Παρένθετη μητρότητα: Τι είναι και τι πρέπει να λάβετε υπόψη

Η παρένθετη μητρότητα είναι ένας τρόπος για άτομα ή ζευγάρια να αποκτήσουν ένα παιδί όταν υπάρχουν προβλήματα ή περιορισμοί που δεν επιτρέπουν την απόκτησή του με φυσικά μέσα. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή παραμένει αμφιλεγόμενη.

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: νοσοκόμα Leidy Mora Molina.

Έχει γραφτεί από Edith Sánchez

Τελευταία ενημέρωση: 27 Σεπτεμβρίου, 2022

Η παρένθετη μητρότητα είναι μια μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής κατά την οποία η γυναίκα που κυοφορεί ένα μωρό δεν ενεργεί ως μητέρα του μωρού.

Η μέθοδος αυτή υπάρχει από τη δεκαετία του 1970, αλλά έγινε δημοφιλής την τελευταία δεκαετία. Γύρω από την παρένθετη μητρότητα υπάρχουν αρκετές αντιπαραθέσεις, όχι τόσο για τους βιολογικούς λόγους, όσο για τις κοινωνικές και ηθικές επιπτώσεις.

Πρόσφατα, η συζήτηση επανήλθε στο επίκεντρο της δημοσιότητας με την περίπτωση της Gammy, ενός μωρού με σύνδρομο Down που γεννήθηκε στην Ταϊλάνδη μέσω παρένθετης μητρότητας. Οι βιολογικοί γονείς την εγκατέλειψαν λόγω της κατάστασής της.

Τι είναι η παρένθετη μητρότητα;

Η παρένθετη μητρότητα είναι μια αναπαραγωγική πρακτική κατά την οποία μια γυναίκα δανείζει τη μήτρα της για να δεχθεί και να κυοφορήσει το έμβρυο που συνέλαβε ένα άλλο άτομο ή ζευγάρι. Το μωρό που προκύπτει από αυτή την εγκυμοσύνη είναι νομικά το παιδί του ατόμου που παρείχε το έμβρυο.

Αυτή η μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής χρησιμοποιείται από άτομα ή ζευγάρια που έχουν προβλήματα σύλληψης ή κυοφορίας μιας εγκυμοσύνης μέχρι τέλους. Η γυναίκα που δανείζει τη μήτρα της είναι γνωστή ως φορέας κύησης, ενώ εκείνοι που συνάπτουν σύμβαση μαζί της είναι γνωστοί ως παρένθετοι γονείς.

Η πρακτική αυτή απαγορεύεται στις περισσότερες χώρες, ενώ σε άλλες έχει γίνει πηγή εισοδήματος. Διαρρηγνύει τη συνήθη ιδέα για το τι είναι οικογένεια και μερικές φορές προκαλεί ηθικές και νομικές αντιπαραθέσεις.

Πώς πραγματοποιείται;

Η παρένθετη μητρότητα περιλαμβάνει μια διαδικασία που αποτελείται από τέσσερα βασικά βήματα:

1. Ιατρική διάγνωση: ο ειδικός προβαίνει σε αξιολόγηση της κατάστασης από ιατρική άποψη και διαπιστώνει αν ένα άτομο ή ένα ζευγάρι είναι κατάλληλο για αυτή τη μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
2. Νομική αξιολόγηση: διαπιστώνεται αν η πρακτική είναι νόμιμη στον τόπο όπου πρόκειται να διεξαχθεί. Εάν όχι, περιλαμβάνει την εξεύρεση μιας χώρας και ενός ιατρικού κέντρου όπου μπορεί να γίνει νόμιμα. Περιλαμβάνει επίσης την υπογραφή σύμβασης.
3. Αξιολόγηση της παρένθετης μητέρας: γίνεται λεπτομερής εξέταση της γυναίκας που πρόκειται να δανείσει τη μήτρα της, μέσω εξετάσεων και ιατρικών εξετάσεων.
4. Κύηση και τοκετός: περιλαμβάνει την εγκυμοσύνη καθεαυτή και την παρακολούθησή της, καθώς και τον τοκετό του μωρού στο τέλος της εγκυμοσύνης.

Τύποι παρένθετης μητρότητας

Υπάρχουν διάφοροι τύποι παρένθετης μητρότητας, ανάλογα με τον τρόπο διεξαγωγής της και τα κίνητρα της παρένθετης μητέρας. Έτσι, υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες.

Με γενετική σύνδεση

Ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται η εγκυμοσύνη, η παρένθετη μητρότητα μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

• Παραδοσιακή ή μερική: η γυναίκα που δανείζει τη μήτρα της παρέχει επίσης το ωάριο. Αυτό γονιμοποιείται με το σπέρμα του μελλοντικού πατέρα, με τεχνητή γονιμοποίηση. Έτσι, υπάρχει γενετικός δεσμός μεταξύ της εγκύου και του μωρού.
• Γονιμοποίηση ή πλήρης: η έγκυος γυναίκα δεν παρέχει τα ωάριά της. Προέρχονται από τη μέλλουσα μητέρα ή από δότρια. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει γενετικός δεσμός μεταξύ της μητέρας και του μωρού.

Με βάση την οικογενειακή σχέση

Η παρένθετη μητέρα μπορεί να έχει ή να μην έχει δεσμό με τους υποψήφιους γονείς. Από αυτή την άποψη, υπάρχουν δύο μορφές:

• Ενδοοικογενειακή: ο φορέας κύησης είναι συγγενής ενός από τους δύο υποψήφιους γονείς. Δεν είναι συνηθισμένο, καθώς μπορεί να υπάρχουν ιατρικά προβλήματα από συγγένεια.
• Εξωοικογενειακή: η έγκυος δεν έχει οικογενειακούς δεσμούς με τους γονείς.

Ανάλογα με το οικονομικό συμφέρον

Υπάρχει η εμπορική παρένθετη μητρότητα και η αλτρουιστική παρένθετη μητρότητα. Στην πρώτη περίπτωση, η παρένθετη μητέρα πραγματοποιεί τη διαδικασία με αντάλλαγμα οικονομική αμοιβή. Στη δεύτερη, η παρένθετη μητέρα πραγματοποιεί την κυοφορία εθελοντικά, χωρίς αποζημίωση.

Πότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί η παρένθετη μητρότητα;

Η παρένθετη μητρότητα είναι μια επιλογή για τα ετερόφυλα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα σύλληψης ή κυοφορίας μέχρι τέλους. Επίσης για ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί ή για μονογονεϊκές οικογένειες, δηλαδή για ένα άτομο χωρίς σύντροφο που επιθυμεί να γίνει μητέρα ή πατέρας.

Οι δύο συνήθεις ιατρικοί λόγοι για παρένθετη μητρότητα είναι η απουσία μήτρας ή η δυσπλασία της μήτρας. Επίσης, όταν η εγκυμοσύνη αντενδείκνυται για ιατρικούς λόγους:

• Επαναλαμβανόμενες αμβλώσεις.
• Ασθένειες που εμποδίζουν την κύηση.
• Παθήσεις που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας ή του μωρού.
• Επαναλαμβανόμενες αποτυχίες στις διαδικασίες εξωσωματικής γονιμοποίησης ( IVF ).
• Πνευμονική υπέρταση της μητέρας.
• Καρκίνος της μήτρας.

Μερικές ακόμα πληροφορίες για την παρένθετη μητρότητα

Οι κίνδυνοι που μπορεί να δημιουργήσει η παρένθετη μητρότητα είναι νομικοί και ηθικοί. Στις περισσότερες χώρες, η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται και οι συμβάσεις παρένθετης μητρότητας θεωρούνται άκυρες.

Αυτό οδηγεί σε προβλήματα στη δημιουργία νόμιμης μητρότητας. Κατά γενικό κανόνα, αυτή καθορίζεται με βάση τον τοκετό, δηλαδή, η γυναίκα που γεννά είναι η μητέρα του παιδιού, ανεξάρτητα από άλλες περιστάσεις.

Μπορεί επίσης να υπάρξουν συγκρούσεις εθνικότητας των παιδιών. Συχνά, αυτό συνεπάγεται χρονοβόρα γραφειοκρατία, η οποία δεν είναι πάντα αποτελεσματική.

Εκτός από τις νομικές συνέπειες της παρένθετης μητρότητας, μπορεί να υπάρξουν και άλλες συνέπειες. Όταν η παρένθετη μητέρα έχει γενετικό δεσμό με το μωρό, μπορεί να διστάσει να εκπληρώσει τη σύμβαση και ο νόμος την προστατεύει.

Η παρένθετη μητρότητα είναι μια δαπανηρή διαδικασία που περιλαμβάνει τα ιατρικά έξοδα και την αντιπαροχή που απαιτείται από την παρένθετη μητέρα. Οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει σήμερα αυτή την πρακτική είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία, η Ταϊλάνδη, η Ουκρανία, η Ρωσία, το Μεξικό, το Νεπάλ, η Πολωνία και η Γεωργία.