Πρώιμα συμπτώματα της ψύχωσης που πρέπει να γνωρίζετε

Η ψυχοεκπαίδευση είναι απαραίτητη για την ανίχνευση ορισμένων πρώιμων σημείων ψύχωσης. Θα σας πούμε όλα όσα πρέπει να ξέρετε γι' αυτήν εδώ.

Το να συνειδητοποιήσετε τα πρώιμα συμπτώματα της ψύχωσης είναι ένα πρώτο βήμα για την κατανόηση του τρόπου εμφάνισης αυτής της ψυχικής διαταραχής. Ένα ψυχωτικό ξέσπασμα τείνει να έχει βαθύ αντίκτυπο τόσο στον ίδιο τον πάσχοντα όσο και σε αυτόν που βρίσκεται μαζί του.

Συχνά, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει, είναι σαν να “κάτι να έκανε κλικ“, όπως λένε κάποιοι. Σε κάθε περίπτωση, η ψύχωση είναι μια ασθένεια που επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη λειτουργία του. Ως εκ τούτου, οδηγεί σε καταστάσεις στις οποίες η συμπεριφορά είναι ακατανόητη. Επομένως, είναι απαραίτητο να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για να αποφευχθεί ο στιγματισμός.

Τι είναι η ψύχωση;

Το να μιλάμε για ψύχωση σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε μια ψυχική ασθένεια που τείνει να παρουσιάζεται με διάφορους τρόπους. Ωστόσο, ο κοινός παρονομαστής της είναι η απώλεια της αίσθησης της πραγματικότητας. Υπολογίζεται ότι τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μεταξύ των ηλικιών 20 και 30.

Μεταξύ 20% και 40% των ασθενών έχουν τις αρχικές κλινικές εκδηλώσεις πριν από την ηλικία των 20 ετών. Όσον αφορά την αιτιολογία, η ψύχωση είναι πολυπαραγοντική. Δηλαδή, υπάρχουν πολλαπλά αίτια (γενετικά, βιολογικά, ευπάθεια στο στρες, περιβαλλοντικά κ.λπ.).

Η γενετική συνιστώσα παίζει σημαντικό ρόλο, αν και δεν είναι επαρκής από μόνη της. Είναι ο συνδυασμός όλων των παραγόντων που προδιαθέτει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στην εμφάνιση ενός ψυχωτικού επεισοδίου.

Σε γενικές γραμμές, ένα ψυχωτικό επεισόδιο παρουσιάζεται ως εξής:

• Με προδρομικά συμπτώματα. Είναι διφορούμενα ή ασαφή. Για το λόγο αυτό, είναι συχνά δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς αν δεν είναι ενημερωμένος για το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, λειτουργούν ως έγκαιρη προειδοποίηση.
• Οξεία φάση. Τα συμπτώματα είναι σαφή: ψευδαισθήσεις, παραληρητικές ιδέες και αποδιοργανωμένη σκέψη.
• Φάση ύφεσης. Αναφέρεται στη σταδιακή εξαφάνιση των συμπτωμάτων και στην ανάρρωση.

Πρώιμα συμπτώματα της ψύχωσης

Η γνώση των πρώιμων συμπτωμάτων της ψύχωσης είναι καθοριστική για τους ασθενείς και τους ανθρώπους γύρω τους. Οι εκδηλώσεις αυτές συχνά εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου, αν και πολλές μπορούν να αντιμετωπιστούν με θεραπεία.

Για να είμαστε πιο ακριβείς, τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν τα εξής:

• Αλλαγές στη διάθεση, οι οποίες παρατείνονται με την πάροδο του χρόνου. Δεν πρόκειται απλώς για το “είχα μια κακή μέρα”.
• Νευρικότητα και άγχος.
• Δυσκολίες στη συγκέντρωση.
• Παραμέληση της υγιεινής.
• Προβλήματα ύπνου
• Ασυνάρτητη ομιλία.
• Δυσκολίες κατά την έναρξη ή τη συνέχιση μιας εργασίας. Έλλειψη κινήτρων.
• Μεταβολές στην πορεία της σκέψης. Τυπικές εκφράσεις είναι ο αποπροσανατολισμός, η δυσκολία κατανόησης του τι συμβαίνει και η αδυναμία διάκρισης μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
• Ψευδαισθήσεις. Αναφέρεται στην αντίληψη ότι κάτι υπάρχει, αν και δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, μερικές φορές, το άτομο αναφέρεται ότι ακούει φωνές.
• Παραληρητικές ιδέες. Αναφέρεται στην πεποίθηση ότι κάτι συμβαίνει και είναι πραγματικό. Για παράδειγμα, το άτομο πιστεύει ότι τον/την καταδιώκουν ή τον/την κοιτάζουν επίμονα.

Προσέγγιση της ψύχωσης

Για την προσέγγιση της ψύχωσης, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ορισμένες συντεταγμένες. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν οι ακόλουθες συστάσεις:

• Θα πρέπει να προσεγγίζεται με διεπιστημονικό τρόπο. Δηλαδή, η παρακολούθηση θα πρέπει να γίνεται από διαφορετικούς επαγγελματίες υγείας, από ψυχιάτρους και ψυχολόγους μέχρι νοσηλευτικό προσωπικό, θεραπευτικούς συντρόφους και όλους όσοι είναι απαραίτητοι.
• Ενισχύστε το πλαίσιο και τον κύκλο των σχέσεων του ασθενούς με συμπτώματα ψύχωσης.
• Διατήρηση της συνέχειας της φαρμακολογικής θεραπείας. Είναι σημαντικό να επιτυγχάνεται η τήρηση της συνταγογραφούμενης φαρμακευτικής αγωγής, καθώς ευνοεί τη βελτίωση και αποτρέπει τις υποτροπές. Προς την ίδια κατεύθυνση, αποθαρρύνεται η κατανάλωση διεγερτικών, ναρκωτικών και αλκοόλ.
• Εργαστείτε πάνω στις κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, το άτομο θα μπορέσει να αναπτύξει πόρους για να εκφράζει συναισθήματα και να αντιμετωπίζει συγκρούσεις.
• Ενθαρρύνετε την κοινωνική υποστήριξη και την ενσωμάτωση. Είναι απαραίτητο το άτομο να μπορεί να είναι μέρος μιας κοινότητας, να μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του ή να ασκεί κάποια δραστηριότητα σε συνεχή βάση. Οι ρουτίνες που φέρνουν κάποια προβλεψιμότητα στην ημέρα λειτουργούν πολύ καλά για αυτές τις διαγνώσεις.

Εργασία για την ψυχοεκπαίδευση

Το σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί, καθώς αφορά όχι μόνο τον ασθενή, αλλά και την οικογένειά του. Στις περισσότερες υποτροπές, εντοπίστηκαν καταστάσεις που συνδέονται με το στρες και τη συναισθηματική απορρύθμιση.
Με αυτή την έννοια, εμφανίστηκε το αίσθημα της κατάρρευσης και της καταπίεσης, το οποίο στη συνέχεια προέκυψε με τη μείωση της συνείδησης και τη συμπεριφορική και συναισθηματική αναστολή. Εάν διδάξουμε πώς να ανιχνεύουμε τέτοια σημάδια, μπορεί να επιτευχθεί έγκαιρη παρέμβαση. Επιπλέον, ενώ οι υποτροπές είναι αναμενόμενες, επηρεάζουν επίσης την εμπιστοσύνη του ατόμου και της οικογένειάς του σχετικά με τη βελτίωση ή την ανάρρωση.

Η εκπαίδευση σχετικά με τα πρώιμα συμπτώματα της ψύχωσης είναι το κλειδί

Σε πρώτη φάση, η εκπαίδευση σχετικά με τα πρώιμα συμπτώματα της ψύχωσης επιτρέπει στην οικογένεια και τους ασθενείς να αποκτήσουν πόρους για την αντιμετώπιση αυτής της ψυχικής διαταραχής. Ομοίως, αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην προσκόλληση στη θεραπεία και στην πρόληψη της υποτροπής. Συμβαίνει ότι, πολλές φορές, οι ασθένειες αντιμετωπίζονται ως ένας κατάλογος συμπτωμάτων. Ωστόσο,

“δεν υπάρχουν ασθένειες, μόνο άρρωστοι άνθρωποι”. Αυτό σημαίνει ότι έχει διαφορετικές μορφές έκφρασης ανάλογα με τον ασθενή, πέρα από τα “καθολικά” σημάδια.

Η ικανότητα εκπαίδευσης σχετικά με τα έγκαιρα προειδοποιητικά σημάδια και η παροχή συγκεκριμένων κατευθυντήριων γραμμών είναι απαραίτητη για την ενίσχυση των προστατευτικών παραγόντων και τη μείωση εκείνων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Υπό αυτή την έννοια, είναι επίσης υψίστης σημασίας να κατανοήσουμε τους χρόνους της ίδιας της νόσου, ώστε να ενθαρρύνουμε το άτομο και να μην το πιέζουμε.

Τελικά, η ενημέρωση θα πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο και των φροντιστών. Δηλαδή, στη δυνατότητα να ζητούν βοήθεια, να μοιράζονται τα καθήκοντα και να παρέχονται πόροι για να μάθουν πώς να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις. Αυτό είναι απαραίτητο, καθώς, όπως σε κάθε ασθένεια, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πέσει κανείς σε επαγγελματική εξουθένωση ή σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης.