Οι επιπτώσεις του υδραργύρου στα ψάρια
Οι ειδικοί διατροφής μας λένε πάντα ότι τα ψάρια είναι μια σημαντική πηγή βασικών θρεπτικών συστατικών. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα είδη ψαριών που μπορούν να μεταδώσουν βαριά μέταλλα όπως ο υδράργυρος ή οι τροφικές ασθένειες. Γνωρίζετε τις επιπτώσεις του υδραργύρου που προέρχονται από την κατανάλωση ορισμένων τύπων ψαριών;
Στο πλαίσιο αυτό, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επισημαίνει ότι η κύρια πηγή έκθεσης του ανθρώπου σε τοξικές ενώσεις είναι η κατανάλωση ψαριών και θαλασσινών. Αυτές οι ουσίες επηρεάζουν ιδιαίτερα την υγεία μας και, πάνω απ ‘όλα, αντιπροσωπεύουν σημαντικό κίνδυνο για τις εγκύους και τις μητέρες που θηλάζουν.
Γιατί να αποφύγετε ορισμένα είδη ψαριών;
Για χρόνια, είναι γνωστό ότι μια μεγάλη ποικιλία θαλάσσιων ειδών, ιδίως εκείνων που βρίσκονται στο κάτω μέρος της τροφικής αλυσίδας, μπορούν να συσσωρεύσουν μέταλλα όπως το κάδμιο, ο μόλυβδος και ο υδράργυρος που προέρχονται από τις βιομηχανίες εξόρυξης, από την κτηνοτροφία και τα γεωργικά προϊόντα. Οι επιπτώσεις του υδραργύρου στα ψάρια μπορεί να είναι επιβλαβείς για το σώμα μας.
Οι συγκεντρώσεις γίνονται τόσο υψηλές που μπορούν να είναι θανατηφόρες. Στην πραγματικότητα, η μαζική δηλητηρίαση που συνέβη στον κόλπο Minamata της Ιαπωνίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 είναι η πιο αναγνωρισμένη περίπτωση δηλητηρίασης από την κατανάλωση ψαριών με υψηλά επίπεδα υδραργύρου.
Οι επιπτώσεις του υδραργύρου στην ανθρώπινη υγεία
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό της Χιλής, η τοξικότητα και οι επιδράσεις του υδραργύρου από τα ψάρια συνδέονται με τη χημική μορφή, τον τύπο, τη δόση έκθεσης και την ηλικία στην οποία εμφανίζεται. Όταν αυτό το μέταλλο απελευθερώνεται στο περιβάλλον, υφίσταται μια σειρά μετασχηματισμών και συμμετέχει σε κύκλους μεταξύ της ατμόσφαιρας, του ωκεανού και της γης.
Το 5% που καταλήγει στο νερό (συμπεριλαμβανομένων λιμνών, λιμνοθαλασσών, υγροτόπων, εκβολών και ωκεανών) είναι στοιχειακός υδράργυρος και συσσωρεύεται σε ιζήματα. Τα βακτήρια που ζουν εκεί το μετατρέπουν σε μεθυλμέργυρο, τον οποίο στη συνέχεια εκχυλίζουν τα σκουλήκια και άλλα ζώα.
Αυτή είναι η οργανική ουσία που καταναλώνουν τα ψάρια και είναι αυτή που οδηγεί στη μεγαλύτερη τοξικότητα στους ζωντανούς οργανισμούς, καθώς προκαλεί προβλήματα στα ακόλουθα:
- Το νευρικό σύστημα
- Το ανοσοποιητικό σύστημα
- Τα νεφρά
- Το πεπτικό σύστημα
- Τους πνεύμονες
- Το δέρμα
- Τα μάτια
Τύποι ψαριών που δεν πρέπει να τρώτε τακτικά και οι επιπτώσεις του υδραργύρου
Ωστόσο, με βάση τα παραπάνω, υπάρχουν είδη που μπορούν να ζήσουν περισσότερα από 100 χρόνια, επομένως η πρόσληψη αυτών των ουσιών καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους αυξάνει το δυναμικό τους για τοξικότητα.
Επίσης, υπάρχουν μεγάλα ψάρια που καταλήγουν να τρώνε υψηλές ποσότητες επειδή η πρόσληψή τους είναι υψηλότερη. Συνεχίστε να διαβάζετε καθώς σας λέμε ποιοι τύποι ψαριών πρέπει να αποφύγετε.
Βασιλικό σκουμπρί (Scomberomorus cavalla)
Το βασιλικό σκουμπρί είναι ένα θαλάσσιο ψάρι με ένα επιμηκές σώμα σε σχήμα ατράκτου. Έχει μυτερό ρύγχος και φαρδύ στόμα. Έχει επίσης μεγάλα μάτια που περιβάλλονται από ένα κλειστό δακτύλιο. Οι μικρές κυψέλες καλύπτουν ολόκληρο το σώμα του και έχει μια λαμπερή μπλε-πράσινη πλάτη, με ανοιχτό πράσινο στις πλευρές και ασημί κοιλιά.
Έχει συνήθως 65 εκατοστά, ωστόσο, τα αρσενικά μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως και 2 μέτρα. Αυτό το είδος ζει στον Ατλαντικό Ωκεανό από τον Καναδά και τη Μασαχουσέτη (Ηνωμένες Πολιτείες) έως το Σάο Πάολο (Βραζιλία).
Διαβάστε επίσης το άρθρο: 9 ψάρια που είναι καλύτερο ν’ αποφεύγετε.
Μπλε μαρλίν (Μακάιρα νιγκρίνοι)
Αυτό είναι ένα είδος μαρλίν που μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 4 μέτρα, αν και συνήθως φτάνει το 1,80 μέχρι και 3 μέτρα. Είναι επίσης γνωστό με άλλα ονόματα, όπως «μπλε μαρλίν» ή «μπλε μαρλίν του Ατλαντικού» λόγω του χρώματος που έχει στην πλάτη του. Ωστόσο, έχει ένα ασημί λευκό στην περιοχή της κοιλιάς.
Έχει επιμηκές σώμα και δύο ραχιαία πτερύγια. Η άνω γνάθος του έχει σχήμα σπαθιού. Αυτό το ψάρι ζει συνήθως σε υποτροπικά και τροπικά νερά του Ατλαντικού, συμπεριλαμβανομένων των ακτών των Καναρίων Νήσων.
Βρίσκεται επίσης στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό. Τα θηλυκά ζυγίζουν έως και 450 κιλά, ενώ τα αρσενικά δεν ζυγίζουν συνήθως πάνω από 160 κιλά.
Καθρεπτόψαρο του Ατλαντικού (Hoplostethus atlanticus)
Αυτό το θαλάσσιο ψάρι κατοικεί ανατολικά και βορειοδυτικά του Ατλαντικού Ωκεανού, νότια του Ειρηνικού Ωκεανού και του Ινδικού Ωκεανού. Το σώμα του είναι οβάλ και εξαιρετικά συμπιεσμένο. Έχει ένα μεγάλο κεφάλι, μικρά μάτια και μικροσκοπικά δόντια. Οι ψαράδες συνήθως αναγνωρίζουν αυτό το είδος λόγω του σκούρου πορτοκαλιού σώματος και του κόκκινου κεφαλιού του.
Τα καθρεπτόψαρα κατοικούν σε πολύ βαθιά νερά (180 έως 1500 μέτρα), και οι ψαράδες τα πιάνουν ως τυχαίο είδος με μικτές τράτες. Το καθρεπτόψαρο του Ατλαντικού είναι το μακρύτερο ζωντανό ψάρι και εκτιμάται ότι ζει έως και 180 χρόνια.
Βακαλάος του Ατλαντικού (Gadu morhua)
Ο κοινός γάδος, επίσης γνωστός ως «γάδος Ατλαντικού» ή «Νορβηγικός γάδος» είναι ένα από τα 60 είδη μεταναστευτικών ψαριών. Κατοικεί τον Βορειοανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό από τη Θάλασσα του Μπάρεντς έως τον Βισκαϊκό Κόλπο, συμπεριλαμβανομένων των υδάτων της Ισλανδίας, της Γροιλανδίας και της Βαλτικής Θάλασσας.
Είναι γενικά μικρό, αν και ορισμένα δείγματα έχουν μήκος 2 μέτρα και ζυγίζουν έως 100 κιλά. Τρέφονται με άλλα ψάρια όπως ρέγγα ή σαρδέλες. Αυτό το είδος ζει σε βάθος 600 μέτρων.
Μεγαλόφθαλμος τόνος (Thunnus obesus) και οι επιπτώσεις του υδραργύρου
Ο τόνος με μεγάλα μάτια είναι ένα από τα είδη στα οποία μπορεί να υπάρχουν σημαντικές ποσότητες βαρέων μετάλλων. Πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει με τον τόνο της Μεσογείου.
Κατοικεί σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Ατλαντικού, του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά δεν κατοικεί στη Μεσόγειο Θάλασσα. Φτάνει σε μέγιστο μήκος τα 2,50 μέτρα, αλλά συνήθως φτάνει στο 1,80 σε ηλικία περίπου 15 ετών.
Διαβάστε επίσης το άρθρο: Απομακρύνετε τα βαρέα μέταλλα από το συκώτι.
Δεν πρέπει να καταναλώνετε αυτούς τους τύπους ψαριών
Αυτά είναι μερικά είδη που μπορούν να συσσωρεύσουν περίσσεια βαρέων μετάλλων, ειδικά μεθυλμεργύρου. Πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν άλλα ψάρια που περιέχουν βαρέα μέταλλα, αλλά εδώ αναφέρουμε τα είδη που συνήθως έχουν επικίνδυνα επίπεδα υδραργύρου.
Επίσης, οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, οι έγκυες γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 2 ετών είναι οι πιο ευάλωτες ομάδες σε αυτές τις τοξικές ουσίες λόγω των αρνητικών επιπτώσεων του υδραργύρου στην υγεία. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζονται άλλες ομάδες πληθυσμού.
Να θυμάστε ότι η κατανάλωση μέτριων ποσοτήτων ορισμένων ψαριών που περιγράφονται δεν θα σας βλάψει. Έτσι, μπορείτε να το κάνετε περιστασιακά, αλλά απλώς φροντίστε να μην το κάνετε συνήθεια. Μπορείτε να απολαύσετε τα οφέλη των ψαριών χωρίς να διακινδυνεύσετε την υγεία σας!
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- LICONA, S. P. V., & NEGRETE, J. L. M. MERCURIO, METILMERCURIO Y OTROS METALES PESADOS EN PECES DE COLOMBIA: RIESGO POR INGESTA Mercury, Methylmercury and other Heavy Metals in Fish in Colombia: Risk From Ingestion.
- Chacón, Y. S., Yáñez, J. R., Gómez, H. S., Marín, G. P., & Suárez, F. C. (2016). Evaluación de los Niveles de Mercurio en Productos Pesqueros en Costa Rica, Durante 2003-2013, como insumo para recomendar una ingesta semanal tolerable. Revista Costarricense de Salud Pública, 25(1), 18-32.
- González-Estecha, M., Bodas-Pinedo, A., Guillén-Pérez, J. J., Rubio-Herrera, M. Á., Ordóñez-Iriarte, J. M., Trasobares-Iglesias, E. M., … & Martínez-Astorquizd, T. (2014). Exposición al metilmercurio en la población general; toxicocinética; diferencias según el sexo, factores nutricionales y genéticos. Nutrición Hospitalaria, 30(5), 969-988.
- Llop, S., Ibarlucea, J., Sunyer, J., & Ballester, F. (2012). Current dietary exposure to mercury during pregnancy and childhood, and public health recommendations. Gaceta sanitaria, 27(3), 273-278.
- Lucano-Ramírez, G., Ruiz-Ramírez, S., Palomera-Sánchez, F. I., & González-Sansón, G. (2011). Biología reproductiva de la sierra Scomberomorus sierra (Pisces, Scombridae) en el Pacífico central mexicano. Ciencias marinas, 37(3), 249-260.
- El mercurio y la salud. Organización Mundial de la Salud. 2017