Το να λέτε όχι δεν σας κάνει κακή μητέρα
Το να λέτε όχι δεν σας κάνει κακή μητέρα. Πώς μπορείτε να γίνεται καλή μητέρα; Προσπαθείτε κάθε μέρα να κάνετε το καλύτερο για τα παιδιά σας, τους εξασφαλίζετε την τροφή τους, ανταποκρίνεστε στις ανάγκες τους, παίζετε μαζί τους, τα μαθαίνετε να περπατούν, να διαβάζουν και να ακολουθούν τα όνειρά τους και τα παίρνετε αγκαλιά όταν έχουν εφιάλτες ή όταν φοβούνται.
Όμως… πώς μπορείτε να ξέρετε αν όλα όσα κάνετε είναι σωστά; Όταν μεγαλώνουμε παιδιά, δεν είναι ρεαλιστικό να προσπαθούμε να είμαστε οι τέλειοι γονείς.
Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι πολύ πιο απλός: πρέπει να είστε παρούσα σε κάθε φάση της ζωής του παιδιού σας για να εξασφαλίσετε στήριξη, να ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία του και, φυσικά, για να το βοηθήσετε να βρει την ευτυχία.
Μια άλλη πραγματικότητα της ζωής, ωστόσο, είναι ότι δεν μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας όλα όσα θέλει, αλλά μάλλον αυτά που χρειάζεται σε κάθε δεδομένη στιγμή.
Αυτό σημαίνει ότι πολύ συχνά θα διαπιστώσετε ότι πρέπει να πείτε “όχι”, να θέσετε όρια και να κάνετε πράγματα που ίσως να μην αρέσουν στο παιδί σας. Ωστόσο, το να λέτε “όχι” δεν σας κάνει σε καμία περίπτωση κακή μητέρα.
Ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο γι’αυτό το ενδιαφέρον θέμα.
1. Μη δίνετε προσοχή κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος θυμού
Ίσως το παιδί σας είναι σε ηλικία που αρχίζει να ζητάει πράγματα.
Θέλει να παίξει με το κινητό σας τηλέφωνο, να φάει περισσότερο επιδόρπιο μετά το βραδινό γεύμα, να αποκτήσει το ίδιο παιχνίδι με το φίλο του… και αρνείστε. Τότε το παιδί σας αντιδρά με ένα ξέσπασμα θυμού, μερικές φορές ακόμα και κλωτσώντας και ουρλιάζοντας.
Δεν είστε κακή μητέρα αν αποφασίσετε να το αγνοήσετε. Πρόκειται για την καλύτερη αντίδραση που μπορείτε να έχετε, επειδή αν δώσετε προσοχή σε αυτό το είδος συμπεριφοράς την ενισχύετε, κάνοντας το παιδί να πιστεύει ότι είναι αποτελεσματική.
Τα ξεσπάσματα θυμού θα πρέπει πάντα να αγνοούνται, επειδή δεν έχουν χρησιμότητα: είναι ο τρόπος με τον οποίο το παιδί μαθαίνει να σας εκβιάζει, κάτι που δεν θα πρέπει ποτέ να επιτρέπετε.
Δείτε επίσης: 5 ψυχικά τραύματα από την παιδική ηλικία
2. Μην τα βοηθάτε να κάνουν τις εύκολες εργασίες
Αν το παιδί σας δεν μάθει να κάνει εύκολες εργασίες από νωρίς ή να καλύπτει τις καθημερινές του ανάγκες, θα ενηλικιωθεί χωρίς να έχει ανεξαρτησία και υπευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του. Πρόκειται για έναν κίνδυνο που θα πρέπει να αποφύγετε από την αρχή.
Το να αρνηθείτε να δέσετε τα παπούτσια του ή να λύσετε τις ασκήσεις του για το σπίτι δεν σας κάνει κακή μητέρα, αντίθετα ενθαρρύνει το παιδί σας να είναι περισσότερο υπεύθυνο. Ίσως στενοχωρηθεί στην αρχή, λέγοντάς σας ότι δεν μπορεί, ότι είναι πολύ δύσκολο, ότι δεν ξέρει πώς.
Όλα όμως θα είναι εντάξει, είτε στρώσει το κρεβάτι σήμερα είτε κάνει κάποιο λάθος στις ασκήσεις του. Σε τελική ανάλυση, την επόμενη ημέρα θα προσπαθήσει πολύ ώστε να τα πάει καλύτερα και θα μάθει ότι είναι ωραίο να κάνει πράγματα μόνο του χωρίς τη βοήθειά σας.
3. Δεν είστε κακή μητέρα αν λέτε τη λέξη “όχι”
Οι παιδοψυχολόγοι λένε ότι η κρίσιμη ηλικία που τα παιδιά θέλουν να αποφασίζουν μόνα τους και αμφισβητούν τους γονείς τους είναι γύρω στα 8 χρόνια. Τότε αρχίζουν να κατανοούν βασικές έννοιες της δικαιοσύνης, της ηθικής και του σεβασμού.
Είναι σημαντικό να καταβάλετε κάθε προσπάθεια για να τα καθοδηγείτε με το σωστό τρόπο. Χρειάζονται την αγάπη, την υποστήριξη και την καθημερινή σας καθοδήγηση.
Αν διαπιστώσετε ότι λέτε “όχι” στο παιδί σας πιο συχνά από ό,τι θα θέλατε, αυτό δεν σημαίνει ότι είστε κακή μητέρα. Θέτετε όρια, διδάσκοντάς του τι μπορεί να κάνει και τι όχι, καθώς και τι αναμένετε εσείς από αυτό την κάθε στιγμή.
Αν σήμερα δεν αφήσετε το παιδί σας να παίξει στον υπολογιστή πριν τελειώσει τα μαθήματά του, σιγουρευτείτε ότι αυτός είναι ένας καθημερινός κανόνας. Αν οι κανόνες σας δεν είναι συνεπείς και αυτό που επιτρέπεται σήμερα απαγορεύεται αύριο, το παιδί σας δεν θα ξέρει τι να περιμένει.
Μη φοβάστε να λέτε “όχι” όποτε είναι απαραίτητο, αλλά να προσπαθείτε πάντα να εξηγείτε το λόγο με τρόπο που μπορεί να καταλάβει.
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα: “δεν μπορείς να πας έξω να παίξεις μέχρι να τελειώσεις τα μαθήματά σου”, ή “είσαι πολύ μικρός για να μένεις έξω τη νύχτα” και “δεν θα φας επιδόρπιο αφού δεν αισθάνεσαι αρκετά καλά ώστε να τελειώσεις το βραδινό σου”.
Σας συνιστούμε να διαβάσετε: 10 τοξίνες που βλάπτουν τα παιδιά
4. Δεν είστε κακή μητέρα αν δεν είστε παρούσα κάθε στιγμή
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους φόβους μιας μητέρας. Φυσικά, θέλετε να περνάτε κάθε στιγμή της ημέρας μαζί με το παιδί σας, όμως εξαιτίας των πολλών ωρών εργασίας και των δύσκολων προγραμμάτων, είναι αδύνατον για τους περισσότερους ανθρώπους να τρώνε μεσημεριανό μαζί με το παιδί τους κάθε μέρα, για παράδειγμα.
Μην ανησυχείτε. Δεν είστε κακή μητέρα αν δεν είστε μαζί με το παιδί σας κάθε δευτερόλεπτο. Σημασία έχει το να είναι ποιοτικός ο χρόνος που περνάτε μαζί του , γεμάτος αγάπη και φροντίδα.
Όταν είστε στο σπίτι με το παιδί σας, φροντίστε αυτό να είναι η πρώτη σας προτεραιότητα. Ακούστε όλα όσα έχει να σας πει, τις ανησυχίες του, τα αυθόρμητα σχόλιά του. Κάντε κάθε δευτερόλεπτο που περνάτε μαζί σημαντικό.
Τα παιδιά πρέπει μεγαλώνοντας να καταλάβουν ότι όλοι έχουμε ευθύνες -εσείς πρέπει να εργάζεστε και αυτά πρέπει να πάνε σχολείο. Δεν είναι εύκολο να είστε μαζί 24 ώρες την ημέρα, ούτε είναι απαραίτητο.
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να είναι αυτόνομα, γνωρίζοντας πάντα ότι, αν ποτέ σας χρειαστούν, θα είστε αμέσως εκεί με την αγκαλιά σας ανοιχτή.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- JARAMILLO, JORGE MARIO. (2012). La independencia y la interdependencia como valores orientadores de la socialización en la temprana infancia. Avances en Psicología Latinoamericana, 30(2), 287-303. 2018, de http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1794-47242012000200006&lng=e&tlng=e.
- Ramírez, MA. PADRES Y DESARROLLO DE LOS HIJOS: PRACTICAS DE CRIANZA. Estudios Pedagógicos [Internet]. 2005;XXXI(2):167-177. Recuperado de: http://www.redalyc.org/articulo.oa?id=173519073011
- Raznoszczyk de Schejtman, Clara, Duhalde, Constanza, Silver, Rosa, Vernengo, Pía, & Huerin, Vanina. (2013). Juego, simbolización y regulación afectiva en niños preescolares. Anuario de investigaciones, 20(2), 269-276. Recuperado en 02 de diciembre de 2018, de http://www.scielo.org.ar/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1851-16862013000200033&lng=es&tlng=es.