Σύνδρομο Sandifer: Αιτίες, συμπτώματα και θεραπείες

Το σύνδρομο Sandifer δεν θεωρείται σοβαρή κατάσταση και στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί από μόνο του. Ωστόσο, προκαλεί συμπτώματα που επηρεάζουν τη διατροφή και την ανάπτυξη του βρέφους που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Το σύνδρομο Sandifer είναι μια κινητική διαταραχή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, προσβάλλει βρέφη μεταξύ 18 και 24 μηνών. Τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα εξαφανίζονται μόνα τους πριν το παιδί γίνει 2 ετών.

Το κύριο χαρακτηριστικό του συνδρόμου Sandifer είναι η παρουσία επεισοδίων στα οποία το βρέφος γυρίζει το λαιμό του, σηκώνει την πλάτη του και ρίχνει το κεφάλι του πίσω. Αυτή η κίνηση μοιάζει πολύ με μια κρίση. Διαρκούν από 1 έως 3 λεπτά και μπορεί να εμφανιστούν έως και 10 φορές την ημέρα.

Το σύνδρομο Sandifer πιστεύεται ότι είναι σπάνιο, αλλά αυτό δεν τεκμηριώνεται καθώς συχνά παραμένει αδιάγνωστο. Τα επεισόδια συμβαίνουν σχεδόν πάντα κατά τη διάρκεια ή μετά τη σίτιση του παιδιού. Αν και μπορεί να φαίνεται σαν ένα επικίνδυνο επεισόδιο, δεν είναι μια επικίνδυνη κατάσταση για το βρέφος.

Σχετικά συμπτώματα για το σύνδρομο Sandifer

Το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου Sandifer είναι η κίνηση συστροφής, που προέρχεται από ακούσιες μυϊκές συσπάσεις. Το πιο χαρακτηριστικό είναι η αψιδωτή πλάτη. Το βρέφος έχει επίσης σπασμούς.

Κατά τη διάρκεια επεισοδίων, το βρέφος μπορεί ξαφνικά να μείνει ακίνητο. Το βρέφος σκληραίνει, στη συνέχεια χαλαρώνει και στη συνέχεια μπορεί να επαναλάβει τον κύκλο αρκετές φορές. Το βρέφος μπορεί επίσης να γίνει ευερέθιστο και να κλαίει.

Άλλα συμπτώματα του συνδρόμου Sandifer περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Βήχας κατά τη διάρκεια επεισοδίων.
• Δυσκολία στον ύπνο
• Συνεχής ευερεθιστότητα
• Πνιγμός
• Προσπάθεια να κρατήσει κανείς την αναπνοή του
• Επαναλαμβανόμενη αναπνοή
• Στριμμένος λαιμός
• Ακούσιες και ανώμαλες κινήσεις των ματιών
• Αναιμία
• Περιορισμένη κίνηση του λαιμού
• Πόνος στο στομάχι
• Οισοφαγίτιδα ή φλεγμονή του οισοφάγου
• Έμετος αίματος ή αιμόπτυση
• Εμετός
• Διαφραγματοκήλη
• Δυσκολίες στη διατροφή και απώλεια βάρους

Αιτίες και παράγοντες κινδύνου για το σύνδρομο Sandifer

Η επιστήμη δεν γνωρίζει την ακριβή αιτία του συνδρόμου Sandifer. Ωστόσο, οι ειδικοί το συνδέουν με την παρουσία γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης κατά την πέψη. Σε αυτή την κατάσταση, η τροφή αναστέλλεται μερικώς και περνά από το στομάχι στον οισοφάγο.

Αυτό το πρόβλημα είναι επίσης κοινό σε παιδιά με διαφραγματοκήλη. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει ένα τμήμα της πεπτικής οδού που δεν βρίσκεται στην κοιλιά αλλά στον θώρακα και προεξέχει μέσω του διαφράγματος. Οι γιατροί πιστεύουν ότι ο σπασμός του μωρού μπορεί να είναι ένας τρόπος για να μειωθεί ο πόνος που προκαλείται από παλινδρόμηση.

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό το πρόβλημα έχει την προέλευσή του στο νευρικό σύστημα, αν και τα επεισόδια μοιάζουν με επιληπτική κρίση. Μερικές φορές το σύνδρομο Sandifer προκαλεί προβλήματα συμπεριφοράς, καθώς το παιδί μπορεί να σταματήσει να τρώει λόγω του πόνου.

Αυτό οδηγεί επίσης σε κακή σίτιση και σε αναιμία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το παιδί μπορεί να είναι αδρανές ή άβουλο. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν προβλήματα ύπνου. Ωστόσο, το σύνδρομο Sandifer δεν είναι πρόβλημα συμπεριφοράς.

Διαγνωστικές εξετάσεις

Η διάγνωση του συνδρόμου Sandifer είναι δύσκολη επειδή τα συμπτώματα από μόνα τους δεν είναι ενδεικτικά της νόσου. Επίσης, ορισμένα βρέφη έχουν ήπια συμπτώματα ή καθόλου σημάδια παλινδρόμησης, οπότε οι γιατροί συχνά το συγχέουν με άλλες ασθένειες.

Ένα από τα πράγματα που κάνει τη διαφορά είναι αν τα επεισόδια εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ή μετά τη σίτιση. Εάν υπάρχει υποψία ότι υπάρχει αυτή η ασθένεια, είναι συνηθισμένο να εκτελούνται ορισμένες εξετάσεις, όπως οι ακόλουθες:

• MII ή πολυκαναλική ενδοαυλική αντίσταση : Αυτή επιτρέπει τη μέτρηση της ροής των στερεών, υγρών και αέρα στον οισοφάγο. Βοηθά στη διάγνωση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.
• PH test : Έχει τον ίδιο στόχο με τον προηγούμενο.
• Υπολογιστική τομογραφία: Αυτό αποκαλύπτει εάν υπάρχουν μυϊκές ανωμαλίες.
• ΗΕΓ ή ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Αυτό γίνεται για να παρατηρηθεί η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και να αποκλειστούν πιθανές νευρολογικές καταστάσεις.

Οι ειδικοί ενδέχεται να υποδείξουν μια καταγραφή των χρόνων σίτισης. Αυτό επιτρέπει στον γονέα να βλέπει ποια ώρα τρώει το παιδί και αν η σίτιση συμπίπτει με την παρουσία των επεισοδίων. Αν ναι, είναι πιθανή η διάγνωση του συνδρόμου Sandifer.

Θεραπεία του συνδρόμου Sandifer

Το σύνδρομο Sandifer σχετίζεται με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Ως εκ τούτου, η θεραπεία επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση του προβλήματος στην πηγή. Για αυτό και ανάλογα με την κάθε περίπτωση, μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στη διατροφή, φάρμακα ή χειρουργική επέμβαση.

Οι προτεινόμενες αλλαγές στη διατροφή περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Δώστε στο μωρό λιγότερη τροφή, αλλά πιο συχνά.
• Πυκνώστε το φαγητό με δημητριακά.
• Κρατήστε το μωρό σε όρθια θέση μετά το τάισμα.
• Βάλτε το μωρό να κάθεται στο στομάχι του, με στενή επίβλεψη, για να δυναμώσει τους μύες του μωρού.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του συνδρόμου Sandifer περιλαμβάνουν αντιόξινα, ανταγωνιστές ισταμίνης H2, αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και άλλα.

Σε πιο σοβαρές ή ανθεκτικές περιπτώσεις, μια χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για να εμποδίσει το περιεχόμενο του στομάχου να μετακινηθεί προς τα πάνω στον οισοφάγο. Εάν υπάρχει διαφραγματοκήλη, μπορεί επίσης να προταθεί χειρουργική επέμβαση. Τα αποτελέσματα είναι συνήθως πολύ θετικά.

Σύνδρομο Sandifer, μια παροδική κατάσταση

Τις περισσότερες φορές, τα συμπτώματα του συνδρόμου Sandifer εξαφανίζονται μόνα τους γύρω στους 18 μήνες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι οισοφαγικοί μύες ωριμάζουν και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εξαφανίζεται.

Είτε αυθόρμητα είτε με θεραπεία, όποτε εξαφανίζεται η παλινδρόμηση, εξαφανίζεται και το σύνδρομο Sandifer. Θα πρέπει να θυμάστε ότι αυτό δεν είναι σοβαρή κατάσταση, αλλά προκαλεί δυσφορία και μπορεί να επηρεάσει τη σίτιση και επομένως την ανάπτυξη του μωρού.