Αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας: Συμπτώματα

Ο "αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας" είναι ένας ανεπίσημος όρος που τεχνικά δεν υπάρχει στα επίσημα ψυχιατρικά εγχειρίδια. Η έννοια αυτή αναφέρεται σε περιπτώσεις στις οποίες η συμπτωματολογία είναι ηπιότερη.

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: γιατρό Diego Pereira.

Έχει γραφτεί από Carmen Martín

Τελευταία ενημέρωση: 24 Οκτωβρίου, 2023

Ο “αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας” είναι ένας ανεπίσημος όρος που τεχνικά δεν υπάρχει στα ψυχιατρικά εγχειρίδια. Η έννοια αυτή αναφέρεται σε περιπτώσεις στις οποίες η συμπτωματολογία είναι ηπιότερη.

Επομένως, πρόκειται για άτομα που παρουσιάζουν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού αλλά έχουν υψηλότερο επίπεδο γνωστικής και συμπεριφορικής λειτουργικότητας, οπότε ο αντίκτυπος στην καθημερινή τους ζωή είναι μικρότερος. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά υποδιαγιγνώσκεται, ιδίως στις γυναίκες, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη θεραπεία. Πώς να τον ανιχνεύσετε; Θα σας τα πούμε όλα εδώ.

Τι είναι οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού;

Οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού (ΔΦΑ) είναι μια σειρά από καταστάσεις που επηρεάζουν την ανάπτυξη. Μπορούν να προκαλέσουν κοινωνικά, συμπεριφορικά και επικοινωνιακά προβλήματα.

Στο παρελθόν, οι παθήσεις που συνθέτουν αυτό το φάσμα διαγιγνώσκονταν ως ξεχωριστές οντότητες. Ωστόσο, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται πλέον για να τις περιλάβει. Όπως εξηγεί ένα άρθρο από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων , περιλαμβάνουν τα εξής:

• Αυτισμό
• Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που δεν προσδιορίζεται διαφορετικά
• Σύνδρομο Άσπεργκερ

Όλες αυτές οι καταστάσεις επηρεάζουν επίσης τα ενδιαφέροντα και τα κίνητρα του πάσχοντος. Σύμφωνα με δημοσίευση στο USA Today, περίπου 1 στα 35 παιδιά πάσχει από διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Ωστόσο, χωρίζεται σε διάφορα επίπεδα ανάλογα με τη σοβαρότητά της.

• Στο επίπεδο 1 κατατάσσονται όσοι παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα. Αυτό περιλαμβάνει τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.
• Το επίπεδο 2 αναφέρεται στις περιπτώσεις εκείνες που απαιτούν περισσότερη υποστήριξη και θεραπεία.
• Τέλος, το επίπεδο 3 προορίζεται για τις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Οι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται συνεχώς βοήθεια.

Αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας

Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας δεν θεωρείται πάθηση στο πλαίσιο της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού. Ούτε το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-V) ούτε η Διεθνής Ταξινόμηση των Ασθενειών (ICD-10) τον θεωρούν υποκατηγορία. Ακόμα κι έτσι, ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι είναι διαφορετικός.

Δηλαδή, έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τις άλλες εικόνες του φάσματος, αλλά τα συμπτώματά του είναι ηπιότερα. Όπως επισημάναμε στην προηγούμενη ενότητα, θα μπορούσαμε να τον εντάξουμε στο επίπεδο 1. Επιπλέον, ο δείκτης νοημοσύνης των ατόμων αυτών είναι συνήθως παρόμοιος με αυτόν του υπόλοιπου πληθυσμού ή ελαφρώς υψηλότερος.

Υπάρχουν κάποιοι που το συγχέουν με το σύνδρομο Άσπεργκερ, ωστόσο, στην τελευταία περίπτωση, υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες όσον αφορά τις μη λεκτικές δεξιότητες, την οπτική μνήμη και την αντίληψη των συναισθημάτων. Αντίθετα, τα παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας έχουν καλύτερο κινητικό συντονισμό.

Σε αυτόν τον τύπο αυτισμού, υπάρχει σημαντική καθυστέρηση στην κατάκτηση του λόγου. Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη λεξιλογίου, τάση για φλυαρία και επανάληψη φράσεων ή εκφράσεων και δυσκολία στην κατανόηση συγκεκριμένου περιεχομένου.

Τα συμπτώματα του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας

Παρόλο που πρόκειται για μια ήπια μορφή αυτισμού, παρουσιάζει τα ίδια τυπικά συμπτώματα αυτής της διαταραχής. Για παράδειγμα, οι ασθενείς συχνά δυσκολεύονται να έρθουν σε οπτική επαφή με άλλους ανθρώπους.

Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρεται αναλυτικά σε άρθρο στο Indiana Institute on Disability and Community, οι επικοινωνιακές δεξιότητες είναι συνήθως μειωμένες. Έτσι, δυσκολεύονται να αντιληφθούν ρητορικές μορφές λόγου, όπως η ειρωνεία ή ο σαρκασμός, καθώς και να κατανοήσουν χειρονομίες.

Άλλα σχετικά συμπτώματα περιλαμβάνουν τα εξής:

• Δυσκολίες στη δημιουργία φιλικών ή ερωτικών σχέσεων. Γενικά, τείνουν να είναι καχύποπτοι απέναντι στους ξένους.
• Δυσκολεύονται να κατανοήσουν μεγάλες προτάσεις ή να ανταποκριθούν κατάλληλα σε συζητήσεις. Ακόμα κι έτσι, έχουν συνήθως περισσότερες επικοινωνιακές δεξιότητες από τους υπόλοιπους ασθενείς με αυτισμό.
• Όσον αφορά τις επιδόσεις στο σχολείο ή την εργασία, οι επιπτώσεις είναι πολύ διαφορετικές. Ορισμένα άτομα με αυτόν τον τύπο αυτισμού είναι εξαιρετικοί σε δραστηριότητες που προσελκύουν την προσοχή τους. Ωστόσο, μπορεί επίσης να μην είναι σε θέση να συγκεντρωθούν.
• Είναι επιρρεπείς στην κατάθλιψη, το άγχος και το στρες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη απουσία ενσυναίσθησης προς αυτούς και αισθάνονται παρεξηγημένοι. Είναι σύνηθες να έχουν εκρηκτικές συμπεριφορές και πολύ ευερέθιστο χαρακτήρα.

Πώς διαγιγνώσκεται ο βαθμός αυτισμού;

Η διάγνωση οποιασδήποτε διαταραχής του φάσματος του αυτισμού μπορεί να είναι πολύπλοκη. Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας συχνά παραβλέπεται ή συγχέεται με κάποια άλλη διαταραχή. Στην πραγματικότητα, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν επιβεβαιώνεται μέχρι την ενηλικίωση.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι, σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά αυτά διαγιγνώσκονται και αντιμετωπίζονται για άλλες παθήσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν να πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σύνηθες οι περισσότερες από τις διαταραχές του φάσματος να αναγνωρίζονται εύκολα στα πρώτα χρόνια της ζωής. Τα παιδιά με αυτισμό έχουν συνήθως προβλήματα με τη λεκτική ανάπτυξη, τις επικοινωνιακές δεξιότητες και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Επομένως, τα σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν αυτό το πρόβλημα εμφανίζονται γύρω στους 18 μήνες. Για παράδειγμα, παρατηρούνται ανώμαλες συμπεριφορές κατά το παιχνίδι. Πρόκειται για βρέφη που τείνουν επίσης να έχουν περιορισμένη έκφραση ή απουσία προσκόλλησης σε άλλους ανθρώπους.

Έτσι, η διάγνωση γίνεται συνήθως μέσω παρατήρησης. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν κάποιες ειδικές εξετάσεις (όπως το τεστ M-CHAT, το οποίο απαντάται από τους γονείς) ή άλλα εργαλεία.

Ποιες θεραπείες είναι διαθέσιμες;

Υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπείες για τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Η θεραπεία πρέπει να είναι απολύτως εξατομικευμένη, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά προβλήματα του κάθε ασθενούς.

Επιπλέον, πρέπει να πραγματοποιείται από διεπιστημονική ομάδα. Το κυριότερο είναι να υπάρχει καλή ψυχολογική υποστήριξη, τόσο για τον πάσχοντα όσο και για την οικογένειά του.

• Συνήθως πραγματοποιούνται θεραπείες που αποσκοπούν στη βελτίωση της ομιλίας. Παρόλο που αυτή η πτυχή δεν είναι συνήθως τόσο εξασθενημένη, μπορεί να χρησιμεύσει στη βελτίωση της ικανότητας συμμετοχής σε συνομιλίες.
• Η εργοθεραπεία είναι ένας άλλος βασικός πυλώνας της θεραπείας. Επιδιώκει τη βελτίωση του κινητικού συντονισμού και των ψυχοκινητικών δεξιοτήτων.
• Συνιστώνται συνεδρίες φυσικοθεραπείας για τη βελτίωση της κίνησης και της ισορροπίας.
• Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι απαραίτητη. Ειδικά εάν ορισμένα συμπτώματα δεν μπορούν να ελεγχθούν με τη θεραπεία ή την εκπαίδευση. Τα συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα περιλαμβάνουν αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά.

Τα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας μπορεί επίσης να είναι ευαίσθητα στα ερεθίσματα. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι ευαίσθητα στα έντονα φώτα ή στους δυνατούς θορύβους. Ως εκ τούτου, ένα άλλο μέρος της θεραπείας αποσκοπεί στην εκπαίδευση για τον έλεγχο ή την αντοχή σε τέτοιες αισθήσεις.

Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας δεν θεωρείται ξεχωριστή διαταραχή

Συνοψίζοντας, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας δεν περιγράφεται επί του παρόντος ως μια ξεχωριστή οντότητα. Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται για ήπιες περιπτώσεις αυτισμού.

Ωστόσο, η συμπτωματολογία είναι παρόμοια, αν και περιορισμένη. Το κύριο πρόβλημα έγκειται στην τάση σύγχυσης της διαταραχής αυτής με άλλες καταστάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός αυτών των ασθενών να αντιμετωπίζεται ακατάλληλα.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε ότι τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Ως εκ τούτου, πρέπει να δείχνουμε κατανόηση και να αποφεύγουμε την περιθωριοποίηση ορισμένων συμπεριφορών.