Πώς να γνωρίζετε αν έχει τραυματιστεί η εντερική μικροχλωρίδα σας
Συμπτώματα όπως ανεξήγητο πρήξιμο, διάρροια, δυσκοιλιότητα, και δύσοσμα κόπρανα ίσως δείχνουν κάποιο πρόβλημα στην εντερική μικροχλωρίδα.
Αυτή η κοινωνία μικροοργανισμών είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Εξάλλου, όπως έχουν δείξει διάφορες μελέτες, προάγει την πέψη των ουσιών των τροφών και την ειδίκευση του ανοσοποιητικού συστήματος, μεταξύ άλλων.
Γνωρίζετε τι οδηγεί σε ανισορροπία την εντερική μικροχλωρίδα; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι πρέπει να κάνετε αν τραυματιστεί;
Η επιδιόρθωσή της είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του εντερικού συστήματος και για τη γενική σας ευεξία. Συνεχίστε την ανάγνωση για ν’ ανακαλύψετε περισσότερα!
Εντερική δυσθυμία
Η ανισορροπία της εντερικής μικροχλωρίδας έχει έναν συγκεκριμένο όρο: εντερική δυσθυμία. Σύμφωνα με μικροβιολογικές μελέτες, η λέξη δυσθυμία αναφέρεται σε μια ανισορροπία της φυσιολογικής εντερικής μικροχλωρίδας λόγω ποιοτικών ή ποσοτικών αλλαγών στη σύνθεση, στη λειτουργία, στην κατανομή, και στις μεταβολικές δραστηριότητές της.
Υπάρχουν τρεις τύποι δυσθυμίας:
- Η απώλεια καλών βακτηρίων που προάγουν τη σωστή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.
- Μια υπερανάπτυξη των παθογόνων βακτηρίων.
- Η απώλεια της γενικής βακτηριακής βιοποικιλότητας.
Η φυσιολογική εντερική μικροχλωρίδα είναι μια σειρά βακτηριακών μικροοργανισμών οι οποίοι κατοικούν σε διάφορες περιοχές του ανθρώπινου σώματος. Η πιο σχετική περιοχή είναι, αναμφίβολα, το γαστρεντερικό σύστημα.
Σύμφωνα με τη μελέτη που προαναφέραμε, υπάρχουν πάνω από 1014 βακτηριακά κύτταρα στο έντερο και περισσότερα από 1000 διαφορετικά είδη. Τα Βακτηριοειδή και τα Firmicutes (σκληρόδερμα) είναι οι πιο κυρίαρχες ομάδες.
Υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των αποικιών των βακτηρίων του εντέρου και ενός υγιούς ατόμου. Πολλές από τις αποικίες ρυθμίζονται μόνες τους, αλλά και το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή διατηρεί τη σταθερότητα. Έτσι, δυσθυμία προκαλείται όταν η αιμοστατική ισορροπία σπάει είτε από εξωτερικούς, είτε από εσωτερικούς παράγοντες. Αυτό οδηγεί σε μια σειρά επιπλοκών.
Πώς να γνωρίζετε αν έχει τραυματιστεί η εντερική μικροχλωρίδα
Οι μικροβιολογικές μελέτες δείχνουν ότι η εντερική μικροχλωρίδα διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα. Συνθέτει βιταμίνες, εμποδίζει τα παθογόνα, και χωνεύει συμπλέγματα από φυτά.
Αυτοί οι μικροοργανισμοί είναι απαραίτητοι για τη σωστή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. Έτσι, είναι απαραίτητο να διατηρούμε την ισορροπία τους.
Αιτίες πρόκλησης εντερικής δυσθυμίας
Αρκετά πράγματα μπορούν να οδηγήσουν σε ανισορροπία την εντερική μικροχλωρίδα. Παρακάτω έχουμε ορισμένα παραδείγματα:
- Η χρήση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση βακτηριακών λοιμώξεων μπορεί να προκαλέσει ανισορροπίες. Η αμπικιλλίνη ή η αμοξικιλλίνη, μεταξύ άλλων, έχουν αρνητικές επιδράσεις στη σύνθεση της εντερικής μικροχλωρίδας.
- Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι το άγχος και η ανησυχία προκαλούν διακυμάνσεις στην εντερική μικροχλωρίδα για αρκετές ημέρες. Οι αγχωτικές καταστάσεις μειώνουν την παραγωγή εντερικής βλεννίνης (ένα προστατευτικό στρώμα ιστού), και αυτό προάγει την προσκόλληση παθογόνων.
- Η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην εντερική μικροχλωρίδα. Τροφές με θειικό άλας, για παράδειγμα, διευκολύνουν την ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων στην εντερική οδό. Επίσης, ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι διατροφές με υψηλά ποσοστά πρωτεΐνης μπορούν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες είναι σημαντικοί για τη φυσιολογική υγεία του ατόμου. Άτομα με ανοσοκαταστολή ή όσοι έχουν σχετικές παθολογίες ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Ο λόγος είναι πως το ανοσοποιητικό τους σύστημα ίσως να μην είναι σε θέση να ρυθμίσει την ανάπτυξη των παθογόνων βακτηρίων.
Τέλος, όπως περιγράφει ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Psychopharmacology, η κατανάλωση ναρκωτικών, αλκοόλ, και καπνού φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά τη μικροχλωρίδα.
Συμπτώματα της εντερικής δυσθυμίας
Δεν είναι εύκολο να γνωρίζουμε αν έχει υποστεί ζημιά η εντερική μικροχλωρίδα καθώς πολλά από τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά άλλων γαστρεντερικών προβλημάτων. Ορισμένα συμπτώματα είναι:
- Κοιλιακό πρήξιμο και αέρια χωρίς προφανή λόγο.
- Κράμπες του εντέρου, τσιμπήματα στο στομάχι, και σφίξιμο.
- Εντερική διαμετακόμιση και αέρια με ιδιαίτερα δυσάρεστη οσμή.
- Περίοδοι με εναλλαγές ανάμεσα σε δυσκοιλιότητα και διάρροια.
- Μεγαλύτερη ευαισθησία σε ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις.
Επίσης, μελέτες αναφέρουν ότι πιο σοβαρές ασθένειες μπορεί να συνδέονται με την εντερική δυσθυμία. Παθογόνα στελέχη όπως το Εσερίχια κόλι, το Μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης, και το Κλωστηρίδιο το δύσκολο φαίνεται να συνδέονται με αυτές τις ανισορροπίες.
Τι να κάνετε για την εντερική δυσθυμία
Όσοι δεν παίρνουν αντιβιοτικά ή δεν έχουν σχετικές ασθένειες θα πρέπει να προσαρμόσουν τη διατροφή τους ώστε ν’ αποκαταστήσουν την εντερική μικροχλωρίδα τους. Τα προβιοτικά είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος που δίνει ώθηση στην ευεξία του γαστρεντερικού συστήματος.
Αυτά αποτελούνται συνήθως από στελέχη των οικογενειών Bifidobacterium και Lactobacillus, και των βακτηρίων που κατοικούν στο έντερο. Ορισμένα παραδείγματα είναι το κεφίρ, το κομπούτσα, και άλλες λακτο-ζυμωμένες τροφές. Μπορείτε επίσης να βρείτε προβιοτικά σε μορφή χαπιών.
Οι τροφές με πρεβιοτικά, δηλαδή, κανονικές τροφές που προάγουν την ανάπτυξη των βακτηρίων, βοηθούν επίσης στην αποκατάσταση της τραυματισμένης εντερικής μικροχλωρίδας. Τροφές με πολλές ίνες και άμυλο είναι αντιπροσωπευτικά παραδείγματα. Φυσικά, είναι πάντα καλή ιδέα να συμβουλεύεστε τον οικογενειακό γιατρό ή έναν διατροφολόγο πριν κάνετε δραστικές αλλαγές στη διατροφή σας.
Ίσως σας ενδιαφέρει: Προσβάσιμοι από το μικροβίωμα υδατάνθρακες (MACs)
Τι θα πρέπει να έχετε στο νου σας για την τραυματισμένη εντερική μικροχλωρίδα
Ανθυγιεινές συνήθειες όπως κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ, και χρήση ναρκωτικών, μπορούν να αλλοιώσουν την εντερική μικροχλωρίδα, όπως και άλλες σχετικές ασθένειες. Επίσης, το συνεχές άγχος μπορεί να προκαλέσει ανισορροπία στα βακτήρια που βρίσκονται στο έντερο.
Οι ερευνητές έχουν παρατηρήσει ότι η χρήση αντιβιοτικών μπορεί να προκαλέσει δυσθυμία. Δυστυχώς, ένας ασθενής δε μπορεί να θέσει υπό έλεγχο αυτές τις παρενέργειες. Σε κάθε περίπτωση, ένας υγιεινός τρόπος ζωής και η κατανάλωση προβιοτικών και πρεβιοτικών μπορούν να σας βοηθήσουν να διατηρήσετε και ν’ αποκαταστήσετε την ευεξία του εντέρου σας.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Maslowski, K. M., & Mackay, C. R. (2011). Diet, gut microbiota and immune responses. Nature immunology, 12(1), 5-9.
- DeGruttola, A. K., Low, D., Mizoguchi, A., & Mizoguchi, E. (2016). Current understanding of dysbiosis in disease in human and animal models. Inflammatory bowel diseases, 22(5), 1137-1150.
- Myers, S. P., & Hawrelak, J. A. (2004). The causes of intestinal dysbiosis: a review. Altern Med Rev, 9(2), 180-197.
- Disbiosis, wikipedia. Recogido a 5 de julio en https://es.wikipedia.org/wiki/Disbiosis
- Bailey, M. T., & Coe, C. L. (1999). Maternal separation disrupts the integrity of the intestinal microflora in infant rhesus monkeys. Developmental Psychobiology: The Journal of the International Society for Developmental Psychobiology, 35(2), 146-155.
- Gibson, G. R. (1998). Dietary modulation of the human gut microflora using prebiotics. British Journal of Nutrition, 80(S2), S209-S212.
- Kim HJ, Lee SH, Hong SJ. Antibiotics-Induced Dysbiosis of Intestinal Microbiota Aggravates Atopic Dermatitis in Mice by Altered Short-Chain Fatty Acids. Allergy Asthma Immunol Res. 2020;12(1):137-148. doi:10.4168/aair.2020.12.1.137
- Isolauri, E., Salminen, S., & Ouwehand, A. C. (2004). Probiotics. Best practice & research Clinical gastroenterology, 18(2), 299-313.
- Carding S, Verbeke K, Vipond DT, Corfe BM, Owen LJ. Dysbiosis of the gut microbiota in disease. Microb Ecol Health Dis. 2015;26:26191. Published 2015 Feb 2. doi:10.3402/mehd.v26.26191
- Cussotto S, Clarke G, Dinan TG, Cryan JF. Psychotropics and the Microbiome: a Chamber of Secrets…. Psychopharmacology (Berl). 2019;236(5):1411-1432. doi:10.1007/s00213-019-5185-8