Τύποι χόνδρων: Χαρακτηριστικά και θέση

Έχουμε χόνδρους σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως στη μύτη, στο εσωτερικό του αυτιού, ακόμη και στους βρόγχους. Διαβάστε παρακάτω και θα σας πούμε περισσότερα για αυτούς τους ιστούς.
Τύποι χόνδρων: Χαρακτηριστικά και θέση
Leidy Mora Molina

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: νοσοκόμα Leidy Mora Molina.

Έχει γραφτεί από Rafael Victorino Muñoz

Τελευταία ενημέρωση: 03 Φεβρουαρίου, 2023

Υπάρχουν τρεις τύποι χόνδρων που χαρακτηρίζονται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τη θέση τους: ο υαλώδης, ο ελαστικός και ο ινώδης. Ωστόσο, όλοι έχουν ορισμένα κοινά στοιχεία, όπως το γεγονός ότι αποτελούν μια ειδική μορφή συνδετικού ιστού.

Επιπλέον, όλοι οι διαφορετικοί τύποι χόνδρων είναι σταθεροί, εύκαμπτοι και κατανέμονται σε διάφορα μέρη του σώματος, από τα οστά μέχρι τη μύτη, τα αυτιά και την τραχεία. Οι λειτουργίες τους είναι ποικίλες. Για παράδειγμα, στις αρθρώσεις, βοηθούν στην αποφυγή της τριβής μεταξύ των οστέινων τμημάτων και συμβάλλουν στην αντίσταση στις κρούσεις.

Θέλετε, λοιπόν, να μάθετε περισσότερα για τους διαφορετικούς τύπους χόνδρων;

Τι είναι ο χόνδρος;

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ιστών στο σώμα. Ένας από αυτούς είναι ο λεγόμενος “συνδετικός ιστός”, ο οποίος εκπληρώνει σχετικές λειτουργίες, όπως η παροχή δομής, στήριξης και προστασίας σε άλλους ιστούς και όργανα, καθώς και η αποθήκευση και η βοήθεια στη μεταφορά διαφόρων ουσιών.

Στους συνδετικούς ιστούς περιλαμβάνονται το αίμα, η λέμφος, ο λιπώδης ιστός, οι χόνδροι και τα οστά. Τα δύο τελευταία αποτελούν το οστεοαρθρικό σύστημα. Παρόλο που σχετίζονται και έχουν παρόμοιες λειτουργίες, διαφέρουν επίσης σε διάφορα βασικά χαρακτηριστικά.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα περισσότερα από τα μεγάλα οστά του εμβρύου σχηματίζονται αρχικά ως χόνδροι. Στη συνέχεια αντικαθίστανται μέσω μιας διαδικασίας που είναι γνωστή ως ενδοχόνδρια οστεοποίηση.

Ο χόνδρος βρίσκεται συχνά στις αρθρώσεις, αν και όχι αποκλειστικά, καθώς υπάρχει επίσης στα αυτιά, τη μύτη, την τραχεία και άλλες περιοχές του σώματος.

Αυτός ο εξειδικευμένος συνδετικός ιστός αποτελείται, ως επί το πλείστον (95%), από μια εξωκυτταρική μήτρα. Αποτελείται από διάφορους τύπους κολλαγόνου καθώς και από υαλουρονικό οξύ. Σε μικρότερο βαθμό απαντώνται διάφορα κύτταρα, όπως τα ακόλουθα:

  • Ινοκύτταρα
  • Ινοβλάστες
  • Χονδροβλάστες
  • Χονδροκύτταρα

Τα τελευταία έχουν βοηθούν στη σύνθεση των ινών κολλαγόνου. Τέλος, υπάρχουν οι πρωτεογλυκάνες, οι οποίες είναι μόρια εξωκυτταρικής μήτρας που περιέχουν πρωτεΐνες και πολυσακχαρίτες και είναι υπεύθυνες για τη συμπιεστότητα του χόνδρου.

Τύποι χόνδρων: Χαρακτηριστικά και θέση
Ο χόνδρος υπάρχει στις αρθρώσεις και σε άλλες δομές του σώματος, όπως τα αυτιά, η μύτη και η τραχεία.

Τα χαρακτηριστικά του ιστού των χόνδρων

Ο χόνδρος έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από άλλους συνδετικούς ιστούς. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα:

  • Στο εσωτερικό του υπάρχουν χώροι που ονομάζονται χονδροβλάστες ή λακκούβες, όπου βρίσκονται τα χονδροκύτταρα.
  • Τα χονδροκύτταρα είναι ώριμα κύτταρα και οι χονδροβλάστες είναι ανώριμα κύτταρα.
  • Ο χόνδρος δεν διαθέτει νευρικές απολήξεις ή αιμοφόρα αγγεία.
  • Για το λόγο αυτό, συνήθως δεν έχει χρώμα ή δεν παρουσιάζει κάποια ευαισθησία.
  • Τα κύτταρά του τρέφονται μέσω μιας διαδικασίας παθητικής διάχυσης μέσω μιας μήτρας.

Οι λειτουργίες των χόνδρων

Πρώτα απ’ όλα, ο χόνδρος βρίσκεται στις αρθρικές επιφάνειες των οστών και, μεταξύ των οστών, δηλαδή στις αρθρώσεις. Έτσι, επιτρέπει την κινητικότητα, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως αμορτισέρ για να αντιστέκεται στις δυνάμεις που ασκούνται στο σώμα.

Αντίστοιχα, στον χόνδρο εναποτίθεται αρθρικό υγρό, το οποίο λειτουργεί ως λιπαντικό για τη μείωση της τριβής στις αρθρώσεις επιτρέποντας την κίνηση.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί επίσης να βρίσκεται μεταξύ δύο οστών. Για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει στο στέρνο και στα πλευρά. Σε αυτή την περίπτωση, λειτουργεί περισσότερο σαν μέσο σταθεροποίησης.

Τέλος, έχουμε επίσης τύπους χόνδρου, όπως αυτοί των αυτιών και του ρινικού διαφράγματος, οι οποίοι χρησιμεύουν για τη διαμόρφωση των δομών αυτών, καθώς και τον χόνδρο της τραχείας, ο οποίος αποτελεί ενίσχυση της τραχείας.

Διαφορετικοί τύποι χόνδρων

Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις λειτουργίες τους, υπάρχουν διάφοροι τύποι χόνδρων: υαλώδης, ελαστικός και ινώδης. Ας ρίξουμε μια ματιά σε καθέναν από αυτούς.

1. Υαλώδης χόνδρος

Ο υαλώδης θεωρείται η πιο άφθονη μορφή χόνδρου στο σώμα. Αυτός ο τύπος χόνδρου υπάρχει στα αρθρικά άκρα των μεγαλύτερων οστών και των πλευρών, καθώς και στη μύτη, την τραχεία, το λάρυγγα, ακόμη και στους βρόγχους.

Αποτελείται από πολύ λίγες ίνες και καλύπτεται από μια θήκη συνδετικού ιστού, το περιχόνδριο. Ωστόσο, δεν υπάρχει περιχόνδριο στην επίφυση ή στην κεφαλή των μακρών οστών.

Τα χονδροκύτταρά του είναι οργανωμένα σε ομάδες, που ονομάζονται “ισόγονες” ή “ισογενείς” ομάδες. Δεδομένου ότι δεν έχουν αιμάτωση, τρέφονται από το αρθρικό υγρό.

Ο υαλώδης χόνδρος περιέχει διάφορους τύπους κολλαγόνου, αν και στη μήτρα του επικρατεί το κολλαγόνο τύπου ΙΙ. Περιέχει επίσης πρωτεογλυκάνες και άλλες μη κολλαγονικές πρωτεΐνες. Έχει υπόλευκη όψη, με χρωματισμένες περιοχές γύρω από τις λακκούβες, στις οποίες επικρατούν οι πρωτεογλυκάνες.

2. Ελαστικός χόνδρος

Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, αυτός ο τύπος χόνδρου χαρακτηρίζεται από την ευκαμψία του. Αυτό οφείλεται στην ελαστίνη και σε ορισμένες ίνες, καθώς και σε πλεγμένα φύλλα ελαστικού υλικού. Περιέχει επίσης κολλαγόνο τύπου ΙΙ.

Βρίσκεται σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως τα ακόλουθα:

Όπως ο τύπος χόνδρου που περιγράφεται παραπάνω, στερείται άρδευσης και διαθέτει επίσης ένα κάλυμμα (περιχόνδριο). Ωστόσο, σε αντίθεση με τον πρώτο, ο ελαστικός χόνδρος έχει μεγαλύτερο αριθμό ισογονικών ομάδων και ο χρωματισμός του είναι μετρίως κιτρινωπός.

3. Ινώδης χόνδρος

Ο ινώδης χόνδρος ονομάζεται επίσης “ινοχόνδρος”. Περιέχει κολλαγόνο τύπου Ι. Συνήθως είναι αδιαβροχοποιημένος. Ωστόσο, σε ορισμένους χόνδρους αυτής της κατηγορίας, υπάρχει λίγη αιμάτωση.

Τα χονδροκύτταρά του είναι τοποθετημένα σε παράλληλες σειρές μεταξύ των δεσμίδων κολλαγόνου. Παράλληλα, οι ίνες της μήτρας είναι πυκνότερες, οπότε μπορεί να αντέξει μεγαλύτερες εφελκυστικές δυνάμεις.

Εξαιτίας αυτού, λειτουργεί ως μαξιλάρι και προσφέρει αντίσταση στη συμπίεση. Έτσι, μετριάζει το τέντωμα και συμβάλλει στην πρόληψη πιθανών σχισμών.

Δομικά, είναι ένας συνδυασμός των άλλων δύο τύπων. Ωστόσο, ο ινώδης χόνδρος στερείται περιχόνδριου. Υπάρχει σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως:

  • Στο μηνίσκο των γονάτων
  • Εκεί που υπάρχουν σπονδυλικοί δίσκοι
  • Στη στερνοκλειδική και η κροταφογναθική άρθρωση
  • Στο τριγωνικό ινώδες σύμπλεγμα του καρπού
  • Στην ηβική σύμφυση
Τύποι χόνδρων: Χαρακτηριστικά και θέση
Ο χόνδρος ταξινομείται σε τρεις τύπους, ανάλογα με τη σύνθεση και τις λειτουργίες του. Μαζί, αποτελούν μια μορφή συνδετικού ιστού.

Καταστάσεις και ασθένειες των χόνδρων

Οι διάφοροι τύποι χόνδρου μπορούν να επηρεαστούν από τραυματισμό ή διάφορες ασθένειες που προκαλούν πόνο και φλεγμονή, καθώς και παραμόρφωση και περιορισμένη κινητικότητα.

Στα αθλήματα και γενικά στις σωματικές δραστηριότητες (συμπεριλαμβανομένου του χορού), δεν είναι σπάνιοι οι τραυματισμοί κατά τους οποίους μπορεί να προκληθούν ρήξεις συνδέσμων και άλλες βλάβες στις αρθρώσεις.

Ομοίως, υπάρχουν ασθένειες όπως η οστεοαρθρίτιδα, κατά την οποία υπάρχει εκφύλιση του εύκαμπτου ιστού της άρθρωσης, σε σημείο που μπορεί να προκαλέσει τριβή μεταξύ των οστών.

Η βλάβη αυτή είναι συνήθως συνέπεια εκφυλισμού που σχετίζεται με την ηλικία. Ωστόσο, περιπτώσεις όπως η αρθρίτιδα μπορεί να οφείλονται σε αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος κατά την οποία ο οργανισμός επιτίθεται στους ίδιους του τους ιστούς.

Επισκεφθείτε και αυτό το άρθρο: Τι είναι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος;

Υγεία των χόνδρων

Ορισμένες παθήσεις των χόνδρων μπορούν να προληφθούν, αν και όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Η αποφυγή ξαφνικών και επαναλαμβανόμενων κινήσεων είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέτρα για τη φροντίδα του χόνδρου σας, ειδικά όταν γυμνάζεστε ή αθλείστε.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τροφές που βοηθούν στη φροντίδα αυτών των δομών, όπως αυτές που είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, κολλαγόνο και ωμέγα-3. Μερικά παραδείγματα είναι τα αυγά, τα ψάρια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και οι ξηροί καρποί.

Τέλος, θα πρέπει να λαμβάνονται προφυλάξεις σε σχέση με ορισμένους παράγοντες κινδύνου, όπως η υπερβολική σωματική δραστηριότητα, η παχυσαρκία, το άγχος ή η κακή διατροφή. Αυτοί δεν θέτουν σε κίνδυνο μόνο την υγεία του χόνδρου, αλλά και όλων των αρθρώσεων του σώματος γενικότερα.


Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.


  • Debellea L, Tamburroa A. Elastin: molecular description and function. The International Journal of Biochemistry & Cell Biology. 1999; 31(2): 261-272.
  • Gorodner O. Guía Actividad 3. Sangre – tejidos cartilaginoso y óseo. Universidad Nacional del Nordeste, 2013. Disponible en: http://www.ucv.ve/uploads/media/Pr%25C3%25A1ctica_de_Cart%25C3%25ADlago_y_%25C3%25B3seo.pdf&ved=2ahUKEwjEjbK69pz7AhUzsDEKHd_6CZcQFnoECAMQAg&usg=AOvVaw3oQPNBkv3lBhXIPaT3E1uE.
  • Mericq V. Factores reguladores de la osificación endocondral. Rev. Méd. Clín. Condes. 2007; 18(4): 325-329.
  • Martínez-Castillo A, Núñez C, Cabiedes J. Análisis de líquido sinovial. Reumatol Clin. 2010; 6(6): 316–321.
  • Varios. Guías de procedimientos en reumatología. Bogotá: Asociación Colombiana de Reumatología, 2012.
  • Velosa A, Teodoro W, Yoshinari N. Colágeno na cartilagem osteoartrótica. Rev Bras Reumatol. 2003; 43(3): 160-166.

Αυτό το κείμενο προσφέρεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν αντικαθιστά τη συμβουλή από επαγγελματία. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευτείτε τον ειδικό σας.