σεξουαλικό στάδιο (όταν αφιερωνόμαστε σε πνευματικές δραστηριότητες και αφήνουμε στην άκρη τη σεξουαλική εξερεύνηση) και το τελευταίο είναι το γεννητικό στάδιο, το οποίο συμπίπτει με την είσοδο στην εφηβεία και στο οποίο η σεξουαλικότητα εξερευνάται και πάλι μέσω της συνουσίας.

4. Το σύμπλεγμα του Οιδίποδα

Μια άλλη από τις ιδέες του Σίγκμουντ Φρόιντ σχετικά με το σεξ που έχει προκαλέσει τις περισσότερες αντιπαραθέσεις είναι η σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, ο Οιδίποδας ήταν ένας άνδρας που έφτασε στο σημείο να σκοτώσει τον ίδιο του τον πατέρα επειδή ερωτεύτηκε τη μητέρα του. Ως εκ τούτου, το σύμπλεγμα αυτό πήρε το όνομά του από αυτόν τον τραγικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τον Φρόιντ, “οι σεξουαλικές επιθυμίες προς τη μητέρα είναι πιο έντονες από τη στοργή προς τον πατέρα, ο οποίος γίνεται αντιληπτός ως εμπόδιο”. Το σύμπλεγμα του Οιδίποδα δηλώνει ότι ένα αρσενικό παιδί θέλει να “αποπλανήσει” τη μητέρα του και ότι αυτό οδηγεί αναμφίβολα σε σύγκρουση με τον πατέρα του.

Ξεκινά κατά τη διάρκεια του φαλλικού σταδίου ως απάντηση στη “μητρική αποπλάνηση”, αφού το παιδί έχει εξοικειωθεί με το σώμα του και τις ευχάριστες περιοχές του. Εκείνη τη στιγμή, αρνείται την παρουσία του πατέρα, θεωρώντας τον απειλή για την ένωση μητέρας-παιδιού. Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα συνήθως μειώνει την έντασή του στο λανθάνον στάδιο και εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια της γεννητικής φάσης.

Αν και ο Φρόιντ μίλησε μόνο για περιπτώσεις μεταξύ αγοριών και μητέρων τους, η θεωρία αναπτύχθηκε αργότερα με κορίτσια και πατέρες. Αυτό είναι γνωστό ως “σύμπλεγμα της Ηλέκτρας ” και αποτελεί το γυναικείο ισοδύναμο αυτού του συμπλέγματος.

5. Ερωτισμός κατά τον Σίγκμουντ Φρόιντ

Τέλος, δεν μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη μια από τις βασικές έννοιες του Σίγκμουντ Φρόιντ για το σεξ, η οποία σχετίζεται επίσης με τη θεωρία του Εγώ και του Υπερεγώ. Με την ιδέα αυτή, ο Φρόιντ προσπάθησε να εξηγήσει την ανθρώπινη ψυχική λειτουργία. Το Αυτό είναι το ασυνείδητο, το Εγώ είναι η ηθική δύναμη και το Υπερεγώ είναι αυτό που μεσολαβεί μεταξύ των δύο.

Τι σχέση έχουν λοιπόν αυτά τα τρία με τον ερωτισμό;

Ο ερωτισμός είναι η ισορροπία μεταξύ του αισθητικού και του ηθικού, στην οποία παρεμβαίνουν οι μη διοχετευμένες παρορμήσεις της επιθυμίας και καταπιέζονται με βάση τους κανόνες και τις εξαρτήσεις της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε να θεωρηθεί το ανάλογο του εαυτού.

Ο Φρόιντ ήταν και παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν μια κακή προσωπικότητα. Αντιθέτως, χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για να προβληματιστούμε και να οικοδομήσουμε μια κριτική στάση.