Οι ιοί του απλού έρπητα και τα χαρακτηριστικά τους

Ένας κοινός παράγοντας όλων των τύπων των ιών του απλού έρπητα είναι ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μόλυνση. Επιπλέον, αφότου καθαρίσουν οι πληγές στο δέρμα οι ιοί παραμένουν σε αδράνεια. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να ενεργοποιηθούν ξανά στο μέλλον και να προκαλέσουν προβλήματα υγείας.

Σχεδόν όλοι έχουν ακουστά πως οι ιοί του απλού έρπητα έχουν διάφορους τύπους, καθώς πρόκειται για πολύ κοινές λοιμώξεις. Αυτό όμως που δε γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι είναι ότι υπάρχουν και αρκετά στελέχη. Επίσης, το καθένα από αυτά έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά καθώς επίσης και διαφορετικά επίπεδα έντασης.

Οι πιο κοινοί τύποι έρπητα είναι οι παραλλαγές 1 και 2 του απλού έρπητα. Εκτιμήσεις δείχνουν ότι περίπου ο μισός πληθυσμός έχει εκδηλώσει τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 κάποια στιγμή στη ζωή του. Επίσης, φαίνεται ότι το 1/3 του πληθυσμού έχει εκδηλώσει τον ιό του απλού έρπητα τύπου 2.

Κανένας από αυτούς τους τύπους έρπητα δεν έχει θεραπεία, αλλά υπάρχουν θεραπείες για τη μείωση των συμπτωμάτων και την πιθανότητα μετάδοσής του σε άλλα άτομα. Σε κάθε περίπτωση, ένα άτομο με έρπητα μπορεί να ζήσει μια εντελώς κανονική ζωή τις περισσότερες φορές.

Ιοί του απλού έρπητα – Τύποι

Ο έρπητας είναι μια λοίμωξη η οποία προκαλείται από ιούς που ανήκουν στην οικογένεια των ερπητοϊών. Στην απλή μορφή του, το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η εμφάνιση μικρών κυστών με υγρό. Αυτές οι πληγές μπορούν να γίνουν πολύ επώδυνες. Επιπλέον, κάποιες φορές σπάνε και σχηματίζουν έλκη και πολύ συχνά αφήνουν πίσω τους ουλές.

Υπάρχουν τουλάχιστον 50 διαφορετικοί τύποι ιών του έρπητα. Ο κύριος παρονομαστής τους είναι ότι μπορούν όλοι τους να προκαλέσουν λοιμώξεις. Έπειτα παραμένουν αδρανείς και ενεργοποιούνται εκ νέου αργότερα, προκαλώντας επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.

Η λέξη έρπητας προέρχεται από την Ελληνική ρίζα έρπω, η οποία σημαίνει περιφέρομαι. Οι Burnet και Budding ανακάλυψαν την ιδιότητα της αδράνειας το 1950. Ορισμένοι τύποι έρπητα μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα τα οποία επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου.

Ιοί του απλού έρπητα τύπου 1 (HSV-1)

Αυτό το είδος έρπητα επηρεάζει κυρίως τα χείλη, το εσωτερικό του στόματος, και την γύρω περιοχή. Είναι συχνότερος στα παιδιά. Επιπροσθέτως, είναι ο πιο συχνός έρπητας και επιδεινώνεται από διαφορετικές καταστάσεις όπως άγχος, πυρετός, έκθεση στον ήλιο, και εμμηνόρροια. Συνήθως, η δεύτερη φορά είναι πιο ήπια από την πρώτη.

Ιοί του απλού έρπητα τύπου 2 (HSV-2)

Αυτός ο τύπος έρπητα επηρεάζει την περιοχή των γεννητικών οργάνων και μεταδίδεται συχνά με τη σεξουαλική επαφή. Οι πληγές που προκαλεί είναι όμοιες με εκείνες του στοματικού έρπητα. Συχνά, το αρχικό επεισόδιο είναι ασυμπτωματικό και μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Ωστόσο, τα επακόλουθα επεισόδια είναι πιο επώδυνα.

Αν μία γυναίκα έχει ενεργό HSV-2 στη γέννα, μπορεί να τον μεταδώσει στο μωρό και αυτό να οδηγήσει σε νεογνικό έρπητα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο νευρικό σύστημα τα οποία είναι πιθανό να αποβούν μοιραία.

Ζωστήρας, ένας άλλος τύπος των ιών του απλού έρπητα

Αυτός είναι ένας από τους τύπους που μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές και προέρχεται από την ανεμοβλογιά. Αυτός ο ιός μεταναστεύει στις ίνες των ευαίσθητων νεύρων και παραμένει αδρανής στα γάγγλια της ραχιαίας ρίζας.

Η ανάπτυξη του ιού προκαλεί τον έρπη ζωστήρα, ο οποίος εμφανίζεται κατά μήκος του νεύρου που ζούσε πριν. Συνήθως, πονάει πολύ και, σε ελάχιστες περιπτώσεις, προκαλεί συμπτώματα τα οποία διαρκούν για χρόνια. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το 20% του πληθυσμού είναι πιθανό να βιώσει αυτό το είδος έρπητα κάποια στιγμή.

Ιός Epstein-Barr (EBV)

Αυτός ο τύπος έρπητα και η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι σχεδόν ίδια. Συνήθως, είναι ανενεργός στα παιδιά, αλλά η εφηβεία τον “ξυπνά”. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ασυμπτωματική μετάδοση, δηλαδή ο ιός μπορεί να εξαπλωθεί χωρίς να εκδηλωθούν άμεσα συμπτώματα.

Σε λίγες μόνο περιπτώσεις προκαλεί επιπλοκές όπως μηνιγγιοεγκεφαλίτιδα ή σύνδρομο Guillain Barré. Αυτός ο τύπος έρπητα είναι ιδιαίτερα καλοήθης σε νεαρές ηλικίες.

Κυτταρομεγαλοϊός

Αυτός ο ιός μπορεί να μολύνει κατά μέσο όρο το 50-80% των ανθρώπων. Ωστόσο, δεν συνηθίζει να εξελίσσεται σε ασθένεια. Τυπικά, παραμένει ανενεργός στα νεφρά, την καρδιά, ή τα λευκά αιμοσφαίρια.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ενεργοποιείται και πάλι σε άτομο με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι συχνός σε ασθενείς με AIDS για παράδειγμα. Δεν έχει συγκεκριμένα συμπτώματα, και δεν υπάρχουν φάρμακα αποκλειστικά για τη θεραπεία του.

Ανθρώπινοι ερπητοϊοί 6, 7 και 8 (HHV)

Οι γιατροί παρατήρησαν για πρώτη φορά τον HHV-6 το 1986 σε ασθενείς με AIDS. Πιστεύουν ότι αυτός ο ιός της οικογένειας έρπητα είναι η αιτία για την ιλαρά και πως σχετίζεται επίσης με διάφορα νευρολογικά προβλήματα. Έχει δύο παραλλαγές:

• HHV-6 τύπου Α: Αυτός ο τύπος εμφανίζεται σε νεαρά παιδιά και δεν προκαλεί μεγάλα συμπτώματα. Στην εφηβεία, ενεργοποιείται ξανά και αναπτύσσεται με όμοιο τρόπο με αυτόν της μονοπυρήνωσης.
• HHV-6 τύπου Β: Οι ερευνητές πιστεύουν ότι όλοι οι ενήλικες έχουν αυτόν τον ιό στο σώμα τους αλλά είναι ασυμπτωματικός, απ’ όσο γνωρίζουμε.

Τέλος, ο HHV-7 οδηγεί και αυτός σε ιλαρά, ενώ ο HHV-8 συνδέεται με το σάρκωμα Καπόσι. Όλοι αυτοί οι τύποι έρπητα εμφανίζονται κυρίως σε άτομα με AIDS ή σε άτομα με ανοσοκατεσταλμένα συστήματα.