Θεραπεία, φροντίδα και συμβουλές για τη φίμωση
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι θεραπείας που διατίθενται για τη φίμωση. Η επιλογή εξαρτάται, ιδίως, από τη σοβαρότητα. Ορισμένες φορές αρκεί η πραγματοποίηση ορισμένων ενεργειών για να ξεπεραστεί το πρόβλημα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Μέχρι πρόσφατα, η φίμωση αντιμετωπιζόταν σχεδόν πάντα με χειρουργική επέμβαση. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες επιφυλάξεις σχετικά με αυτή την εναλλακτική λύση.
Γενικά, ακολουθείται μια σταδιακή προσέγγιση και η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται μόνο εάν δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ωστόσο, εναπόκειται στον ουρολόγο ή τον παιδίατρο να καθορίσει την καλύτερη επιλογή.
Τι είναι η φίμωση;
Η φίμωση μπορεί να οριστεί ως η αδυναμία ανάσυρσης του δέρματος του πέους ώστε να εκτεθεί η βάλανος του πέους. Αυτό δημιουργεί μια δυσάρεστη αίσθηση, σαν να υπάρχει ένας δακτύλιος στην άκρη του πέους που εμποδίζει τη φυσιολογική ολίσθηση του δέρματος.
Είναι σύνηθες για τα μωρά να έχουν αυτή την κατάσταση κατά τη γέννηση. Ωστόσο, καθώς περνάει ο καιρός, το δέρμα του πέους χαλαρώνει μέχρι να γίνει φυσιολογικό σε ηλικία περίπου 3 ετών. Παρόλα αυτά, σε ορισμένες περιπτώσεις, η φίμωση παραμένει παρούσα και στην ενήλικη ζωή και προκαλεί δυσφορία.
Είναι επίσης πιθανό η φίμωση να είναι επίκτητη. Εμφανίζεται όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Αυτό προκαλεί χρόνια φλεγμονή που οδηγεί σε ουλές της ακροποσθίας. Ως αποτέλεσμα, στενεύει.
Οι λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων είναι πιο συχνές σε άτομα με ασθένειες όπως ο διαβήτης. Επίσης σε όσους είναι ανοσοκατασταλμένοι, είτε από κάποια παθολογία είτε από κάποια θεραπεία όπως η χημειοθεραπεία.
Τύποι και βαθμοί
Η φίμωση μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορους τύπους και βαθμούς. Αυτό αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.
Οι βαθμοί κυμαίνονται από I έως IV, ανάλογα με το πόσο μπορεί να ανασυρθεί η ακροποσθία. Οι τύποι έχουν ως εξής:
- Στιγματοειδής: Το στόμιο της ακροποσθίας είναι πολύ μικρό. Προκαλεί μεγάλη δυσκολία στην ούρηση.
- Μη αναδιπλούμενος ή ουλώδης δακτύλιος: Όταν το δέρμα που περιβάλλει το στόμιο της ακροποσθίας είναι παχύρρευστο. Οφείλεται σε επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.
- Ανασυρόμενος δακτύλιος: Όλες οι περιπτώσεις φίμωσης που δεν εντάσσονται στις άλλες δύο κατηγορίες κατατάσσονται σε αυτή την ομάδα.
Θεραπείες για τη φίμωση
Υπάρχουν 4 κύριες θεραπευτικές επιλογές για τη φίμωση. Ο παιδίατρος, στην περίπτωση των παιδιών, ή ο ουρολόγος στην περίπτωση των ενηλίκων, θα είναι οι αρμόδιοι για να υποδείξουν την καλύτερη εναλλακτική λύση.
1. Ασκήσεις
Η φίμωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασκήσεις. Πρόκειται για αργές κινήσεις της ακροποσθίας για την κάλυψη και την αποκάλυψη της βαλάνου. Οι γιατροί συνιστούν αυτού του είδους τις ασκήσεις όταν η κατάσταση είναι πολύ ήπια. Ωστόσο, αυτός ο τύπος άσκησης μπορεί να οδηγήσει σε μικρά σκισίματα ή κοψίματα στην ακροποσθία. Καθώς επουλώνονται, επιδεινώνουν την ήδη υπάρχουσα φίμωση. Ως εκ τούτου, θα πρέπει πάντα να εκτελούνται κάτω από ιατρικές ενδείξεις.
Ίσως σας ενδιαφέρει: Μετράει το μέγεθος; Τα βασικά της ανατομίας μιας διείσδυσης
2. Στεροειδείς αλοιφές
Η χρήση στεροειδών αλοιφών για τη θεραπεία της φίμωσης είναι επίσης αμφιλεγόμενη. Η γενική άποψη είναι ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική σε ορισμένα παιδιά, αλλά δεν συνιστάται για τους ενήλικες. Αυτές οι αλοιφές περιέχουν κορτικοστεροειδή, ουσίες που βοηθούν στο να μαλακώσει το δέρμα της ακροποσθίας. Εφαρμόζονται με καθαρά χέρια, κάνοντας απαλό μασάζ για 30 δευτερόλεπτα. Η εφαρμογή πρέπει να γίνεται μία ή δύο φορές την ημέρα, για μια περίοδο 4 έως 8 εβδομάδων. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες δεν έχει καμία σημαντική επίδραση στα αγόρια. Αντίθετα, η αρνητική επίδραση μπορεί να είναι η πάχυνση του δέρματος της ακροποσθίας και οι δυσκολίες σε περίπτωση που πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση. Εφαρμόζονται πάντα σε αγόρια άνω των 4 ετών και υπό ιατρική παρακολούθηση.
3. Χειρουργική παρέμβαση
Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί μια συνηθισμένη θεραπεία για τη φίμωση. Είναι γνωστή ως περιτομή και σκοπός της είναι η αφαίρεση της περίσσειας του δέρματος της ακροποσθίας. Είναι μια διαδικασία που γίνεται στα εξωτερικά ιατρεία και σχεδόν πάντα πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία. Διαρκεί περίπου 45 λεπτά έως 1 ώρα. Συνήθως, στην περίπτωση των αγοριών, απαιτεί μερικές ημέρες νοσηλείας. Ωστόσο, μπορούν να επιστρέψουν στις δραστηριότητές τους σε 3 ή 4 ημέρες. Πραγματοποιείται συνήθως σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 7 και 10 ετών.
Οι ενήλικες χρειάζονται 2 ή 3 ημέρες ξεκούρασης. Τους συνιστάται να μην έχουν σεξουαλική επαφή για τον επόμενο μήνα. Η μέθοδος αυτή λύνει οριστικά τη φίμωση σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά μερικές φορές έχει ορισμένες αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις στους ενήλικες.
Διαβάστε επίσης: Τι είναι η παραφίμωση: πώς αντιμετωπίζεται
4. Συσκευές
Μια τέταρτη επιλογή για τη θεραπεία της φίμωσης είναι η χρήση ορισμένων συσκευών για το σκοπό αυτό. Η πιο γνωστή είναι ο πλαστικός δακτύλιος. Αυτός τοποθετείται μέσω μιας μικρής χειρουργικής επέμβασης που δεν απαιτεί αναισθησία. Ο δακτύλιος τοποθετείται κάτω από την ακροποσθία και γύρω από τη βάλανο, χωρίς να συμπιέζει το άκρο του πέους. Καθώς περνούν οι ημέρες, ο δακτύλιος αυτός κόβει το δέρμα, το οποίο τελικά πέφτει μετά από 10 ημέρες. Δημιουργεί κάποια ενόχληση, αλλά δεν χρειάζεται φροντίδα όσο η χειρουργική επέμβαση.
Φροντίδα μετά την επέμβαση
Οι χειρουργικές επεμβάσεις για τη φίμωση δεν είναι πάντα ίδιες. Ως εκ τούτου, ο γιατρός θα υποδείξει τα μέτρα που πρέπει να ακολουθηθούν σε κάθε περίπτωση. Ωστόσο, συνήθως συνιστάται γενική φροντίδα, όπως τα ακόλουθα:
- Διατήρηση του τραύματος καθαρού: Η περιοχή πρέπει να καθαρίζεται καθημερινά με ζεστό νερό στο ντους. Για τον καθαρισμό της περιοχής μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν γάζες και φυσιολογικός ορός 9%. Στη συνέχεια εφαρμόστε το αντισηπτικό.
- Χρήση ουδέτερων προϊόντων: Είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε ένα ουδέτερο σαπούνι και όχι άλλα προϊόντα όπως κρέμες ή τζελ, εκτός αν σας το πει ο γιατρός σας.
- Στεγνώστε την πληγή: Το πέος θα πρέπει να στεγνώσει με γάζα ή μια ειδική πετσέτα για το σκοπό αυτό. Θα πρέπει να εφαρμόζονται απαλά αγγίγματα και ποτέ τριβή.
- Προστασία της περιοχής: Είναι καλύτερο να τοποθετήσετε μια γάζα γύρω από τη βάλανο για να αποφύγετε την τριβή και τον ερεθισμό.
- Εσώρουχα: Θα πρέπει να φοριούνται στενά εσώρουχα, κρατώντας το πέος στραμμένο προς τα πάνω. Τα υπόλοιπα ρούχα πρέπει να είναι φαρδιά.
- Αποφύγετε τα αθλήματα: Οι ασκήσεις πρέπει να αποφεύγονται, ειδικά αν είναι πολύ απαιτητικές, για ένα μήνα μετά την επέμβαση.
- Μην πηγαίνετε σε παραλίες και πισίνες: Δεν συνιστάται να πηγαίνετε σε πισίνες ή παραλίες κατά τις τέσσερις εβδομάδες μετά την επέμβαση.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, δεν πρέπει να φοβάστε να ουρήσετε. Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Εάν παρατηρηθεί αιμορραγία, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.
Πρόληψη για τη φίμωση
Για την πρόληψη της δευτερογενούς φίμωσης, δηλαδή αυτής που εμφανίζεται μετά από συνεχείς φλεγμονές, το καλύτερο είναι να υιοθετήσετε σωστές συνήθειες υγιεινής. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του ντους, η ακροποσθία πρέπει να τραβιέται προς τα πίσω και να εφαρμόζεται νερό στη βάλανο για να αποφεύγονται οι συσσωρεύσεις που μπορεί να προκαλέσουν λοιμώξεις.
Ομοίως, πρέπει να εφαρμόζεται το ασφαλές σεξ. Το καλύτερο είναι να χρησιμοποιείται προφυλακτικό.
Εάν η φίμωση δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές όπως συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, αυξημένο κίνδυνο απόκτησης σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ. Αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πέους.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Capua Sacoto, Carlos Di, et al. “Cáncer de pene: Nuestra experiencia en 15 años.” Actas urologicas españolas 33.2 (2009): 143-148.
- Loyola, F. H., Bravo, Y., & Vilcaromero, M. (1999). Estudio Histológico e Histoquímico del Glande de Pene Humano. In Anales de la Facultad de Medicina (Vol. 60, No. 3, pp. 199-203). Universidad Nacional Mayor de San Marcos.
- Morales Concepción, J. C., González Fernández, P., Morales Aránegui, A., Guerra Rodríguez, M., & Mora Casacó, B. (2008). Necesidad de circuncisión o dilatación del prepucio: Estudio de 1.200 niños. Archivos Españoles de Urología (Ed. impresa), 61(6), 699-704.
- De Luna, G. O., & Rodríguez, M. F. (2007). En la fimosis es aconsejable el tratamiento con corticoides tópicos antes de plantearse una opción quirúrgica. Pediatría Atención Primaria, 9(35), 475-483.
- de Luna, G. Orejón, and M. Fernández Rodríguez. “En la fimosis es aconsejable el tratamiento con corticoides tópicos antes de plantearse una opción quirúrgica.” Pediatría Atención Primaria 9.35 (2007): 475-483.