Μεσοπλεύρια νευραλγία: Τι είναι και πώς να την αντιμετωπίσετε
Ορισμένες γυναίκες έχουν πόνο στο στήθος παρόμοιο με τη μεσοπλεύρια νευραλγία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πρόκειται για μια σπάνια πάθηση που εμφανίζεται συνήθως στα τέλη της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε ακόμη την κύρια αιτία αυτής της διαταραχής, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη θεραπεία της με βεβαιότητα.
Σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθούμε στις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες μέχρι στιγμής και ποιες είναι οι πιθανές πηγές ανάπτυξης αυτής της νευροπάθειας. Παρομοίως, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε ποιες θεραπευτικές επιλογές υπάρχουν για τη μεσοπλεύρια νευραλγία της εγκυμοσύνης και ποιοι είναι οι κίνδυνοι.
Μεσοπλεύρια νευραλγία της εγκυμοσύνης
Υπάρχει ένα δίλημμα σχετικά με την ονομασία της πάθησης. Στη μεσοπλεύρια νευραλγία υπάρχει μια φλεγμονώδης διαδικασία που αφορά ένα θωρακικό νεύρο που προκαλεί πόνο. Ωστόσο, στην εγκυμοσύνη, ο μηχανισμός που εμπλέκεται δεν είναι φλεγμονή.
Γι’ αυτό ορισμένοι συγγραφείς έχουν προτείνει ότι η ονομασία που θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη διαταραχή αυτή είναι “θωρακική νευραλγία gravidarum”. Οι λόγοι είναι διττοί:
- Πρώτον, διαπιστώνεται διαφορά με την παραδοσιακή νευραλγια, η αιτία της οποίας είναι γνωστή.
- Αφετέρου, τονίζεται ότι πρόκειται για μια πάθηση που εμφανίζεται σε έγκυες γυναίκες.
Τι είναι γνωστό για την προέλευση του θωρακικού πόνου στην εγκυμοσύνη;
Καθώς πρόκειται για σπάνια πάθηση, οι μελέτες είναι ελάχιστες. Μέχρι στιγμής, η πραγματική αιτία του θωρακικού πόνου στην εγκυμοσύνη δεν έχει εξακριβωθεί.
Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες υποθέσεις που προσπαθούν να εξηγήσουν την προδιάθεση των εγκύων γυναικών να αναπτύξουν μεσοπλεύρια νευραλγία. Τις αναλύουμε παρακάτω.
Πόνος λόγω επιμήκυνσης των ινών
Μία από αυτές τις θεωρίες είναι ότι η αναπτυσσόμενη μήτρα προκαλεί την προοδευτική επιμήκυνση των νευρικών ινών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των υποδοχέων του πόνου, δημιουργώντας την πάθηση. Η αποδοχή αυτής της υπόθεσης βασίζεται στο γεγονός ότι η μεσοπλεύρια νευραλγία που σχετίζεται με την εγκυμοσύνη εξαφανίζεται μέσα σε λίγες ώρες μετά τον τοκετό.
Από την άλλη πλευρά, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί είναι πιο συχνή η εμφάνιση πόνου αργότερα στην κύηση. Ομοίως, είναι ένα βάσιμο επιχείρημα για το γιατί η νευροπάθεια επηρεάζει περισσότερο τα επίπεδα που βρίσκονται πιο κοντά στην αναπτυσσόμενη κοιλιά από ό,τι τα νεύρα στην ανώτερη θωρακική περιοχή.
Ριζική συμπίεση χωρίς κήλη και μεσοπλεύρια νευραλγία
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο πιστεύεται ότι η μεσοπλεύρια νευραλγία εμφανίζεται σε ορισμένες έγκυες γυναίκες είναι η μηχανική παγίδευση του νεύρου, όταν το νεύρο εξέρχεται από τη σπονδυλική στήλη. Η παγίδευση αυτή είναι αποτέλεσμα της προσθετικής δράσης διαφόρων παραγόντων που είναι ιδιόμορφοι στην εγκυμοσύνη.
Μεταξύ αυτών είναι οι ακόλουθοι:
- Ένταση της οσφυϊκής λόρδωσης για να εξουδετερωθεί η αύξηση του βάρους στην περιοχή της κοιλιάς και, έτσι, να μπορέσει να τροποποιηθεί το κέντρο βάρους του σώματος.
- Κατακράτηση υγρών ως αποτέλεσμα του αυξημένου όγκου αίματος, η οποία προδιαθέτει τους μαλακούς ιστούς που περιβάλλουν τη σπονδυλική στήλη να διογκώνονται ελαφρώς.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η διάταση που προκαλείται από την υπερλόρδωση και η αύξηση του μεγέθους των παρασπονδυλικών δομών αφήνουν λιγότερο χώρο για να έχουν τα νεύρα ελεύθερη πορεία. Ωστόσο, το γεγονός ότι η μεσοπλεύρια νευραλγία δεν επηρεάζει την πλειονότητα των εγκύων γυναικών δημιουργεί την υποψία άλλων παραγόντων.
Χαλάρωση των συνδέσμων λόγω δράσης της ρελαξίνης
Τέλος, η αυξημένη ρελαξίνη, ένα μόριο που σχετίζεται με την αυξημένη ευκαμψία των αρθρώσεων του ισχίου και των συνδέσμων για την προώθηση του τοκετού, μπορεί να εμπλέκεται στην προέλευση του πόνου. Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, η ρελαξίνη έχει επίσης επίδραση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, καθιστώντας τους πιο ευάλωτους στην καταπόνηση.
Ωστόσο, η υπόθεση αυτή είναι αμφιλεγόμενη.
Ποια συμπτώματα προκαλεί η μεσοσπονδυλική νευραλγία στις εγκύους;
Η νευραλγία gravidarum προκαλεί μέτριο έως έντονο πόνο στη μία πλευρά του θώρακα. Συνήθως ακολουθεί την πορεία ενός ή δύο μεσοπλεύριων νεύρων και μπορεί να υπάρχει αίσθηση μουδιάσματος στην περιοχή.
Είναι πιο συχνά αισθητή στα κατώτερα επίπεδα της θωρακικής περιοχής. Δηλαδή σε εκείνα που βρίσκονται πιο κοντά στην κοιλιά.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της μεσοπλεύριας νευραλγίας στην εγκυμοσύνη είναι ότι η ψηλάφηση των ραχιαίων μυών αυξάνει την επώδυνη αίσθηση. Ομοίως, οι αλλαγές στη θέση μπορεί να επιδεινώσουν το σύμπτωμα. Ο πόνος μπορεί ακόμη και να δυσκολεύει τη γυναίκα να κινηθεί.
Γενικά, η μεσοπλεύρια νευραλγία προσβάλλει συχνότερα τη δεξιά πλευρά του θώρακα. Επιπλέον, ορισμένες γυναίκες αναφέρουν ότι ο πόνος ακτινοβολεί στην κοιλιά.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα συμπτώματα υποχωρούν μετά τον τοκετό. Ωστόσο, είναι σύνηθες η πάθηση αυτή να επανεμφανίζεται σε μελλοντικές εγκυμοσύνες.
Διάγνωση για τη μεσοπλεύρια νευραλγία στην εγκυμοσύνη
Η συμπτωματολογία αρκεί για να τεθεί η διάγνωση.
Είναι πιθανό ο γιατρός να κρίνει απαραίτητη την ηλεκτρομυογραφία. Όχι για να επιβεβαιώσει κάποιο εύρημα, αλλά για να αποκλείσει μια πιο σύνθετη αιτία.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει: 12 τροφές που πρέπει να αποφεύγουν οι έγκυες γυναίκες
Διαφορικές διαγνώσεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη
Είναι σημαντικό να αποκλείονται παθολογικές καταστάσεις στις οποίες υπάρχει υποκείμενη νευρική βλάβη. Υπενθυμίζεται ότι στη μεσοπλεύρια νευραλγία της εγκυμοσύνης δεν φαίνεται να υπάρχει νευρική βλάβη, αλλά μάλλον η κατάσταση είναι δευτερογενής σε μια μηχανική επίδραση.
Ωστόσο, το να υποθέσουμε εξαρχής αυτή την κατάσταση, χωρίς να καταφύγουμε σε μια σωστή επανεξέταση, θα μπορούσε να καλύψει άλλες διαταραχές μεγαλύτερης σοβαρότητας:
- Κήλη δίσκου.
- Λοίμωξη από έρπητα ζωστήρα.
- Διαβητική νευροπάθεια.
Επιλογές για τη μείωση της θωρακικής νευραλγίας gravidarum
Γενικά, η καλύτερη θεραπεία για τον νευρομυϊκό πόνο που οφείλεται στην εγκυμοσύνη είναι η πρόληψή του, μέσω της φυσικής προετοιμασίας πριν από την εγκυμοσύνη. Ωστόσο, αυτή η σύσταση δεν είναι πολύ χρήσιμη για μια ασθενή που έχει ήδη την πάθηση και για εκείνες που είναι επιρρεπείς στην ανάπτυξή της.
Στη βιβλιογραφία, η θεραπεία περιορίζεται στην ένδειξη της ακεταμινοφαίνης και στην τοπική χρήση επιθεμάτων λιδοκαΐνης στην πάσχουσα περιοχή, ως έσχατη λύση για τη μείωση της συμπτωματολογίας. Ωστόσο, αυτή η αναλγητική αντιμετώπιση πρέπει να έχει αυστηρή ιατρική παρακολούθηση, λόγω των πιθανών κινδύνων.
Η χρήση της αμιτριπτυλίνης είναι επίσης καλή για τις περιπτώσεις στις οποίες ο πόνος είναι έντονος. Είναι όμως απαραίτητο να εξατομικεύεται η κάθε περίπτωση. Οι γιατροί πρέπει να σταθμίζουν τη σχέση κινδύνου/οφέλους σε σχέση με φάρμακα όπως αυτό, τα οποία μπορεί να μην είναι αβλαβή στην εγκυμοσύνη.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Edmundson, C., Guidon, A. (2017). Neuromuscular Disorders in Pregnancy. Seminars in Neurology, 37(6), 643 – 652.
- Guidon, A. C., Massey, E. W. (2012). Neuromuscular Disorders in Pregnancy. Neurologic Clinics. 30(Issue 3), 889–911.
- Massey, E. W., Guidon, A. C. (2014). Peripheral Neuropathies in Pregnancy. Neurology of Pregnancy, 20(1), 100–114.
- Rezania, K. (2011). Neuromuscular Diseases in Pregnancy. Neurological Disorders and Pregnancy, 159–184.
- Rosier, C., Camdessanché, J. P. (2021). Neuropathy and Pregnancy. Revue Neurologique, 177 (Issue 3), 220–224.
- Skeen, M. B., Egglestone, M. (1999). Thoraconeuralgia Gravidarum, Muscle and Nerve, 22(Issue 6), 779–780.
- Triana, J. D., & Salgado, S. A. (2015). Neuropatías en el embarazo. Revista Repertorio De Medicina Y Cirugía, 24(3), 168–174.
- Weimer, L. (2020). Neuromuscular Disorders in Pregnancy. Handbook of Clinical Neurology, 172(Chapter 12), 201–218.