Η ζωή δεν είναι ίδια όταν χάνετε τους γονείς σας
Η ζωή δεν είναι ίδια όταν χάνετε τους γονείς σας. Το γεγονός ότι τα παιδιά θα βιώσουν το θάνατο των γονιών τους είναι μια πραγματικότητα της ζωής. Ωστόσο, το ότι πρόκειται για κάτι φυσικό δεν σημαίνει ότι είναι εύκολο να αποδεχτούμε μια απώλεια τόσο σκληρή όσο ο θάνατος των ανθρώπων που μας έδωσαν τα πάντα.
Όποτε υπάρχουν σημαντικοί, ζεστοί και εμπλουτιστικοί οικογενειακοί δεσμοί, κάθε απουσία ή αποχωρισμός γίνεται πηγή πόνου, τον οποίο κανένας δεν μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε ή να διαχειριζόμαστε.
Ο θάνατος ενός γονιού προκαλεί ένα κενό που δεν μπορούμε ποτέ να καλύψουμε. Ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε να ζούμε με αυτό το κενό στην καρδιά μας και να απαλύνουμε τον πόνο με ωραίες αναμνήσεις, φωτογραφίες και την κληρονομιά που άφησαν οι γονείς μας για πάντα στην καρδιά μας.
Θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε να σκεφτείτε πάνω σε αυτό και να μάθετε περισσότερα, έτσι ώστε να αναπτύξετε τις δικές σας στρατηγικές για να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες που φέρνει η απώλεια των γονιών σας.
Δεν είστε προετοιμασμένοι όταν χάνετε τους γονείς
Ο πόνος της συγκεκριμένης απώλειας είναι ανάλογος με το δεσμό που είχαμε με τους γονείς μας. Δεν έχει σημασία αν ζουν μόνοι τους ενώ εμείς φτιάχνουμε τη δική μας οικογένεια.
Ο δεσμός που δημιουργείται με ένα αγαπημένο πρόσωπο δεν επηρεάζεται ούτε από το χρόνο ούτε από την απόσταση.
Εσωτερικά, είμαστε το ίδιο άτομο που έχει ανάγκη από συμβουλές, από μια στοργική αγκαλιά από τον πατέρα μας ή από τη σιγουριά στο βλέμμα της μητέρας μας, οι οποίοι μας προσφέρουν ενθάρρυνση με τρόπο που μόνο αυτοί μπορούν.
Είμαστε κοινωνικά και συναισθηματικά όντα και ο δεσμός που δημιουργούμε με τους γονείς μας είναι τόσο δυνατός που, όταν έρχεται η απώλεια, αισθανόμαστε μέσα μας συντριβή.
Ας ρίξουμε λοιπόν μια προσεκτικότερη ματιά.
Όλοι βιώνουν διαφορετικά το συγκεκριμένο πόνο
Ο πόνος είναι κάτι προσωπικό και αποτελεί μια διαδικασία μέσω της οποίας τελικά αποδεχόμαστε την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Η διαδικασία του πένθους συνήθως περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια:
- Άρνηση.
- Θυμός.
- Διαπραγμάτευση.
- Έκφραση συναισθηματικού πόνου.
- Αποδοχή.
Αν και πρόκειται για τα πιο συνηθισμένα στάδια και η διαδικασία συνήθως διαρκεί από έναν ως τρεις μήνες, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κάθε άτομο αντιμετωπίζει διαφορετικά την απώλεια.
Με αυτό εννοούμε ότι δεν θα πρέπει να προσβληθούμε αν ένα από τα αδέλφια μας ή κάποιος συγγενής φαίνεται να μην επηρεάζεται ή αντιδρά με υπερβολικό τρόπο. Ο πόνος μπορεί να διοχετευτεί με πολύ διαφορετικούς τρόπους και δεν είναι όλοι το ίδιο ικανοί να τον διαχειρίζονται.
Ο σκοπός είναι να βρείτε το δικό σας “κανάλι”, εκείνο που σας εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη ανακούφιση. Μιλήστε με τους ανθρώπους που είναι κοντά σας, περάστε χρόνο μόνοι σας, δείτε φωτογραφίες και κλάψτε όσο χρειάζεται.
Ο πόνος θα μειώνεται κάθε μέρα που περνάει. Αν και μπορεί να μην το πιστεύετε, θα μπορέσετε ξανά να προχωρήσετε μπροστά.
Μια απώλεια χωρίς να πούμε αντίο: πώς τη διαχειριζόμαστε; Η ζωή δεν είναι ίδια όταν χάνετε τους γονείς σας
Η απώλεια των γονιών μας μπορεί να οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς λόγους. Μια μακρά ασθένεια, κάποιο ατύχημα, μια απροσδόκητη καρδιακή προσβολή…
- Αυτό που συχνά πονάει περισσότερο όταν χάνουμε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο είναι το γεγονός ότι δεν είπαμε αντίο, δεν μπορέσαμε να του πούμε πόσο πολύ το αγαπάμε.
- Μερικές φορές οι άνθρωποι χάνουν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μετά από κάποιο διαπληκτισμό ή κάποια παρεξήγηση, κάτι που κάνει πολύ δύσκολη την αποδοχή της απώλειας.
- Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αλλάξουμε τα πράγματα. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, ωστόσο, είναι να εστιάσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας στο εξής: οι γονείς ξέρουν πόσο πολύ τους αγαπούν τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει πικρία.
Διαβάστε επίσης το άρθρο: Διδάξτε στα παιδιά σας την ευτυχία και όχι την τελειομανία.
Η ανάγκη να χαμογελάσετε ξανά για να τιμήσετε τη μνήμη τους
Η ζωή δεν είναι ίδια όταν χάνετε τους γονείς σας. Η απώλεια των γονιών σας αφήνει μια βαθιά πληγή που ποτέ δεν κλείνει εντελώς. Ωστόσο μπορούμε να μάθουμε να ζούμε χωρίς αυτούς και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να είναι ευτυχισμένος έχοντας υπόψη μας τα εξής:
- Οι γονείς μας δεν θα ήθελαν ποτέ να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη θλίψη. Μπορεί να μοιάζει δύσκολο, όμως πρέπει να χαμογελάσετε ξανά για χάρη τους και να χρησιμοποιήσετε την ευτυχία σας ως έναν τρόπο να τιμήσετε τη μνήμη τους.
- Γεμίστε το νου σας με ευχάριστες αναμνήσεις, ξεχωριστές στιγμές που σας δίνουν δύναμη και σας στηρίζουν.
- Οι καλύτερες στιγμές που είχατε με τον πατέρα ή τη μητέρα σας αποτελούν συναισθηματικά δώρα που πρέπει να μεταδώσετε στα παιδιά σας. Πρόκειται για μια κληρονομιά αγάπης και στοργής που θα τα βοηθήσει να εξελιχθούν ως άνθρωποι και να έρθουν σε επαφή με τις ρίζες τους.
Σας προτείνουμε να διαβάσετε το άρθρο: Χρόνια κατάθλιψη: δυσθυμία.
Όλοι τελικά πρέπει να πούμε αντίο σε κάποιον που δεν είμαστε έτοιμοι να χάσουμε. Ωστόσο, η αγάπη που μοιραζόμαστε σήμερα θα γίνει πηγή δύναμης που θα μας στηρίξει στο μέλλον. Μάθετε να ζείτε στο παρόν, να χαίρεστε απόλυτα και με ειλικρίνεια τα αγαπημένα σας πρόσωπα τώρα που τα έχετε κοντά σας. Η ζωή δεν είναι ίδια όταν χάνετε τους γονείς!