Το λέμφωμα αντιμετωπίζεται αν ανιχνευτεί εγκαίρως

Το λέμφωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που αναπτύσσεται στα λευκά κύτταρα του λεμφικού συστήματος. Μάθετε για τη σημασία της έγκαιρης ανίχνευσης του λεμφώματος.

Το λέμφωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που αναπτύσσεται στα λευκά κύτταρα του λεμφικού συστήματος, το οποίο αποτελεί μέρος των αμυντικών μηχανισμών του σώματος. Το λέμφωμα αντιμετωπίζεται αν ανιχνευτεί εγκαίρως.

Το λεμφικό σύστημα είναι μια σύνθετη δομή που αποτελείται από μικρά κανάλια, κόμβους, μυελό των οστών και όργανα. Όλα αυτά αποτελούνται από λεμφοκύτταρα. Διαβάστε περισσότερα για το λεμφικό σύστημα και τους μηχανισμούς του στην μελέτη του Reid Maclellan από το Πανεπιστήμιο Harvard.

Οι ασθενείς με αυτή τη νόσο δεν μπορούν να ελέγξουν τη δραστηριότητα των λεμφοκυττάρων. Έτσι, αυτά αρχίζουν να αναπτύσσονται με ανώμαλο και δυσανάλογο τρόπο.

Εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή διογκωμένης μάζας ιστών κοντά στους λεμφαδένες, όπως οι μασχάλες, ο λαιμός και η κοιλιά.

Αν και, όπως συμβαίνει με όλους τους καρκίνους, η ανάπτυξή του είναι σύνθετη και επιθετική, η έγκαιρη διάγνωση είναι το κύριο κλειδί για την επιτυχή θεραπεία.

Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν πολύ λίγα για αυτή την ασθένεια, θέλουμε να μοιραστούμε ποια είναι τα συμπτώματα και τι πρέπει να γνωρίζετε για την ανίχνευση λεμφώματος. Αν αντιληφθείτε το λέμφωμα νωρίς αντιμετωπίζεται και μειώνεται ο κίνδυνος θνησιμότητας.

Κύριοι τύποι λεμφώματος

Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες λεμφωμάτων: Το λέμφωμα Hodgkin (HL) και το λέμφωμα μη Hodgkin (NHL).

Κάθε ένα από αυτά διαχωρίζεται σε διάφορους τύπους υποκατηγοριών, αν και το Hodgkin είναι λιγότερο συνηθισμένο από το μη-Hodgkin’s.

Η συμπεριφορά, η εξάπλωσή τους και η θεραπεία ποικίλλουν από άτομο σε άτομο ανάλογα με το λεμφικό και το ανοσοποιητικό του σύστημα.

Το πρώτο, το λέμφωμα Hodgkin, περιλαμβάνει την παρουσία κυττάρων που ονομάζονται κύτταρα Reed-Sternberg. Αυτά προκαλούν το κύριο σύμπτωμα: φλεγμονή των λεμφαδένων.

Ο άλλος τύπος, το λέμφωμα μη Hodgkin, περιλαμβάνει μια μεγάλη και ποικίλη ομάδα καρκίνου των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό καθιστά αυτή τη μορφή πιο επιθετική και δύσκολη τη θεραπεία.

Αυτός ο καρκίνος μπορεί να εξαπλωθεί με ευκολία και να προκαλέσει σταδιακή εμφάνιση καρκίνου σε άλλα όργανα.

Δυστυχώς, το 75% των λεμφωμάτων είναι μη-Hodgkin. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που σηματοδοτούν την ανάπτυξή τους, οι ειδικοί δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν ακριβώς τι προκαλεί αυτή την ποικιλία.

Ανίχνευση λεμφώματος: Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα του λεμφώματος;

Αν και τα συμπτώματα του λεμφώματος μπορεί να ποικίλουν σε κάθε ασθενή ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα, τα συμπτώματα γενικά περιλαμβάνουν:

• Διογκωμένοι λεμφαδένες στο λαιμό, στις μασχάλες ή στη βουβωνική χώρα.
• Ξαφνική εμφάνιση όγκων.
• Υπερβολική και ανεξήγητη απώλεια βάρους.
• Συνεχείς πυρετοί.
• Υπερβολική νυχτερινή εφίδρωση.
• Υψηλές θερμοκρασίες.
• Χρόνια κόπωση και αδυναμία.
• Μείωση ή απώλεια της όρεξης.
• Βήχας και δυσκολία στην αναπνοή.
• Πόνος στην κοιλιά, το στήθος και τα οστά.
• Πρήξιμο της κοιλίας.
• Συνεχής αίσθηση πληρότητας.
• Κρυάδες.

Φυσικά, είναι σημαντικό να λάβετε τα παραπάνω συμπτώματα υπόψη. Θυμηθείτε ότι το λέμφωμα είναι ένας καρκίνος που αντιμετωπίζεται αν υπάρχει έγκαιρη διάγνωση.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για το λέμφωμα;

Καταρχήν, ο επιθετικός υπο-τύπος λεμφώματος είναι ο συνηθέστερος. Ωστόσο, έχει αποδειχτεί ότι η έγκαιρη διάγνωση αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες μιας επιτυχούς θεραπείας.

Στην πραγματικότητα, ο λιγότερο επιθετικός υποτύπος μπορεί να επιτρέψει στους ασθενείς να ζήσουν έως και 15 χρόνια με την ασθένεια.

Ως εκ τούτου, εκτός από την γνώση των κοινών συμπτωμάτων, είναι επίσης σημαντικό να κατανοήσουμε τους παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος.

Αυτοί περιλαμβάνουν:

• Αδυναμίες του ανοσοποιητικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου ιστορικού μεταμόσχευσης, ασθενών με HIV ή αυτοάνοσων ασθενειών.
• Λοίμωξη: ιστορικό του ιού HIV, του ιού Epstein-Barr ή του Helicobacter pylori.
• Ηλικία: άνω των 60 ετών.
• Χρώμα δέρματος: λευκό.
• Χημική έκθεση: είναι εκτεθειμένος/η ή έχει εκτεθεί σε χημικά όπως ζιζανιοκτόνα και εντομοκτόνα.
• Έκθεση σε ακτινοβολία.

Πως αντιμετωπίζεται το λέμφωμα; Τι περιλαμβάνει η θεραπεία του;

Μετά την ανίχνευση του λεμφώματος, οι ασθενείς προχωρούν με μια άμεση και εντατική θεραπεία.

Η συνήθης θεραπεία της νόσου στην πιο επιθετική της κατάσταση αποτελείται από συνεδρίες χημειοθεραπείας και βιολογικής θεραπείας.

Επιπλέον, η ακτινοθεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική για ασθενείς με λέμφωμα στα στάδια Ι και ΙΙ. Αυτό εξαρτάται από τη δραστηριότητα των κακοηθών κυττάρων.

Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι η έγκαιρη ανίχνευση δεν μπορεί να επιτευχθεί με κάποια συγκεκριμένη εξέταση. Αν και υπάρχουν, δεν είναι αξιόπιστες.

Για το λόγο αυτό, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να παρακολουθείτε τα συμπτώματα και τις αλλαγές στο σώμα. Στη συνέχεια, αν τις εντοπίσετε, να ελέγξετε εάν πρόκειται για οποιοδήποτε σημάδι της νόσου.

Ομοίως, εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της νόσου ή έχετε έκθεση στους προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου, να κάνετε τακτικά ένα τσεκ απ.

Συμπερασματικά, αν και στα αρχικά του στάδια είναι σχετικά μη ανιχνεύσιμο, το λέμφωμα μπορεί να ανιχνευθεί έγκαιρα με προσοχή στα βασικά σημεία και αντιμετωπίζεται.

Η κατανόηση της νόσου, ο έλεγχος για τυχόν συμπτώματα και οι τακτικές ιατρικές εξετάσεις είναι όλες κρίσιμες για τη μείωση του κινδύνου θανάτου.