Υδροθεραπεία παχέος εντέρου: Τι πρέπει να γνωρίζετε
Η μεγάλη μεταβλητότητα στη συνήθεια της κένωσης εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τον τρόπο που τρώμε. Η δημοτικότητα της τακτικής κένωσης έχει κάνει όσους δεν πηγαίνουν συχνά στην τουαλέτα να καταφεύγουν σε τεχνικές που βοηθούν στον καθαρισμό του εντέρου. Μια τέτοια μέθοδος είναι η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου ή η άρδευση του παχέος εντέρου.
Η χρόνια δυσκοιλιότητα επηρεάζει το 2 έως 34% των ενηλίκων σε ορισμένες κοινωνίες. Πρόκειται λοιπόν για ένα αρκετά συχνό εύρημα.
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη δυσκοιλιότητα οδηγούν τους ανθρώπους στην αναζήτηση τρόπων για την παραγωγή κένωσης. Συνήθως καταφεύγουν στη χρήση καθαρτικών και κλύσματος, αλλά ορισμένοι στρέφονται σε πιο δραστικές θεραπείες, όπως η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου.
Τι είναι η υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου είναι μια τεχνική κατά την οποία εισάγεται ένας σωλήνας μέσω του ορθού για την άρδευση του παχέος εντέρου. Σκοπός αυτής της μεθόδου είναι να επιτρέψει τον ενδελεχή καθαρισμό του εντέρου, αποβάλλοντας τα υπολείμματα της διατροφής που υπάρχουν στο τελικό τμήμα του πεπτικού σωλήνα.
Για το σκοπό αυτό έχουν σχεδιαστεί διάφορα μηχανήματα που διευκολύνουν το έργο. Διαθέτουν ρυθμιζόμενες επιλογές που παρέχουν μεγαλύτερη ελευθερία χειρισμού στον θεραπευτή.
Οι συσκευές αυτές εισάγουν μεγάλες ποσότητες νερού στο έντερο (έως και 120 λίτρα). Αν και περιγράφεται ότι χρησιμοποιούνται και άλλες ουσίες, όπως καφές, αφεψήματα βοτάνων και ένζυμα.
Συνήθως είναι σχεδιασμένες να λειτουργούν με πιέσεις που δεν υπερβαίνουν τα 120 millibars και να διατηρούν θερμοκρασία κοντά στη θερμοκρασία του σώματος. Ωστόσο, ανάλογα με τη συσκευή, η τελευταία μπορεί να ρυθμιστεί μεταξύ 21 και 41 °C.
Συνεδρίες άρδευσης παχέος εντέρου
Η κατά προσέγγιση διάρκεια μιας συνεδρίας είναι 40 λεπτά, χωρισμένη σε μερικές σύντομες περιόδους άρδευσης. Συνολικά, μπορούν να πραγματοποιηθούν 40 έως 60 αρδεύσεις σε μία μόνο συνεδρία, κατά την οποία εισάγονται περίπου 2 λίτρα υγρού σε κάθε μία.
Η υδροθεραπεία παχέος εντέρου πραγματοποιείται από υδροθεραπευτή, ο οποίος συνήθως δεν έχει επιστημονική κατάρτιση. Εκτός από την τεχνική κατάρτιση για το χειρισμό του εξοπλισμού.
Οι επιλογές για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας ποικίλλουν. Η υδροθεραπεία είναι μία από τις πιο ακραίες.Γιατί προκύπτει η υδροθεραπεία παχέος εντέρου;
Η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου εμφανίζεται ως απάντηση σε μια παλιά και αμφιλεγόμενη θεωρία, η οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχει ανακτήσει τη δημοτικότητά της: την αυτοτοξίνωση. Η πεποίθηση αυτή υποθέτει ότι το παχύ έντερο είναι ένα απλό σύστημα αποχέτευσης και συνδέει την κατακράτηση των αποβλήτων της πέψης με την ασθένεια.
Η αρχική υπόθεση είναι ότι η σήψη αυτών των υλικών παράγει τοξίνες, οι οποίες απορροφώνται από τον οργανισμό. Ως εκ τούτου, η δυσκοιλιότητα θεωρούνταν σιωπηλός εχθρός, καθώς επέτρεπε στα κόπρανα να παραμένουν περισσότερο στο έντερο.
Ωστόσο, οι ισχυρισμοί αυτοί διαψεύστηκαν τη δεκαετία του 1920. Σήμερα, η υγεία του παχέος εντέρου έχει ανακτήσει τη σημασία της και το επίκεντρο της έρευνας είναι η κατανόηση της αλληλεπίδρασης του μικροβιώματος με το υπόλοιπο σώμα.
Μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσετε το πρήξιμο στην κοιλιά
Έχει κάποιο όφελος η υδροθεραπεία του παχέος εντέρου;
Η μέθοδος αυτή δεν έχει καμία επιστημονική υποστήριξη και οι περισσότεροι γιατροί είναι εναντίον της.
Ορισμένοι τη θεωρούν χρήσιμη για την προετοιμασία του παχέος εντέρου, πριν από την κολονοσκόπηση. Οι υποστηρικτές της την προτείνουν ως θεραπευτική τεχνική για μια σειρά από παθήσεις, μεταξύ των οποίων οι ακόλουθες:
- Κολίτιδα.
- Φούσκωμα
- Εκκολπωματίτιδα
- Δυσκοιλιότητα
- Ερεθισμένο κόλον
- Νόσος του Crohn
- Εντερική παρασίτωση
Πιστεύουμε ότι μπορεί να σας αρέσει: Πώς οι αλλαγές της θερμοκρασίας επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα
Οι υδροθεραπευτές στοχεύουν να αυξήσουν τον αριθμό των πελατών τους, προτείνοντας την άρδευση του παχέος εντέρου ως αποτελεσματική θεραπεία για τη θεραπεία άλλων παθήσεων. Δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς, αλλά δεν υπάρχει και καμία νομοθεσία που να προστατεύει τον ασθενή από τέτοιους ισχυρισμούς.
Οι παθήσεις που ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν περιλαμβάνουν τα εξής:
- Παραρρινοκολπίτιδα και άλλες αναπνευστικές διαταραχές
- Επαναλαμβανόμενοι πονοκέφαλοι και ημικρανίες
- Κακοσμία του στόματος ή κακή αναπνοή
- Διανοητικές διαταραχές
- Δερματικά προβλήματα
- Διάφορες αλλεργίες
- Αλκοολισμός
Τι λέει η επιστήμη;
Τις τελευταίες δεκαετίες, κάποιες έρευνες προσπάθησαν να ανακαλύψουν τα πραγματικά οφέλη της υδροθεραπείας του παχέος εντέρου. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη ασθενών με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, χρησιμοποιήθηκε εξοπλισμός άρδευσης παχέος εντέρου που έχει εγκριθεί από την υγειονομική υπηρεσία της Ταϊβάν.
Οι προτεινόμενες συνεδρίες ήταν λιγότερο δραστικές, με πολύ χαμηλότερα ποσοστά άρδευσης από αυτά που περιγράφονται στις συμβατικές συνεδρίες. Το αποτέλεσμα της έρευνας έδειξε ότι υπήρξε βελτίωση στη συμπτωματολογία των ασθενών αυτών.
Ωστόσο, στην ίδια μελέτη περιγράφουν τους περιορισμούς των ευρημάτων τους, καθώς επρόκειτο για ένα μικρό δείγμα πληθυσμού και ο χρόνος παρακολούθησης των ασθενών ήταν μικρός. Από την άλλη πλευρά, ένας από τους δείκτες αποτελεσματικότητας ήταν υποκειμενικός και θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα του φαινομένου placebo.
Ομοίως, σε μια άλλη σειρά ερευνών που πραγματοποιήθηκαν με ασθενείς που παρουσίαζαν χρόνια δυσκοιλιότητα ή διάρροια, επιτεύχθηκε επίσης βελτίωση των συμπτωμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα των ατόμων δεν ξεπερνούσε τα 40.
Κίνδυνοι της υδροθεραπείας παχέος εντέρου
Αν και όσοι την εφαρμόζουν την προτείνουν ως μια ακίνδυνη τεχνική, η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτή την εκδοχή. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον οποίο εκτίθεται ένα άτομο που καταφεύγει σε υδροθεραπευτή είναι η διάτρηση του εντέρου, η οποία μπορεί να προκαλέσει σηψαιμία και διαταραχή της ισορροπίας νερού και ηλεκτρολυτών. Και οι δύο καταστάσεις είναι θανατηφόρες.
Επομένως, η ασφάλεια της υδροθεραπείας του παχέος εντέρου είναι απλώς ένας μύθος. Επιπλέον, άλλοι κίνδυνοι είναι η διασταυρούμενη μόλυνση, τα γαστρεντερικά συμπτώματα μετά τη συνεδρία (ναυτία, έμετος ή διάρροια), η κοιλιακή πληρότητα και ο πρωκτικός πόνος.
Μετά τη συνεδρία, μπορεί να υπάρχουν πόνοι από τους χειρισμούς που έγιναν με το όργανο.Αντενδείξεις της υδροθεραπείας παχέος εντέρου
Μια λίστα που είναι ατελείωτη όσον αφορά τη συγκεκριμένη τεχνική αποτελούν οι ασθενείς που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν υδροθεραπεία παχέος εντέρου. Μεταξύ αυτών των αντενδείξεων είναι οι ακόλουθες:
- Εγκυμοσύνη
- Νεοπλάσματα
- Πρόπτωση του ορθού
- Κοιλιακές κήλες
- Πεπτικές αιμορραγίες
- Πρωκτικές σχισμές
- Αιμορροϊδική νόσος
- Ιστορικό ακτινοβολίας
- Αρτηριακή υπέρταση και καρδιακή νόσος
Ένα αμφιλεγόμενο συμπέρασμα
Η άρδευση του παχέος εντέρου μπορεί να έχει δυνητική χρησιμότητα στη διαχείριση ορισμένων ασθενών με παθήσεις που επηρεάζουν τον γαστρεντερικό σωλήνα. Συγκεκριμένα, διαταραχές της εκκένωσης.
Ωστόσο, η πηγή αυτή θα πρέπει να εξετάζεται μόνο σε ασθενείς στους οποίους η φαρμακευτική αγωγή δεν έχει αποδώσει. Ομοίως, η τεχνική θα πρέπει να εξετάζεται πριν από την επιλογή οποιασδήποτε χειρουργικής επέμβασης, καθώς είναι λιγότερο επεμβατική.
Ωστόσο, οι συστάσεις για την πρακτική της υδροθεραπείας του παχέος εντέρου είναι ότι ο εξοπλισμός θα πρέπει να είναι μόνο για ατομική χρήση και τα μέρη του να είναι μιας χρήσης, ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείται φιλτραρισμένο νερό βρύσης αντί άλλων ουσιών και ότι οι ποσότητες του υγρού θα πρέπει να είναι μειωμένες. Η εκπαίδευση στη χρήση αυτών των συσκευών θα πρέπει να είναι απαραίτητη για την αποφυγή σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών.
Είναι ζωτικής σημασίας οι ασθενείς αυτοί να διατηρούν στενή ιατρική παρακολούθηση. Ομοίως, χρειάζονται πολύ περισσότερες έρευνες στο θέμα αυτό.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί αν βρισκόμαστε στην παρουσία μιας τεχνικής με αποδεκτό συντελεστή κινδύνου/οφέλους που να μπορεί να θεωρηθεί ως επιλογή. Ή αν, αντίθετα, πρόκειται για ένα μύθο.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Araujo, M.; Kraemer, P.; Evidencia Científica sobre la Efectividad y Seguridad de la Hidroterapia Colónica y la Mesoterapia; Unidad de Evaluación de Tecnologías de Salud; 2006.
- Ernst, E.; Colonic Irrigation and the Theory of Autoitoxication: a Triumph of Ignorance over Science; Journal of Clinical Gastroenterology; 24 (4): 196 – 198; 1997.
- Jarvis, W.; Colonic Irrigation; National Council Against Fraud; 2000.
- Barret, S.; Gastrointestinal Quackery: Colonics, Laxatives and More; Quackwatch; 2010.
- Hsu, H.; Leung, W.; Hu, G.; Treatment of Irritable Bowel Syndrome with a Novel Colonic Irrigation System: a Pilot Study; Techniques in Coloproctology; 20: 551 – 557; 2016.
- Koch, S.; Melenhorst, J.; van Gemert, W.; Baeten, C.; Prospective Study of Colonic Irrigation for the Treatment of Defaecation Disorders; British Journal of Surgery; 95 (Issue 10): 1273 – 1279; 2008.
- Manon, M.; Autointoxication and Historical Precursors of the Microbiome–Gut–Brain Axis; Microbial Ecology in Health and Disease; 29 (Issue 2); 2018.
- Transcom S.L. San Sebastián; Hidroterapia del Intestino Grueso con Hydro-Colon; Natura Medicatrix; 36; 1994.