Αορτική ανατομή: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

Σύμφωνα με μελέτες, το 75% των ασθενών με αορτική ανατομή πεθαίνουν πριν φτάσουν στο νοσοκομείο. Χωρίς θεραπεία, η θνησιμότητα πλησιάζει το 90% τους τρεις πρώτους μήνες.

Έχει εξετασθεί και εγκριθεί από: βιοτεχνολόγο Alejandro Duarte.

Έχει γραφτεί από Equipo Editorial

Τελευταία ενημέρωση: 21 Δεκεμβρίου, 2022

Η αορτική ανατομή είναι ένας πολύ σοβαρός τύπος τραύματος. Δυστυχώς, αυτός ο τύπος τραυματικής ρήξης της αορτής εκδηλώνεται μόνος του. Συνολικά, αυτοί οι τραυματισμοί ευθύνονται άμεσα για το 16 έως 40% των θανάτων, δεύτερη αιτία για τους θανάτους από τραύμα στο κεφάλι.

Τα τροχαία ατυχήματα είναι από τις πιο κοινές αιτίες αυτής της κατάστασης, καθώς και οι πτώσεις.

Σύμφωνα με μελέτες, το 75% των ασθενών με αορτική ανατομή πεθαίνουν πριν φτάσουν στο νοσοκομείο. Χωρίς θεραπεία, η θνησιμότητα πλησιάζει το 90% τους τρεις πρώτους μήνες. Οι πιθανότητες επιβίωσης θα καθοριστούν από τη σοβαρότητα της τομής, τους σχετικούς τραυματισμούς και την εφαρμοζόμενη θεραπεία.

Αορτική ανατομή: Ταξινόμηση

Γενικά, οι γιατροί καθορίζουν την κατάλληλη θεραπεία με βάση μια ταξινόμηση σε διάφορους τύπους:

• Κατηγορία Ι. Αυτές οι ανατομές αντιμετωπίζονται με βήτα-αποκλειστές και παρακολουθούνται έως ότου σταθεροποιηθούν ή εξαφανιστούν.
• Κατηγορία II. Αυτές απαιτούν άμεση χειρουργική επέμβαση. Επιπλέον, περιλαμβάνουν τις περιπτώσεις που αναφέρονται ως ψευδοανευρύσματα. Ωστόσο, εξακολουθούν να παρουσιάζουν δευτερεύοντα σημάδια σοβαρής τομής.
• Τέλος, υπάρχει μια ενδιάμεση ομάδα που ονομάζεται σκίσιμο του εσωτερικού τοιχώματος της αορτής (LIT). Σε αυτήν την περίπτωση, η θεραπεία εξαρτάται από άλλους παράγοντες. Αυτοί περιλαμβάνουν τη σταθερότητα της ανατομής, την απουσία δευτερογενών σημείων σοβαρότητας και άλλων σχετικών τραυματισμών.

Αορτική ανατομή: Συμπτώματα

Επίσης, τα συμπτώματα του ασθενούς θα επηρεάσουν την επιλογή της θεραπείας. Εδώ, θα επισημάνουμε τα σημάδια σοβαρής αορτικής ανατομής και σταθερότητας της ανατομής.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• Ασθενής σφυγμός στα κάτω άκρα. Μια ανωμαλία της αορτής.
• Σοβαροί μώλωπες.
• Ογκώδης αριστερός αιμοθώρακας.
• Το μέγεθος του ψευδοανευρύσματος ή η εμπλοκή να είναι πάνω από το 50% της περιφέρειας.

Δυστυχώς, αυτοί οι παράγοντες αυξάνουν το βαθμό της αορτικής ανατομής. Επομένως, χρειάζονται επείγουσα επέμβαση, ενώ η απουσία τους επιτρέπει την επιλεκτική θεραπεία. Ένας άλλος παρόμοιος παράγοντας είναι η προ-νοσοκομειακή υπόταση.

Διάγνωση

Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε τρομερή πρόοδος τόσο στις επιλογές διάγνωσης όσο και στη θεραπεία. Έτσι, έχει εξελιχθεί ταυτόχρονα και η τεχνολογία πολλαπλών ανιχνευτών και η εισαγωγή νέων τεχνικών ενδοαγγειακής επισκευής.

Αυτό επέτρεψε στις μικρές ανατομές να γίνονται εύκολα ορατές. Επιπλέον, οδήγησε σε μείωση της θνησιμότητας που σχετίζεται άμεσα με την επιλογή της διαδικασίας και τον χρόνο θεραπείας.

Η φυσική εξέλιξη της αορτικής ανατομής εξαρτάται από διάφορες μεταβλητές. Αν και ο τύπος της ανατομής είναι καθοριστικός παράγοντας, δεν είναι ο μόνος. Αυτές οι μεταβλητές καθορίζουν την ανάγκη ή τον κατάλληλο χρόνο και την θεραπεία.

Εν ολίγοις, υπήρξε μια επανάσταση στη διάγνωση της αορτικής ανατομής λόγω βελτιώσεων στις ακτινογραφίες στήθους. Τώρα, οι γιατροί μπορούν να εντοπίσουν μια πολύ μικρή αορτική τομή που προηγουμένως θα είχε παραμείνει κρυμμένη και δεν θα συνοδευόταν πάντα από αιμορραγία.

Θεραπεία

Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους οι γιατροί αντιμετωπίζουν αυτήν την κατάσταση:

• Ιατρική θεραπεία με β-αναστολείς, αναστολείς διαύλων ασβεστίου και αγγειοδιασταλτικά για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης που συχνά σχετίζεται με αντιπηκτικά.
• Ενδοαγγειακή επέμβαση.
• Ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.

Οι γιατροί μπορούν να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία αμέσως ή σε προγραμματισμένη βάση. Όσον αφορά στην ενδοαγγειακή επιδιόρθωση που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, οδηγεί σε λιγότερο χρόνο χειρουργείου, λιγότερη ανάγκη για μεταγγίσεις και μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο σε σύγκριση με ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.

Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι είναι καλή ιδέα ως θεραπεία για ασθενείς με ευνοϊκή ανατομία και ακόμη και σε παιδιά με ανατομή θωρακικής αορτής.