Συμπτώματα και θεραπείες για τον αποκλεισμό σκέλους

Ο αποκλεισμός σκέλους έχει διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το επίπεδο του ρυθμού της καρδιάς. Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της ασθένειας στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Αποκλεισμό σκέλους έχουμε όταν μία από τις δομές της καρδιάς δε μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Επιπλέον, αυτές οι δομές είναι φτιαγμένες από έναν ειδικό ιστό ικανό να μεταδίδει ηλεκτρικούς παλμούς. Αυτοί χωρίζονται σε δύο σκέλη (δεξί και αριστερό) για να καλύψουν και τις δύο πλευρές του οργάνου.

Έχει ως αποτέλεσμα την ανικανότητα μετάδοσης κανονικού ρυθμού από την καρδιά, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών επιπλοκών. Σας ενδιαφέρει να μάθετε παραπάνω πράγματα για την πάθηση; Συνεχίστε την ανάγνωση!

Τι προκαλεί έναν αποκλεισμό σκέλους;

Οι παθήσεις που προκαλούν συνήθως έναν αποκλεισμό σκέλους περιλαμβάνουν:

• Έμφραγμα μυοκαρδίου
• Υψηλή πίεση
• Μυοκαρδίτιδα
• Καρδιομυοπάθειες

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επίχυση του ιστού που είναι υπεύθυνος για τη μετάδοση των ηλεκτρικών παλμών της καρδιάς δεν είναι αρκετή, όπως συμβαίνει με το έμφραγμα. Εδώ, η ρήξη μιας αθηρωματικής πλάκας μπορεί να εμποδίσει τη ροή του αίματος στις στεφανιαίες αρτηρίες. Αυτές μεταφέρουν το οξυγόνο και τις θρεπτικές ουσίες στο μυοκάρδιο.

Το τελευταίο, προκαλεί σταδιακό εκφυλισμό ο οποίος, σε πολλές περιπτώσεις, είναι μη αναστρέψιμος. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας αποκλεισμός σκέλους είναι μια συχνή επιπλοκή σε ορισμένα καρδιαγγειακά περιστατικά.

Αντιθέτως, η μυοκαρδίτιδα είναι η φλεγμονή του μυοκαρδίου που συμβαίνει ως αποτέλεσμα μιας λοίμωξης. Ένας από τους μικροοργανισμούς που εμπλέκονται είναι το Trypanosoma cruzi, ο υπεύθυνος παράγοντας για τη νόσο Chagas.

Συμπτώματα ενός αποκλεισμού σκέλους

Υπάρχουν διάφοροι τύποι, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του καρδιακού ρυθμού. Ευτυχώς, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μια ήπια απόφραξη και δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διάγνωση είναι μέρος ενός ιατρικού ελέγχου ρουτίνας.

Ωστόσο, όσοι εμφανίζουν προφανή σημάδια ίσως έχουν τρέμουλο και λιποθυμία (συγκοπή). Επιπροσθέτως, έχουν και άλλες σχετικές καρδιαγγειακές ή μεταβολικές παθήσεις, όπως υψηλή πίεση, ή διαβήτη.

Ίσως υπάρξουν και άλλα συμπτώματα, ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο εμπλέκονται διάφορα όργανα (όπως τα νεφρά). Επίσης, η καρδιά δε μπορεί να λειτουργήσει σωστά σε σοβαρές περιπτώσεις και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αιμοδυναμική αστάθεια. Αυτή περιλαμβάνει μια προοδευτική πτώση της πίεσης η οποία οδηγεί σε σοκ αν δεν διορθωθεί.

Διάγνωση για τον αποκλεισμό σκέλους

Ένας γιατρός μπορεί να φτάσει στη διάγνωση με έναν συνδυασμό κλινικών στοιχείων και συμπληρωματικών εξετάσεων. Επιπλέον, ίσως εκτελέσει μια λεπτομερή σωματική εξέταση ώστε ν’ ανιχνεύσει τη διαταραχή του καρδιακού ρυθμού. Μόνο αν είναι σημαντική όμως.

Σε κάθε περίπτωση, τη διάγνωση την επιβεβαιώνει μέσω ενός ηλεκτροκαρδιογραφήματος. Το κύριο χαρακτηριστικό εδώ είναι μια μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς, η οποία περιέχει τη συχνότητα με την οποία εμφανίζονται οι χτύποι της καρδιάς. Η καρδιά δε λειτουργεί όπως θα έπρεπε σε ασθενείς με αποκλεισμό σκέλους.

Επιπλέον, είναι πιθανή η εκτέλεση ενός ηχοκαρδιογραφήματος, μια πιο ακριβή τεχνική την οποία μπορούν να εκτελέσουν μονάχα ειδικοί. Το πλεονέκτημά της είναι ότι μπορούν να προσδιοριστούν δομικές αλλαγές οι οποίες εξηγούν την προέλευση της ασθένειας.

Θεραπείες για τον αποκλεισμό σκέλους

Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, ανάλογα με την κλινική σοβαρότητα και τον κίνδυνο εμφάνισης θανάσιμων αρρυθμιών. Παρακάτω έχουμε τις σημαντικότερες.

Φάρμακα

Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι περισσότερες περιπτώσεις ανταποκρίνονται σε ασυμπτωματικούς ασθενείς. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο επαγγελματίας δεν συνταγογραφεί κάτι ειδικά για τον αποκλεισμό σκέλους, συνήθως. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να δώσει φάρμακα για την αιτία της ασθένειας.

Παραδείγματος χάρη, πολύ συχνά δίνονται αντιυπερτασικά φάρμακα και διουρητικά για υπερτασικούς ασθενείς. Αυτή είναι μια μεγάλη ομάδα φαρμάκων και οι διαφορές τους εντοπίζονται στον μηχανισμό δράσης.

Ορισμένα από αυτά που χρησιμοποιούνται περισσότερο είναι η λοσαρτάνη, η αμλοδιπίνη, και η εναλαπρίλη, ενώ στην ομάδα των διουρητικών ξεχωρίζουν η υδροχλωροθειαζίδη και η φουροσεμίδη.

Βηματοδότης

Αυτή η συσκευή μπορεί να προσαρμόσει την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς σε έναν φυσιολογικό ρυθμό. Αρχικά ήταν μια δαπανηρή και προβληματική θεραπεία με αρκετές παρενέργειες, αλλά πλέον είναι ασφαλής και με εύκολη συντήρηση.

Υπάρχουν δύο είδη βηματοδότη, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Ισπανικού Ιδρύματος για την Καρδιά: ο προσωρινός και ο μόνιμος. Ο τελευταίος απαιτεί εμφύτευση, έτσι ο γιατρός θα πρέπει να εισαγάγει ένα καλώδιο μέσω μιας εκ των φλεβών που αποστραγγίζονται στη δεξιά πλευρά της καρδιάς.

Θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού

Αυτή η θεραπεία εφαρμόζεται σε πιο σοβαρές περιπτώσεις όπου υπάρχει κακός συντονισμός μεταξύ της δραστηριότητας της αριστερής και της δεξιάς πλευράς της καρδιάς. Η συσκευή που χρησιμοποιείται είναι γνωστή και ως δικοιλιακός βηματοδότης,  σύμφωνα με τη Mayo Clinic.

Το όφελος είναι τόσο μεγάλο που ορισμένα μοντέλα περιλαμβάνουν και έναν εμφυτεύσιμο καρδιομετατροπέα-απινιδωτή. Αυτό σημαίνει ότι η συσκευή μπορεί να στείλει έναν απινιδώσιμο παλμό σε έκτακτες περιπτώσεις όπου ο καρδιακός ρυθμός έχει αλλοιωθεί σημαντικά.

Αποτροπή επιπλοκών

Τέλος, τα άτομα με παράγοντες κινδύνου θα πρέπει να κάνουν τακτικές ιατρικές εξετάσεις λόγω της πιθανότητας εμφάνισης θανάσιμων καρδιαγγειακών προβλημάτων. Ο οικογενειακός γιατρός και ο παθολόγος είναι καλές επιλογές σε κάποιες περιπτώσεις. Όμως, ίσως συστήσουν την επίσκεψη σε καρδιολόγο.