Μάθετε τι ακριβώς είναι οι αντλίες ινσουλίνης

Μια αντλία ινσουλίνης χρησιμοποιείται συνήθως για τις περιπτώσεις διαβήτη τύπου 1, ειδικά σε ασθενείς που δεν μπορούν να πετύχουν καλό έλεγχο του γλυκαιμικού δείκτη. Θα σας εξηγήσουμε πώς λειτουργεί.

Οι αντλίες ινσουλίνης είναι συσκευές που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση ορισμένων περιπτώσεων διαβήτη. Η ινσουλίνη είναι το μόριο το οποίο επιτρέπει στη γλυκόζη να εισέλθει στα κύτταρα του σώματος. Η γλυκόζη, με τη σειρά της, είναι το βασικό θρεπτικό στοιχείο που χρειάζονται για ενέργεια τα κύτταρα.

Αυτό που συμβαίνει στον διαβήτη είναι πως το σώμα δε δημιουργεί ή δε χρησιμοποιεί ινσουλίνη. Το αποτέλεσμα είναι τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να αυξάνονται πάνω από τη σωστή συγκέντρωση. Αυτό προκαλεί όλα τα συμπτώματα και τις επιπλοκές της ασθένειας.

Μια αντλία ινσουλίνης είναι πολύ χρήσιμη για τα άτομα που έχουν φτωχό έλεγχο της γλυκόζης, ή για όσους χρειάζονται μεγαλύτερη ευελιξία στη ρουτίνα τους, όπως οι αθλητές. Σε αυτό το άρθρο, θα σας εξηγήσουμε πώς λειτουργούν, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.

Πώς λειτουργούν οι αντλίες ινσουλίνης;

Μια αντλία ινσουλίνης είναι μια μικρή συσκευή η οποία είναι προγραμματισμένη να δίνει ινσουλίνη στον λιπώδη ιστό κάτω από το δέρμα. Αποκαλείται, επίσης, συσκευή συνεχούς υποδόριας έγχυσης ινσουλίνης.

Για πολλά διαβητικά άτομα, ειδικά με διαβήτη τύπου 1, η θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση ινσουλίνης με υποδόριες ενέσεις. Το πρόβλημα είναι πως οι ασθενείς θα πρέπει να έχουν αυστηρές ρουτίνες παρακολούθησης για την αποφυγή ανεξέλεγκτων επιπέδων γλυκόζης.

Η αντλία ινσουλίνης, όπως εξηγεί ένα άρθρο της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Ναβάρρα, χορηγεί αυτόματα βασική και προγευματική ινσουλίνη. Έτσι, αποφεύγεται η ανάγκη να κάνει ενέσεις ο ασθενής.

Η συσκευή είναι προγραμματισμένη σύμφωνα με τις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ασθενή. Με άλλα λόγια, οι δόσεις και η συχνότητα χορήγησης προγραμματίζονται βάσει της προηγούμενης μελέτης της κάθε περίπτωσης.

Τα μέρη μιας αντλίας ινσουλίνης

Οι αντλίες ινσουλίνης, όπως σημειώθηκε παραπάνω, είναι μικρές συσκευές. Είναι σημαντικό να δώσουμε έμφαση στο γεγονός πως δεν πρόκειται για έξυπνες συσκευές, έχουν προγραμματιστεί για να εκτελούν τη λειτουργία τους.

Η αντλία λειτουργεί με τη χρήση ενός μικρού ηλεκτρικού κινητήρα. Αυτός ο κινητήρας, μέσω ενός εμβόλου, σπρώχνει τις κασετίνες με το φάρμακο στον ιστό. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο Διαδικτυακή Εκπαίδευση Διαβήτη, οι περισσότερες αντλίες περιέχουν μία δεξαμενή ινσουλίνης, μια μπαταρία, μία οθόνη, και έναν μηχανισμό άντλησης.

Οι χρήστες αυτών των συσκευών μπορούν να τις τοποθετήσουν έξω από το σώμα τους και να τις συνδέσουν στον υποδόριο ιστό μέσω ενός καθετήρα με τεφλόν. Την αντλία ινσουλίνης καθαυτή μπορούν να τη φορέσουν σε μία ζώνη που έχει σχεδιαστεί γι’ αυτόν τον σκοπό, ή να την τοποθετήσουν σε μια τσέπη.

Πότε χρειάζονται οι αντλίες ινσουλίνης;

Μια αντλία ινσουλίνης ίσως είναι απαραίτητη για τη βελτίωση του ελέγχου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 1. Όπως εξηγεί ένα άρθρο στο Medtronic, χρησιμεύουν συχνά σε ασθενείς οι οποίοι δε μπορούν να επιτύχουν καλό έλεγχο της γλυκόζης παρότι λαμβάνουν ήδη εντατική θεραπεία.

Πολλοί ασθενείς με τακτική θεραπεία ινσουλίνης βιώνουν συχνά επεισόδια υπογλυκαιμίας. Αυτό είναι ενδεικτικό ενός φτωχού ελέγχου, έτσι η αντλία μπορεί να φανεί χρήσιμη.

Τα διαβητικά άτομα που απαιτούν μικρότερες δόσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν αντλίες ινσουλίνης. Ομοίως, είναι η θεραπεία που επιλέγουν όσοι χρειάζονται ευελιξία στη ρουτίνα τους.

Παραδείγματος χάρη, τα άτομα που δε δίνουν τη δέουσα προσοχή στη χορήγηση ινσουλίνης με συμβατικό τρόπο. Αυτό συμβαίνει σε πολλούς αθλητές και αθλήτριες.

Οι γυναίκες που σκοπεύουν να μείνουν έγκυες, καθώς και ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια, είναι επίσης υποψήφιες ομάδες γι’ αυτή τη θεραπεία. Όμως, οι ασθενείς θα πρέπει να πληρούν ορισμένα κριτήρια για τις αντλίες ινσουλίνης.

Είναι σημαντικό να συμμετέχουν στη διαχείριση της ασθένειας και να ενδιαφέρονται για τον καλό έλεγχο του γλυκαιμικού δείκτη. Επιπλέον, ο ασθενής θα πρέπει να μάθει πώς να χειρίζεται την αντλία και να εκτελεί αρκετούς καθημερινούς ελέγχους σακχάρου.

Τα πλεονεκτήματα των αντλιών ινσουλίνης

Οι αντλίες ινσουλίνης, όπως αναφέρει ένα άρθρο, έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Επιτρέπουν τον επαρκή έλεγχο της δόσης της ινσουλίνης.

Χάρη σε αυτές, μπορούν να δοθούν πολύ μικρές δόσεις, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο στις περιπτώσεις παιδιών.

Επιπροσθέτως, τα άτομα με διαβήτη μπορούν να προγραμματίσουν τον βασικό ρυθμό ινσουλίνης σε διαφορετικές ταχύτητες, ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να ρυθμιστεί σε υψηλότερη ρύθμιση στις πρωινές ώρες και σε χαμηλότερη τη νύχτα. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας.

Επιπλέον, οι αντλίες ινσουλίνης καθιστούν εφικτές τις προσωρινές αλλαγές στη βασική ινσουλίνη. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο για τις διακυμάνσεις της ρουτίνας. Για παράδειγμα, όταν πηγαίνετε ένα ταξίδι καθώς αυτό μπορεί να επιβάλει αλλαγές στη διατροφή σας.

Μειονεκτήματα

Παρότι φαίνεται να έχουν μόνο οφέλη οι αντλίες ινσουλίνης, η αλήθεια είναι ότι έχουν και μειονεκτήματα. Αρχικά, πρόκειται για εξωτερικές συσκευές οι οποίες θα πρέπει να είναι μόνιμα συνδεδεμένες με το σώμα μέσω ενός καθετήρα.

Δεν θα πρέπει ν’ αφαιρούνται ποτέ, ακόμη και για τον ύπνο. Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι δε νιώθουν άνετα. Επιπλέον, ορισμένοι θεωρούν πως έχουν επίπτωση στην αισθητική, καθώς μπορούν να παρατηρηθούν και κάτω από τα ρούχα.

Ο καθετήρας μπορεί να φράξει ή να αποτύχει η ίδια η αντλία. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής χάνει τον γλυκαιμικό έλεγχο εκείνη τη στιγμή. Έτσι, είναι σημαντικό για τα άτομα που φορούν την αντλία να διεξάγουν τακτικούς καθημερινούς ελέγχους.

Φροντίδα και συστάσεις

Οι αντλίες ινσουλίνης απαιτούν από τους ασθενείς να έχουν επίγνωση της ασθένειάς τους και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτή τη θεραπεία. Ο λόγος είναι πως απαιτείται μια σειρά μέτρων για τη φροντίδα της συσκευής.

Όπως εξηγεί το Ίδρυμα κατά του Διαβήτη, ο υποδόριος καθετήρας θα πρέπει να αλλάζει κάθε 2 με 3 ημέρες. Καθώς πρόκειται για ξένο σώμα που συνδέεται στον υποδόριο ιστό, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης. Γι’ αυτό, για την αλλαγή του καθετήρα, είναι απαραίτητο ν’ ακολουθηθούν συγκεκριμένα βήματα.

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει ο χρήστης είναι να πλύνει πάρα πολύ καλά τα χέρια του ώστε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αποστειρωμένα. Θα πρέπει ν’ αλλάζει την περιοχή που συνδέεται ο καθετήρας κατά καιρούς, διαφορετικά η ινσουλίνη μπορεί να μην απορροφηθεί σωστά.

Συνήθως τοποθετείται σε διαφορετικά σημεία της κοιλιάς. Θα πρέπει να ελέγχετε πως ο καθετήρας είναι σε καλή κατάσταση και να γεμίζετε τη σύριγγα της αντλίας χωρίς ν’ αφήνετε φυσαλίδες μέσα.

Το δέρμα στην κοιλιά θα πρέπει επίσης ν’ απολυμαίνεται. Μόλις εισαχθεί ο καθετήρας θα πρέπει να τον κολλήσετε με ταινία για να εξασφαλίσετε πως δε θα κουνηθεί από την περιοχή. Η ινσουλίνη θα πρέπει ν’ αφαιρεθεί από το ψυγείο 24, περίπου, ώρες πριν το γέμισμα.

Οι αντλίες ινσουλίνης απαιτούν υπευθυνότητα

Παρότι μπορεί να φαίνεται πως η συσκευή είναι η λύση για τη θεραπεία του διαβήτη, δεν ισχύει πάντα αυτό. Είναι μια πολύ χρήσιμη μορφή θεραπείας, αλλά απαιτεί από τον ασθενή να είναι συνειδητοποιημένος για τη θεραπεία και να γνωρίζει πώς να τη διαχειρίζεται.

Γι’ αυτόν τον λόγο, ο ασθενής και ένας γιατρός θα πρέπει να πάρουν μαζί την απόφαση για τη χρήση της αντλίας ινσουλίνης. Είναι σημαντικό να πληρούνται οι απαιτήσεις για να είναι χρήσιμη η συσκευή.