Πολυμυοσίτιδα: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε γι αυτήν
Η πολυμυοσίτιδα είναι μια σπάνια ασθένεια στην οποία αναπτύσσεται φλεγμονή μιας περιοχής του σώματος. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και άτομα ηλικίας 30 έως 50 ετών. Σχηματίζει επίσης έναν υποτύπο σε μια ομάδα ασθενειών γνωστών ως μυοσίτιδα.
Στο ακόλουθο άρθρο, θα σας πούμε περισσότερα για την πολυμυοσίτιδα.
Συμπτώματα για την πολυμυοσίτιδα
Κατά κανόνα, αυτή η διαταραχή είναι συστηματική, δηλαδή μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Συνήθως, το άτομο πάσχει από μια σειρά αλλοιώσεων ή συμπτωμάτων που μπορεί να σχετίζονται με αυτήν την ασθένεια. Αυτά εμφανίζονται σιγά σιγά και επιδεινώνονται με την εξέλιξη της πολυμυοσίτιδας.
Έτσι, μεταξύ των συμπτωμάτων που εμφανίζονται συχνότερα περιλαμβάνουν:
- Κούραση, κόπωση ή γενική αδυναμία.
- Πυρετός που μπορεί να ποικίλει σε ένταση αλλά συνήθως δεν είναι υψηλός.
- Αλλαγές του δέρματος που ομαδοποιούνται με το όνομα δερματομυοσίτιδα, μια ασθένεια στην οποία υπάρχει οίδημα και σχηματισμός εξανθημάτων στο δέρμα.
- Ευαισθησία του δέρματος στις πληγείσες περιοχές.
- Έντονος πόνος ή δυσφορία στους σκελετικούς μύες. Αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται μετά από την άσκηση έντονης σωματικής δραστηριότητας.
- Πρωινή δυσκαμψία στις εμπλεκόμενες αρθρώσεις.
Διαβάστε επίσης: Ανακαλύψτε τη νέα θεραπεία για τον χρόνιο πόνο στη μέση
Ένα άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η μυϊκή αδυναμία, που συνήθως επηρεάζει τους μυς του ώμου και του ισχίου. Μπορεί να προκαλέσει πολλά γενικά προβλήματα:
- Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία). Αυτή η κατάσταση, με τη σειρά της, μπορεί να οδηγήσει σε κακή όρεξη. Επομένως, είναι πιθανό το άτομο να χάσει βάρος σε σύντομο χρονικό διάστημα (χωρίς προσπάθεια).
- Αλλαγές φωνής που τροποποιούν την κανονική ομιλία του ασθενούς.
- Δυσκολία στην αναπνοή που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε αναπνευστική ανεπάρκεια. Μπορεί επίσης να συμβεί εισρόφηση (είσοδος τροφής, σάλιου κ.λπ.) στους πνεύμονες. Σε αυτή την περίπτωση, ο κίνδυνος πνευμονίας αυξάνεται σημαντικά.
- Δυσκολία στην εκτέλεση μιας σειράς δραστηριοτήτων που αφορούν μυς που μπορεί να αλλοιωθούν. Για παράδειγμα, να σηκώνετε αντικείμενα πάνω από το κεφάλι ή να προσπαθεί να σηκωθεί όταν ο ασθενής κάθεται.
Αιτίες
Προς το παρόν, η συγκεκριμένη αιτία ή το έναυσμα αυτής της διαταραχής δεν έχει προσδιοριστεί. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν βρει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτοάνοσα νοσήματα.
Σε αυτές τις ασθένειες, τα κύτταρα του σώματός μας επιτίθενται λανθασμένα στους εσωτερικούς ιστούς, υποβαθμίζοντάς τους προοδευτικά. Από την άλλη πλευρά, μια μόλυνση θα μπορούσε επίσης να είναι αιτία.
Διάγνωση
Η ιατρική ομάδα μπορεί να πραγματοποιήσει μια σειρά εξετάσεων για να καταλήξει σε διάγνωση. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να εντοπίσουν τη νόσο και, ταυτόχρονα, να αποκλείσουν άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα. Μεταξύ των πιο συνηθισμένων διαδικασιών είναι οι ακόλουθες:
- Σωματική εξέταση. Οι ειδικοί ελέγχουν τα συμπτώματα που μπορεί να αισθάνεται ο ασθενής, το κλινικό του ιστορικό και τα μέλη της οικογένειας που μπορεί να έχουν υποφέρει από την ίδια ασθένεια.
- Μυϊκή βιοψία. Μια μικρή ποσότητα προσβεβλημένου μυ αφαιρείται και αναλύεται με εργαστηριακές εξετάσεις.
- Εσωτερική απεικόνιση, για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας μαγνητική τομογραφία στους αλλοιωμένους μύες.
- Χρήση ηλεκτρομυογραφίας για έλεγχο τόσο της κατάστασης των νεύρων όσο και των μυών της περιοχής.
- Άλλες εξετάσεις ρουτίνας όπως ανάλυση αίματος και ούρων.
Ίσως σας ενδιαφέρει: Αλοιφή με έλαιο άρνικας και έλαιο καρύδας για τον πόνο στη μέση
Θεραπεία για την πολυμυοσίτιδα
Δεν υπάρχει ακόμη οριστική θεραπεία για αυτήν την ασθένεια, αλλά έχουν αναπτυχθεί αρκετές θεραπείες. Επομένως, ο απώτερος στόχος της θεραπείας θα είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων που παρουσιάζει το άτομο και η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Όσον αφορά τη θεραπεία, συμπεριλαμβάνουμε συστάσεις όπως:
- Χρήση φαρμάκων. Για παράδειγμα, κορτικοστεροειδή και άλλα συμπληρωματικά φάρμακα. Η χρήση τους πρέπει να ελέγχεται από την ιατρική ομάδα, καθώς η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει μια σειρά πολύ επιβλαβών παρενεργειών.
- Διάφορα είδη θεραπείας. Αναφερόμαστε στη φυσιοθεραπεία, τις κατευθυντήριες γραμμές για την ανάκτηση της καθημερινής ομιλίας και την κατανάλωση κατάλληλης διατροφής καθώς η ασθένεια εξελίσσεται.
Η πολυμυοσίτιδα είναι μια ασθένεια με καλές θεραπευτικές προοπτικές για το μέλλον. Η θεραπεία των συμπτωμάτων βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη μελέτες για την ανάπτυξη αιτιολογικής θεραπείας για τη νόσο και την επίλυση της αιτίας, αλλά όλες είναι ακόμα σε φάση κλινικής δοκιμής και δεν έχουν ακόμη εμπορευματοποιηθεί.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Thanarajasingam, U., & Ernste, F. (2014). Polymyositis. In Challenging Cases in Rheumatology and Diseases of the Immune System. https://doi.org/10.1007/978-1-4614-5088-7_9
- Marie, I., & Mouthon, L. (2011). Therapy of polymyositis and dermatomyositis. Autoimmunity Reviews. https://doi.org/10.1016/j.autrev.2011.06.007
- Van der Meulen, M. F. G., Bronner, I. M., Hoogendijk, J. E., Burger, H., Van Venrooij, W. J., Voskuyl, A. E., … De Visser, M. (2003). Polymyositis: An overdiagnosed entity. Neurology. https://doi.org/10.1212/WNL.61.3.316
- Hohlfeld, R., & Engel, A. G. (2006). Polymyositis and Dermatomyositis. In The Autoimmune Diseases. https://doi.org/10.1016/B978-012595961-2/50037-8