Λαμινεκτομή: Τι είναι και ποιοι είναι οι κίνδυνοι;

Η λαμινεκτομή είναι μια χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιείται συχνά στη στένωση της σπονδυλικής στήλης, ειδικά εάν άλλες θεραπείες ήταν αναποτελεσματικές. Θα εξηγήσουμε σε τι συνίσταται αυτό το άρθρο.

Η χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή ονομάζεται επίσης “ανοιχτή αποσυμπίεση”. Αποτελείται από την αφαίρεση του πίσω μέρους ενός σπονδύλου (που ονομάζεται έλασμα) για να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος στον σπονδυλικό σωλήνα.

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33 σπονδύλους, χωρισμένους μεταξύ τους από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Πρόκειται για χόνδρινους δίσκους που συγκρατούν τη σύγκρουση μεταξύ αυτών των οστών. Οι γιατροί κάνουν λαμινεκτομές για να ανακουφίσουν την υπερβολική πίεση στο κανάλι που θα μπορούσε να βλάψει τα νεύρα ή τον νωτιαίο μυελό.

Είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιούν οι γιατροί για ασθενείς με σπονδυλική αρθρίτιδα. Αν και είναι συνήθως μια ασφαλής τεχνική, υπάρχουν κίνδυνοι και σημαντικά πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη. Σε αυτό το άρθρο, θα εξηγήσουμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη λαμινεκτομή και πώς την πραγματοποιούν οι γιατροί.

Από τι αποτελείται η λαμινεκτομή;

Η χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή, όπως μόλις αναφέραμε, είναι μια χειρουργική τεχνική που πραγματοποιείται στη σπονδυλική στήλη. Αποτελείται από την αφαίρεση τμήματος ενός ή περισσοτέρων σπονδύλων. Το τμήμα που αφαιρείται ονομάζεται έλασμα.

Ονομάζεται επίσης ανοιχτή αποσυμπίεση επειδή ανακουφίζει από την πίεση στα νωτιαία νεύρα και τον νωτιαίο μυελό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πραγματοποιείται όταν άλλες θεραπείες, όπως η φυσικοθεραπεία ή η φαρμακευτική αγωγή, ήταν ανεπαρκείς.

Η αυξημένη πίεση μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα υγείας όπως οστεοαρθρίτιδα, κήλη δίσκων ή όγκους. Η ιδέα είναι ότι όταν συμπιέζονται τα νεύρα, συνήθως εμφανίζεται πόνος, αλλαγές στην κινητικότητα, ακόμη και απώλεια ελέγχου του σφιγκτήρα.

Οι επαγγελματίες εκτελούν τη διαδικασία ανακούφισης μέσω τομής στην πλάτη. Μέσω της τομής, οι γιατροί αφαιρούν μέρος των σπονδύλων ή των σπονδύλων που προκαλούν την πάθηση. Μόλις γίνει αυτό, αφαιρούν τη κήλη του δίσκου.

Τα νεύρα και οι μύες επιστρέφουν στην αρχική τους θέση και οι γιατροί κλείνουν την τομή. Με αυτόν τον τρόπο, ο χώρος στο νωτιαίο κανάλι αυξάνεται. Εάν η βλάβη επηρεάζει τον αυχένα, οι γιατροί συνήθως εκτελούν την προσέγγιση από πριν.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ειδικοί συνδυάζουν την τεχνική με άλλες, όπως η αρθρόδεση, έτσι ώστε η σπονδυλική στήλη να μην χάνει τη σταθερότητα. Η αρθρόδεση συνίσταται στη συνένωση δύο σπονδύλων μεταξύ τους, αποτρέποντάς τους να γλιστρήσουν.

Γιατί την κάνουν οι άνθρωποι;

Οι ειδικοί πραγματοποιούν χειρουργικές επεμβάσεις λαμινεκτομής για την ανακούφιση της υπερβολικής πίεσης εντός του σπονδυλικού σωλήνα. Οι γιατροί συχνά συνδέουν αυτήν την αύξηση της πίεσης με την οστική υπερανάπτυξη των σπονδύλων. Εμφανίζεται, για παράδειγμα, σε περιπτώσεις αρθρίτιδας και οστεοαρθρίτιδας.

Το πρόβλημα είναι ότι η πίεση προκαλεί βλάβη στο νωτιαίο μυελό και τα νωτιαία νεύρα. Αυτοί οι ασθενείς συχνά υποφέρουν από πολύ πόνο, η θέση του οποίου ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή που επηρεάζει. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχει αδυναμία, μούδιασμα και απώλεια ελέγχου του σφιγκτήρα.

Η χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή συνήθως προορίζεται για περιπτώσεις όπου έχουν αποτύχει λιγότερο επιθετικές θεραπείες. Για παράδειγμα, όταν τα αναλγητικά φάρμακα δεν ανακουφίζουν τον πόνο ή η φυσικοθεραπεία δεν βελτιώνει άλλα συμπτώματα.

Συνήθως ενδείκνυται όταν η σοβαρότητα είναι πολύ αισθητή και επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς. Εάν ο ασθενής δεν μπορεί να ελέγξει τους σφιγκτήρες, να περπατήσει ή να σταθεί, οι γιατροί πραγματοποιούν χειρουργική επέμβαση λαμινεκτομής.

Σύμφωνα με τους ειδικούς της κλινικής Mayo, είναι μια τεχνική που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γιατροί για τη θεραπεία της κήλης δίσκων, ειδικά εκείνων στους οποίους δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στον κατεστραμμένο δίσκο. Η οσφυϊκή στένωση είναι ένας άλλος από τους κύριους λόγους για τη συνταγογράφηση της.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της χειρουργικής της λαμινεκτομής;

Η χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή είναι μια ασφαλής τεχνική. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η σπονδυλική στήλη είναι μια σύνθετη και λεπτή δομή. Επιπλέον, όπως κάθε άλλη χειρουργική επέμβαση, οι γιατροί το συνδέουν με αρκετές πιθανές επιπλοκές.

Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει αιμορραγία, θρόμβοι αίματος ή λοίμωξη πληγών. Κατά τη διάρκεια αυτής της παρέμβασης, τα νωτιαία νεύρα μπορεί να υποστούν κάποια βλάβη. Αυτό θα μπορούσε να αφήσει συνέπειες όπως αδυναμία, μούδιασμα ή ακόμα και παράλυση.

Μπορεί επίσης να υπάρχει διαρροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού ή ρήξεις στον ινώδη ιστό που καλύπτει και προστατεύει τον νωτιαίο μυελό. Αυτές οι επιπλοκές απαιτούν, στις περισσότερες περιπτώσεις, μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση.

Πώς να προετοιμαστείτε για μια λαμινεκτομή

Πριν ο ασθενής υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή, ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει όλες τις πτυχές της διαδικασίας. Πιθανότατα, οι γιατροί θα ετοιμάσουν ή θα τροποποιήσουν εκ των προτέρων τις θεραπείες.

Επιπλέον, την ημέρα της διαδικασίας, πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε ή να πίνουν υγρά τις ώρες πριν από τη διαδικασία. Οι γιατροί συνιστούν στους ασθενείς να λαμβάνουν βοήθεια τις ημέρες μετά τη διαδικασία, καθώς δραστηριότητες όπως το μαγείρεμα ή ακόμη και η τουαλέτα μπορεί να είναι δύσκολες.

Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της λαμινεκτομής

Όπως εξηγεί ένα άρθρο της WebMD Corporation, οι γιατροί πραγματοποιούν χειρουργικές επεμβάσεις λαμινεκτομής υπό γενική αναισθησία. Επομένως, οι ειδικοί πρέπει να διασωληνώσουν τον ασθενή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Συνήθως εκτελούν αυτήν την επέμβαση μέσω τομής στην πλάτη, εκτός εάν πρέπει να θεραπεύσουν την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Μέσω της τομής, οι γιατροί αναλύουν τους ιστούς για να φτάσουν στους προσβεβλημένους σπονδύλους. Ο χειρουργός θα αφαιρέσει το έλασμα ή τα οστά που συμπιέζουν τα νεύρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσουν πολλά διαφορετικά οστά.

Ομοίως, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, η λαμινεκτομή μπορεί να συνδυαστεί με άλλες τεχνικές. Για παράδειγμα, με αρθρόδεση για σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης. Εάν υπάρχει κήλη δίσκου, οι ειδικοί πιθανότατα θα αφαιρέσουν τον προσβεβλημένο δίσκο (η τεχνική ονομάζεται δισκεκτομή).

Μετά το χειρουργείο

Η λαμινεκτομή είναι μια διαδικασία μεταβλητής διάρκειας. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις ο ασθενής μπορεί να πάει στο σπίτι την ίδια ημέρα της επέμβασης, τις περισσότερες φορές ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για τουλάχιστον μερικές ημέρες. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να παρατηρήσουν εάν εμφανιστεί κάποια επιπλοκή.

Αμέσως μετά την επέμβαση, μεταφέρουν τον ασθενή σε δωμάτιο ανάρρωσης. Εκεί, εξετάζουν εάν η ευαισθησία και η κινητικότητα είναι επαρκείς. Ο πόνος στη χειρουργημένη περιοχή είναι φυσιολογικός.

Επιπλέον, η ανάρρωση είναι προοδευτική. Συνήθως χρειάζεται μια εβδομάδα για να επιστρέψετε στις καθημερινές δραστηριότητες. Ακόμα και τις πρώτες μέρες, μπορεί να είναι περίπλοκο να περπατήσετε, να σηκώσετε πράγματα ή να μετακινηθείτε. Συνήθως, οι γιατροί συστήνουν φυσιοθεραπεία μετά τη λαμινεκτομή.

Προσδοκίες για τη διαδικασία

Οι γιατροί θεωρούν τη λαμινεκτομή ασφαλή διαδικασία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μειώνει σημαντικά τον πόνο.

Όταν ολοκληρωθεί η ανάρρωση (περίπου 2 έως 3 μήνες), οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί στη διαδικασία παρουσιάζουν μεγάλη βελτίωση. Ωστόσο, ορισμένα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ξανά με την πάροδο των ετών, ειδικά εάν το υποκείμενο πρόβλημα υγείας εξελίσσεται.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν μια δεύτερη επέμβαση. Αυτό συμβαίνει μερικές φορές επειδή η στένωση επανεμφανίζεται σε άλλο μέρος της σπονδυλικής στήλης ή η σπονδυλική στήλη είναι ασταθής.

Η χειρουργική επέμβαση με λαμινεκτομή είναι μια πολύπλοκη διαδικασία

Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι χειρουργικές επεμβάσεις λαμινεκτομής προκαλούν πολύ σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, οι γιατροί συνήθως επιφυλάσσουν αυτήν τη θεραπεία για άτομα στα οποία άλλες λιγότερο επιθετικές θεραπείες έχουν αποτύχει.

Ο κύριος λόγος είναι ότι, αν και είναι μια ασφαλής τεχνική, εξακολουθεί να έχει κινδύνους. Επομένως, ένας γιατρός θα πρέπει πάντα να είναι αυτός που προτείνει την καταλληλότερη προσέγγιση για κάθε ασθενή, ανάλογα με τις συνθήκες υγείας του.