Σύνδρομο καυσαλγίας στόματος: αναγνώριση και θεραπεία

Το σύνδρομο καυσαλγίας στόματος είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αίσθημα καύσου στο στοματικό βλεννογόνο, συνοδευόμενο από ξηρότητα και αλλοιώσεις στη γεύση. Πώς μπορείτε να το αναγνωρίσετε; Τι περιλαμβάνει η θεραπεία; Είμαστε εδώ για να σας ενημερώσουμε.

Το σύνδρομο καυσαλγίας στόματος, που ονομάζεται επίσης γλωσσοδυνία, είναι μια παθολογία που χαρακτηρίζεται από ξηροστομία σε γυναίκες άνω των 50 ετών.

Το σάλιο αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο για τη διατήρηση της στοματικής υγείας, καθώς είναι το φυσικό λιπαντικό των στοματικών ιστών. Είναι επίσης θεμελιώδες για την πέψη. Τέλος, αποτρέπει τον πολλαπλασιασμό καταστάσεων όπως οι κοιλότητες ή οι περιοδοντικές παθήσεις.

Τι είναι η ξηροστομία;

Η ξηροστομία είναι η μείωση της ροής του σάλιου σε κατάσταση ηρεμίας. Είναι πιο διαδεδομένη από την ηλικία των πενήντα ετών και μετά, ιδίως στις γυναίκες, λόγω ορμονικών αλλαγών.

Μπορεί να είναι μια παροδική παθολογία, που έχει να κάνει, για παράδειγμα, με μια κατάσταση άγχους και μόλυνσης, μεταξύ άλλων παραγόντων. Ωστόσο, μπορεί να είναι και μόνιμη λόγω κατανάλωσης αλκοόλ, καπνίσματος, χημειοθεραπείας κ.λπ.

Τι είναι το σύνδρομο καυσαλγίας στόματος;

Όπως έχουμε ξαναπεί, πρόκειται για μια παθολογία που χαρακτηρίζεται από ξηροστομία, ιδιαίτερα σε γυναίκες από την ηλικία των πενήντα ετών. Συνήθως, έχει να κάνει με ορμονικές αλλαγές, όπως η εμμηνόπαυση. Είναι τρεις φορές συχνότερο στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.

Οι ασθενείς με αυτό το σύνδρομο εμφανίζουν επίσης δυσκολία στην κατάποση. Σχετίζεται, επίσης, με ουλίτιδα, κοιλότητες ή κακοσμία του στόματος. Το σάλιο γίνεται συνήθως παχύτερο και πυκνότερο και ο βλεννογόνος είναι ξηρός, ερεθισμένος και κόκκινος. Συχνά, οι ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα όπως τα ακόλουθα:

• Κάψιμο στο στόμα και στη γλώσσα
• Σκασμένα χείλη
• Ξηρό στόμα
• Παρουσία ελκών
• Συνεχής δίψα
• Αύξηση της συσσώρευσης οδοντικής πλάκας

Η δυσφορία συνήθως αυξάνεται κατά τη διάρκεια του απογεύματος και οι ασθενείς αναφέρονται επίσης σε μεταλλική ή πικρή γεύση. Επιπλέον, είναι πολύ συνηθισμένο να εμφανίζονται κοιλότητες στις ρίζες των δοντιών. Αυτό οφείλεται στη μείωση της φυσικής αυτολύσεως που παράγει το σάλιο.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;

Εάν η αιτία είναι περιφερική, που έχει να κάνει με φάρμακα ή άλλες ασθένειες, τότε το σύνδρομο θα εξαφανιστεί όταν εξαφανιστούν αυτές οι αιτίες. Εάν το σύνδρομο δεν έχει καμία σχέση με κάποια άλλη αιτία, τότε η θεραπεία θα επικεντρωθεί στην αύξηση του σάλιου, αποφεύγοντας τις παρενέργειες της υποαλλεργίας.

Οι γιατροί συχνά δίνουν διατροφικές και υγειονομικές συμβουλές για να προκαλέσουν αυξημένη παραγωγή σάλιου. Συχνά χρησιμοποιούνται διεγερτικά σάλιου σε συνδυασμό με υποκατάστατα σάλιου για την αύξηση της σιελόρροιας. Συνήθως διατίθενται ως σπρέι, οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε το σύνδρομο καυσαλγίας στόματος;

Προκειμένου να προλάβουμε αυτή την παθολογία ή να θεραπεύσουμε τα συμπτώματά της με φυσικό τρόπο, μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας τις ακόλουθες συστάσεις:

• Προσπαθήστε να ζείτε μια πιο χαλαρή ζωή, μειώνοντας το άγχος.
• Αυξήστε την κατανάλωση υγρών στη διατροφή σας, φροντίζοντας να πίνετε περίπου δύο λίτρα νερό την ημέρα.
• Δοκιμάστε διάφορες ήπιες οδοντόκρεμες, χωρίς έντονη γεύση μενθόλης.
• Αποφύγετε την κατανάλωση όξινων υγρών και τροφίμων, ανθρακούχων ποτών ή καφέ.
• Αποφύγετε την κανέλα.
• Μειώστε ή εξαλείψτε τα αλκοολούχα ποτά από τη διατροφή σας, καθώς και τα προϊόντα με αλκοόλ.
• Εξαλείψτε τα πικάντικα φαγητά από τη διατροφή σας.
• Σταματήστε το κάπνισμα ή μειώστε το όσο το δυνατόν περισσότερο.

Με λίγα λόγια

Θα πρέπει να συμβουλεύεστε έναν επαγγελματία κάθε φορά που αισθάνεστε αλλαγές στην ποσότητα της σιελόρροιας, ερεθισμούς στον βλεννογόνο ή οποιοδήποτε άλλο σύμπτωμα που παρατείνεται με την πάροδο του χρόνου.

Αυτό δεν γίνεται μόνο για τη θεραπεία, αλλά και για τον αποκλεισμό άλλων πιθανών παθολογιών, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης ή κάποιος τύπος όγκου. Ο γιατρός ή ο οδοντίατρός σας θα είναι σε θέση να εντοπίσει τις διάφορες πιθανές προελεύσεις της παθολογίας, προκειμένου να ξεκινήσει η αντιμετώπισή της.